Nú havi eg í meira enn eina viku gingið og ilskast. So nú skal eg hava hetta burturav mær:
– Undskyld mig, men fuck you Danmarks Radio!
Hetta hendir eftir, at eg var í Norðurlandahúsinum við synum og svigardóttir og tók móti Sveini Gaard Olsen, tá Danmarks Radio og beiggi Svein, Hatespeech legendan Jákup Pauli Gaard Olsen skipaðu fyri surprise veitslu fyri føroyska X-Factor finalistinum.
Konsert og tiltak sum heild var fínt. Tað sum irriteraði meg, var at Sveinur absoulutt skuldi tosa danskt við áskoðararnar millum løgini, at James Olsen partú skuldi presentera hann á donskum, og at tá Sveinur einaferð tosaði føroyskt millum løgini, so komu beinanvegin strong boð frá filmsliðnum um at skifta til danskt.
Tað føldist skeivt og pínligt, og tað var ikki veruleiki, men ein tillagaður veruleiki. Pyntan og homogenisering av málsliga fjølbroytninum í ríkinum.
Tá eg so sá hann tosa við familju og borgarstjóra á donskum eisini, so helt eg uppat við at vera irriteraður og bleiv beinleiðis illur. Hetta gav eina mynd av okkum føroyingum, sum undirdanigar danskarar, ið ikki hava sítt egna mál.
Hevði talan verið um onkra hissini komersiella kanal, so var hetta nokk bara pínligt og kiksað, men vit tosa fokkime um almennu public service støðina Danmarks Radio! DR hevur altso serliga ábyrgd, og eigur at vísa virðing fyri tí fjølbroytni, ið er millum danskar ríkisborgarar.
Eg skilji, at tað er týdningarmikið, at DR hyggjarin skilur, hvat hendur á skerminum, men var talan um ein breta hevði man uttan trupulleikar teksta eitt tílíkt innslag.
Herfrá skal ljóða eitt hart “fuck you” ella kanska føroyski pendanturin “ren meg” til Danmarks Radio.
Nógv verður gjørt fyri at selja, og lýsingartekstir kunnu vera øgiligir. Vit fáa javnan tíðindaskriv sendandi, har vit mugu klippa nógv lýsingarorð út, men í gjár bar av, og ja, kanska fór onkur yvir G!vind.
G!Festivalurin avdúkaði í gjár, at Sic spælir á ársins festivali, og ja, skulu vit trúgva festivalinum, so er hetta ikki ein bólkur, men ein kollvelting ella okkurt, ið líkist gudum, ið fara á pallin. Vit hava fyrr í dag lagt ein niðurkliptan part av tíðindaskrivinum, ið festivalurin legði á sína heimasíðu á planet.fo, men her fáa tit tíðindaskrivið, manifestið ella, hvat eitt tílíkt kallast í fullum líki:
“Sic á G! Festival – skapa lötur, ið skapa lív
Harðasti, tungasti og svakasti tungmálmsbólkurin, Föroyar hava fött, almáttugu Sic, fara aftur í ár á G! at skapa lötur, har tónleikurin ristir títt innasta inna og lyftir teg á áður ókendar hæddir – har tú ert og gerst tann, tú ert
Tað eru lötur í lívinum, tá ið vísindaligar frágreiðingar ikki gera annað enn at ræna innihaldið úr hesum somu lötum.
Um talan er um eina ferðsluvanlukku ella um fyrsta kossin, nytta fakta um motor og stell og hormonir og endorfinir onki afturímóti tí reint subjektiva, menniskjaliga upplivilsinum, ein hevur fingið.
Hesar löturnar eru tær, ið geva lívinum innihald og meining. Tú leggur kanska ikki merki til hetta fyrr enn aftaná, men hesar lötur skapa minni, ið skapa tín persón og definera, hvör tú ert. Og pilkar tú ov nógv við hesar lötur, missa tær sítt virði og sína ávirkan, og tú situr eftir við ongum. Definera ikki tær, men lat tær definera teg.
Hetta sama kann væl sigast um Sic. Tað tykist, sum hava teir eini serlig evni at skapa slíkar lötur. Hóast eitt vist virði er í at tosa um nu-metal inspirerað thrash, 7-streingjaðar gittarar og hvussu “Pandamonium”, nýútkomna fyrsta flöga Sics, hevur fingið yvirgóð ummæli í metal-blöðum kring allan heimin, so kann hetta ikki samanberast við frásagnir um at hoyra Sic fyri fyrstu ella – sum hjá nógv for peppaðu fjepparum Sics – tjúgindu ferð. Hetta, at einans kunna rista við hövdinum, sum grælikongurin mikli Mikkjal Gaard Hansen ýlir sína sálarneyð yvir rokk-og-rull samkomuna. At gloyma alt um lív og limir og kasta seg aftur og fram í eini hysteriskari mannamúgvu, ið pulserar við tónleikinum, til hon finnur tað fullkomna stevið og læsist í einari mestsum yvirnáttúrligari eind. At koma heim á kroppi í sveitta, stinkandi av öli og sigarettroyki, og við ringjandi oyrum sovna við einum smíli (og tað kanska saman við eini Sic chick…). Hesar lötur eru tær, ið ikki skulu pilkast sundur og definerast – bæði fyri tónleiksins skuld, men mest fyri tína egnu. Og mangt bendir á, at nógv fólk hava júst slíkar lötur at vísa á.
Sic eru ímillum best dámdu og mest elskaðu bólkarnar í Föroyum, og teir hava trúgvastu fjeppararnar, ið nakrantíð eru sæddir her á klettunum. Teir eru stöðugt vorðnir feitari, síðani teir byrjaðu fyri skjótt eini góðari lötu síðani – og so feitir eru teir nú, at fyri nógv er tað einans ein spurningur um tíð, nær vit síggja teir á altjóða tungmálmstindinum.
Tað er tí G! festivalinum ein gleði enn einaferð at bjóða fólki saman við Sic at knýta nevar, pikka korn og skríggjandi og skrálandi skapa lötur, minni og lív.”
Danska dagblaðið Urban vísir í gjárdagsins útgávu til teir 25 bestu festivalarnar í Evropa, ið verða hildnir uttan fyri Danmark. G!Festivalurin er á hesum lista.
Blaðkvinnan á Urban Karina Edlund Jensen valdi ein sera góðan dag at vitja Gøtusand, og viðmælir orsakað av natúrini festivalin, sum ein av teimum bestu í Evropa.
Ókeypis dagblaðið Urban er eitt av mest lisnu bløðunum í Danmark og hevur skrivað eitt sindur um Føroyar, eftir at blaðkvinnan Karina Edlund Jensen vitjaði í Føroyum í sambandi við AME-Føroyar herfyri. Blaðkvinnan var millum teir útlendsku gestirnar, ið var á útferðini sum G!Music og Virkishúsið í Klaksvík skipaðu fyri, og har hevur blaðkvinnan fingið gott eyga á lítla festivalin á Gøtusandi. Í greinini um bestu festivalarnar skrivar hon soleiðis: “Er du til naturoplevelser sammen med musikken, ligger G-festivalen på Færøerne smukt placeret på en strand med udsigt til klipper, havet og får på grønt græs. I år spiller danske Nephew og de melodiske romantikere i Guillemots blandt andre.
Danska sjónvarpsrásin TV3+ vísir nú klokkan 21 eina serliga útgávu av sendingini Top Gear, har álvarsliga óhappið hjá vertinum Richard Hammond verður víst.
Fyrstu boðini av sjúkrahúsinum í Leeds vóru at Top Gear verturin Richard Hammond hevur fingið álvarsligan heilaskaða eftir ferðsluóhappið, tá hann í einum sonevndum drag-rasarabili koppaði við útvið 400 km/t.
Enska blaðið The Sun skrivaði, at tá hjálparfólki kom á staðið var bilurin í smildrið. Høvdið á Hammond var hálvavegna grava niður í jørðina, og hóast hann var við vit, tá fólk kom til hann, so misti hann skjótt vitið og bardist síðan nakrar dagar fyri lívinum á sjúkrahúsinum í Leeds.
Keldur á staðnum søgdu The Sun frá, at Hammond var í ferð við sína síðstu roynd á degnum at sláa meti fyri ferð í einum bili á landjørðini, tá tað knappiliga sá út sum, eitt av bakhjólunum á drag-rasarabilinum punteraði og bilurin fór sendandi fleiri ferðir runt.
Tá varð gitt um, at hesar upptøkur ongantíð fóru at verða sendar, men í kvøld sleppa eisini føroyskir sjónvarpshyggjarar, ið hava Televarp og síggja donsku rásina TV3+. Tí klokkan 21 verður sendingin send.
Á heimasíðuni drownedinmusic.com kann Atlantic Music Event endurupplivast gjøgnum myndir og orð hjá enska tónleikaummælarin Paul Sullivan.
Paul Sullivan tók hópin av myndum á ferðini og ætlaði sær at skriva greinar um upplivingar sínar til fleiri ymiskar miðlar. (mynd: Niels Uni Dam)
Millum útlendsku gestirnar á AME var blað- og myndamaðurin Paul Sullivan, ið til dagligt búleikast í Týsklandi, men sum hevur heimin sum arbeiðspláss. Sullivan starvast sum free-lance blaðmaður hjá hópin av ymiskum tónleikabløðum og tónleikaheimasíðum. Hann segði við okkum, tá hann vitjaði í Føroyum, at hann fór at skriva fleiri ymiskar greinar frá tiltakinum til ymisk bløð, og nú er fyrsta ummælið av AME komið frá hansara hond á einum av hesum miðlum, tónleikaheimasíðuni drownedinsound.com.
Eivør trøllabant
Talan er um eitt størri ummæli av tiltakinum og av upplivingini av føroysku natúrini, ið Sullivan upplivdi sum sera vakra. Sum heild er ummælið sera jaligt. Serliga Eivør verður tikin fram, Sullivan skrivar:
“Dugnaligir, sum nógvir av bólkunum hetta vikuskiftið vóru, so kundi eingin veruliga sammetast við Eivør. Ílatin sum ein víkinga dervish kemur hon á pallin. Hon er sláandi vøkur, hevur eina sterka hjáveru á palli eftir nógvu konsertferðirnar og eina rødd í trøllabindur. Tað er torført at trúgva, at Eivør einans er 25 ár, soleiðis sum hon sveimar gjøgnum alt frá poppi, rokki, jassi, akkustiskum sangum og siðbundnum vísum. Tað munnu neyvan finnast meira natúrligar popp-stjørnur enn hetta.”
Tjóðskaparspurningurin
Sullivan, ið eisini var við, tá Atlantic Music Event vitjaði Ísland herfyri, vísur á, at við fyrsta egnakasti, so er trupult at ímynda sær, at ein spírandi tónleikapallur er í hesum landi, men vísir samstundis á, at eingin hevði trúð hetta um Ísland, áðrenn The Sugacubes byrjaðu at gera um seg. Sullivan metur tó ikki, at føroyski tónleikapallurin kann samanberast við tann íslendska. Hann vísir á, at tjóðskaparliga støðan hjá londunum er ymisk, Ísland hevur tikið sjálvstýri frá danska ríkisfelagsskapinum, meðan føroyingar enn eru undir donskum valdi; íslendarar hugsa um seg sjálvar sum kreativar og nýskapandi, meðan føroyingar eru heldur friðarligari og meira konservativir, skrivar Sullivan, og vísir á at hetta hoyrist aftur í tónleikinum. Meðan Ísland fostrar løgnar blandingar av tónleikagreinum, so er føroyski tónleikapallurin sambært blaðmanninum meira domineraður av fólka- og heimstónleiki, umframt trubadurum. Bert í undantøkum er talan um frávik frá hesum, tó at hetta tykist at vera ein vaksandi trendur, skrivar Sullivan.
Árið er 1997, dagurin er 20. februar – hetta seina vetrarkvøldið koyrir leiðarin fyri Det Konservative Folkeparti fullur á eina beton-vegforðing. Ein lovandi politisk lívsleið endar við hesum stoyti. Væl vitandi at spælið er spilt, ringir Hans Engell sjálvur til løgregluna. Hann sigur sum er, og skrivar beinanvegin tíðindaskriv til fjølmiðlarnar um vanlukkuna og støðuna, sum hann var í, tá hon hendi. Sum drivin politikari veit hann, at fjølmiðlarnir fara at válka sær í søguni, og tí er best at vera erligur.
Á fundi í det Konservative Folkeparti dagin eftir, 21. februar, verður skriv sent til fjølmiðlarnar: Flokkurin stuðlar sínum leiðara. Á tíðindafundi stutt eftir fundin, leggur Hans Engell frá sær.
Áðrenn hetta vetrarkvøld var Hans Engell spáddur at gerast næsti statsministarin. Hesin dámligi, dugnaligi og samstundis fólkaligi politikarin, hevði breiðan stuðul í nógvum flokkum, og hann hevði spakuliga bygt flokkin uppaftur eftir Tamil gøluna sum noyddi Schlüter at leggja frá sær. Men nú var ein lovandi politisk lívsleið kvett.
Hans Engell gavst tó ikki í politikki, árini eftir hetta, vóru fleiri kvettroyndir gjørdar fyri at fáa Engell aftur í leiðarasessin í Det Konservative Folkeparti. Tað gjørdist skjótt greitt, at uppsøgnin neyvan mundi vera so sjálvboðin, sum fyrst var hildið. Nógv klandur var í flokkinum, heilt til Hans Engell í 2000 fór burturúr politikki og gjørdist blaðstjóri á Ekstra Bladet.
Eitt sindur av lagnunnar speisemi; Ekstra Bladet stendur fyri júst tí slagi av fjølmiðlasiði sum gjørdi, at Hans Engell mátti frá sum leiðari fyri Det Konservative Folkeparti, og soleiðis endaði við at gerast blaðstjóri á blaðnum. Undir Hans Engell hevur blaðið profilerað seg við slagorðinum “Find dig i Ekstra Bladet, eller find dig i hvad som helst”.
Mær dámdi væl Hans Engell, men eg haldi ikki, at ein flokkur skal finna seg í, at leiðarin ella annað umboð ikki megnar at halda skil á sínari alkoholnýtslu. Hevði Hans Engell sloppið at sitið, hevði hetta sent tann boðskapin út, at flokkurin fann seg í slíkum atburði.
Nú høvdu vit eina líknandi støðu í javnaðarflokkinum nýliga.
Flestu fjølmiðlarnir funnu seg ikki í hesum, og tordu at siga frá um hendingina. Eisini sóu vit Jóannes Eidesgaard á sjónvarpskíggjanum, tó ikki fyrr enn hann varð noyddur til hetta, tí tvey bløð longu høvdu prentað søguna. Eg má viðganga, at eg gjørdist heilt rørdur av Jóannesi, hann kláraði seg væl í samrøðuni við Dag og Viku, og tað var frískt, at ein politikari ikki royndi at snúgva sær undan. Mín virðing fyri manninum vaks.
Spurningar sum, um Jóannes veruliga angraði, at hann hevði gjørt Føroyar fyri skommum, ella um hann bara angraði tí fjølmiðlarnir skrivaðu um hendingina, melda seg sjálvandi.
Men tann mest áhugaverdi spurningurin kom, tá javnaðarflokkurin gav formaninum álitisváttan á fundi fáar dagar eftir. Hvønn boðskap sendir javnaðarflokkurin út við at finna seg í hesum? Hvussu skal flokkurin nakrantíð kunna seta mørk fyri atburðin hjá umboðum sínum, tá hann finnur seg í hesum frá formanninum?
Aðrir flokkar hava havt líknandi gølur. Tjóðveldisflokkurin hevur taklað sínar drukk gølur líka illa, ella verri enn javnaðarflokkurin, meðan sjálvstýrisflokkurin hevur sligið hart niður á slíkt.
Persónliga haldi at eg, at tað er ein stór eyðmýking av javnaðarflokkinum, ja av sjálvari javnaðarhugsjónini, at tað ikki longur eitur timburmenn, men nú eitur javnaðarmenn.
Óli P. er ein fasistur. Óli P. er sjálvur fanin. Óli P. er ein maktsjúkur maður. Óli P. heilavaskar øll á Sosialinum, eingin á Sosialinum klárar at hugsa ein tanka, uttan at Óli P. hevur hugsað hann fyri tey.
Heldur tú nakra av hesum ákærum vera stuttliga. Nú kenni eg slett ikki Óla P., so eg ani ikki, um naka av tí, sum eg havi sagt, passar. Hetta er bara ein roynd at venda myndini eitt sindur við.
Hetta eru grovar ákærur, og eg hevði ikki torað at sagt hetta um nakran annan enn Óla P. og Sosialin, tí bæði Óli P. og blaðstjórin duga at síggja okkurt stuttligt í hesum. Hetta eru alt ákærur sum Óli P. hevur sett ímóti Høgna Hoydal og tjóðveldisflokkinum seinastu árini, og blaðstjórnin á Sosialinum hevur góðkent hesar ákærur, tí hetta er jú skemt.
Óli P. plagdi við kønari hond at speireka politikarar nøkurlunda javnt, hann var faktiskt ordiliga stuttligur, men hetta er eftir øllum at døma farin tíð.
Fregnir hevði í fjør eina uppteljing av hvussu nógvar tekningar Óli P. hevði havt av varaløgmanni, og tað var ikki smávegis. Tað er í sær sjálvum ikki so løgi, hann er ein almennur persónur, og Óli P. skal eitast at vera ein politiskur speiteknari, so sjálvandi teknar hann Høgna, men hví við so óndum penni. Tað stuttliga og argandi er horvið ístaðin eru tekningarnar næstan áloypandi.
Tekningarnar hava sjálvdan annað uppá hjarta enn at siga, at Høgni Hoydal er ein marktsjúkur maður sum heilavaskar øll, ella at Høgni Hoydal er fanin. Hetta er slett ikki stuttligt, hetta er einki minnið enn ein roynd uppá at fremja karaktermorð, at heilavaska fólk til at halda at Høgni er fanin.
Eg tosaði við eina gamla konu upp til síðsta val, hon segði mær at hon ikki visti hvønn hon fór at velja, men í øllum førum ikki Høgna Hoydal, tí hann hevði so ónd eygu. Nú er tað bara so at Høgni ikki hevur ónd eygu aðra staðni enn í tekningunum hjá Óla P., so spurningurin er hvør tað er sum heilavaskar hvønn.
Eg haldi at tað er ótrúligt at Sosialurin leggur baksíðu til henda perversa atburð, frá tí sum mest líkist einum súrðum gomlum manni.
Kanska kann henda klumma tykjast sum roynd uppá karaktermorð, men hetta ber slett ikki til tí Óli P. hevur langt síðan framt karaktersjálvmorð.
Eg havi júst verið í New Zealandi, deiligur túrur, har er summar í løtuni, so sólin skein fyri tað mesta. Ótrúliga vakur náttúra, eitt veruliga bergtakandi land. Meðan eg var har, vóru tað serliga tvær hendingar sum fingu nógv pláss í fjølmiðlunum. Fyrsta hendingin var eitt ódnarveður, sum sundursmildraði eina av teimum minnu oyggjunum, hetta var eitt ræðuligt ódnarveður og øll húsini á oynni fórust.
Næsta hendingin var, tá ein grind gjørdi landgongd á einari av hinum oyggjunum. Hetta var ein grind á 80 hvalir, ein fittur døgurða biti til New Zealendarar hugsaðu vit. Men nei, ístaðin fyri at drepa hesar stakkals hvalir, sum gjørdu landgongd, so fóru New Zealendarar mannsterkir frá húsum, at bjarga hesum neyðars hvalum.
Hetta varð kalla ein stór náttúru vanlukka, í samfullar 24 tímar royndu menn og konir at skumpa hesar hvalir út aftur á sjógv. Onnur stoyttu sjógv á svørtu kropparnar, soleiðis at teir ikki skuldu torna og doyggja, alt meðan hvalirnir spakuliga stoktust livandi í heitu sólini. Tá teir 24 tímarnir vóru farnir, vóru 15 hvalir slopnir aftur á sjógv, og tann seinasti av hinum 65 hvalunum var deyður.
Bjargingarfólkið var ólukkuligt, tíðindamaðurin var ólukkuligur, og býráðið á oynni var ólukkuligt. Ja, Býráðið var so ólukkuligt, at strondin var gjørd til friðhalga land, eingin hevði loyvið at fara oman á hetta heilaga sorgarstað, áðrenn líkini av hesum hábærsligu sjóverðum vóru burtur. Tá eg fór úr New Zealandi var enn ikki avgjørt um hvalirnir skuldu sleppa at liggja á strondini, til náttúran tók teir burtur, ella um kommunan skuldi taka teir burtur.
Meðan hetta mál fylti New Zealendsku fjølmiðlarnar, fylti málið um Jørgen Niclassen føroysku miðlarnar, og eg kann ikki heilt halda mær aftur frá at draga paralellir. Eg skal ikki fara og leggja meg út í um Jørgen er ein banditt ella ikki, ella um hvussu væl hansara leiklutur er í hesum máli luktar, men tá frágreiðingin ikki heilt klárt fríkendi Jørgen, var tað heilt týðuligt at Jørgen hevði gjørt landgongd. Sum politiska støðan er í dag var nemmasta og besta loysnin at skera Jørgen á háls beinanvegin, fólkaflokkurin kundi hervið fingið grind til døgurða (eitt sindur av trúvirði).
Men okkara fitti Løgmaður helt at synd var í hesum stakkals hvali, og eins og ein New Zealendari royndi hann at skumpa Jørgen út aftur, meðan restin av fólkaflokkinum oysti vatn á Jørgen. Men úrslitið var tað sama sum í New Zealandi, hvalurin var gjøgnumstoktur livandi í sólini, jú gamaní Jørgen hevur vunnið nógva samkenslu millum fólk, men mundi sviðin ikki vera øðiligur í tingsalinum, eg yvist í um tað veruliga var vert sviðan.
Í síðstu viku kom eg inn á eina skrivstovu, og har var eitt av útvarpstól tendrað, og sendingin “í víngarðinum” var at hoyra. Hetta er ein sokallað andalig sending. Eg eri ikki so nógv fyri slíkum sendingum, men víngarðin kenna vit nokk øll.
Vertirnir tosa vanliga við onkran, sum hevur gjørt okkurt heilt vilt kristiligt. Ofta eru tað fitt innsløg sum eru nokkso lívsjáttandi. Men so var ikki hesuferð. Sjálvútrópti profeturin og muslimhatarin Móses Hansen, var gesturin í víngarðinum. Móses hevur gingið sum eitt ódnarveður og spreitt fremmandahatur í gøtunum í Keypmannahavn seinastu vikurnar. Hann hevur roynt at skapa ruðuleika á Nørrebro, fyri at tað longu útbreidda fremmandahatrið skal rótfestast enn fastari í donsku tjóðina.
Hesin maðurin gongur við sínum guði sum sannleiksvitnið og spreiðir hatur. Hetta er í mínari verð vemmiligt og ódámligt. Men hetta er ikki eitt ókent fyribrygdi. Vit hava her í Føroyum fleiri av hesum hatursprofetum. Fólk sum hata sínar egnu freistingar so nógv, at tey gerast fanans besett. Tey uppføra seg sum svín. Eg havi fleiri ferð uppliva tann reindyrkaða óndskap sum hesið fólk spreiða, og eg ræðist tey satt at siga.
Men aftur til Móses. Móses er svakur, soleiðis sum bert slík fólk eru svøk. Men talifrælsið tryggjar, at eisini tey svøku sleppa til orðanna. Hetta eri eg glaður fyri. Tí er tað fyri sovítt í ordan, at tildømis Sosialurin hevur vitalu við Móses. Tó haldi eg, at tey hevði verið meiri etiskt rætt, um blaðið lýsti veruligu støðuna í Danmark, og ikki bara lat menn sum Móses og Glistrup lýsa hana. Men hetta er pressuetikkur, sum Sosialurin átti at verið nóg at sær komin at skilja.
Pressuetikkur er tó ikki galdandi fyri “Í víngarðinum”. “Í víngarðinum” er ein sokalla andalig sending. Hevur kristna gudin sum sannleikavitnið. Tann sum ger sendingina hevur eina tunga ábyrgd, og hesa ábyrgd sveik hann, tá hann lat Móses sleppa framat mikrofonini.
Tey sum ikki vita betur halda at boðskapurin hjá Móses er sannur, ja, beinleiðis frá sínum gudi. Tí at hetta er jú ein andalig sending.
Boðskapurin um, at muslimar fara at yvirtaka heimin, er lættur at selja í hesum Osama døgum. Líka lættur sum boðskapurin um at jødar yvirtóku heimin var í 1930’unum.
Við Móses Hansen følnaði víngarðurin, Tann innara svínahundurin goyði hart og sendingin var mest av øllum ein svíngarður.
Tað er ikki løgið at muslimar ikki vilja nerta svín, tá tey spreiða so nógv hatur sum hatta svínið ger.
Eg livið í einari lítlari, men tó fjølbroyttari dreymaverð. Tá eg takið eitt dagblað í hondina vænti eg, at tað, sum eg lesi, er satt, sjálvandi innan fyri tað rammu sum eitur politiskur litur.
Henda dreymaverð er deilig og gevur mær gleði í gerandisdegnum. hon verður bert órógvað tær ferðirnar, tá eg veruliga veit nakað um tað sum skrivað verður. Tá skal blaðið upp til próvtøku. Passar tað sum skrivað stendur ikki tá, raplar dreymaverðin saman.
Her kann eg nevna eitt dømi, í januar 1998 var táverandi danski stjórnarovastin Poul Nyrup Rasmussen á Føroyavitjan. Bankakanningin var í sínum síðstu døgum, og ein sending í SVF hevði víst Nyrup sum rættuliga bandittasligan.
Eg búði niðri tá, men eg var í Føroyum í jólafrítíð.
Dagin eftir vitjanina stóð á forsíðuni í Politiken, at Nyrup var illa móttikin í Føroyum. Tá hann skuldi við ferjuni um Vestmannasund blokeraðu 120 bilar ferjuleguna fyri at mótmæla hansara vitjan. Neyðars Nyrup noyddist tí at taka hina rutuna(hvørja rutu?) til Havnar.
Hetta var jú ósatt, 120 bilar stóðu í bíðirøð fyri at vísa, at vágafólk hildu seg tørva ein undirsjóvartunnil. Nyrup koyrdi beint framvið teimum og umborð á ferjuna. Fyri føroyingar er tað jú vitloysi, at hugsa sær: vágafólk happað ein danskan stjórnarleiðara?
Men Politiken gavst ikki so, øðiligt ljóðaði tað tá blaðmaðurin segði frá: at Nyrup var blivin innistongdur á einum hotelli av illum føroyingum, sum dansaðu føroyskan dans eftir honum.
Eg var sjálvur uttan fyri Hafnia. Har var stak friðarligt. Eg vildi næstan sagt vinarligt. Vit handaðu Nyrup eitt skriv, og eg eri til reiðar at svørja uppá, at vit hildu uppat við at dansa tá hann kom út.
Henda grein fekk meg at ivast í trúvirðinum hjá Politiken, serliga tá tey noktaðu at takað mítt rættleiðandi lesarabræv. Mín dreymaverð gekk undir, eg misti mítt blað. Men enn verri var, at myndin av ótakksomu føringunum bleiv styrkt enn meira í danska samfelagnum.
Sum blaðfólk hevur tú eina ábyrgd, fólk trúgva tær fyri tað mesta, tey liva sum eg í einari dreymaverð, og tá tú misrøkir títt starv so kann tað fáa tær fylgir at tínar lygnir gerast sannleiki hjá nógvum.
Eg veit ikki rættiliga, hvat vit vanligu lesarar kunnu gera við hetta. Lygnir og vánaligt research eru gerandiskostur í bløðum eins væl sum í útvarpi og sjónvarpi, fyri ikki at tosa um á alnótini. Men sjálvt við hesari vitan, trúgvi eg, tí mesta sum eg lesi, eg klári ikki at seta spurnartekin við alt.
Eg haldi heldur ikki at tað skuldi verið neyðugt. Tað má for tramin vera ein uppgáva hjá blaðstjóra og blaðfólki at halda støði bara nøkurlunda. Her tosi eg ikki um politiskan lit, men um tað, at blaðfólki veit hvat tað skrivar um, og at tað ikki pellar. Er hetta ov nógv at krevja?
Nú havi eg í meira enn eina viku gingið og ilskast. So nú skal eg hava hetta burturav mær:
