Konsertin hjá Saruh Brendel var ikki millum størstu upplivingarnar á Summarfestivalinum, men týska songkvinnan var sera sjarmerandi.
Summarfestivalurin
Tað var týska Sarah Brendel, ið fekk heiðurin at lata stóra pallin á Summarfestivalinum upp. Ein stór uppgáva. Konsertin gjørdist ongantíð meira enn miðal hampað, og eg siti eftir við tankanum, kanska er Sarah Brendel bara ikki betur enn tað sama.
Løgini sum Sarah framførdi við bólki sínum kunnu, um man ynskir at vera heilt fýrkantaður býtast í tveir bólkar, eitt sindur bygdasligur amerikanskur rokkur og eitt slag av friðarligum balladum. Balladurnar vóru hvørki sterka síðan hjá bólkinum ella hjá Saruh, og vóru hesar dekan ov nógvar í tali, tað var bara ikki feitt. Bólkurin megnaði ongantíð at kína ljóðførunum nóg yndisliga til at hetta riggaði, meðan Sarah onkursvegna ikki megnaði at syngja hetta nóg yndisligt.
Hin vegin vóru rokkløgini munandi meira sjarmerandi, klæddu rættiliga væl fittligu Saruh, ið sjálv var sera sjarmerandi. Hesi løg vóru bygdaslig uppá tann góða mátan.
Bólkurin hjá Saruh er rættiliga nýggjur, og teir spældu ikki heilt best, har var dekan ov óruddiligt í ljóðmyndini í støðum. Ljóðið var sum heild rættiliga ringt á konsertini, Sarah hevði ikki egnan ljóðmann við, og føroyski ljóðmaðurin megnaði ikki uppgávuna at fáa risa stóra anleggið at ljóða so væl sum tað átti.