Her siti eg í tokinum eitt stað mitt á Fjóni, ávegis til Roskilde Festivalin, og via hendan heldur lunkaða hotspottin hjá TDC, fái eg sporadiska atgongd til internetið, og her koma støðugar heilsanir frá vinum, ið biðja meg ikki keypa rúsevni á Roskilde Festivalinum, tí okkurt vandamikið er í umfar har úti. Ein sviði er longu deyður, og onnur liggja innløgd.
Well mínir vinir, hetta uppsummerar trupulleikan við okkara rúsevnislóggávu!
Ung fólk liggja og keypa og selja rúsevni, frá fólki, ið aldeilis ikki eru kompetent at selja ella keypa rúsevni. Í hesum førinum bera miðlar okkum boðini , at sonevnd skitin rúsevni eru í umfari. Tað merkir, at okkurt ov sterkt ella ov illa blandað verður selt, sum okkurt, ið tað ikki er, úrslitið er deyðir ungdómar, ið bara ætlaðu at stuttleika sær eina løtu.
Rúsevni eru ov stórt álvarsmál, til at lata tey kriminellu taka sær av teimum. Øll vita, at tá eitt tílíkt stórt tiltak er, fara rúsevni at verða brúkt, løgreglan kann kanna fólk, handtaka fólk, ræða fólk, kropsvisitera fólk og fæ, í klæðum og endatarmum, men óansæð verður altíð møguligt at ogna sær rúsevni.
Vilja vit veruliga sum samfelag góðtaka, at okkara ungu fólk vera sett í so stóran óneyðugan vanda, tá loysnin er so einføld. Lat kompetentar myndugleikar taka sær av søluni av rúsevnum. Selji tað í rúsevnishandlum, á sama hátt sum rúsdrekka verður selt í Rúsuni í Føroyum. Legg avgjøld á tey, á sama hátt sum við rúsdrekka.
Well siti nú í tunnlinum undir Stórabeltið, og Roskilde nærkast alsamt. Men líka so myrkt, sum tað tykist rundanum meg, líka svørt er vónin um, at onkur at okkara fólkavaldu fer at tora at gera tað, ið neyðugt er. At fáa legalisera og stýrt útbreiðsluni av rúsevnum.
Men eg fari at enda við nøkrum argumentum fyri, at legalisera øll rúsevni, og so mugu vit vóna, at rationellu argumentini heldur enn snævurskygdi bíttleikin fer at stýra avgerðunum hjá okkara fólkavaldu:
– Eyka inntøkan av avgjøldum á Rúsevni, fer at geva somikið nógv til landskassan, at tit kunnu seta skattin uppaftur meira niður, hetta er alternativi til inntøkuskattin, ið tit hava leitað eftir.
– Við at skipa søluna fáa vit yvirblikk yvir nýtsluna.
– Meðan nýtslan møguliga veksur av legalisering, so bendur alt á at misnýtslan minkar.
– Fíggjarliga grundarlagið hjá teimum kriminellu hvørvur.
– Vit sleppa undan at seta okkara ungu fólk í fongsul, og spara útreiðslur til hetta.
– Forboð í 100 ár hevur ikki riggað, so tað man neyvan fara at rigga nú.
– Rúsevni eru ov stórt álvarsmál til at lata tey kriminellu taka sær av tí
Og nú meðan Slagelse er farið afturum, ein heilsan til mínar vinir, eg skal nokk lata vera við at keypa onnur rúsevni enn øl og onkran hendinga White Russian á festivaløkinum.
Eg havi verið til hópin av góðum konsertum og nógvum ringum, fari at seta saman listan við teimum fimm, ið skuffaðu mest. Hetta eru ikki verstu konsertirnar, men tær, har vón frammanundan og uppliving hava verið longst frá hvør øðrum.
Eg havi sjáldan havt størri vónir til eina konsert enn hesa, endiliga skuldi eg síggja kanska rokkbólkin í heiminum, og hetta er orsøkin til, at R.E.M. á Roskilde Festivalinum í 1999 er ovast á listanum yvir skuffandi konsertupplivingar.
Hetta er samstundis eisini besta konsertin á hesum listanum, tí R.E.M. vóru sum so ikki ringir. Men fyri ein bólk, sum støðugt hevur verið millum heimsins allarbestu, og sum hevur givið nakrar av bestu útgávunum nakrantíð út, so var ein miðalhampa konsert ikki nóg mikið til at liva upp til mínar vónir.
Ikki tí settlistin var góður, men satt at siga, var tað ikki fyrr enn í seinasta eykalagnum It’s the End of the World as We Know It (And I Feel Fine), at konsertin fekk veruligt flog, og tað er dekan ov seint. Setlistin sæðst niðanfyri í samstarvi við Setlist.fm.
R.E.M. 2. juli 1999 á Roskilde Festivalinum
Lotus
The Wake-Up Bomb
What’s The Frequency, Kenneth?
Daysleeper
The Apologist
Fall On Me
Electrolite
Sweetness Follows
The One I Love
The Great Beyond
At My Most Beautiful
Losing My Religion
Find the River
Everybody Hurts
Walk Unafraid
Finest Worksong
Man on the Moon
Eykaløg
Why Not Smile
Crush With Eyeliner
Tongue
It’s the End of the World as We Know It (And I Feel Fine)
Eg havi verið til hópin av góðum konsertum og nógvum ringum, fari at seta saman listan við teimum fimm, ið skuffaðu mest. Hetta eru ikki verstu konsertirnar, men tær, har vón frammanundan og uppliving hava verið longst frá hvør øðrum.
Meðan flest øll gleddu seg til Pearl Jam konsertina, so var Willie Nelson konsertin ein tann konsertin á Roskilde Festivalinum 2000, sum eg gleddi meg mest til.
Hóast kontri ongantíð hevur verið mín stóra passjón, so er Willie Nelson ein legenda, og eg gleddi meg til eina hittkavalkadu og serligu fantastisku røddina. Eingin orsøk at pakka tað inn, vónirnar vóru øgiliga stórar.
Men harra guð – bólkurin, the Family, sum spælir undir hjá honum var veruliga ikki vælkoyrandi hendan dagin. Tóleikurin ljóðaðið óinspireraður og beinleiðis óáhugaverdur, eg skal ikki siga, um talan er um jetlag og nógv ball kvøldið fyri, ella bara manglandi evnir. Harumframt kendist tað veruliga ikki serliga legendariskt, tá Willie Nelson sang.
Tað er skuffandi, tá man skal síggja eina so stóra legendu, og hon ikki klárar at liva upp til vónirnar.
Eg havi verið til hópin av góðum konsertum og nógvum ringum, fari at seta saman listan við teimum fimm, ið skuffaðu mest. Hetta eru ikki verstu konsertirnar, men tær, har vón frammanundan og uppliving hava verið longst frá hvør øðrum.
Mín fyrsti Roskilde festivalur var í 1996, ein stórsligin uppliving uppá allar mátar, fantastiskar framførslur við fleiri fantastiskum bólkum, fleiri ið eg ongantíð hevði uppliva áður. Men fyrst og fremst bara stemningurin, tað var fantastiskt.
Ein av teimum konsertunum, ið eg vildi uppliva hetta árið, var tann við 21 ára gomlu kanadisku rockprinsessuni Alanis Morisette. Fløgan Jagged Little Pill og serliga heimshittið You Ougtha Know, vístu eina orku og rokkattitúdu, sum eg gleddi meg til.
Tað undraði tey flestu, at eitt av best umtóktu rokknøvnum tá, var sett at spæla á tí grøna og næststørsta pallinum í staðin fyri risastóra appilsingula pallinum. Men boðini vóru greið frá fyrireikaranum, at tey ikki føldu, at hon var til reiðar til at spæla á stóra pallinum. Well, tey høvdu rætt.
