NUDLAR

Í kjalarvørðinum av nógvu uppsøgnunum í Kringvarpinum, er sama jabbið at hoyra, um at Kringvarpsgjaldið skuldi verið sjálvboðið, at Kringvarpið er litað av Tjóðveldinum, og at tað er púra beint at systematiskt niðurlaga tað.

Tað er beinleiðis ræðandi, at politiski myndugleikin í so nógv ár, hevur latið staðið til, væl vitandi, at ein fastfryst inntøka, merkir støðuga niðurlaging.

Tað gleðir meg, at landsstýriskvinnan tyktist at taka hetta í álvara, og ynskti at gera breiða semju um hetta, soleiðis, at stóra spariætlanin vónandi kann steðgast, áðrenn hon verður framd endaliga.

Til hetta krevst, at okkara politikarar taka ábyrgd, droppa populistisku atkvøðujakstranina, og semjast um, at Kringvarpið er alneyðugt. At tað tí ikki bert skal prísjavnast, men mennast enn meira. Tí vit hava øll brúk fyri eini sterkari pressu, og privata pressan liggur í skeljasorði.

Um tað ikki fæst breið semja, eigur samgongan at gera eina prísjavning her og nú, og síðan arbeiða víðari fyri at finna breiðu semjuna.

Eg haldi, at antin eru fólk forkelaði, ella bara sera illa upplýst, tá tey ikki síggja álvaran í, hvat eitt samfelag uttan fría pressu kann blíva til. 

Eg eri eisini fullgreiður yvir, at summi hava eina agenda, drivnan av reinum fananskapi, eina agenda um at skapa eitt annað slag av samfelagið, har pressan og onnur ikki sleppa at finnast at. Men hetta slagið er í øllum samfeløgum. Tey draga so onnur við sær, ið ikki skilja álvaran, og ikki gjøgnumskoða fananskapin.

Í einum samfelag hevur ein frí og væl fíggjað pressa ein grundleggjandi leiklut í at tryggja okkum øllum móti tyrani, og órætti. Tað er ikki uttan orsøk, at man kallar fjølmiðlarnar fyri 4. statsvaldið. 

Henda leiklut hevur Kringvarpið eisini. Sum einasti miðil, ið hevur havt fólkið og fíggingina til at gera kritiskan journalistikk, hevur Kringvarpið støðugt verið á varðhaldi. Hetta er nóg mikið til, at politikarar, vinnulívsrisar og fólkaforførar halda seg so frætt í skinninum, sum teir gera.

Sjálvandi er rætt, at vit sleppa at finnast at, tá Kringvarpið ger okkurt galið, ikki røkir sínar skyldur nóg væl, ella um tey eru litaði ella hava agendaðir.

Eg havi sjálvur funnist at Kringvarpssendingum, ið ikki hava livað upp til journalistisk grundvirði, ella sum ikki í nøktandi mun hava livað upp til óheftni. 

Tað er í lagi, at kritisera, men kritikkur má vera bygdur á objektivt ástøði.

Í vikuni var Dagur og Vika, har ein tinglimur hjá Tjóðveldi framdi eitt frontal álop á sín egna formann, og sín egna samgonguleiðara. Hetta fylti sum vera man nógv í sendingini. Formaðurin varð konfronteraður, bleiv kritiskt interviewaður og mátti svara fyri seg. 

Hetta er um nakað ein stór tíðindasøga

Men hóast tað var nógv at lesa á Facebook, nógv øsing um at innslagið yvirhøvir varð sent.  

Nøkur funnust at, at Tjóðveldi fekk so nógv pláss, og onnur funnust at, at Tjóðveldi fekk so harða viðferð. Báðir pástandar vóru líka burturvið, og eru við at niðurlaga álitið á okkara almenna public service miðil.

Ein vinkul var, at nú var spindoktarin hjá Tjóðveldi blivin tíðindaleiðari, og beinanvegin fekk Tjóðveldi so nógv pláss. 

