Tag: Niclas Johannesen

Lena – Letters from the Faroes

At Lena Anderssen hevur eitt serligt pláss í hjartanum hjá nógvum føroyingum kom til sjóndar á Planet Awards í fjør: Hóast nýggja fløgan enn var spildur nýggj, og ikki var tráspæld í útvarpinum, so vann hon heiðurin, sum besta føroyska fløga í 2011, frammanfyri útgávum hjá Guðrið Hansdóttir, Budam, Swangah Dangah og Benjamin Petersen. Men blandið av inniligheit, behagiligheit og serligheit, sum Lena og Niclas hava skapt gjøgnum árini, og sum er vorðið reindyrkað á teimum báðum nýggjastu útgávunum er lætt at elska.

 

Lena og Niclas hava ferðast nógv kring heimin við sínum tónleiki, og hava spælt eitt ótal av konsertum, seinnu árini. Tey havt eina sera professionella tilgongd til tónleikin, og hevur hetta verið við til at skapt útrykkið, sum tað er nú. Her tekur nýggja fløgan tráin upp eftir Let Your Scars Dance. Tað øgiliga pena og poleraða, ið eyðkendi tey áður er nú vorðið skitnari og hevur meira kant.

 

Eg vil tó ikki kalla hetta skitið, men tað er bara ikki líka polera sum tær heldur typisku Óla Poulsen framleiðslurnar, ið tær fyrstu fløgurnar vóru. Lena er ikki longur poleraður popprokkur, men ein innilig singer/songwriter, við søgum at siga og einari rødd, ið rúmar so øgiliga nógv.

 

Lagagóðskan er farin munandi fram, síðan tær fyrstu útgávurnar. har tað ofta kundi tykjast langt millum snapsarnar. Samanumtikið eru flestu løgini á Letters from the Faroes góð. Eg kann eftir nógvar gjøgnumlurtingar ikki seta fingurin á eitt einasta lag, ið ikki er gott. Fleiri av teimum eru enntá sera góð, og kennast viðkomandi, tá tú lurtar eftir teimum.

 

Eg havi míni ivamál, um nakað av løgunum verður eitt risahitt, ella um nakað av teimum megnar at vera jarnbrotið, ið letur dyrnar til altjóða gjøgnumbrotið upp. Eg eri enntá í iva, um nakað av løgunum fer at vera eitt stórhitt í Føroyum.

 

Tó so eru fleiri løg, ið fanga,  serliga tey lívligu No Emergencies og Dream Chaser við run, run, run niðurlagnum, ið verður spælt nógv í útvarpinum fyri tíðina, umframt Departure Blues, har gruvandi botnurin ger, at tú fært ikki latið vera við at trampa og vagga við. ótilvitað heilt til lokkandi gittarin lyftur teg upp úr gerandismeldrinum – tað er nakað so vakurt..

 

Men manglandi poppoyrahangarakvaliteturin eigur ikki at taka nakað frá fløguni, ið veruliga tykist gjøgnumhugsa líka frá introkenda lagnum Mr. Kay til outroina Mr. Kay is coming home. Øll løgini hava kvalitetir og útgávan er veruliga behagiligt kennskap.

 

Hóast instrumenteringin av løgunum tykist sera beint málrætta at hóska til hvørt lagið í sær, so skapar ljóðblandið ein reyðan trá, har røddin ber hvørt lagið, og tónleikurin stuðlar uppundir hana..

 

Lena og Niclas tykjast at hava funnið sítt sound, ið er teirra, og sum fær tað besta burturúr rámaterialinum, har fínu løgini, frálíku tekstirnir og serliga vakra røddin koma fram. Lena og Niclas hava langt síðan skilt styrkina í røddini hjá Lenu, sum bæði er egin og vøkur, og tey brúka hana hareftir. Tað tykist sum, um tey hava arbeit nógv við útrykki og úttalu, og  skapar hetta eitt heilt serligt ljóð, ið gevur løgunum ein egnan dám.

 

Hetta er stutt sagt ein ordiliga góð útgáva.

Rock’n’Roll og nostalgi á Vágsbøi

Ein sera væleydnaður Summarfestivalur fekk ein sera hóskandi enda, tá Chase bjóðaði til nostalgi rokk-konsert á Vágsbøi. Við 20 árum á baki var rokkdinosaururin vaknaður aftur – og ja, hann rokkaði bæði væl og virðiliga.

Eg minnist meg ikki at hava hoyrt Chase betur enn hetta. Við eini langari røð av sínum bestu løgum, spældu Edmund, Niclas, Mikkjal og James saman við nýggja manninum Kim Hansen eina fína rokk-konsert, har allar tær røttu klisjeirnar vórðu fyltar heilt út.

Eg havi sjálvur eitt serligt forhold til bólkin, ið framum aðrar vísti vegin fyri okkum ungu rokk-tónleikarar fyrst í 90’unum. Við sínum harða rokki breyt Chase frá hinum etableraðu bólkunum, og vísti okkum, at man gott kundi. Sum ummælari var hetta somuleiðis fyrsti bólkur eg ummældi afturi í 1991. So kenslurnar vóru fjøltáttaðar.

