Knút Háberg Eysturstein

Jólakalendarin 12. desember – Dagsins gáva til tín

Tað var ein heilt serlig uppliving, tá eg og eini 100 onnur vóru savnaði í Reinsarínum til fyrstu av trimum jólakonsertum hjá serstakliga væl spælandi bólkinum Bjøllubandin. Í kvøld vóru gestirnir Guðrið Hansdóttir, Hallur Joensen og Høgni Lisberg, men sum ein eyka kalendaragáva fingu vit eisini Jessicu, dóttir Hall við eini vakrari útgávu av “Oh Holy Night”.

Tiltakið hevði nógv hæddarpunkt, og ringt er at koma uttan um “Sleturokk”, har teir báðir Bjøllubandittarnir Benjamin Petersen og Knút Háberg Eysturstein sungu, ella “A Spaceman Came Travelling” hjá Chris De Burgh og “Santa Claus is Coming to Town”, sum Høgni Lisberg tulkaði meistarliga.

Men einki av hesum er dagsins gáva í dag, ístaðin er tað eitt annað absolutt hæddarpunkt: deiliga løtan, tá Guðrið Hansdóttir bjóðaði Halli Joensen á pallin, og tey saman sungu “Blue Christmas”, eg pilkaði telefonina úr lummanum og filmaði løtuna, her er hon:

Góðu fittu Nudlalesarar

Nú í jólamánaðinum, er ein jólakalendari er á hvørjum horni. Mær so líkt, so vil eg ikki skilja meg burturúr, so sjálvandi er eisini ein jólakalendari her á Nudlum.

Hvønn dag fram til jóla deili eg okkurt gott við tykkum. Tað kann vera ein góður sangur, ein góð mynd, ein yrking, eitt viðmæli, ein leinkja, eitt filmklipp, ein søga, ein gáta ella okkurt heilt annað.

Seinastu 19 árini ella so, havi eg havt pakkakalendarar til synir mínar, líltar gávur, summar jólaligar, aðrar ikki so jólaligar. Soleiðis verður eisini her á Nudlum.

Vónandi tíma tit at vitja aftur, um ikki hvønn dag, so næstan hvønn dag, eg kann enntá lova, at summi klipp ella sangir vera somikið góð, at tit saktans kunnu vitja fleiri ferðir hvønn dag.

Tykkum ynskist ein góður jólamánaði.

Jólanissi

Farið á konsert í kvøld

Í gjár seinnapart fundaðist eg á Reinsarínum í Tórsgøtu. Niðrið undir vandi Bjøllubandin saman við fyrst Høgna Lisberg og síðan Guðrið Hansdóttir.

Hóast eg sat uppi á loftinum, og hóast ljóðið ivaleyst ikki var endaliga gjørt, so ljóðaði tað einastandandi vakurt. Guðrið sang sum ein eingil, og Bjøllubandin er framúr.

Stuttligt at hugsa sær, at fyri nøkrum fáum mánaðum síðan, hevði Havnin ikki sítt egna spælistað, og nú er hetta spælistað katalysator fyri nøkrum so fantastiskum, sum hesum jólakonsertunum, har tú hevur nakrar av okkara fremstu tónleikarum: Benjamin Petersen, Knút Háberg Eysturstein, Per Ingvaldi Højgaard Petersen og Mikael Blak, ið agera húsorkestur í trý kvøld, og hvørt kvøldið hava teir so tríggjar jólastjørnur við sær.

Í kvøld er tað so Guðrið Hansdóttir, Høgni Lisberg og sjálvur kontrikongurin Hallur Joensen, hvussu feitt er tað ikki. Á veg út av fundinum í gjár kom eg framvið pallinum, har vaktarskiftið var, Guðrið var liðug at venja og Hallur kom á pallin. Eg náddi líka at hoyra hann syngja eina einkulta reglu av einum jólasangi, áðrenn eg fór oman til bilin við vón um, at parkeringsvørðarnir vóru í jólahýri.

