Kennist eitt sindur løgið, her siti eg í Skagen, og fylgi við statusdagføringum og myndauploadum, hjá vinfólki, ið antin er í Vágsbotni ella ávegis til Voxbotn. Mín tummil er beinleiðis eymur av at trýsta á Like knøttin.
Ikki sørt, at eg havi eitt sindur av blandaðum kenslum. Tí samstundis, sum eg gleði meg til komandi Roskilde Festivalin, ið eg ávegis til, og sum eg skal vitja um nakrar fáar dagar, so havi eg hug, til at uppliva hetta stóra konsertsatsið, ið nú verður gjørt í Havn. Havnin skal spæla við, og tað ger hon nú. Onkur fíltist at, at Voxbotn liggur samstundis sum Varmakelda, harra mín jesekrist, nær var nakar av okkum seinast á Varmakeldu (hyggja vit burt frá tykkum fuglfirðingum). Hetta svarar til, at onkur bleiv súrður yvir, at London fekk eina formil 1 koyring, sama vikuskiftið, sum GoCart kapping var í Birmingham.
Eg vil ikki siga, at eg eri keddur av at ganga glipp av Medinu, í mínari verð eitt reyv óinteressant danskt poppnavn, hvørs størsta dygd er at vera líka lítið ílatin, sum eg plagi at vera á palli (og síggja eitt sindur betri út enn eg, meðan hon er tað). Vónandi far hon ikki krím í føroyska summarkuldanum.
Men føroyski parturin av skránni til Voxbotn er forbiðið góður, hevði væl tíma at hoyrt øll føroysku nøvnini. Samstundis eri eg vælvitandi um, hvussu stóra atdráttarmegi, óinteressantur danskur poppur hevur á føroyska áskoðaran, so tí er nokk eingin ivi um, at tiltakið verður super væl vitjað, so sum myndir og statsusdagføringar eisini bera brá av.