Hetta bleiv nógv deilt og nógv dámt. Hetta hóast tíðindaleiðarin ikki kemur í starvið fyrr enn 1. januar, og at virkandi tíðindaleiðari faktiskt hevur stillað upp fyri ein andstøðuflokk, og er av góðari sambandsætt og góðari journalistaætt og í míni fatan bæði objektivur og reiðiligur í sínum arbeiði.

Vit mugu vera varin við at blint brúka okkara fótbólts- ella x-factor gen til at døma um tíðindaflutning.

At onkur, ið okkum dámar verður viðgjørdur kritiskt, merkir ikki, at viðgerin er litað ella skeiv. Okkum nýtist ikki at dáma tað, men fyri tað kann viðgerin vera journalistiskt í lagi.

Kringvarpið er ein av okkara týdningarmestu stovnum, og óreiðiligu álopini eru við til at niðurlaga henda stovn.

Nú er tíðin, at vit standa saman, og at eitt samt løgting lyftir Kringvarpið, føroyskari mentan, føroyskum máli og føroyskum demokratiið at frama. 

Nú ein politikari aftur gevur okkum síni boð uppá, hvussu “rúsevnistrupuleikin” skal loysast, so má eg tíanverri endurtaka meg.

Tí jú, vit hava absolutt ein rúsevnistrupuleika, men sjónarmiðið á, hvør trupuleikin er, er tíanverri, sum rúsevnispolitikkur hevur verið í meira enn hundra ár. Sjálvt í londum sum USA, har man hevur havt alvápnaði herlið at verja landamørkini, hevur hesin leistur einki hjálpt.

Trupulleikin er ikki rúsevnisnýtsla, men rúsevnismisnýtsla. Harumframt eru vandamiklu rúsevnisblandingarnar ein stórur trupulleiki. Eisini hevur verandi rúsevnispolitikkur skapt eina g´róðrarbotn fyri nøkrum heilt hol í høvdið vandamiklum rúsevnum, ið bert yvirliva í einum forboðs klima.

Fólk keypa rúsevni, frá fólki, ið aldeilis ikki eru kompetent at selja ella fyri sovítt keypa rúsevni. Ofta eru “skitin” rúsevni í umferð. Tað merkir, at okkurt ov sterkt ella ov illa blandað verður selt, sum okkurt, ið tað ikki er, úrslitið er deyðir ungdómar, ið bara ætlaðu at stuttleika sær eina løtu.

Eisini er ein trupuleiki rúsevni, ið eru so vandamikil og oyðileggjandi, at tey bert yvirliva, tí fólk ikki hava ráð til annað, man kann nevna Krokodile, ið gera stóran skaða á brúkaran. Hetta hevði als ikki komið uppá tal, um veikari og minni skaðilig rúsevni vóru atkomilig.

Rúsevni eru ov stórt álvarsmál, til at lata tey kriminellu taka sær av teimum. Øll vita, at rúsevni fara at verða brúkt, løgreglan kann kanna fólk, handtaka fólk, ræða fólk, kropsvisitera fólk og fæ, í klæðum og endatarmum, men óansæð verður altíð møguligt at ogna sær rúsevni. Hetta sigur søgan okkum, og forboð hevur ongantíð riggað.

Sjálvt í fongslum, sum hava múrar við píkatráði og vápnaðum vaktum og yvirvakingartólum, sleppa rúsevni í stórum mongdum inn. Tá tað ikki riggar í einum so væl kontroleraðum og avmarkaðum øki, sum einum fongsli, hvussu skulu vit so klára at basa rúsevnanýtsluni í øllum samfelagnum?.

Vilja vit veruliga sum samfelag góðtaka, at okkara ungu fólk vera sett í so stóran óneyðugan vanda, tá loysnin er so einføld. Lat kompetentar myndugleikar taka sær av søluni av rúsevnum. Selji tað í rúsevnishandlum, á sama hátt sum rúsdrekka verður selt í Rúsuni í Føroyum. Legg avgjøld á tey, á sama hátt sum við rúsdrekka.

Okkara fólkavaldu mugu gera tað, ið neyðugt er. At legalisera og stýra útbreiðsluni av rúsevnum,.

Eg fari at enda við nøkrum argumentum fyri, at legalisera øll rúsevni, og so mugu vit vóna, at rationellu argumentini fer at stýra avgerðunum hjá okkara fólkavaldu:

– Eyka inntøkan av avgjøldum á rúsevni, fer at geva somikið nógv til landskassan, at tit kunnu seta skattin uppaftur meira niður, hetta er enn eitt alternativ til inntøkuskattin, ið fólk báðumegin miðjuna hava leitað eftir.

– Við at skipa søluna fáa vit yvirblikk yvir nýtsluna.

– Meðan nýtslan møguliga veksur av legalisering, so bendur alt á at misnýtslan minkar.

– Krøv kunnu setast til góðskuna og skaðiligheitina av rúsevnunum.

– Fíggjarliga grundarlagið hjá teimum kriminellu hvørvur.

– Vit sleppa undan at seta okkara ungu fólk í fongsul, og spara útreiðslur til hetta.

– Forboð í 100 ár hevur ikki riggað, so tað man neyvan fara at rigga nú

– Rúsevni eru ov stórt álvarsmál til at lata tey kriminellu taka sær av tí

Í kvøld 8. mars helt Føroya Fólkaháskúli bannikvøld í høllini, hetta er røðan, ið eg helt.

Kyss meg í reyvina!

Eg eri feminist!

Koli tann, sum tað kennist inn í helvitisliga gott at standa her frammanfyri tykkum í kvøld. 

Í hesum krígshelviti, ið vit eru í, havi eg hug til senda nakrar illbønir til eystur Evropa, har hesin dagur vanliga verður hildin í so forbannað nógv størri mun enn her hjá okkum, men í ár er hann sjálvandi eisini har merktur av tí fananskapi, ið gongur fyri seg. 

Í Russlandi er 8. mars ein tjóðarhátíð og almennur frídagur. Hetta er fanime kampdagur kvinnunar!

Eg hevði ynskt, at tær brúktu dagin í ár til at taka kampin upp móti hasum lortendanum Putin.

Um ein kvinna sat við valdið í Russlandi, tí so vóru vit fanin steiki ikki, har vit eru í dag.

Men er eri for heita hula ikki komin her fyri at tosa um eitt lorta kríggj hjá ein svøkum murti við oyrum. Illanstíð, tað kann bíða til í morgin, helvitis fukking fokk

Eg eri komin at skræða meg um, størstu fanans forðingirnar fyri javnrætti í Føroyum: 

Tær eru: fanin gali børn og hasin satans forrætturin hjá kvinnum til barsil. 

Ein devulsbesett alliansa av havisjúkum, stuttskygdum kvinnum og ultra konservativum gomlum mannligum mogghøvdum neyðhalda um hendan forrætt. 

Ójavnin innan barsil er lutvíst politiskt grundaður, men hann hevur pínadoyð nógv meira støði í patriarkalska samfelagnum. 

Men tað ber fanin steiki til at broyta ójavnan politisk, um man bara fucking vil!

Tað sum er so skítironiskt er, at hesar quislings kvinnurnar, ið kempa fyri forrættinum hjá kvinnum til barsil, halda seg kempa fyri kvinnurættindum, men í roynd og veru halda tær sínum egna kyni niðrið. 

Svartasta Stockholmssyndrom! 

Eitt ungt kvinnuligt valevni hjá Tjóðveldi á seinasta løgtingsvali var so satans samd við Jógvan á Lakjuni um barsilsviðurskifti. Tá  er annar av teimum heilt úti at skíta. Tað pjøvist man ikki at vera langt yvir amøbustøði fyri at skilja. 

Eg havi fýra synir og tað var pínadoyð ikki fyrr enn, tá tann yngsti varð føddur, at eg fór í barsil, longur enn teir lúsuttu 14 dagarnar, sum vit til neyð kundu kradda okkum til í mínari tíð. 

Ikki tí, eg helt meg fanin koli tann ikki vera ein verri pápa, enn mamma teirra var mamma. Lort heldur!

Nei, tað var tí, at mamman átti hatta devulsins barslið. 

Tað var eingin fanans kjansur, at hon lat meg fáa eitt so mikið sum eitt murtahár burturav hennara tíð. 

