Niels Uni Dam
‘Hóast eg teljist millum størstu Høgna Lisberg fjeppararnar, havi eg trupult við at finna jalig lýsingarorð um konsertina hjá Høgna á spæliplássinum leygardagin. Jú, jú gamaní, løgini eru góð. Høgni eigur eina samling av ordiliga góðum og væl skrivaðum løgum, men konsertin gjørdist ein keðilig uppliving, við nøkrum fáum undantøkum.
Hetta er aðru ferð eg hoyri Høgna í nakrar mánaðar, og niðurstøðan hjá mær er tann sama, Høgni er ikki trupulleikin, stóri trupulleikarnir eru gittar- og ljómborðleikararnir, ið ikki duga at lyfta løgini við sínum spæli. Serliga er valið av ljóðum hjá hesum báðum royndu tónleikarum ringt. Tey friðarligu løgini riggaðu slettis ikki, og tá Høgni í stóran mun hevur friðarlig løg, so var hetta óheppið.
Eg royndi veruliga at lurta, men alt ov ofta gjørdist tónleikurin til bakgrundstónleik, og eg varð fangaður av samrøðum við fólk. Undantøkini vóru tey meira rokkkendu løgini. Tá ljóðaði tað sum ein bólkur, og eg varð fangaður eina løtu.
Frásøgumaðurin fekk Høgna róptan út at spæla eykalag, og tolkingin av “All along the Watchtower” hjá Bob Dylan var hampulig, men Høgnasa partur lá ikki eftir á, hann sang lagið hjartaliga og við stórari innliving.