Hóast tað var trupult at sleppa til pallin, tí alt ov nógv troðkaðu fyri at sleppa framat, so kláraði eg at berja meg inn í teltið, henda síðsta sunnudagsseinnapartin í juni. Tað skal havast í huga, at hetta var áðrenn deyðsvanlukkuna í 1996, og sostatt var troðkanin, ið kom av at seta eitt so stórt navn á hendan pallin, ikki tikin við so stórum álvara.
Eg var á mangan hátt mettur eftir nógvar festivaldagar, við upplivingum frá tí geniala sum t.d. Björk til tað bizara við Sex Pistols, ið endaðu við at rýma av pallinum.
Men eg var eisini spentur, og fuck sum tey spældu illa, bólkurin virkaði sum teir als ikki tímdu at vera har, og Morisette var veik og illa uppløgd. Stutt sagt var tað ein tann mest elendiga konsertin eg havi uppliva frá einum stórum tónleikanavni.
Eg skal vera erligur og viðganga, at mær dámdi væl Morisette áðrenn konsertina, men aftan á hana var hetta fullkomiliga broytt.
Tónleikurin hjá Høgna hevur verið spældur rættiliga fitt í donskum útvarpi, og serliga lagið Just Dig hevur verið nógv at hoyrt, men, at tað var so væl dámt, kom eitt sindur óvart á meg. Fólk veruliga svingaði og sang við, tá Høgni og bólkurin spældu hetta festliga kontrikenda lagið. Hetta var kanska tann løtann, har Høgni hevði allar best fatur í áskoðarunum. Hetta hóast tað bert var næsta lagið á skránni. Tá frásøgumaðurin beyð Høgna vælkomnan á pallin, var teltið rættiliga fult av fólki, hóast tey ikki noyddust at trokast
Síðan nógva regnið hóskvøldið hevði tað verið turt í Roskilde, heilt til Boys In A Band høvdu spælt hálvt annað lag. Tá fór at oysregna, og regnið hevði við sær, at teltið fyltist við krokandi gestum.
Boys In A Band megnaði leygardagin nakað, ið heilt fáir føroyingar hava gjørt áður, at sleppa á almennu skránna fyri Roskilde Festivalin, og spæla á sjálvum festivalinum, í mun til juniorpallin. Har fleiri føroysk nøvn hava verið at sæð seinastu árini. Fyri limirnar í bólkinum var hetta ein dreymur, ið gjørdist veruleiki. Ljómborðsleikarin Heri Schwartz Jacobsen, greiddi okkum eftir framførsluna frá, at allir limirnir áður høvdu vitjað festivalin, og at tað kendist ótrúliga gott at standa á pallinum her. Hetta var sangarin Pætur Zachariassen samdur í:
– Eg haldi ongantíð áður, at eg havi uppliva so góðan energi frá fólki, sum her. Hatta var ótrúliga feitt, segði Pætur millum eina autograf og ein muss, tí karismatiski sangarin var ein nógv umbiðin maður serliga millum kvinnuligu festivalgestirnar eftir konsertina.
Regnið rak fólk á konsert
Boys In A Bandhøvdu savnað eitt sindur av fólki í Pavillion teltinum, har bólkurin spældi, tá teir fóru á pall klokkan 16 leygardagin. Rættiliga fitt av fólkinum vóru føroyingar, men eisini onnur vóru komin at hoyra bólkin, sum hevur verið rættiliga jaliga umrøddur í donskum miðlum eftir framførsluna á Atlantic Music Event í vár. Men bólkurin hevði ikki spælt leingi, tá tað fór at oysregna, festivalgestirnir, sum á tí nú rættiliga turra festivaløkinum høvdu latið regnklæðini ligið eftir í teltinum skundaðu sær inn undir teltdúkarnar við pallarnar, tí fyltist telti rættiliga nógv, og Boys In A Band spældu knappiliga fyri eini stórari mannfjøld.
Vunnu nýggjar fjepparar
Tað eydnaðist rættiliga væl bólkinum, at fáa lív í fólkið, og at døma eftir stóru bíðirøðunum at fáa autografir, keypa demofløgur, t-troyggir, langar undirbuksur ella gummistivlar, alt við Boys In A Band prentaðum á sær, so vann eysturoyarbólkurin sær nógvar nýggjar fjepparar á festivalinum.
Konsertin var sum heild góð, hóast bólkurin onkuntíð hevur spælt betur, og serliga sangarin Pætur Zachariassen tyktist eitt sindur hásur í støðum. Tann vanliga orkan var tó har, og hetta er so týdningarmikil partur av teirra úttrykki. Fólk var rættiliga væl við, og ein ung donsk genta, ið var komin inn úr regninum stóð við stórum eygum og spurdi, hvør hatta var, sum spældi, áðrenn hon og vinkonan runnu fram ímóti pallinum.
Nýggj spennandi løg
Fleiri nýggj løg vóru á skránni, og boða tey frá, at bólkurin hevur meira uppá seg, enn peppaða Franz Ferdinand rokkin, ið vit kenna teir fyri. Ljóðið kundi verið betur, og tað bleiv tað eisini undir konsertini, tó tyktist ljóðmaðurin dekan ov leitandi í teimum ymisku løgunum, og tað er upp á tíðina, at Boys In A Band fáa sær egnan ljóðmann. Pavillion pallurin er sami pallur, sum varð nýttur til Pavillion Junior, áðrenn festivalskráin alment lat upp, og sostatt sami pallur, sum Høgni Lisberg spældi á mánadagin. Í míni frásøgn av teirri konsertini, fanst eg at, at ljóðið var somikið spakuligt, og hetta var eisini galdandi meðan Boys In A Band spældu, og eg ivist ikki í, at uppaftur betur lív hevði verið í, um decibellini vóru fleiri.
Rættiliga nógv fólk var komið saman at hoyra Høgna Lisberg, tá hann fór á pall á Roskilde Festivalinum í gjárkvøldið, og tey sluppu at uppliva Høgna og bólkin veruliga fáa lív í fjøldina.
Allastaðni eru stór runudýki, Roskilde Festivalurin er hart raktur av ringa veðrinum í Danmark.
Roskilde Festivalurin er eitt risastórt runudýki, allastaðni eru stórir hylar og tey, ið ikki eru í stivlum ella regnklæðum eru at kroppi. Sambært DMI verður veðrið tað sama heilt fram til leygardagin, og longu sunnudagin verður aftur regn. Tí verður hetta mest sannlíkt tann vátasti Roskilde Festivalurin nakrantíð. Hóast hetta eru ivaleyst omanfyri 50.000 fólk longu komin út á kampingøkið, har tey royna at stuttleika sær so væl, sum nú einaferð ber til í hesum veðrinum. Stóra tónleikaøkið letur upp hósdagin, og tá bjóðar festivalurin eina ta bestu tónleikaskránna nakrantíð.
Teir fyrstu dagarnir eru mest av øllum eitt ball, har einans tann eini pallurin er opin. Pavillion Junior er ein pallur, har sonevnd upcoming nøvn royna seg. Í gjár vóru seks tílík nøvn á skránni, og heiðurin at lata pallin aftur átti Høgni Lisberg.
Inni í teltinum var turt
Kroka til Høgna
Pavillion Junior er eitt av teimum fáu plássunum á festivaløkinum, sum í løtuni er undir taki. Har kanst tú turrskøddur standa og lýða á nøkur av teimum mest spennandi nýggju nøvnunum á tónleikapallinum í løtuni. Um tað var tankin, um at standa turrur eina løtu, ella tónleikurin hjá Høgna, sum dróg tey nøkur túsund fólkini, ið vóru komin saman í Pavillion Junior, tað kunnu vit bert gita um, men Høgni fekk væl fatur í teimum, og í onkrum løgum sungu heilt nógv við.
Svingaði væl
Tónleikurin hjá Høgna hevur verið spældur rættiliga fitt í donskum útvarpi, og serliga lagið Just Dig hevur verið nógv at hoyrt, men, at tað var so væl dámt, kom eitt sindur óvart á meg. Fólk veruliga svingaði og sang við, tá Høgni og bólkurin spældu hetta festliga kontrikenda lagið. Hetta var kanska tann løtann, har Høgni hevði allar best fatur í áskoðarunum. Hetta hóast tað bert var næsta lagið á skránni. Tá frásøgumaðurin beyð Høgna vælkomnan á pallin, var teltið rættiliga fult av fólki, hóast tey ikki noyddust at trokast
Frásøgumaðurin spurdi um nakrir føroyingar vóru til staðar, og hóast nakrar hendur fóru upp í loft, so var stuttligt at síggja, at Høgni hevði savnað nógvar ferðir fleiri danir og útlendingar til konsertina enn føroyingar.
Ov spakuligt
Teir løgdu fyri við einum nýggjum lagið, ið væntandi verður á komandi fløguni hjá Høgna. Side Of The Road er arbeiðsheitið á tí. Hetta er eitt rættiliga blueskent lag, rættiliga standard. Tað var væl spælt, og Høgni sang tað somuleiðis væl, men á onkran hátt var tað eisini rættiliga keðiligt. Fyrsta inntrykkið er, at hetta mundi vera eitt tað keðiligasta lagið, ið Høgni hevur skrivað higartil. Fólk vóru tó rættiliga væl við. Konsertin var tó eitt sindur órógva, av fullum fólki, ið tosaði so hart. Tíanverri hevur Roskilde Festivalurin sett eitt rættiliga lágt hægsta mark fyri, hvussu hart tónleikurin kundi vera skrúvaður frá, og tí var tað rættiliga forstýrandi, at fólk aftarlaga tosaði so hart í løgunum. Ljóðmaðurin hjá Høgna, Baldur gjørdi annars eitt gott arbeiði og fekk bólkin at ljóða sera væl.
Eg mátti leita mær longur fram, og har varð konsertin ikki í sama mun ávirkað av lágu volumini. Men í friðarligaru løgunum, kanska serliga í lagnum Morning Dew var larmurin beinleiðis oyðileggjandi fyri upplivingina.
Høgni Lisberg var væl upplagdur og fekk veruligt lív í vátu festival gestirnar.
Hava funnið hvør annan
Millum hæddarpunktini vóru Prince kenda lagið Been Out Of Town, og Leila, í løtum var Leila í heimsflokki, og fólki var ótrúliga væl við. Eisini lagið Desert, har allur bólkurin stendur fremst á pallinum og spælir og syngir við riggaði væl. Høgni hevur nú havt somu manning, ið nøkur ár, og tað tykist, sum teir veruliga hava funnið hvør annan. Hetta gevur teimum eisini yvirskot, ið hoyrist aftur í tónleikinum. Tað er stuttligt at síggja stóru spæligleðina hjá Alani Tausen og Jens L. Thomsen, hetta smittar, og øll gerast í góðum lag av tí.
Lógvabrestirnir
Sum heild spældi bólkurn væl, og Høgni sang somuleiðis væl, onkra løtuna var hann tó dekan ov nasalur. Flest øll løgini riggaðu, tó var Morning Dew, sum áðurnevnt oyðilagdur av larmi, men eisini Learn To Ride On Waves havi eg hoyrt munandi betur. Men fólk var væl við, og lagið er so fantastiska gott, at tað ongantíð verður heilt galið. Hetta var síðsta lag á skránni hjá Høgna, og lógvabrestirnir og rópini vóru øgilig. Høgni og bólkurin noyddust út aftur at spæla eykaløg. Her fall valið á Bob Dylan klassikaran All Along The Watchtower, ið Høgni eisini spælir á fløguni Morning Dew. Tað er djarvt at spæla Dylan á hesum festivalinum, har amerikanska legendan ferð eftir ferð hevur vitjað. Men hetta komu teir álíkavæl væl frá, og kundu enda konsertina við lagnum Rise & Shine, ið á onkran hátta riggaði væl sum endi.
