Teitur hevur givið eina sera vakra útgáva út, sum eg ummældi í Brunsj fyrr í dag. Eg má siga, at eg eri follin pladask fyri hesari fløguni.
Story Music er eitt heilt ræðuliga sjarmerandi verk, og løgini eru útsett á ein so vakran máta, at sjálvt tað lítla eitt sindur skitna er yndigt. Men hetta er ikki vakurt uppá ein keðiligan sterilan máta, men uppá erligan, livandi og akkustiskan máta.
Hann heldur fram í stílinum, sum hann legði fyri dagin í The Singer, við tónleiki og arrangementum, ið als ikki eru traditionellur poppur, men við popputtum og vøkrum melodium, ið eisini ofta er fangandi. Hetta er ein óluksáliga spennandi blanding.
Her eru sangir við hittpotentiali, sum kanska serliga Rock’n’roll Band, Hard Work og Indie Girl (við sínum næstan beatles kenda lagi). Ikki tí teir eru traditionell hitt, men meira tí teir eru fangandi bæði í valið av orðum góðum melodium.
Tekstirnir eru super og øgiliga persónligir fyri tað mesta, tað tykist sum um Teitur fortelur okkum ymiskt viktigt ella minni viktikt, men hann ger tað so væl, at vit lurta eftir øllum.
Let the dog drive home vinnur við nærri gjøgnumlurtan, men verður neyvan nakar varði á Yrkisleiðini hjá Teiti.
Øgiliga keðiligt fyrsta inntrykk, tær 2-3 fyrstu ferðirnar var inntrykkið, at hetta var ein elevator tónleikur, nokkso poleraður poppur, uttan at hava ordiliga góð løg. Teitur syngur pent, og eg helt ljóðmyndirnar vera í so poleraðar og keðiligar. Tvey løg bragdaðu tó: “God, I Have So Many Things To Tell You” har serliga Leonard Cohen kenda kórið og “You Never Leave LA” sum hevur nakrar poppkvalitetir, serliga í niðurlagnum.
Men fløgan er spakuliga blivin betur. Tað er sjálvandi torført, at fylgja einum meistaraverki sum “The singer” upp, og eg hevði nokk væntað, at tann eksperimenterandi tónin blevi tikin uppaftur.
Men á nógvan hátt tekur hendan útgávan tráin upp frá føroysku fløgunum “Sólin og Regnið” og “Káta Hornið”, í øllum førum tá tað kemur til lagsskriving, við tí meini eg eisini, at løgini kanska ikki eru so øgiliga fangandi við fyrstu gjøgnumlurting. Men tey eru faktiskt rættiliga fitt, næstan øll.
Fleiri av løgunum gerast sum sagt betur við nærri lurtan, t.d. fyrsta lagið “Feel Good”, men eg kann eisini nevna “Freight Train”, “Betty Hedges” og tað seinasta lagið “All I Remember From Last Night Is You”
Ljóðblandið og sangurin er øgiliga popput, og ja, Teitur er ein ordiliga góður sangari. Hann er jú eisini valdur til ársins sangara í bæði Føroyum og Danmark. Men tað virkar, sum hann tordi eitt sindur betur at kasta seg út í ting á The Singer, og hesaferð heldur hann seg til tað trygga. Tað er kanska ok.
Har er ikki so nógvur kassagittari, sum á onkrum av eldru fløgunum, og forskellig stuttlig ljóðføri verða brúkt í ljóðmyndini, hetta hava vit sæð meira og meira av bæði live og á útgávum hjá honum seinastu árini, tað haldi eg vera heilt ok, tað klæðir hansara rødd, sum heldur ikki er heilt standard.
Eg eri bara ikki heilt sikkur uppá, at øll arrangementini eru heilt optimal, tað er nokk fyrst og fremst á “All I Remember From Last Night Is You”, at eg haldi feitheits poteniali í lagnum er hægri, enn tað sum hann megnar at levera har.
Eg hugsi aftur um Poul Simon í summum løgum, tað gjørdi eg kanska serliga á “Poetry and Aeroplanes”, men t.d. á Waverly Place er hetta aftur galdandi. Waverly Place er annars eitt av teimum verru løgunum á fløguni, og tað eru nokkso nógv løg, sum falla í kategoriina “av teimum verru løgunum”, t.d. tittul lagið, “Let the dog drive home”, “Fly on the wall”, “Very Careless People” og “When I had it all”
So samanumtikið, er hetta ein miðal fløga, sum neyvan verður nakar varði í yrkisleiðini hjá Teiti, men við nøkrum absoluttum glottum.
Nýggja føroyska fløgan hjá Teiti, Káta Hornið, kom seinnapartin í gjár í handlarnar. Hetta er fyrsta fløgan á føroyskum hjá Teiti sum einstaklingi.