Gamaní segði lógin, at eitt skvett av tíðini var til deiling. Men tað var eingin tramans ivi um, hon eisini átti tað tíðina. Tað høvdu kvinnur átt síðan barsilskipanin kom, og tað “áttu” kvinnur óløntar áðrenn tað. 

Tí kóka vit tað ordiliga niður, so eru vit enn har, at kvinnan devilin steiki, bara skal makka rætt og passa sínar lortungar. 

Einasta fanans orsøk, at eg slapp í barsil við yngsta barninum, var tí eg skuldi skriva hatta lorta spesialið liðugt, sum eg hevði súltað í fleiri ár,  og sum tí eisini var í hennara økonomiska áhuga.

Men eg standi ikki bara her sum ein jánkasligu forsmáðaður pápi og fræt ørur feminist.  Eg eri, hann brenni tann, eisini stjóri, stjóri fyri nøkrum so helvitisliga dugnaligum fólkum. 

Summi hava børn, og summi hava verið í barsil. Ikki bert kvinnurnar, eisini menn. Hetta eyggi eg eisini teimum til, biði kvinnurnar um for fanin at deila við mannin og mennirnar um at taka sín part.

Tað er sum stjóri, at eg síggi, hvussu hatta forpulaða barsil árið knúsar yrkisleiðina hjá kvinnum.

Eitt ár er forbannað long tíð, heilt forbannað long tíð.

Tá tú hvørvur eitt heilt ár av arbeiðsmarknaðinum, missir tú so ólukksáliga nógv.

Tú missur títt pláss í felagsskapinum, ið eitt arbeiðspláss er. 

Tú missur for helviti  títt pláss í hirarkinum

Tú missur hann koli tann pensjón! Tína fucking framtíð!

Tú missur Guð hjálpi mær løn!

Tú missur fet í tíni fakligu menning

Ja tú missur for tramin førleikar, tí tú ikki arbeiðir innan øki í eitt heilt ár.

Menn taka súp meg í reyvina bara 8% av barslinum í Føroyum, eru tit klár yvir, hvussu krympimurta lítið tað er?

Tað er steiki tann bara tær fýra vikurnar, ið eru oyramerktar til menn. Menn taka ikki av deilitíðini, tí teir eiga einki fanans í henni. 

92% av barslinum verður tikin av kvinnum, fucking 92%! Um nakar skuldi ivast, um eg havi rætt í mínum niðurstøðum, so droppa tað, tølini tala sítt týðiliga mál!

Tað er faktiskt til skít etandi býtt, at nakar arbeiðsgevari velur at geva eini ungari kvinnu eitt leiðslustarv, um ein maður ella ein eldri kvinna bara eru nær námind so kvalifiseraður sum unga kvinnan. 

Er tað ikki fræt í ørviti, at leggja leiðsluábyrgd á ein, ið mest sannlíkt verður vekk upp í eitt heilt ár, kanska upp til 3-4 ferðir komandi 10-15 árini?

Tí mugu vit smildra devulsbesettu alliansuna millum havisjúkar og stuttskygdar quislings kvinnur og virðiskonservativar gamlar gimpar. 

Vit mugu bróta barsilin í tvey – helvt um helvt, eitt hálvt ár til pápan og eitt hálvt ár til mammuna – og einki fanans roks. 

Eitt hálvt ár av arbeiðsmarknaðinum kann man steiki tann klára. Tað turrmoggar ikki tína yrkisleið, og tað loysir  ójavnan, tí menn og kvinnur eru javnstillaði.

Eg veit væl, at okkurt smávegis er broytt síðan mína tíð, men enn eru bert skidi fýra vikur oyramerktar til pápan, meðan 14 vikur eru oyramerktar til mammuna. 

At 34 vikur eru til býtis er ein fucking joke. Tí sum ein kvinna, ið eg kenni, spurdi mannin: Tú ætlar for helviti ikki, at brúka av mínum vikum?

Hvussu heitasta skal ein maður eisini forklára seg fyri arbeiðsgevarum, ið sær barsil longur enn 4 vikur, sum pilletandi ónormalt? 

Man má brenni tann, næstan biðja um loyvi, hóast tað skal eitast var vera tín forpulaði rættur at kunna sleppa at deila við mammuna. 