Høgni spældi:
Side Of The Road
Just Dig
Been Out Of Town
Stargazers
Morning Dew
Desert
Leila
Learn To Ride On Waves
Amager Bio var umskapt til eina lítla útgávu av Roskilde Festivalinum, við teltum og gestum í veitslulag
Í gjár var samlaða skráin fyri Roskilde Festivalin kunngjørd. Hóast nógvar leysasøgur um føroyska luttøku hava ljóðað seinastu tíðina, var einki nýtt føroyskt navn á skránni, ið sostatt bert telur eitt føroyskt navn nevniliga Høgna Lisberg.
Á tíðindafundi hjá Roskilde Festivalinum í Amager Bio í Keypmannahavn, varð skráin fyri ársins festival løgd fram. Frammanundan var greitt, at Høgni Lisberg skuldi luttaka, men leysasøgur hava gingið um, at eitt nú Teit, Lenu, Gestir og 200 vóru á skránni. Eisini hevur verið ført fram í onkrum miðli, at Eivør skuldi spæla har, tó at hetta seinni var afturvíst. Tí var tað við spenningi, at Sosialurin hevði leitað sær í Amager Bio eitt hanagleiv frá føroyska miðdeplinum í Danmark, Oyrasundskollegiunum.
Frammanundan vóru 68 nøvn avdúkaði, og á tíðindafundinum vóru umleið 100 nøvn afturat avdúkaði. Tey størstu av hesum vóru ivaleyst Queens Of The Stoneage og við donskum og føroyskum eygum Nephew.
Men tað einasta føroyska navnið á plakatini við teimum 168 nøvnunum var framvegis Høgni Lisberg. Høgni skal framføra á Pavillion Junior, ið er pallurin, ið er opin dagarnar fyri at sjálvur festivalurin letur upp. Frammanundan hava bæði Clickhaze og 200 framført á hesum palli við stórum hepni.
Nógv var gjørt burturúr á tíðindafundinum, Amager Bio var umskapt til eina mini útgávu av festivalinum, við ungum fólki, ið sat millum teltini og sang og drakk øl. Eftir at nøvnini vóru kunngjørd, spældi eitt av nøvnunum á ársins festivali bretsku Electriclane nøkur løg.
Danski fjølmiðlaheimurin var væl umboðaður á tiltakinum, tí her er talan um nógv størsta tónleikatiltak í Danmark.
2 nýggir pallar
Í ár eru tveir nýggir pallar á Roskilde Festivalinum Cosmopol og Astoria. Tveir pallar, ið ætlandi skulu bróta frá vanligu festival upplivingini. Cosmopol er ein rættiliga stórur pallur, ið tekur umleið 6.000 fólk. Cosmpol leggur seg eftir at bjóða eina Urban kenslu, har stórbýurin verður fluttur út á Dyreskuepladsen í Roskilde. Í ár serliga íblástur fingin úr stórbýarlívinum í London. Hesin pallur kemur í staðin fyri Metropol, har elektroniskur tónleikur áður átti innivist, partur av hesum tónleiki verður á Cosmopol, meðan annað verðu flutt út á hinar pallarnar. M.a. á hin nýggja pallin, ið tey rópa Astoria. Astoria verður ein lítil intimur pallur um dagin, har pláss verður til tað meira inniliga, ið ikki klæðir stóru pallunum, elektroniskur tónleikur, post-rokkur og annað tílíkt. Eitt nú verður nógvu leitandi tónleikur á pallinum. Hesin pallurin verður um kvøldarnar karmur um veitslur, har klub-kenslan verður endurskapt. Hesin festivalur avloysur Ballroom. Tann tónleikurin, ið var á Ballroom verður ístaðin spjaddur út á aðrar pallar.
Ølið í dós
Høvuðsstuðul hjá Roskilde Festivalinum er Tuborg, og tað er eingin loyna, at Roskilde Festivalurin er eitt stað har nógvar øl verða druknar. Hetta hevur ofta ført til nógv glaspetti á kampingøkinum, við tí úrslitið, at fólk sker seg. Í ár fer festivalurin í samstarvi við Tuborg, at skipa soleiðis fyri, at alt øl, ið verður selt á økinum verður í dós.