Teitur hevur ferðast kring allan heimin við sínum tónleiki, og báðar enskmæltu fløgurnar hjá Teiti hava givið dámliga havnarmanninum nógvar fjepparar í fjarskotnum londum. Men hóast Teitur hevur verið sera lítið í Føroyum, síðan hann fyrstu ferð royndi sítt flog á altjóða tónleikapallinum, so hevur listarmaðurin altíð skrivað sangir á føroyskum, og á nýggju fløguni sleppa vit at hoyra nakrar av hesum. Teitur gav fyri nøkrum árum síðan saman við Niclas Johannesen fløguna Sólin & Regni út, á hesi fløgu fingu vit innlit í hvussu Teitur ljóðar á føroyskum. Men hetta var áðrenn yrkisleiðin hjá Teiti veruliga tók dik á seg, eisini var her talan um bólkin Sólin & Regni, og ikki um Teit sum einstakling.
Kristian Blak frá plátufelagnum Tutl, sigur við Planet.fo, at fløgan varð koyrd út í handlarnar í gjár, og at fyrst í juni er ætlanin at skipa fyri útgávu tiltøkum í Føroyum. Teitur er í løtuni staddur í Onglandi har enskmælta fløgan Stay Under The Stars nýliga er útgivin.
Í sambandi við útgávuna av Stay Under The Stars stovnaðu Teitur og umboðsmaður hansara Christian Ulf-Hansen egið plátufelag, men hóast hetta hevur Teitur valt, at givið hesa fløguna út hjá føroyska plátufelagnum TUTL, og hann leggur heldur ikki skjól á, at henda fløga er gjørd bert til føroyska og íslendska marknaðin.
Teitur hevur lagt eitt lag av nýggju fløguni Havnin er ein lítil bygd, á myspace síðu sína myspace.com/teitur
Við Teiti og Eivør er fokus byrjað at verða sett á føroyskan tónleik í altjóða høpi, ella í øllum førum í Íslandi og Danmark, og eg merki á mínum starvsfeløgunum, at teir eru byrjaðir at tosa um, hvat tað er, ið hendur har uppi, tí er hetta eitt sera óheppið tíðspunkt, at lata besta sýnisgluggan hjá føroyskum tónleiki aftur, sigur danski plátufelagstjórin Jens Ove Friis.
Jens Ove Friis er stjóri í plátufelagnum RecArt Music. Hann hevur síðan Prix Føroyar finaluna í 1999 vitjað sum dómari, og hann sigur, at sjálvt um fyrireikararnir ikki høvdu bjóðað honum sum dómara til eitt komandi Prix, so hevði hann álíkavæl farið til Føroyar í sambandi við prixið og um hann so skuldið goldið fyri at sloppið inn.
Ein gluggi til føroyska tónleikalívið
– Fyri okkum uttanlands er Prix Føroyar ein gluggi inn til føroyska tónleikalívið. Vit fáa á ein lættan hátt yvirblikk yvir tað, ið hendur á føroyska tónleikapallinum. Hetta er gull vert fyri okkum. Tí hevði eg veruliga verið keddur, um Prix Føroyar gavst, og hetta hevði verið ein stórur missur fyri føroyska tónleikalívið, sigur Jens Ove Friis.
– Eg havi vitjað ymisk onnur tiltøk í Føroyum, eitt nú G!Festivalin. Men hesi tiltøk geva okkum ikki somu mynd av tí nýggja og spennandi, sum prixið gevur. Á festivalunum er meira talan um tey, ið longu eru sprottin. Ein festivalur kann ikki á sama hátt vísa okkum tað, sum vit í ídnaðinum leita eftir. Tit skulu heldur ikki gloyma, at Prix Føroyar er kanska týdningarmesti liðurin í føðiketuni hjá festivalunum og at kuta hendan burtur hevði verið ein fatalur brølari, fyri føroyska tónleikalívið, sigur Jens Ove Friis og heldur fram:
Burturvið at gevast júst nú
– Eg síggi Prix Føroyar sum eina messu, eitt sindur á sama hátt sum Spot Festivalurin í Århus. Eitt stað har framtíðin og nýggjasti parturin av nútíðin verður sýndur fram, og hetta er tað, ið er áhugavert fyri tónleikavinnuna.
– Tað hevði eisini verið ómetaliga ergriligt, um man valdi at gevast júst nú. Við Teiti og Eivør er fokus byrja at verða sett á føroyskan tónleik í altjóða høpi, ella í øllum førum í Íslandi og Danmark, og eg merki á mínum starvsfeløgunum, at teir eru byrjaðir at tosa um, hvat tað er, ið hendur har uppi. Vit upplivdu tað sama í Danmark við Aqua, uttan nakra samanbering annars. Tá tey gjørdust heimskend, byrjaði umheimurin at geva donskum tónleiki ans. Her er Prix Føroyar heilt rætti sýnisgluggin, og tað tykist tí burturvið at lata hann aftur nú, sigur Jens Ove Friis.