Lóggavan við fastari pápakvotu og fastari mammukvotu, ger barsil til mansins fucking rætt. 

Tað broytir hasa helvitis konventiónina, á sama hátt sum verandi fýra vikur hava broytt konventiónina. 

Tað er fanime eingin, sum setur spurnartekin við, um ein maður tekur tær vikurnar ið pápin hevur oyramerktar, tá kann ein maður endiliga siga við arbeiðsgevaran, eg fari í barsil seks mánaðir, góðtak tað, ella súp meg!

Og fyri arbeiðsgevaran verður ein ung kvinna eitt líka fanans gott alternativ sum ein ungur maður.

Tað er einki undarligt í, at málið um rúsdrekkakoyringina hjá Jørgen Niclasen fyllir nógv í miðlum, í sosialum miðlum og í samrøðuni millum fólk.

Jørgen er ein polariserandi figurur, og hann sat í einum av landsins hægstu størvum.

Tá hann so ger nakað álvarsamt kriminielt, og velur at leggja landsstýrissessin frá sær, so eru nógv, ið síggja møguleikan at herja á, eisini eru tað nógv, ið heilt legitimt eru sera ill. 

Tí lat tað vera sagt beinanvegin, at rúsdrekkakoyring er álvarsom.

Tað sum harmar meg mest í øllum hesum, er at fólk faktiskt royna at bagatellisera rúsdrekkakoyring.

Eg havi lisið vanlig skilafólk siga, at rúsdrekkakoyring ikki hevur stórvegis uppá seg, at hetta er nakað, sum so nógv gera. Onnur siga, at hetta ikki er tað versta, ið hann hevur gjørt, at onnur uppaftur onnur rógva fram í móti, at hetta er ein fella, eitt karaktermorð og mangt annað. 

Eg helt, at vit sum samfelag vóru komin longur enn hetta. 

Eftir drúgva arbeiðið hjá Ráðnum fyri ferðslutrygd, so helt eg, at vit vóru samd um, at rúsdrekkakoyring er ábyrgdarleys.

At rúsdrekkakoyring er óacceptabul uppførsil, ið setur onnur lív í vanda.

Tað er ikki ok at koyra skít! Tað er ikki ok at skít! Tað er ikki ok at koyra skít! 

Um tað er so, at onkur hevur meldað Jørgen, so er tað ikki ein fella, tað er tað rætta at gera!

Eg vóni veruliga, at vit øll melda ein persón, ið hevur so høga promillu, og ætlar sær í ein bil. Hetta er ikki eitt hálvt glas av víni ella ein promilla, ið á nakran hátt liggur tætt at tí lógliga, hetta er at vera sjónliga ávirkaður.

Tað sagt, so er tað menniskjaligt at gera mistøk, og tí føli eg eisini við manninum. Mennsikja Jørgen, heldur neyvan, at øll hesi nógvu meme’ini eru stuttlig. Tað ger familjan hjá honum heilt víst heldur ikki. Hann hevur gjørt nakað kriminelt, og lógarinnar langi armur fer at taka sær av tí, og lat Føroya Rætt um tað.

Jørgen hevur sjálvur valt at leggja frá sær, og tað er væl skilt og ivaleyst eisini tað rætta at gera. Fíggjarmálaráðharri er ein tungur sessur, og krevur stórt trúvirði, tí har ert tú altíð undir trýsti, og tá eg best, um man ikki kann trýstast ov nógv. 

Tað sum undrar meg mest, er tó hendan stóra øðin, um at fólk finnast at honum fyri rúsdrekkakoyringina. 

Eg havi fingið eini 3 meme sendandi, og havi sæð nøkur heilt fá innlegg, har fólk gotta sær um støðuna. 

Men eg havi sæð 10 ferðir so nógv, ið skelda um, at onnur finnast at Jørgen. 

Tað virkar løgið nokk, sum um politikkarin Jørgen kemur styrktur burturúr hesum. Sjálvt politisk mótstøðufólk stuðla honum heilhjartað. 

