Nú er fríggjakvøld og eg siti her og hyggi at Miss Universe. Aftur í ár eru tíggju av teimum ljótastu komnar víðari, og enn meira tragiskt er, at tær fimm, sum eru eftir nú, eru fýra ljótar og ein pen, tann úr Trinidad og Tobago er hyper deilig, hon skal bara vinna, haldi eg. Tann úr USA er nokk komin við av plikt, hon er als ikki pen, men soleiðis er tað.
Eg havi einki serligt skrivað seinastu tíðaina, havi so forbannað nógv at gera, nú ljóði eg sum pápi mín, tá hann er verst. Men eg havi blandað meg upp í nokkso nógv. Eg skal skriva eitt projekt um revsing, sum skal avleverast um ein góðan mánað. Eg skal taka eitt kursus í teoretiskari heimspeki, arbeiða hálvan annan dag um vikuna í Netto, brúka so nógva tíð sum møguligt saman við Magnus, umseta Bukowski til føroyskt, og skriva yrkingar til Kynverjar, umseta eina formel 1 heimasíðu til føroyskt(sum eg havi lovað), skriva hetta, halda samskiftið við míni vinfólk (sum eg gjarna vil og havi lovað), gera Nærvarp, skriva tvær barnasøgur (sum eg havi lovað). Nú bleiv Miss Trinidad og Tobago akkurát Miss Universe, hon líkist eitt sindur Janet Jackson. Ná, men eg havi eitt sindur at takast við, so eg veit ikki heilt, hvussu eg skal makta alt. Men tað man nokk fara at ganga.
Eg havi hugt at boksing í kvøld, Super Brian bankaði enn einaferð ein mann. Hesaferð var tað eftir øllum at døma onkur heilt vilt kendur. Hann æt nokk Leonard Butler ella okkurt sovorðið. Men hann bleiv sligin út í fyrsta umgangi. Brian virkar fyri mær nokkso góður, nú havi eg ikki so nógv skil uppá boksning, men hann bankar sku´ allar, sum hann møtur, tað virkar fyri mær sum eitt gott tekin.
Annars so fari eg at senda hetta til Barbaru, eg havi ikki skriva síðan eg kom niður aftur úr Føroyum aftaná Jassfestivalin, so nú skrivið eg eitt lítið bræv, og so viðleggi eg hetta, og so eisini ein seðil um Crazy Christmas Cabaret í ár. Eg og Barbara fara nemmiliga at hyggja eftir tí seinast í hesum mánaðinum, tá hon kemur til Keypmannahavnar. Eg havi keypt atgongumerki í dag. Ná, men eg roknið við, at hon fer at hata hetta, tá eg vísti henni hatta, sum eg hevði skriva til hasa gentuna, sum eg var forelskaður um jóltíðir í fjør, segði hon at tað var egoistiskt, og at eg bara hugsaði um meg sjálvan. Hon hevði sjálvandi rætt, og hetta projektið er jú eisini rein sjálvdyrkan. Eg haldi meg og mítt lív og mínar meiningar vera áhugaverdar nokk til at deila við tykkum. Ikki tí eg nakrantíð fari at tora at útgeva hetta, men kanska posthumt, tá eg verði heimskendur. So fer Magnus ella kanska hansara børn at útgeva hetta. Ikki tí tað ger nakað. Eg vóni bara tey fara at tjena væl uppá tað.
Eg las annars Bukowski í gjár, hann vildi verða við, at so nógvir lorta filmar vóru gjørdir, at fólk heilt gloyma, at tað er lortur, og bara hyggja og halda, at tað í veruleikanum er gott. Nokkso rætt haldi eg. Mær dámar væl Bukowski, hann er so erligur og líkatil, eitt sindur sum Jóanes Nielsen.
Náh, men nú fari eg at gevast eina løtu.