Duran Duran fingu heiðurin at lata appilsingula pallin aftur leygarkvøldið á Roskilde Festivalinum. Bólkurin kom heiðurliga frá uppgávuni, uttan tó nakrantíð at gerast fantastiskur.
Duran Duran borðreiddi við tryggum og kendum poppi, sum fall væl í oyrini á áhoyrarunum, sum livdu við í hesið funky dansiveitsluni. Vit fingu eina ferð í lagaskattinum hjá bólkinum, sum er bæði stórur og góður.
Eins og Black Sabbath er Duran Duran úr Birmingham, men tónleikurin hevur tó slettis ikki somu dýpd og hevur slettis ikki havt sama týdning sum tann hjá Sabbath, men sum heild er talan um góðan lættan pop, og konsertin varð ein jalig uppliving.
Tann eitt sindur serliga røddin hjá sangaranum, riggar væl til teirra pop, og serliga lagið Ordinary world var flott. Tá sungu øll við, og tað var vakurt. Lagið Rio, sum Foo Fighters fyrr um dagin høvdu tolkað, fall eisini í góða jørð. Manningin í Duran Duran var kanska gomul, men ikki ring.
Konsertin gjørdist dekan ov long, tað kendist næstan eitt sindur pínligt, tá allur bólkurin og fleiri av teimum, sum hjálpa til aftan fyri pallin skuldu presenterast. Hetta tók út í móti einum mannaminnið, og eg mundi gloymt, at konsertin eina løtu hevði verið rættuliga góð.
Áhoyrarin: Birgit á Heygum, lesandi
Mær dámdi ikki Duran Duran serliga væl. Framførslan var ikki so góð. Eg kenni ikki so væl Duran Duran, bara tey kendastu løginini. Men tað var yvirraskandi, at teir spældu so harðan tónleik, hevði vænta bleytan popp allan vegin, men tað var positivt, at teir rokkaðu eitt sindur.
Ársins Roskilde Festivalur var væleydnaður bæði tónleikaliga og hvat viðvíkjur veðri. Fleiri av bólkunum, sum spældu vóru framúr, meðan bert fáir bólkar veruliga kiksaðu. Allar fýra festivaldagarnar bakaði sólin, og bert eittans æl var allan festivalin. Komin heimaftur standa serliga upplivingarnar av Greenday og Black Sabbath sum jaligar, meðan tann til tíðir pínliga framførslan hjá Velvet Revolver stendur sum sterkasta neiliga minnið.
65.000 gjaldandi gestir vitjaðu festivalin umframt 20.000 starvsfólk, tónleikarar, miðlafólk og innboðnir gestir. Hetta er heldur minnið enn í fjør, tá 75.000 fólk keyptu atgongumerki. Sambært talsmanninum hjá Roskilde Festivalinum Esben gav festivalurin eitt lítið yvirskot, men tann peningurin sum festivalurin vanliga gevur til góðgerandi endamál verður nógv skerdur.
Vit vitjaðu fýra ymisk føroysk teltpláss, og á øllum teimum størstu konsertunum sáðst merkið veitra yvir áskoðarunum. Tú hitti eisini allatíðina føroyingar tá tú gekk og mól á festivaløkinum. Og á almennu “Vi ses i 06” myndinini, sum er postkort, lýsing í festivalfaldaranum og á forsíðuni á festivalblaðnum sært tú appilsingula pallin, nógvar túsund áhoyrarar og eittans flagg: Merkið veittra yvir áhoyrarunum. Føroyingar hava tikið størsta festivalin í norður Evropa til sín, og hava sett sítt merkið á hann.
Her siti eg í tokinum eitt stað mitt á Fjóni, ávegis til Roskilde Festivalin, og via hendan heldur lunkaða hotspottin hjá TDC, fái eg sporadiska atgongd til internetið, og her koma støðugar heilsanir frá vinum, ið biðja meg ikki keypa rúsevni á Roskilde Festivalinum, tí okkurt vandamikið er í umfar har úti. Ein sviði er longu deyður, og onnur liggja innløgd.