Tað vísti seg, at teir høvdu lagt mær eina jólagávu undir viskaran, men jólaliga íblástur av deiliga tónleikinum, megnaði eg ikki so frætt sum at ilskast inn á meg sjálvan um hetta.

Ummæli Høgni Lisberg – Call For a Revolution

Mánadagin var eg aftur gestur í Brunsj fyri at ummæla fløguna “Call For a Revolution” hjá Høgna Lisberg. Hetta er 6 fløgan hjá Høgna, og alla tíðina hava vit uppliva eina búnan, og tað gera vit aftur her.

Aftur hesaferð er fløgan framleidd av Høgna og James Thomas, ið eisini framleiddu Haré Haré og Con Man. James Thomas ljóðblandaði eisini føroysku stuttfløguna, ið Høgni gav út í fjør. Teir báðir rigga ótrúliga væl saman, so tað er gleðiligt at samstarvið heldur fram.

Nú havi eg verið so heppin, at hoyrt Høgna spæla tvær konsertir seinastu vikurnar, fyrst í Reinsarínum við fullum bólki, konsertin var heilt framúrskarandi góð. Hetta var fyrstu ferð, at eg hoyrdi flestu løgini, so eg fekk eitt fyrsta inntrykk, sum var live.

So hoyrdi eg hann aftur á Hoyma nú leygarkvøldið, har útrykkið var barberað niður til Høgna á sang og gittar og Benjamin Petersen á gittar og kór. Nú hevði eg lurta eftir útgávuni í yvir eina viku, so nú kendi eg løgini nógv betur. Men hetta at uppliva tónleikin so naknan ger, at man fær eitt heilt annað inntrykk av løgunum, og man sær betur, hvussu væl tey halda sum løg.

Seinastu tvær útlendsku fløgurnar hjá Høgna hava verið heilt fantastiskar, men eisini ræðuliga framleiddar, har Høgni og James Thomas hava spælt flestu ljóðføri sjálvir. Hesaferð er tað øðrvísi, nokk fyri fyrstu ferð nakrantíð hevur Høgni fingið ein bólk, sum livur upp til potentialið hjá Høgna, eg haldi serliga at konsertin í Reinsarínum vísti tað.

Høgni spældi á G! í sambandi við Con Man útgávuna, eg haldi, at tað var í fjør. Tá hevði hann Jan Rúna Poulsen og Knút Háberg Eysturstein við sær, tað var eisini ein framúr framførsla. Nú hevur hann so bygt víðari á tann bólkin, har Benjamin Petersen og Mikael Blak eru komnir við.

Hetta er ein heilt framúrskarandi manning, og Høgni hevur so valt at arrangera løgini saman við teimum (tó ikki Benjamin), at jamma seg til úrslitið, og tað riggar væl, og gevur løgunum nakað eyka, í mun til seinastu útgávurnar, har tónleikurin er bryggjaður saman við James Thomas í upptøkuhølunum.

Eg haldi, at tónleikurin er nokkso tvíbýttur á hesari útgávuni, og tað er hann sum so hjá Høgna á seinastu nógvu útgávunum, vit hava balladurnar, ið eru vakrar og inniligar, og so hava vit eitt slag av modernaðum og ræðuliga funky soul rokki uppá tann feita mátan.

Tað hoyrist væl á tónleikinum hjá Høgna, at hann er trummuleikari, hetta er ordiliga rútmiskur tónleikur, beatið hevur nógv at siga.

Tekstheimurin er heilt óluksáliga politiskur, men tað hevur hann verið á nógvum av hansara seinastu útgávum, men kanska serliga tittulin “Call for a Revolution” penslar tað út hesafeð.

Lagið er sera funky og livandi. Tað er fyrsta lag á fløguni og hevur eina áhugaverda byrjan har lagið akkurát sum verður vundið í gongd og finnur fótafestið, ið er ræðuliga feel good, næstan Gorillaz kent. Men teksturin er ultra politiskur, ein regulerur kampsangur, ordiliga 60 ára kent, men í sera modernaðum hami. Hetta átti at verðið slagsangur hjá anti Wall Street rørsluni.

