Konsertfelagið helt 25 ára føðingardag, við eini minniligari violinkonsert
Kim Sjøgren telist millum bestu violinleikarar í Danmark, og man vera tann stuttligasti av teimum bestu. Hann var vælupplagdur, tá hann aðruhvørja løtu rørdi og hugtók, og aðru hvørja løtu fekk nógvu áhoyrarnar at flenna.
Konsert skráin fevndi um stórar klassiskar tónasmiðir sum Beethoven, Bach, Brahms, Carl Nielsen og nógvar aðrar. Men eisini um 3 variatiónir yvir ”Åh Susanne” ognað Susanne Brøgger, og eina sera undirhaldandi tolking av ”Hønsefødder, Gulerødder”.
Óvanlig framførsla
Ólavur Jacobsen bjóðaði vegna Konsertfelagið vælkomnum. Hann segði frá, at konsertin fór at vera í einum settið, og at Kim Sjøgren fór at spæla so leingi, sum hann tímdi. Eisini visti Ólavur at siga, at Kim fór at hava onkran gestatónleikara við sær, og at hesin kanska visti av tí. Lagt var upp til eina eitt sindur óvanliga framførslu.
Kim Sjøgren legði fyri við at tosa um sín alsk til Føroyar. Hann var fyrstu ferð her fyri 29 árum síðan, og síðan hevur hann vitja ofta. Hann byrjaði konsertina við nøkrum tónleikapettum hjá Bach, og áhoyrarnir sótu sum rúnarbundnir, tá hann gandaði tónar úr 255 ára gomlu violinini hjá Jóhan Restorff.
Tónleikurin fylti stóra salin í Norðulandahúsinum, og hansara bland av skemti og tónleiki, bergtók ung sum gomul. Hetta var ikki bert ein violinsnillingur, men eisini ein sera stuttligur maður.
Klappifrálæra
Tá hann hevði spælt ein góðan hálvan tíma, vidi hann hava áhoyrarnar við. Aftaná eina longri og sera undirhaldandi klappifrálæru, luttók allur salurin í einum peppaðum sjampagnu galoppi.
Gesturin hjá Sjøgren var Jóhannes Andreassen. Klaversnillingurin kom á pallin og hetta gav framførsluni eitt eyka krydd, sum lyfti heildarupplivingina.
Spælt við Brøndby
Eitt av hæddarpunktunum á konsertini, var eitt skotsk fólkalag. Sjøgren hevði lært lagið á einari ferð við Brøndby í Skotlandi. Brøndby var í Skotlandi og spældi dyst móti Aberdeen. Kim skuldi við at spæla fyri áskoðarunum áðrenn dystin. Hetta gekk væl. Hjá Brøndby gekk eisini væl, teir vunnu dystin, og so fór alt ferðaliðið á Glenfiddich at hátíðarhalda sigurin. Kim minnist ikki so nógv um hvat so hendi, men onkursvegna hevði hann lært hetta skotska fólkalagið.
Konsertin endaði við einari herligari tolking av ”Hønsefødder Gulerødder” ella rættari fimm tolkingum. Einari vanligari danskari, einari arabiskari, einari amerikanskari, einari russiskari og til seinast eini japanskari, og tá lógvabrestirnir aftur vóru tagnaðir var stilt. Konsertin var liðug, og vit sum vóru har, vóru eina frálíka mentanaruppliving ríkari