Magni dámar at vera kontri, og Magni Christistiansen dugur at vera kontri, tí er tað eisini stuttligt at hoyra Magni Christiansen spæla kontri.
Ummæli
Magni Christiansen var næstur á pallin í Kelduni, og hóast talan í stóran mun var um sama bólk, sum hevði spælt við Lisu Frederiksberg, so var bólkurin sum ein heilt annar. Trummuleikarin var skiftur út, og Anfinn Jacobsen var komin í hansara stað, hetta gjørdi undurverk, botnurin hekk saman, og bassleikarin kom til sín rætt, og vísti seg faktiskt at vera heilt habilur. Gittarsnillingurin Rúni Eysturlíð kom eisini á pallin. Hann lyfti allan bólkin við sínum frálíka kontri spæli og týðuligu spæligleði í smittaði. Men tað kemst ikki uttanum, at tá vit tosa um stjørnugóðsku, so hevur Magni munin á Lisu. Hann spælir útum pallkantin og fær alt fólkið.
Fólkið sang
Serliga frálíkt var, at hoyra løg av nýggjastu fløguni hjá Magna “Við Vegin”. Mítt persónliga hæddarpunkt var tó tulkingin hjá Magna av gamla klassikarin I’ll Fly Away, tá allur salurin sang við, tað er ótrúligt so væl fólk á Fjarðafestivalinum syngja, áskoðara sangurin ljóðaði sum eitt lekkurt sangkór, hetta var fyrstu ferð á kvøldinum at sangurin veruliga rómaði millum áskoðararnar, men als ikki síðstu ferð.
Magni hevur stóra innliving og tað var stuttligt at síggja hvussu nógv hann hugnaði sær. Magni elskar eftir øllum at døma kontri, og hetta telur sera nógv.