Hann tosar um The Tower í fleiri sangum m.a. tí fyrsta og næsta, ið er tey í tornunum, ið bestemma, eg kann bara ímynda mær, at hann tosar um háhús, har kapitalistarnir sita og bestemma yvir okkum. Hann nevnir t.d. eisini Anonymous, felagsskapin av teldusnýkum, ið berjast fyri opinleika og móti órættvísi. Hann sigur:

“Raise Your voices and take what’s yours all you anonymous.”
Sjálvandi kann tað vera øll okkum andlitsleysu, ið eru finnir í leikinum hjá kapitialistunum, men eg haldi ikki, at tvítýdningurin er ótilvitaður.

Hoyr ummælið av fløguni her

Knút við sínum vøkru sangum

Knút Háberg Eysturstein hevur, við On High, givið út eina fína útgávu við vøkrum sangum, ið enn einaferð vísa hansara dygdir sum sangari og sangskrivari.

LP’in er í støðum framúrskarandi, serliga løgini The Road, On High, Growing Old og Revolution of the hearts eru sterk. Meðan serliga arrangementini av øðrum løgum ikki heilt liva upp til potentialið, ið framúr góðu løgini hava.

Serliga samstarvið við The Pushing up Daisys er frálíkt. Røddirnar hjá teimum trimum Dorthea H. Dam, Jensia H. Dam og Óluva Dam hóska so ótrúliga væl saman við røddini hjá Knút.

Knút er ein dugnaligur teksthøvundur, og skrivar umhugsnar og filosofiskar tekstir.

Í ummæli mínum í Brunsj, fær útgávan 4 av 6 stjørnum.

Hoyr ummælið her

Illa vitjað rokkkvøld

Fríggjakvøldið var rokkkvøldið á AME, og tí var tað ivaleyst eisini hóskandi at harðasti rokkbólkurin á skránni. Sic gav áskoðarunum, ta bestu løtuna.

Einki bilti við karmum og innihaldið á Atlantic Music Event. Ljós, ljóð, hølini og fleiri av bólkunum vóru heilt góðir í Norðurlandahúsinum fríggjakvøldið. Men einans nakrir fáir hundrað áskoðarar møttu upp.

Skráin á fríggjakvøldið á AME var sum heild merkt av minni kendum nøvnum enn leygarkvøldið. Gaman í her var ikki talan um nýggj nøvn: 200, Gestir, Marius og Sic kunnu neyvan lýsast sum millum minstu føroysku tónleikanøvnini, men tey hava tó ikki líka breiðan fólkaligan áhuga sum Lena, Eivør og Høgni Lisberg. Men her var talan um høga góðsku á føroyska partinum av skránni.

Flottir karmar

Norðurlandahúsið hevði saman við vinnuframastovninum sett eitt imponerandi tiltak saman. Ljóðið var alla tíðina gott, og ljósið, ið ljóssnillingurin Egil B. Hansen stóð fyri, var so ófatiliga flott. Her var stutt sagt lagt upp til eina stórsligna tónleikauppliving. Men í stóra tóma salinum í Norðurlandahúsinum tyktist hetta stórsligna nærum feilplaserað.

Atlantic Music Event uttan kappingina, sum Prix Føroyar finalan gav, hevur mist nógv av áskoðaratokkanum. Talan mundi neyvan vera um stórt fleiri enn nøkur fá hundra fólk í stóra salinum í Norðurlandahúsinum, og hetta var als ikki nokk fyri at skapa rætta stemningin.

Sic skaraði framúr

Bólkarnir fingu tó flest allir gott burturúr og tyktust ikki sjónliga darvaðir av manglandi áskoðarunum. Stóra hæddarpunktið var uttan iva framførslan hjá Sic, ið var seinasta framførslan á skránni. Tá var nakað av fólki savnað í salinum, hóast talan ikki var um nógv fólk. Tað er tó vert at bíta merki í, at nærum eingin av teimum trúgvu fjepparunum stóð frammanfyri pallin, sum tey annars altíð gera.

Teir fimm í Sic vóru komnir har fyri at vísa, at bólkurin undir røttu kørmum kundi liva upp til nógv róstu fløguna. Hetta megnaði Sic til fulnar.

Framførslur hjá Sic hava ofta verið merktar av ringum ljóði, men við frálíku karmunum í Norðurlandahúsinum fingu løgini lív. Melodisku pettini vóru vøkur, og hørðu larmandi pettini vóru átroðkandi, hørð og larmandi. Serliga trummuspælið hjá Magnusi var framúrskarandi. Rútmiska tilrætta leggingin av løgunum hjá Sic er ein sera stór styrki.

Mikkjal Gaard Hansen vísti enn einaferð, at hann er ein framúrskarandi oddamaður. Hansara rødd fevnir sera víða, og er líka innilig í frumrópunum og skrálunum, sum í vøkru sang pettunum.

Framførslan hjá Sic fall í góða jørð hjá fleiri av útlendsku gestunum, og tað skilst at okkurt áhugavert samband varð skapt.

Framúr vánaligt

Nógv ringastu framførsluna á kvøldinum og eisini øllum vikuskiftinum stóð sviin Jonas Molinder fyri. Fyrrverandi oddamaðurin í Molinder Band royndi seg sum einstaklingur. Hann hevði sjálvur søkt stuðul til ferðina og tikið stig til at koma hendan vegin.

Tónleikaútflutningsráðini í hinum norðurlondunum høvdu valt luttakararnar. Men Svøríki hevði ongan áhuga í at senda nakran bólk til Føroyar. So tá Molinder, ið kennir Brand Enni, setti seg í samband við fyrireikararnar, var hildið, at betur var við onkrum umboði fyri Svøríki enn ongum.

Tað var tað ikki!

Framførslan var út av lagi vánalig. Molinder spældi hampuliga væl á klaver og gittar, men songrøddin var lítið sannførandi. Løgini vóru hvørki fangandi ella áhugaverd, og ensku tekstirnir vóru heldur hjálparleysir. Hann tyktist eisini ótryggur á pallinum. Hetta eru undrunarvert, tí talan er ikki um ein óroyndan mann, Molinder gevur í næstum sína fjórðu fløgu út. Molinder var ein ring byrjan á sýnisglugga tiltakið.

Gestir spældi uttan strúkarar

Gestir vóru settir á skránna beint eftir Jonas Molinder. Hetta var ikki ein serliga trupul uppgáva, tí tað kundi nærum bert gerast betur. Planet.fo skilti á onkrum útlendskum gesti, at tað var ein lætti, tá Gestir við síni góðu framførslu vístu, at støðið á sýnisgluggatiltakinum var munandi betur, enn tað sum sviin hevði lagt. Gestir hava spælt nógv við strúkarum, síðan fløgan kom út í fjør, men fríggjakvøldið var bólkurin aftur á palli uttan uttanhýsis hjálp. Hetta var ein fyrimunur í nøkrum løgum og ein vansi í øðrum. Tað tyktist sum um Knút Háberg Eysturstein á tangentum fekk eitt sindur betur pláss í ljóðmyndini. Hetta gav løgunum eitt sindur meira av kanti, enn tey hava, tá strúkarar eru við. Men samstundis var ljóðmyndin ikki líka stórsligin, sum hon onkuntíð hevur verið, hóast hon enn var stór. Bólkurin legði fyri við lagnum Hvørt Fótafet, ið vanliga er eitt av hæddarpunktunum á eini Gestir konsert, men tað var lagið ikki hesaferð, lagið var rættiliga væl spælt, men bólkurin tyktist bert at gerast heitari, og inniligheitin gjørdist størri fyri hvør lagið, ið bólkurin spældi.