Prixið er vorðið professionellari
Jens Ove Friis er annars væl nøgdur við tær broytingarnar, ið Prix Føroyar hevur verið ígjøgnum síðan 1999.
– Eg haldi, at Prix Føroyar er farið frá at vera ein hugnalig eitt sindur bygdakend føroysk kapping til eitt show, ið hevur altjóða dám. Sjálvandi eru tað ting, ið kundu verið broytt. Eftir AME seinast bað Fróði okkum, ið vóru gestir um at senda honum viðmerkingar. Eg sendi honum ein langan mail við hugskotum. M.a haldi eg, at man í nógv størri mun, átti at tikið býarlívið í Havnini við í tiltakið. Tá man hevur savnað so nógvar útlendingar í Føroyum, átti man at nýtt høvið til at vísa nøkur onnur nøvn fram. Eitt nú bólkar, ið eru vrakaðir í innleiðandi umførum, teir kunnu í veruleikanum vera júst tað, ið vit leita eftir. Her áttu tildømis pallpassini hjá útlendsku gestunum givið atgongd til tónleikatiltøk kring allan býin. Soleiðis at AME umfataði alla Havnina alt vikuskiftið, greiður Jens Ove Friis frá.
Sjálvt AME tiltakið helt Jens Ove Friis annars rigga sera væl, tí fyri hann hevur kappingarelemtið ongantíð verið tað týdningarmiklasta.
– Kappingin hevur skapt ein ávísan spenning, og er gott fyri áskoðararnir, men tað er ikki tað týdningarmiklasta fyri okkum, ið vilja hava eina mynd av hvussu føroyski tónleikapallurin sær út, greiður hann frá.
Kanska bert ein samandrátt
– Viðvíkjandi sjónvarpinum, so dugi eg at síggja, at núverandi leistur kann vera ein trupulleiki, sjónvarp er fiktión og er ikki altíð líka væl egnað til at vísa veruleikan. Kanska skuldi sjónvarpið ístaðin fyri at senda alt beinleiðis, sent ein samandrátt kvøldið eftir, við einum lagi við hvørjum bólki, sigur Jens Ove Friis.
Prix Føroyar er ein orsøk til at fara til Føroyar
At enda spurdu vit Jens Ove Friis, hvørt hann kundi ímynda sær, um hann hevði valt at fari til onnur tiltø fyri at hildið á við at hava innlit í føroyskan tónleik, um Prix Føroyar varð tikið av skránni.
– Ja, í ein ávísan mun, men eg hevði ikki farið upp bara til ein festival ella okkurt tílíkt. So skuldi tað passað saman við onkrum øðrum eisini. Festivalar og annað líkjast nógv tí, ið vit síggja í Danmark, og kunnu ikki á sama hátt geva mær yvirblikkið, so tí eru teir ikki á sama hátt sum Prix Føroyar ein orsøk at fara til Føroyar.
London, Manchester, Berlin, Stockholm og Keypmannahavn eru millum støðini, ið Teitur vitjar á 27 konsertum komandi tveir mánarnar.
Nýggja fløgan hjá Teitur er liðugt innspæld og ljóðblandað, og í gjárkvøldið fór Teitur undir nýggja konsertferð í Evropa. Fyrsti partur av konsertferðini er sum upphiting fyri donsku songkvinnuna Tinu Dickow. Her er talan um 8 konsertir í 10 dagar. Allar verða í Bretlandi. M.a hevur Ingi Højsted møguleika at sleppa á Teitur konsert í Glee Club í Birmingham hóskvøldið.
Síðan fer Teitur til Danmarkar, har hann við bólki fer á pallin í Templet í Lyngdby 13. apríl. Hetta er tann fyrsta av fyribils 19 konsertum við bólki í Danmark, Týsklandi og Svøríki. Eingin ivi er um, at serliga nógvir føroyingar verða á konsertini í Amager Bio í Keypmannahavn 19. apríl. Amager er høvuðstaður fyri føroyskar útisetar og Amager Bio liggur beint yvir ein kilometur frá sjálvum føroyska miðdeplinum Oyrasundskollegiinum
Enn er eingin endaligur útgávudagur almannakunngjørdur fyri nær nýggja fløgan kemur út. Men fyribils ber til at hoyra nýggju løgini á hesum støðum:
Uttan bólk sum upphiting fyri Tinu Dickow
04/04/2006 08:00 PM – Academy 2 í Newcastle
04/05/2006 08:00 PM – The Maze í Nottingham
04/06/2006 08:00 PM – Glee Club í Birmingham
04/09/2006 08:00 PM – Night and Day í Manchester
04/10/2006 08:00 PM – The Stables í Milton Keynes
04/11/2006 08:00 PM – Arts Centre í Reading
04/12/2006 07:30 PM – Dingwalls í Camden Lock í London
Teitur konsertir við bólki
04/13/2006 09:00 PM – Templet í Lyngby
04/15/2006 08:00 PM – Stars í Vordingborg
04/16/2006 08:00 PM – Bryghuset í Møn
04/19/2006 07:00 PM – Gjethuset í Frederiksværk
04/22/2006 07:00 PM – Det Bruunske Pakhus í Fredericia
Teitur er komin undir land við upptøkunum av aðru fløguni, ið Universal gevur út við føroyska listamanninum. Mánadagin fóru Teitur og svenski framleiðaranum Martin Terefe undir at ljóðblanda fløguna. Enn er tó ikki greitt, nær hon kemur út.
Teitur sigur, at á fløguni verða millum annað nógv av løgunum, ið vit hava hoyrt, hann spælt á konsertum seinasta árið. Her er ivaleyst talan um løg, sum tað droymandi og lokkandi ”Waiting for Mars to come out”, tað myrka og ófrættakenda lagið ”Hitchiker”, ”Thief about to break in” og festliga næstan Frank Zappakenda lagið ”Last kid on the playground”. Hesi løg vísa øll eina eitt sindur skitnari og nógv sterkari síðu av Teitur, so tað verður spennandi at hoyra úrslitið. Teitur sigur seg sjálvan vera væl nøgdan við arbeiðið higartil.
Upptøkur og ljóðbland eru gjørd í London, har bæði Teitur og Martin Terefe búgva. Martin Terefe er sera royndur tónleikaframleiðari, sangskrivari og ljóðblandari, ið seinastu 12 árini hevur arbeitt á útvið hálvt hundra ymiskum útgávum. Nýggjasta fløgan, ið Terefte hevur framleitt er nýggja a-Ha fløgan, Analogue. Fyrsta stakfløgan hjá a-Ha hevur klárað seg væl á bretska hittlistanum, og er fyrsta lagið hjá a-Ha, ið er komið inn í topp 10 í Bretlandi síðan fyrst í 90’árunum.
Umframt a-Ha hevur Terefe framleitt fyrsta nýskrivaða tónleikin hjá Yusuf Islam í nógv harrans ár. Yusuf seldi í 60’unum og 70’unum 50 milliónir LP’ir undir navninum Cat Stevens, men vendi í 1977 um til Islam og skiftið navn til Yusuf Islam. Hann gavst tá somuleiðis við at spæla tónleik. Síðan 1994 hevur hann givið fløgur út aftur, men lagið Indian Ocean, ið er givið út til frama fyri tey, ið vórðu rakt av Tsunami alduni, er fyrsta nýskrivaða egna lagið hjá Yusuf, síðan hann gjørdist muslimur.
Grækarismessuhaldið er eitt heilt serligt hátíðarhald fyri flestu føroyingar. Hetta er dagurin, ið sigur frá, at veturin endiliga er av. Klipp, klipp, klippini uttan fyri gluggan boða frá, at nú várar. Tjaldrið kemur við sínum eyðkenda ljóði og við ljósu tíðini. Hetta hava vit valt at hátíðarhalda, tí umframt at vera tjóðfuglur okkara er tjaldrið eisini okkara fremsti várberi.
Mynd: Símun Jóanesarson Hansen
Fert tú útum í Føroyum um várið, hoyrir tú tey, og ja, tað tykist sum um tey vita nær Grækarismessa er. Tí tey eru trúgv, sjáldan hoyrir tú klippini áðrenn Grækarismessu men á sjálvum degnum tá Grækarismessa er, byrja tey at fylla náttúruna. Hetta, at flytifuglurin vendur heim aftur, merkir okkurt heilt serligt fyri okkum føroyingar, bæði teir í Føroyum og okkum útisetar.
Men eg hevði logið, um eg ikki viðgekk, at tað kendist eitt sindur løgið, at seta seg niður og skriva hesa røðu. Fyrst og fremst eru vit ikki í Føroyum, og tað er langt millum tjøldrini í Holmbladsgade. Eg hyggi niður á Jaguarin, Jacobs Bageri og bilarnir. Kavin liggur á fleiri av teimum. Eg lati gluggan upp og smakki frost í luftini. Fólk niðrið á gøtuni eru væl ílatin, og reyðu kjálkarnir boða als ikki frá nøkrum vári.
Veðurtíðindini boðað bara frá alsamt meira kulda. Og ein av teimum báðum radiatorunum í íbúðini er hildin uppat at rigga. So eg siti inni og skrivi í myrkamorreyðari troyggju. Nei, tað kennist meira, sum hávetur enn sum vár.
Tá eg hætti mær útum, er tað, sum um mergurin frystir innan í beinagrindini á mær. Danski kuldin er ótrúliga bítandi, og eg vænti ongantíð, at eg fari at venja meg við hann. Tað er ivaleyst soleiðis hvørt ár, men eg haldi, at mars hevur verið óvanliga kaldur og vetrarkendur í ár. Eg skilji væl, um flytifuglurin heldur seg sunnanfyri ein mánaða ella báðar tveir afturat.
Í sjónvarpinum hoyri eg um fuglakrím og deyðar kettur og um ein ella báðar tveir kynverjar, ið eru deyðir av fuglakrími. Á alnetinum hoyri eg tíðindini í Kringvarpinum tosa um, at fuglakrímið kanska kemur til Føroyar við flytifuglinum. Eitt sekund síggi eg við ræðslu, at Grækarismessan verður avlýst, og allastaðni liggja føroyskir veiðumenn á lúr við riflu og skjóta tjøldur.
Umstøðurnar at skriva eina jaliga várkenda Grækarismessurøðu eru stutt sagt, so sum so.
Men so vendur vitið aftur, og eg síggji stóru heildarmyndina. Tjaldrið og hinir flytifuglarnir eru ikki bert tekin um ljósu tíðina. Hesir fuglar umboða útlongsul og heimlongsul. Hetta eru kenslur, sum vit útisetar, ella skuldi eg sagt flytifuglar sjálvi kenna. Men eisini kenslur, ið allir aðrir føroyingar har heima kenna. Kenslur, ið fylgja við, tá tú verður føddur í einum oyggjalandi. Dunnuhylurin gerst ov lítil ella ov trongur ella bara ov okkurt, og vit leita okkum út í heimin. Júst sum tjaldrið. Altíð bera vit ein part av Føroyum við okkum, og tey flestu leita heim aftur, júst sum tjaldrið. Onkur av okkum flyta aftur, onnur ferðast aftur, men øll kenna vit tilknýtið. Ja, heimslongsulin, um tú vilt. Føroyar eigur ein part av okkara hjørtum.
Uttanlanda víðkast sjónarringurin, vitanin veksur og heim afturkomin eru vit tilreiðar at geva føroyska samfelagnum burturav okkara kunnleika. Summi, ið ongantíð fylgdu útlongslinum ræðast tað nýggja, ið vit flytifuglar umboða, síggja tað sum eitt slag av fuglakrími. Vildu heldur, at vit vóru óbroytt. Men flestu føroyingar, gleðast um at síggja okkum aftur. Ein fasinatión fyri útheiminum býr í flestu okkara. Tað er heldur eingin ivi um, at nógv av menningini í samfelagnum, kemur júst uttan í frá. Útlongsulin sendur okkum út í heim, heimlongsulin sendur okkum heimaftur við nýggjari barlast.
Áhugin fyri føroyingum í útheiminum er altíð stórur millum føroyingar í Føroyum. Vit elska at hoyra um okkara fólk, ið gerast hetjur í útlandinum. Flytifuglar, ið leita út í heim, men altíð hava Føroyar við sær, og seta síni spor í útlendskum samfeløgum. Hetta hevur altíð verið so, og er soleiðis enn, og man tað ikki altíð fara at vera so?
Eisini í dag vera hetjurnar ofta mettar eftir sínum avrikum uttanlanda. Tildømis innan tónleikin, har Teitur ferðast kring allan heim og selur stórar rúgvir av fløgum, ið hann sjálvur hevur gjørt, ella Eivør, ið fyrst legði Ísland fyri sínar føtur, og nú hevur fingið luft undir veingirnar í Danmark. Eg var so sera errin av at vera føroyingur í gjárkvøldið í Tønder. Eivør var í uppskoti til seks av fremstu heiðurlsønunum innan fólkatónleik í Danmark. Enn erpnari gjørdist eg, tá hon vann heiðurslønirnar fyri bestu fløgu við vísusangi og fyri bestu songrøddina. Eivør og Teitur eru farin á flog. Tey flúgva sum tjøldrini út í heim, í hjartanum bera tey eitt petti av Føroyum, og eins og tjøldrini er heimlongsulin altíð við, saman við útlongslinum, og javnan vitja tey heima á klettunum, við sínum vakra sangi.
Eg arbeiði sum blaðfólk, javnan skrivi eg greinar um útisetar ella flytifulgar, ið hava upplivað okkurt serligt. Sum t.d. greininina um 32 ára gamla havnarmannin, ið hevur samráðst fyri 100 milliardir, ella greinina um blaðkonuna, ið er blaðstjóri á einum stórum donskum tíðarriti, ella tónasmiðin, ið skrivar tónleik til útlendskt sjónvarp og kendar stjørnir. Felags fyri hesar greinar er, at tær verða lisnar av nógvum. Innari útlongsulin hjá føroyingur verður stimbraður av at lesa um onnur, ið fara. Samstundis sum longsulin eftir at síggja tey aftur, virkar sum eitt magnet, ið dregur tey heim aftur.
Tí er Grækarismessan eisini viðkomandi fyri okkum her í Keypmannahavn. Hon minnir okkum á, at vit hava eitt heim at fara aftur til. Eitt land har vit altíð eru vælkomin, og hóast onkur kanska hevur hug at skjóta tjøldrini, so gleðast tey flestu um okkara várligu klipp.
Og í morgun var tað, sum um sólin skein eitt sindur bjartari. Sjálvt um mergurin ikki heilt er tiðnaður enn, so sungu fuglarnir eitt sindur kátari eisini í Holmbladsgade. Kanska er várið í eygsjón – livst so spyrst!
Tveir av bestu føroysku lagasmiðunum verða millum nøvnini á G! Festivalinum. Herfyri spældu teir konsert fyri einum fullsettum Gimle í Roskilde. Høgni Lisberg var sera skuffandi, meðan framførslan hjá Teitur var framúrskarandi.
Niels Uni Dam
Teir nógvu áhoyrararnir, sum høvdu leita sær í best umtókta spælistaðið í Roskilde hetta kvøldið, upplivdu tveir av okkara bestu tónasmiðjum. Báðir spældu teir nýtt og gott gamalt, og hjá báðum vóru nøkur av teimum nýggju løgunum ordiliga góð.
Vánaligt ljóð
Konsertin var annars merkt av øðiliga ymiskum ljóðumstøðum. Ljóðið hjá Høgna Lisberg var út av lagi vánaligt, meðan Teitur hevði egnan ljóðmann við, og har ljóðaði øðiliga væl. Tað er Jónas Bloch Danielsen, sum er ljóðmaður hjá Teitur. Saman hava teir ferðast kring allan heim seinastu árini og framført nógvar hundra konsertir úr smáum klubbum til stórar festivalar. Tað hoyrdist eisini aftur, ljóðið var heilt ómetaliga gott og tolkaði ymsu hugløgini í tónleikinum.
Hjá Høgna Lisberg, sum legði fyri, var upplivingin heilt ørðvísi. Ein ljóðmaður hjá spælistaðnum Gimle ljóðblandaði. Ljóðið var hvast, og balansan millum ljóðførini var út av lagið vánalig.
Ringar umstøður at ljóðblanda
Men rætt skal vera rætt, ljóðmaðurin hevði ikki bestu umstøður at arbeiða undir. Høgni Lisberg hevði tveir mans við sær Allan Tausen á gittar og Hans Poulsen á ymiskum tangentljóðførum. Men løgini vóru slett ikki løgd til rættis til hesa manning, mangulin á bassi var øðiliga tíðiligur, eisini høvdu trummir óiva hjálpt. Har hekk slettis ikki saman, sum áhoyrarari ynskti eg, at Høgni bað hinar báðar fara av pallinum, tí Høgni við kassagittara hevði verið munandi betur. Ikki tí – ljóðblandi av røddini hjá Høgna var eisini ring, hon ljóðaði sum restin hvøss.
Fyri at gera ljóðblandingsuppgávuna enn torførari hevði Allan Tausen hvøss gittarljóð, sum fóru gjøgnum merg og bein. Tá ljóðmaðurin so valdi at hava henda gittar hart frá í ljóðblandinum, varð ótrúliga lítið skil á. Heldur ikki Hans Poulsen kom serliga væl frá uppgávuni, hansara spæl riggaði øðiliga illa inn í heildina. Hann tyktist slettis ikki at taka hædd fyri, at eingin botnur var, og tí hekk tað bara ikki saman.
Men hóast framførslan var út av lagi, so var Høgni sjálvur og summi av løgunum góð. Fyrsta lagið hjá Høgna var ”Caught” og megnaði ongantíð at sannføra. Men tá frálíka lagið ”When you get home” var ðspæl, lýsti tað við síni góðsku ígjøgnum ringa ljóðið.
Nýggj løg av ymiskari góðsku
Høgni spældi fleiri nýggj løg, tað fyrsta ”The beauty of it all” breyt nógv við stílin hjá Høgna, og var nokkso festligt, men tíanverri ikki serliga gott. Heldur ikki lagið ”Stand by my side” riggaði, men her var tað nokk heldur framførslan, sum haltaði. Harafturímóti vóru ”Desert” og ”Morning Dew” heilt ótrúliga góð løg, og tey veruligu hæddarpunktini.
Løgini ”Lost on Earth”, ”Here comes Salvation” og ”Burn to dust” eru framúr løg, men framførslan og ljóðið gingu illa útyvir upplivingina.
