klútar, fløskur, sekkir

Umseting av Rags, Bottles, Sacks úr Septuagenerian Stew hjá Charles Bukowski

sum drongur

minnist eg ljóðið

av

“KLÚTAR! FLØSKUR! SEKKiR!”

 

“KLÚTAR! FLØSKUR! SEKKiR!”

 

tað var í

depressionini

og tú hoyrdi

røddina

langt áðrenn tú sást tann

gamla vognin

og tann

gamla troytta

ryggbogna hestin.

 

síðan hoyrdi tú

hógvarnar:

klop, klop, klop…

 

og síðan sá tú

hestin og

vognin

 

og tað tyktist altíð

at vera

tann heitasta summardagin:

 

“KLÚTAR! FLØSKUR! SEKKiR!”

 

áh

hasin hesturin var so

troyttur

hvítar strikur av

slev

slevandi

meðan bitið skarð seg inn í

munnin

 

hann hálaði eina ótolandi

last

av

klútum, fløskum, sekkum

 

eg sá eyguni á honum

stór

av pínu

 

rivini

sóust

 

tær stóru flugurnar

flugu runt og lendu á

teimum beru plettunum á hansara

skinni.

 

onkuntíð

rópti

ein av pápum okkara:

“Hey! Hví gevur tú ikki

hasum hestinum at eta, títt

beist!”

 

Maðurin svaraði

altíð tað

sama:

“KLÚTAR! FLØSKUR! SEKKiR!”

 

maðurin var

ótrúliga

skitin, ó-rakaður,

ílatin ein bogdan

og plettuttan

fedora

 

hann

sat uppiá

einum stórum bunka av

sekkum

 

og

av og

á

tá hesturin tyktist at

traðka

skeivt

 

slóg hesin maðurin

við tí

langa pískinum…

 

ljóðið var sum eitt

riffluskot

 

og ein flokkur av flugum

reistust

og hesturin

hálaði frameftir

aftur

 

hógvarnir rungaðu

á heita

asfaltinum

 

og síðan

var tað einasta vit

sóu

reyvin á vogninum

 

og

tann stóra bunkan av

klútum og fløskum

undir

brúnum

sekkum

 

og

aftur

røddin:

“KLÚTAR! FLØSKUR! SEKKIR!”

 

hann var

tann fyrsti maðurin

eg nakrantíð ætlaði at

drepa

 

og

eingin annar hevur

verið

síðan

 

 

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *