Leygarmorgun – eg eri nýliga vaknaður í húsunum vit hava lánt í Fuglafirði.
Fyri meg er hetta 4. dagurin á G!, ið so smátt byrjar.
Nakrir tjaldarar við meira enn vanligum árræði, valdu at byrja festivalin við eini konsert mikukvøldið, og tá sonurin skuldi spæla har, endaði eg í leiklutinum sum sjafør og roadie – hetta er nýggi leikluturin.
Sonurin heldur tað vera nokkso stuttligt, at meðan pápin gongur við sínum keypta ljósareyða og hvíta G! armbandi, so hevur hann fingið eitt svart og blátt VIP armband.
Tíðin er nokk komin, at eg skal venja meg við hesa støðuna. Tí um tit ikki vita tað enn, so er sonur mín Marius heilt óluksáliga dugnaligur. Eg ivist ikki í, at komandi ár verður lítli heimagjørdi tjaldingarpallurin skiftur út við størru pallarnar á G!.
Hóast ljóðumstøðurnar á tjaldingarøkinum mikukvøldið vóru avbjóðandi og tað regnaði rættiliga illa, so fingu Marius og Jonas, ið er hansara DJ, veruliga lív í fjøldina.
Tað er nokk lítil ivi um, at henda konsertin forpliktar, og at G! komandi ár mugu punga út til eitt ordiligt annlegg, tí glaðu tjaldingargestirnir hava nú fingið smakkin fyri tí.
Men tað fer tíðin at vísa. Nú er leygadagur og mjørkin liggur enn ein dag argandi kring bygdina, og eg hugsi um hesar dagarnar, ið eru farnir. Hvør er G! kenslan í ár?
Mangli at trokast
Sandurin er rættiliga stórur í ár, og tað kann vera avbjóðandi.
Ikki avbjóðandi á sama hátt, sum tá sandurin er lítil, og man ikki veit, um stóri pallur verður avlýstur.
Men ein stórur sandur ger tað trupult at savna eina nóg stóra mannamúgvu til at tað ordiliga kókar. Jú gamaní all stars konsertin, ið lat pallin upp, Phlake og eisini Eivør savnaðu nógv fólk, men har gjørdist ikki trongt uppá tann góða mátan.
Spæliplássið vinnur
So er betri lív í á spæliplássinum, ið aftur í ár stendur fyri bestu konsertupplivilsunum.
Eg fekk tíanverri bert um endan á Jasmin konsertini, men tað eg hoyrdi var framúr gott. Eisini danska hip hop navnið Noah Carter fekk spæliplássið uppá kók, á ein hátt sum nøvnini á stóra pallinum mugu misunna honum.
Áleið somu kenslu fekk eg, tá íslendsku rappararnir Jópé x Króli við bólki skaptu villastu veitslu higartil á spæliplássinum.
Men spæliplássið dugir eisini onnur ting, tær friðarligu konsertirnar fyrr um dagin, har fólk á onkran hátt bara situr og kemur fyri seg eftir dagin fyri, her má Marius Ziska nevnast fyri eina sera góða framførslan.
Eitt annað dømi um tað friðarliga var konsertin hjá Rebekku Petersen. Við einum framúr góðum bólki stillaði stillføri sandingurin upp. Eg havi í nógv ár verið fjeppari av Rebekku, hennara stillu løg, øðrvísið tekstir og dragandi rødd eru heilt serlig.
Hon hevur uttan iva arbeitt nógv við sínum úttrykki seinastu árini, men tíanverri ikki bert til tað betra. Konsertin var (uttan iva heilt tilvitað) so friðarlig og at eg endaði við at keða meg. Vit hava longu Leu Kampmann, Døgg Nónsgjógv og Elinborg Pállsdóttir, ið spæla hetta melankolska, og á stórum konsertpallum er tað ein altíð ein avbjóðing.
Eivør gandaði
Her kunnu Rebekka og allar hinar hyggja at Eivør og læra ein heilan hóp. Eivør hevði eina ótrúliga dynamiska, hugtakandi og gjøgnumførda framførslu á sandinum. Bæði við atliti til løg, ljóðmynd, uppbygging av skrá, dynamikk og alt tað visuella, so munnu vit sjáldan hava sæð ein føroyskan bólk, ið er so gjøgnumførdum sum Eivør var í gjár. Men tað hevur sanniliga eisini tikið Eivør nógv ár, at gerast so gjøgnumførd sum hon nú er.
Sprellimenninri í Joe & The Shit Boys góvu eitt orkufult spark í afturpartin til okkum øll. Konsertin á spæliplássinum var bæði herlig og stuttlig. Tað er torført ikki, at hugsa um 200, tá teir vóru 20 ár yngri, tá man hoyrir Joe & The Shit Boys. Føroyski tónleikapallurin hevur tørv á hesum slagnum av bólkum.
Forbannaðu steðgir
Well, 4. dagurin byrjar nú. G! hevur higartil verið heilt ok. Tó hevur eitt nýtt og sera keðiligt rák rakt festivalin í ár.
Júst eins og vanligt er á Summarfestivalinum, hevur G! í ár valt at leggja langar steðgir millum konsertirnar.
Hetta er stutt sagt av helviti til. Føroyska veðrið er als ikki gott nokk, til at man skal ganga og keða seg millum konsertirnar, tað oyðilieggur flowið, og t.d. valdi eg at fara heim í nátt, tá tað fór at regna, og steðgurin millum Jópé x Króli og Týr var so langur.
Vónandi verður hetta broytt aftur næsta ár. G! tit áttu altso ikki at apa eftir teimum keðiligu rákunum norðanífrá.
Vaksnir menn spæla ikki ukulele
Sum sagt, eitt fínt G! annars, men eitt lítið hjartasuff tó. Í gjár var 3. dagur. nakrar øl vóru farnar niðurum hóskvøldið, uttan tó at nakað vet av timburmonnum vístu seg fríggjamorgunin, altso ikki fyrr enn eg á spæliplássinum hoyrdi nýggja bólkin hjá Pálli Brim, Lunacci & The Lunatics. Ljóðið av eini ukulele fekk timburmennirnar at vísa sína ljótu síðu.
Harra Guð altso, eitt er at smágentir og menn av Hawai, ið viga 200 kilo, spæla ukulele, men vaksnir vestevropeiskir menn mugu for tramin taka seg saman. Keyp ein gittar ella lat vera! Eingin tímir at lurta eina heila konsert eftir einum grannvaksnum manni, ið klimprar á tað sum í roynd og veru er eitt BR ljóðføri.
At tú onkursvegna slapst avstað við tí í Danny & the Veetos, er ein vitnisburður um, at løgini hjá Danny & The Veetos vóru sera sterk, og at Danny var ein frontfigurur í serflokki.
Gleði meg til Gretu
Nú er 4. dagur, høvuðsnavnið Fat Boy Slim er á skránni, og munnu vit ikki eisini fáa fleiri aðrar góðar konsertupplivingar?
Fyri meg eru nøkur “must” í dag. Ein av okkara bestu popplagasmiðjum Greta Svabo Bech fer á stóra pall við einum framúr góðum bólki aftanfyri seg. Hetta hevur potentiali til at gerast ein tann besta konsertin í Føroyum í ár.
Eisini gleði eg meg til Hans Andrias á spæliplássinum, og søguna um G! í fjósinum. Eg ynski tykkum øllum ein framhaldandi góðan G!