Hugnaligt og stórsligið
Teitur traðkaði á pallin og hevði beinanvegin áskoðararmar í lógvanum. Framførðslan var hugnalig og stórsligin samstundis. Bólkurin var væl samanspældur, løgini vóru væl løgd til rættis, tónleikararnir samskiftu væl og strálaðu av spæligleði. Tá tað so omaná alt hetta ljóðaði framúrskarandi, var ikki nógv at klaga um.
Teitur spældi eitt gott bland av nýggjum og gomlum. Nógv fólk sungu við í gomlu løgunum. Serliga “Josephine”, “Sleeping with the Lights on”, “Ray of the Sun” og “Amandas Dream” og “You’re the Ocean” riggaðu væl.
Hamrandi góð
Tey nýggju løgini vóru nógv frekari, meira egin og so hamrandi góð. Fleiri av teimum vóru løg skrivaði í fyrsta persóni um einsamøll folk og um støður, sum tey eru í. Teitur segði, at hann spældi við hugskotinum um at gera ein fløgu, sum skuldi eita “All the lonely people”. Hann helt fram at Beatles spurdu, hvar tey mundu koma frá, og nú spurdi Teitur hvar tey vóru farin.
Myrkt og ófrættakent
Tað droymandi og lokkandi lagið ”Waiting for Mars to come out”, tað myrka og ófrættakenda lagið ”Hitchiker”, ”Thief about to break in” og festliga næstan Frank Zappakenda lagið ”Last kid on the playground” vóru slík løg, og tey boða frá eini framúr fløgu. Serliga ”Waiting for Mars to come out var fantastiskt.
Minst fangandi løtan varð, tá Teitur spældi ”My one and only love” lagið er vakurt, og salurin sang við, men tað kom ikki ordiliga upp á sama støðið, sum okkurt av hinum løgunum.
Sum sild í Sauna
Frammanfyri pallin stóðu fólk sum sild í tunnu, har varð heitt og fólk sveittaðu, men hugnaðu sær. Tað kendist næstan sum í einum Sauna.
Langt var ímillum føroysku andlitini hetta kvøldið, nøkur vóru har, men flestu áskoðararnir vóru danir. Genturnar við droymandi eygum og tað breiða aldursbýti ímillum áskoðararnar vísti tíðiliga, at Teitur eisini er ein stjørna í Danmark, og at hann fevnir breitt.
Nú er bara at bíða til G! Festivalin, har bæði Høgni og Teitur aftur fáa høvið at spæla, og vónandi verður Teitur líka góður, meðan Høgni helst átti at verið eitt sindur betur.
Bíðirøðinar uttanfyri Vega vóru langar. Komin innar vóru aftur langar bíðirøðir fyri at sleppa av við frakkan.Eingin ivi var um, at eitt stórt navn skuldi á pallin. Stóra navnið hetta kvøldið var Teitur.
Vega er eitt av best umtóktu spælistøðunum í Keypmannahavn. Hølini plagdu at eita Folkets Hus og vera háborgin hjá danska javnaðarflokkinum. Føroyingar minnast kanska hølini, sum karmin um stóru veitsluna, tá Føroyar og Danmark høvdu spælt dyst í fyrstu EM undankappingini hjá føroyska fótbóltslandsliðnum í 1990-1991.
Deymurin av 12. manni er langt síðan horvin úr hølunum, og einastu minnini um javnaðartíðina eru heitini á salunum, sum enn hanga á veggjunum. Lítla Vega er t.d. Stauningsalurin og stóra Vega er Kongressalurin.
Komin upp í barrina, sum eitur Karnapsalurin, vóru bíðirøðirnar longu gloymdar. Spenningurin og jaliga kenslan fyltu salin, sum eru eitt slag av inngongd til Kongressalin.
Teitursa kvøld
Á pallinum bjóðaði Teitur fyrsta gestinum Tobias Frøkær vælkomnum. Hetta var Teitursa kvøld, hann var vertur. At Teitur sjálvur bjóðaði gestunum inn á pallin, gav øllum kvøldinum ein persónligan dám.
Fullur salur
Salurin fyltist spakuliga meðan Tobias Frøkær spældi. Tá Teitur bjóðaði Hush á pallin var næstan fult. Áhugin var so stórur, at Vega hevði latið ballkongirnar upp. Hetta verður bert gjørt á teimum størru tiltøkunum.
Bæði Tobias Frøkær og Hush spældu friðarligan tónleik, har tey góðu løgini vóru í hásæti. Kvøldið var hugnaligt og eitt slag av friðsælu valdaði.
Tá seinastu tónarnir av Hush tagnaðu, tendraðu tey ljósini inni í Kongressalinum. Nokkso fitt av føroyskum andlitum sóust í fjøldini, men nógv tey flestu vóru danir.
Á pallinum fingust ljóðmaðurin Jónas Bloch Danielsen, bassleikarin Mikael Blak og amerikanski trummleikarin Derek Murphy við at gera klárt.
Ljósið í salinum slóknaði og pallurin stóð tómur – Øll bíðaðu spent. Teitur kom gangandi út á pallin tók gittaran og byrjaði at spæla: “Let’s go dancing” og allur salurin varð bergtikin í somu løtu. Teitur átti allan salin restina av kvøldinum. Ein maður og ein gittari, einki tvætl, bara orð og tónleikur.
Í øðrum lagi: “Shade of a shadow” komu bassur og trummir við. Pulsurin á framførðsluni bukaði eitt sindur harðari, og fulli Kongressalurin varð Teiturland. Teir hildu fram við “Halfway between”
Fyrsti gesturin á pallin var enn einaferð: Tobias Frøkær. Hann kom á pallin at spæla gittar og syngja kór á “One and only” og á einum av stóru hæddarpunktunum “Sleeping with the ligths on”.
Sambært Jyllandspostinum hevur Teitur selt 10.000 eintøk av fløguni: “Poetry and Aeroplanes” í Danmark. Hetta hoyrdist á áhoyrarunum, sum dugdu væl at syngja við. Allur salurin sang: “I still sleep with the lights on”.
Kendur gestur
Tobias, Mikael og Derek fóru av pallinum aftur. Ístaðin kom kendi danski tónleikasnillingurin Kresten Osgod á pallin. Hann er kendur úr Jazzumhvørvinum í Danmark, og hevur millum annað spælt trummir hjá Caroline Henderson. Teitur og Kresten kennast og høvdu júst skriva eitt lag saman. Nýggja lagið æt “Louie Louie”. Kresten spældi Rhoads og Teitur gittara og sang. Lagið bar brá av, at tað var nýskrivað, og var ikki eitt av minniligu løgunum á konsertini. Á næsta lagnum “To meet you” spældi Kresten Osgod trummir og bassurin kom við aftur.
Teitur spurdi um vit høvdu hitt kendasta gestin hetta kvøldið: Jólamannin. Jólamaðurin arbeiddi í barrini eitt skifti og gekk annars runt og tosaði við fólk. Teitur segði: at jólamaðurin kundi geva okkum, tað sum vit ynsktu, og at sambært jólamanninum, var ein genta sum æt Mette á konsertini og hon ynskti sær ein mann.
Salurin livdi við
Strúkararnir vóru komnir á pallin og lógvabrestinir mundu ongan enda taka, tá tey spældu løgini: “You’re the ocean”, “Rough around the edges”, “Josephine”, “I was just thinking” og “Amanda’s dream”. Salurin livdi allur við.
Áðrenn Teitur fór undir seinasta lagið, minti hann á, at um fólk vildu hoyra meira kundu tey bara klappa eitt sindur. Eg haldi at tað var lekkurt, at hann var eitt sindur ironiskur um ein av teimum mest láturligu siðunum innan mentan.
Seinasta lagið hjá Teiti varð upprunaliga gjørt í skemti. Ætlanin var bert at spæla tað einaferð. Men longu fyrstu ferð tað var spælt, var móttøkan so góð, at tað gjørdist fastur partur av spæliskránni. Nú var tað seinasta lag á skránni. Talan var um eina fráíka tolking av “Great balls of fire” hjá Jerry Lee Lewis. Teitur og bólkurin fóru av pallinum. Men vóru klappaðir út aftur tvær ferðir.
Du tror vist på Julemanden
Tá Teitur kom út aftur á pallin, rópti ein kvinnurødd: “Teitur, jeg elsker dig!”. Teitur var skjótur at svara: “tal med julemanden”. Tá ein maður rópti “Teitur, jeg elsker dig!”, svaraði hann “Du tror vist på Julemanden!”.
Eykaløgini hann spældi vóru trý nýggj løg: “I run the Carrousel”, “Hanging my worries out to dry” og “Waiting for mars to come out” Serliga tey bæði seinastu løgini vóru framúrskarandi. Í “Hanging my worries out to dry” var eitt petti har Teitur bríkslaði. Hann segði, at um sangurin skuldi innspælast skuldi Kim Larsen bríksla hetta pettið.
Málslig suppa
Konsertin varð filma, og Teitur skuldi tí upprunaliga tosa á enskum millum løgini. Men hann gloymdi hetta í heilum, og skifti aftur til danskt alla tíðina. Hetta var rættuliga stuttligt, og hann dugdi ótrúliga væl at brúka málsligu suppuna sum krydd til framførðsluna.
Samanumtikið fingu vit eina frálíka tónleikauppliving. Teitur legði Vega fyri sínar føtur, og tá DVD’in kemur út einaferð næsta ár, fari eg at keypa hana og siga: “Eg var har!”.