Eg giti, at var val í morgin, so varð Jørgen toppskorari hjá Fólkaflokkinum, øll elska eitt offur, og tað er Jørgen enn einaferð vorðin.

Sjálvgjørt er væl gjørt siga tey. 

Í Degi og Viku í gjár varð ein spurnarkanning hjá Spyr.fo víst, hon segði eina søgu um eitt land við 53.000 koronaserfrøðingum.

Ovasti fyri hetta land er mín fyrrverandi flokksfelagið og samanumtikið, fitti tó heldur seigligi drongur, Bárður Nielsen, ein drongur við stórari drívmegi og ambitiónum, og ein sera arbeiðssamur drongur.

Eg eri óluksáliga glaður fyri, at útsýnið av míni skrivstovu er yvir á Tinganes og ikki av Tinganesi í hesum døgum, tí tað er ikki nemt at sita har.

Oddvitar av alskyns slag standa í røð í miðlunum fyri at prædika um at steingja landið. Fyrst og fremst eru hetta læknar, ið jú hava uppgávuna, at hava meining um tað læknaliga.

Her hevur nokk Shahin Gaini verið tann mest bastanti. Hetta er ikki nakað nýtt, hann málaði fanan á veggin í apríl í fjør, tá vit so smátt lótu eitt sindur uppaftur í einum nærum smittufríum landi.

Nú 20 mánaðir seinni hendi hetta, ið hann tá ávaraði ímóti.

Tað er neyvan nakar av okkum, sum í dag hevði ynskt, at vit høvdu lurtað eftir honum tá, og hildið á við totala lockdowninum, allar hesa tíðina, ið vit hava liva rættiliga frítt.

Læknar hava sum sagt eittans atlit at taka, og tað er í heilsumálum. Farsóttarnevndin skal harafturímóti síggja alt í einum størri samanhangi, og taka atlit til alt samfelagið og øll samfelagsviðurskifti. Tað skal løgmaður eisini.

Vit vita, at smittan er komin fyri at vera í drúgva tíð, kanska altíð. So sjálvandi mugu vit nærkast eini normal støðu.

Tí eigur ein avgerð um at steingja alt aftur, ikki at verða tikin lættliga, og tí situr løgmaður við eini lorta uppgávu nú, og tað er ikki nemt hjá honum.

Men man kann tó undrast á,  hví fólk í so lítlan mun góðtaka avgerðirnar hjá løgmanni?

Hóast alt so roynir hann bara, at steingja minst møguligt niður og at taka so stórt atlit til okkara persónliga frælsi sum gjørligt.

Eg haldi, at hetta snýr seg um samskifti og trúvirðið, ið samstundis eru tveir av størstu veikleikunum hjá løgmanni.

Tað kemst ikki uttanum, at allur heimurin, tað er tíðindaheimur, politiskir og aðrir myndugleikar, hevur nú í næstan tvey ár, havt somu dagsskrá, at vísa hvussu vandamikið Covid19 er.

Tí er ei undur í, at nógv fólk eru rædd, og at døma útfrá Spyr.fo kanningini í gjár, so eru nógv, ið ynskja nógv strangari átøk.

Eg havi sjálvur havt sjúkuna, og eg má siga, at eg sjálvur ræðist summi av hjáárinunum, fyri meg eru tey tó við at hvørva aftur, men, tað er heilt víst, at hetta er ikki bara ein vanlig influensa.

Í dag fer so fakligi myndugleikin Farsóttarnevndin at taka støðu, og eftir hetta fer landsstýri, leitt av einum løgmanni, ið man vera tann veikasti og minst skikkaði, ið vit nakrantíð hava havt, og við einum lallandi antivaxara við sína lið, at taka støðu, um hvat skal gerast.

Eg ivist sjálvur í, um eitt lockdown er vegurin fram, og sum onkur spurdi: “Skulu vit eisini gera tað næstu ferð og triðju ferð og fjórðu ferð?”

Well, eg veit ikki svarið, haldi heldur ikki, at eg eri nóg klókur til at finna svarið. Men eg hevði ynskt, at onkur, ið var bæði klókari og dugnaligari enn eg, skuldi tikið hesa avgerðina. Tað ivist eg í, er tilfeldið beint nú.