Eftir at seinasta come backið hjá bólkinum ikki eydnaðist so øgiliga væl, var eg ein heldur stúrin ummælari, sum kreyp út í regnið at lurta eftir teimum.

Serliga hevur røddin hjá Edmundi ikki altíð verið líka góð.

Eftir tey bæði fyrstu og heldur veiku løgini “Lisa Maria” og “Lygnari”, var eg ikki sannførdur. Hesi løgini tykjast altíð at vísa Edmundsa rødd frá síni mest irriterandi síðu, og tað gjørdu tey eisini í sirminum sunnunáttina.

Men so sleit í á Vágsbøi, alt fleiri fólk komu fram til pallin, og løgini fóru at liggja betur til røddina hjá Edmundi, og knappiliga vísti hann, at hann ikki bara sær betur út, enn hann nakrantíð hevur gjørt – hann syngur eisini betur enn nakrantíð áður.

Edmund hevur slept sær av við hvølpafitan, ið var eyðkend fyrr. Hann líkist nú eini rokkstjørnu í strømmum kovboykuksum, sólbrillum og svartari t-troyggju, og kropsmálið, var fullkomiliga rock’n’roll. Hetta var so gjøgnumført, at eg næstan ikki saknaði fyrrverandi gittarleikaran Lennerth við sínum Europe hári, motorsúkklum og Whiskey-fløskum við té-vatni í, sum plagdi at vera miðdepilin í Chase framførslunum.

Løg sum “Reckless Life”, “Tú og Eg”, “Two Hearts”, “Eingangsknall”, “7 Míl Frá Hollywood” fingu fjøldina at syngja og liva við, áðrenn Chase í besta rokk-klisje stíli rýmdi av pallinum, fyri at fáa fjøldina at rópa seg inn aftur at spæla størsta hittið “Fyrstu Ferð”, og tá fór Vágsbøur upp at kóka. Ein nostalgiskur endi á eina sum heild nostalgiska festivalskrá.

 

 

Frálík nýggj løg við Lenu og Niclas

Lena spældi hópin av nýggjum tónleiki á konsertini í Mentanarhúsinum á Islandsbrygge og frálíka framførslan bar boð um eina sera spennandi fløgu, ið væntandi kemur út fyri jól.

FO-Invasion í Mentanarhúsinum á Islandsbrygge endaði við góðum dansi við Eyðuni, Terja og eini manning, ið taldi føstufressar og Pætur við Keldu. Hetta gjørdist endin á einum kvøldið við góðum tónleiki, eldgyklan og mótasýningum, ið eisini høvdu sínar góðu løtur. Høvuðsnavnið í fyrra partinum av kvøldinum var Lena Anderssen, og hon livdi væl upp til heiðurin sum høvuðsnavn.

Lena og maðurin Niclas skuldu upprunaliga spæla tvey sett á konsertini, men av tí, at Lena alla vikuna hevði ligið við krími og pínu í hálsinum, varð avgerðin, um at spæla ella ikki,. tikin leygarmorgunin. Tó hættaði Lena sær ikki at taka tvey set. Tí tók Høgni Lisberg fyrsta settið fyri hana. Hann hitaði fólk væl upp. Tá Lena kom á pallin var tó eingin slingur í valsinum, og røddin tyktist als ikki merkt av krími. Lena er við tíðini vorðin tann sterkasti kvinniligi føroyski solisturin. Hon spælir og syngur altíð væl við stórari nærveru og innliving, her tykjast ikki at vera nøkur ring kvøld. Hennara konsertskrá tykist altíð gjøgnumførd og væl umhugsað, so heildarútrykkið er hvørja ferð fantastiskt.

Á konsertum farna árið hava nógv nýggj løg sníkt seg inn í skránna, men hetta kvøldið vóru eisini onkur løg, ið eg ikki hevði hoyrt áður. Hetta gjørdi upplivingina uppaftur meira serliga. Her kann eg nevna rokkløgini It Wasn’t My Fault og Yes I Am, ið veruliga rokkaðu og vístu eina eitt sindur ráa síðu av Lenu, ið vónandi ikki verður oyðiløgd í framleiðsluni av fløguni.

It Wasn’t My Fault er um at vaksa upp í einum heimi, sum ikki er perfekt, og tað viðførið, ið hetta gevur tær í lívinum. Eitt gott lag, ið hevði hesi persónligu fingramerkini og røttu mongdina av hjartablóði, ið tykist at merkja nýggjaru løgini hjá Lenu. Yes I Am tykist eisini at vera eitt sera persónligt lag, ið hevur eitt slag av grunge kenslu, ella kanska eina eitt sindur hardkor kontri rokk kenslu.

