Pætur Zachariasson, sangari í Boys In A Band, helt, at teir kanska vóru fyrsti gøtubólkur, sum hevur spælt á Summarfestivalinum.
Nú veit eg ikki hvør definitiónin av einum gøtubólki er, men hvussu er og ikki, so hava Boys In A Band í øllum førum gjørt eina ordiliga innrás í Klaksvík og vunnið nógv áskoðarahjørtu við framførsluni ígjárkvøldið.
Um Boys In A Band nakrantíð hava spælt eina vánaliga konsert veit eg ikki, og ja, eg loyvi mær at ivast, eftir at ferð eftir ferð hava upplivað, at teir eru betur enn teir vóru seinast eg sá teir.
So væl vitandi, at eg havi skrivað nøkurlundað tað sama talríkar ferðir áður, so var konsertin á summarfestivalinum enn ein frálík konsert við hesum frálíka bólki.
Heilt fitt av fólki var savnað í Flagstjaldinum, og tey sluppu at dansa við til nærum øll løgini av Black Diamond Train fløguni. Á skránni var bert eitt nýggjari lag, sum eg ikki kendist við. Hetta lag minti nógv um tað, ið vit kenna frá bólkinum annars, og boðar frá, at stílurin verður hildin.
Boys In A Band eru ein heilt serligur bólkur, og hóast tveir av upprunalimunum ikki spældu við á hesari konsertini, so er bólkurin akkurát líka serligur.
Tá bassleikarin Símun fyri einum góðum ári síðan fór burturúr bólkinum, fylti Sakaris Joensen úr Lama Sea hansara skógvar væl og virðiliga. Tað sama er galdandi nú trummuleikarin Rógvi ikki fekk spælt við í summar vegna diskos prolaps, aftur varð leitað til høvuðsstaðin eftir avloysara, og Andreas Dalsgaard úr The Story Ends leveraði vøruna. Hann virkaði fullkomiliga natúrligur í leiklutinum, og eg hevði torført við at ímynda mær, at tað kundi gerast betur enn hatta.
Mest fasinerandi er tó sangarin Pætur, ið við sínum garr-etandi-øra kropsmáli og dansi er ein heilt egin uppliving.