Trupul uppgáva

Hóast karmarnir vóru góðir, so var raðfylgjan á skránni heldur løgin. Tað tyktist sera undarligt at seta, Angu Motzfeldt ein fittan sangari og sangskrivara við kassagittar, at spæla aftan á stóru ljóðmyndina hjá Gestir.

Hóast Angu Motzfeldt er ein sera dugnaligur sangari og sangskrivari, so fór luftin eitt sindur úr tiltakinum, tá hann við kassagittara skuldi fylla pallin har ein rokkbólkur frammanundan hevði staðið. Løgini hjá Angu vóru góð og sera fitt. Angu hevur ein sorgblíðan tóna í sínum fólkakendu løgum og tað er ikki uttan orsøk, at hann verður kallaður grønlendska útgávan av Teiti Men tað var eitt sindur trupult hjá Angu at fanga teir fáu áhoyrarnar, ið vóru har.

Men staðfestast kann, at Angu er ein framúrskarandi sangari.. Tað tyktist synd í honum, har hann stóð á stóra pallinum, púra einsamallur og eingin ivi er um, at Angu hevði riggað betur á eini minni og meira intimari konsert.

Danskur popp rokkur

Føroyski Marius og danski Ave eru tveir bólkar, ið spæla innan somu tónleikagrein. Báðir bólkar hava greiðar tilvísingar til danskan modernaðan rokk, so sum Carpark North og Mew. Tí var tað ein skilagóð avgerð hjá fyrireikarunum at leggja hesar bólkar við síðuna av hvør øðrum í spæliskránni. Hóast bólkarnir líkjast eru teir samstundis sera ymiskir, ið mátanum teir spæla henda tónleik. Føroyski bólkurin spældi áðrenn tann danski, og hóast framførslan sum so var væl spæld, so manglaði nervin og inniligheitin, ið vit kenna frá framførslum hjá Marius fyrr, um tað vóru karmarnir ella okkurt annað, ið var orsøk til hetta er ikki til at vita.

Hóast tónleikurin ikki er slóðbrótandi, so spældi Ave væl. Framførslan var góð og krydda við ljóðførum, sum einum gomlum útvarpstóli og eini skrivimaskinu, varð hon eisini áhugaverd. Songrøddin hjá sangaranum bar eisini framførsluni væl. Røddin minti í støðum um røddina hjá Suede sangaranum, Bret Anderson.

200 fyltu pallin

200 hevði fingið til uppgávu at spæla ímillum Ave og Sic, og hetta gjørdi bólkurin væl. 200 var ein orkumbumba og fekk gott lív í teir áskoðararnar, ið vóru savnaðir frammanfyri pallin. Framførslan var sum altíð kasta í høvdið á fólki við einum smíli sum smittaði. 200 trívist væl á einum stórum palli, og í flottum ljósið, við góðum ljóði og væl spældum punk rokki, megnaðu teir tríggir at fylla allan pallin.

Gestir á bryggjuni

Konsertin við Gestum á Norður Bryggjuni í Keypmannahavn gjørdist ein innilig og heit útferð í ymiskar partar av rokkinum.

Gestir hava seinastu árini spælt heyst konsertir í Keypmannahavn. Í fjør og fyrra árið var tað í sambandi við AME tiltøkini og pallurin var Vega. Men í ár var tað ovasta hæddin á Norður Bryggjuni, ið var karmur um Gestir, ið vitjaðu leygarkvøldið. Hóast Gestir í ár vóru einsamallir á spæliskránni, so var rættiliga fitt av fólki savnað á gamla pakkhusloftinum. Stólarøðini, ið vanliga geva rúminum ein eitt sindur stirvnan dám vóru burtur, og í staðin stóðu stólar úti við veggin, nøkur borð stóðu mitt í rúminum, og annars var gólvið tómt framman fyri pallin. Um ætlanin var at skapa eina standi konsert, so miseydnaðist tað. Tí fólk setti seg beint á gólvið. Men til hesa konsertina tyktist hetta hóskandi og stólarøðini høvdu verið ov reglulig til heitu og inniligu upplivingina, ið konsertin gjørdist

Tveir samleikar.
Konsertin var býtt í tvey sett. Eg skilti á trummuleikaranum Jógvan Andreas á Brúnni, at hetta var ikki upprunaliga ætlanin hjá bólkinum, men at fyrireikararnir høvdu kravt, at teir høvdu ein steðg. Hvussu er og ikki, so tyktist steðgurin sera hóskandi, og settini tyktust eisini at hava hvør sín samleika.

Í fyrra settinum spældu strúkararnir Angelika og Tóri ein stóran leiklut, løgini vóru sum heild heldur friðarligari enn løgini í seinna setto. Tað var merkisvert hvussu væl bólkurin spældi. Hetta vísti veruliga tí stóru menningina Gestir eru farin í gjøgnum, bæði hvør tónleikari í sær og sum bólkur, hetta síðan bólkurin kom fram á føroyska tónleikapallinum.

Knút traðkaði í karakter
Strúkararnir lyftu løgini og gjørdu tey uppaftur meira innilig. Men bólkurin vísti eisini, at hann dugdi at larma hetta kom til sjóndar í larmuttum pettum, t.d í Úr undirgrundini, ið var tað fyrsta lagið, har Knút Háberg Eysturstein traðkaði ordiliga í karakter, sum vit eru von at síggja hann í eitt nú Marius. Hetta skal ikki síggjast sum kritikkur av spælinum hjá Knúti, ið var gott alt kvøldið, men í Marius er man farin at vænta øgiliga nógv av honum, og í pørtum av konsertini leygarkvøldið, tyktist hansara leiklutur ikki eins týdningarmikil sum í Marius. Strúkararnir stjólu eitt sindur av hansar toru. Men so í øðrum løgum var Knút sera markantur. Hetta var t.d. galdandi í Úr undirgrundini og í fyrra parti av seinna setti, tá strúkararnir ikki vóru við. Konsertin fekk eina løtu ein eitt sindur punkkendan dám, og Gestir rokkaðu væl og virðiliga.

Sterkt seinna sett
Øll løgini í seinna setti stóðu sterk, nevnast kunnu løg sum Hvørt Fótafet, Synd, Heimloysi, ið vóru sera sterk, og tú sat við eini kenslu av, at í larmutta rokkinum eru Gestir bestir. Tá strúkararnir komu við aftur í seinnu helvt av øðrum setti, sluppu vit endiliga at uppliva strúkararnar villar í villu pettunum, hetta hevði eg saknað í støðum. Tó so, henda uppliving gjørdist ikki optimal. Ljóðmaðurin, ið annars gjørdi eitt gott arbeiðið alt kvøldið, gloymdi hvørja ferð at skrúva strúkararnar harðari frá, tá hini ljóðførini fóru at larma, og tí druknaði spæli hjá Angeliku og Tóra fleiri ferðir í larminum.

Konsertin endaði við eini sera góðari útgávu av Burtur frá Toftunum, áðrenn ein rokkútgáva av Døgg varð spæld sum eykalag. Fyrra sett var endað við eini friðarligari útgávu av Døgg, ið Ólavur og strúkararnir spældu einsamøll. Men í eykalagnum varð lagið rokkað, sum ongantíð áður. Tað var inniligt og ógvisligt, og tú vart ikki í iva um, at hetta var endin á konsertini, eitt veruligt brak. Tað taldi tí ikki upp fyri konsertupplivingina, at Ólavur lat seg klappa inn aftur á pallin enn einaferð, har hann framførdi eitt av sínum gomlu løgum.

Stórt fjølbroytni
Samanumtikið var konsertin sera fjølbroytt. Hon skiftið millum tað inniliga, tað gandakenda og tað ógvilisliga og larmanandi og Gestir meistraðu alt.

Visuelt er bólkurin vorðin nógv meira úteftir vendur, og tú verður nú drigin við sum áskoðari. Á konsertini leygarkvøldið koyrdi filmur á lørifti aftan fyri bólkin. Hesin riggaði í støðum væl, men tyktist í stóran mun ikki at hava so nógv uppá seg.

Myndir tiknar av Símuni Jóanesarson Hansen

Á dett lív!

Gåte bergtók

Mentanarhúsið í Fuglafirði livdi enn einaferð upp til heitið, besta konsertstað í Føroyum. Frálíkir føroyingar og garrvillir normenn skiftust um at bergtaka og tónlistarliga rúsa.

Gåte vitjaðu Føroyar á seinasta G-Festivali. Tey borðreiddu har við eini av betru framførðslunum á einum annars framúr festivali. So vónirnar vóru rættuliga stórar áðrenn konsertina. Eisini hini nøvnini vóru spennandi á pappírinum. Lama Sea og Makrel, sum hava verið millum jaligastu upplivingarnar í Prix Føroyar kappingini og so Knút Háberg Eysturstein. Eg hevði ongantíð hoyrt Knút solo, so tað var ikki minnið spennandi.

Áðrenn konsertin byrjaði legði DJ Switch tónleik á.

Glaður poppur
Men endiliga byrjaði Knút Háberg Eysturstein, og hann var framúrskarandi. Havi sæð hann í Marigold, Marys Baby og í Gestum uttan at hann veruliga hevur víst sína gávir.

Hann er ein føddur frontfigurur. Hevur eina góða rødd, eina Roy Orbisonsliga útstráling og øðiligar gávir at skriva penan og glaðan popp við einum serføroyskum eygnabráði. Tankarnir fóru beint til Martin Joensen. Hetta tó uttan, at løgini mistu sítt Knútleika.

Enn vóru ikki so nógv komin á konsert, men tey sum vóru har livdu væl við í framførsluni. Knút og bólkurin hjá honum spældu løg av fyrstu fløguni hjá honum, og okkurt nýtt. Framførslan av lagnum “Í hesi nátt” var ordiliga góð. Nýggja lagið “Spark”, var øðiliga stórsligið og besta av nýggju løgunum. Meðan stilla lagið “Slip away” ikki heilt var líka fangandi sum restin av tilfarinum. Ein kontritolking av lagnum “Shine” av fløguni, var eisini eitt hæddarpunkt.

Seinasta lagið “Roads”, var ein blanda uppliving, fyrsta løtan var øðiliga einkisigandi, til endin byrjaði. Spakuliga vaks larmurin av ljóðførunum til Óljóði at enda, var sum ein veggur av ljóði. Ein kraftmikil endi á einari glaðari framførðslu.

DJ-Switch skrúvaði aftur diskotekstónleikin hart frá og salurin tømdist skjótt. Tey yngstu vóru verandi innið og nøkur av teimum dansaðu.

Blaðungar gentir
Makrel vóru næstir á pallin, og salurin fyltist skjótt aftur. Makrel eru vorðnir eitt stórt navn í Føroyum. Flokkurin av blaðungum gentum frammanfyri pallin vísir, at áskoðarafjøldin er broytt. Frá at verða stuttligir rokkarar, eru Makrel farnir egnar vegir. Tónleikurin er eitt slag av ótrúliga sterkum og vøkrum rokktónleiki.

Gittarleikarin Rasmus Rasmussen er so ótrúliga gávuríkur. Man ivast onga løtu í hvussu stóran týdning hann hevur fyri bólkin. Men allir hinir hava eisini ment seg, og mest av øllum hava teir ment seg sum bólkur. Framførslan av instrumentala lagnum “Press Escape” av “Makrel stinkar”, vísti hvussu nógv bólkurin hevur ment seg. Hóast eg eigi “Makrel stinkar”, og havi hoyrt lagið fleiri ferð, hevur tað ikki sagt mær nakað serligt. Men spælt av nýggja Makrel, var tað framúrskarandi.

Devilska lagið Beelsebub av Wonderland fløguni ljóðaði meira devilskt enn nakrantíð fyrr, og vakurleikin í Euphoria gjørdist enn vakrari sammett við devilskapin sum var. Eisini var framførslan av lagnum Wonderland framúr.

Leygarkvøldið gjørdust Makrel fyrstu ferð nummar eitt á 15 teimum bestu, við lagnum Forever and Beyond. Hetta man vera besta lag, sum teir hava gjørt. Tí gjørdist lagið ein sera passandi endi á eini framførðslu, sum rørdi og bergtók. Makrel høvdu allan salin við sær.

DJ-Switch megnaði skjótt at tøma salin, og mest tey sera fullu og tey yngstu vóru verandi innið. Heldur ikki nú dansaðu serliga nógv. Men hetta broytti ikki lagavalið hjá unga plátuvendaranum.

Hoppiball
Gåte var næsti bólkur á pallin, og meðan ljóðið av introiðini hjá Gåte brakaði fyltist salurin. Fólk troðkaðu seg fram ímóti pallinum. Frá fyrstu tónunum Gåte spældi var salurin á gosið. Sjálvdan hava so nógv fólk hoppa so leingi í Fuglafirði. Tann sum hoppaði mest, var tó gittarleikarin í Gåte. Eg havi ongantíð sæð eitt fólk leika so illa í, og hann spældi frálíkt á gittar meðan hann gjørdi tað.

Trummir, bassur, violin, gittar og ein ótrúlig sangrødd. Onkuntíð spælir violinleikarin keyboard, og onkuntíð syngur bassleikarin eitt sindur. Men samanumtikið er konseptið hjá Gåte líkt tí hjá Týr. Løg við íblástri úr gomlum vísum, spæld av einum rokkbólki, ikki so nógv roks. Sangrøddin hjá Gunnhild er ein av størstu styrkjunum hjá bólkinum. Hetta vita tey væl av, og byggja tí løgini upp kring hennara rødd. Hetta hevði tíanverri við sær, at fyrstu nógvu løgini tykstust heldur einstáttað fyri hendan ummælaran. Tá hugsað verður um, hvussu væl Clickhaze dugdu at gera løg við íblástri úr vísum og kvæðum spennandi og fjølbroytt, so høvdu Gåte nógv at læra.

Men sum rokkkonsert var einki at klaga um. Áskoðararnir kókaðu, sum eg ongantíð havi upplivað fyrr. Miðskeiðis í konsertini fór sangarinnan av pallinum í tvey løg. Violin gjørdist høvuðsljóðføri. Gåte spældi rokkandi spælimannstónleik, sum hevði fingið Kristian Blak til at trampað í gólvið. Nú kom vend í konsertina. Løgini gjørdust betur og eitt sindur meira fjølbroytt. Eg var tó ikki rivin líka nógv við av hesari framførsluni sum av Makrel.

Gåte spældu fleiri eykaløg, og takkaðu fyri eina fantastiska uppliving.

Lama Sea settu punktum
DJ Switch tømdi síðan aftur salin, og tíanverri fyri seinasta bólkin Lama Sea, valdi meirilutin ikki at koma inn aftur. Lama Sea settu punktum á kvøldið. Teir spældu sín deiliga glaða modernaða rokktónleik. Eg haldi, at tann spæligleðin, sum bólkurin hevur, smittar illa. Hóast flestu áskoðararnir vóru móðir aftan á eitt langt rokkkvøld, fingu Lama Sea smílini fram á varrunum.

Teir eyðkendu klædningarnir vóru hongdir í skápið. Tað var rættuliga keðiligt, tí konseptið manglaði okkurt. Tað tyktis ikki líka gjøgnumført. Vónandi verða klædningarnir funnir framaftur til næstu konsert.

Tá Lama Sea vóru lidnir, tók DJ Switch aftur yvir. Nú gekk betur, nógv dansaðu og tey sum vóru eftir tyktust at hugna sær. Eg fór til Havnar.