Vit sluppu eisini at hoyra nøkur av teimum eldru løgunum á nýggju fløguni, og her vóru serliga tey bæði inniligu løgini Budding Rose og Stones In My Pocket sterk. Stones In My Pocket hevur verið betur enn hetta kvøldið, men er samstundis eitt av bestu løgunum hjá Lenu, so tað er altíð eitt hæddarpunkt. Budding Rose kom veruliga til sín rætt hetta kvøldið. Lagið leiður tankarnar til Suzanna Vega við ein Tom Petty tvisti, og verður sera spennandi at uppliva á fløguni.Veikasta lagið á kvøldinum var  These 3 Things, ið mest av øllum tyktist sum ífylla, tó var tað heilt ok og taldi ikki niður fyri heildarupplivingina. Spæliskráin varð kryddað við tveimum løgum av síðstu fløguni hjá Lenu. Løgini Dawn og Seasons Will Change riggaðu væl inn í skránna.

Lena greiddi frá, at hon, maðurin Niclas og Óli Poulsen arbeiða við gera nýggju fløguna lidna. Tey vóna at verða liðug við hana sum skjótast, soleiðis at hon kann koma út fyri jól. Eg eri ein, ið bíði við spenningi.

 

 

– Fløgan kemur tá vit eru heilt nøgd við alt

Væntandi kemur nýggja fløgan við Lenu í oktober, men Lena, Niclas og ljóðblandarin Ryan Hewitt lata hana ikki úr hondum fyrr enn tey øll eru heilt nøgd við alt.

 

Í hesum døgum eru Lena og Niclas í Vancouver, har Lena spælir konsert í The Media Club í kvøld. Tey eru komin til Vancouver úr Los Angeles, har tey í síðstu viku ljóðblandaðu komandi fløguna saman við heimskenda ljóðblandaranum Ryan Hewitt.

 

Ryan Hewitt er ein av heimsins mest eftirspurdu ljóðblandarum, hetta tí hann var ein av monnunum, ið hevur ljóðblandað Stadium Arcadium hjá Red Hot Chili Peppers, ið er ein av best seljandi fløgunum hetta summarið. Hewitt hevur ljóðblanda 15 av teimum 28 løgunum á fløguni, ið er framleidd av einum av heimsins allarbestu framleiðarum Rick Rubin.

 

Lena segði herfyri við planet.fo, at teimum dámdi væl ljóðið á Stadium Arcadium, og tí settu tey seg í samband við umboðsmannin hjá Hewitt. Prísurin var tó alt ov høgur, so tey máttu sleppa hesum ætlanunum. Men nakrar dagar seinni setti umboðsmaðurin seg aftur í samband við Lenu.  Tí eftir at hava hoyrt upptøkur við Lenu, hevði Hewitt sjálvur avgjørt, at hann vildi sleppa at arbeiða við songkvinnuni.

 

Niclas greiður frá, at tað hevur gingið væl at ljóðblanda saman við Ryan Hewitt.

 

– Ryan er sum vera man kompetentur og sera fittur fýrur, sigur Niclas.

 

Enn er tó ikki liðugt ljóðblandað. Tey hava fingið eitt ljóðbland at lurta eftir, síðan vera broytingar og ymiskir leysir endar gjørdir síðst í september.

 

– Upprunaliga ætlaðu vit at vera liðug nú. Men hóast vit vilja gera alt fyri at fáa fløguna út í oktober, so verður onki gjørt fyrr enn vit eru heilt nøgd við alt. Tað eru vit øll trý samd um. So ymsar broytingar vera á skránni, tá Ryan ljóðblandar liðugt síðstu vikuna í september, sigur Niclas.

 

Í løtuni arbeiðir Ryan Hewitt við John Frusciante gittarleikara í Red Hot Chili Peppers, men fer síðan aftur í gongd við útgávuna hjá Lenu.

 

Meðan Lena og Niclas hava verið í Los Angeles hevur Lena spælt tvær konsertir. Tann fyrra var á Live At The Lounge fríggjakvøldið 18. august. Hetta kvøldið spældi Lena einans tvey løg. Umframt hana spældu fimm onnur tónlistarfólk og tveir stand up skemtarir luttóku. Ein teirra var Michael Richards, ið ivaleyst er best kendur úr sjónvarpsrøðini Seinfeld, har hann spælir løgni grannin hjá Seinfeld, Cosmo Kramer.

 

Konsertin hjá Lenu gekk væl, og hon var sera væl móttikin, greiðir Niclas frá.

 

– Fleiri fólk frá hesi konsertini møttu upp til tað seinna giggið týskvøldið í Genghis Cohen at lurta eftir Lenu – teirra millum tveir av teimum luttakandi artistunum frá fríggjakvøldinum, sigur Niclas.

 

Hetta er fyrstu ferð, at Lena hevur spælt konsert í Los Angeles. Tí nýttu eisini fleiri fólk úr tónleikaídnaðinum høvið at hoyra Lenu á konsertini týskvøldið.

 

Lena verður skjótt aftur í Evropa, hon spælir eina konsert í Musikteateret í Skive í Danmark mánakvøldið 11. september og mikudagin 13.  í Café Kino í Keypmannahavn.