Topplistar – NUDLAR

Mest skuffandi konsertin R.E.M. á Roskilde Festivalinum 1999

Mín topp 5 listi yvir mest skuffandi konsertir

Eg havi verið til hópin av góðum konsertum og nógvum ringum, fari at seta saman listan við teimum fimm, ið skuffaðu mest. Hetta eru ikki verstu konsertirnar, men tær, har vón frammanundan og uppliving hava verið longst frá hvør øðrum.

Eg havi sjáldan havt størri vónir til eina konsert enn hesa, endiliga skuldi eg síggja kanska rokkbólkin í heiminum, og hetta er orsøkin til, at R.E.M. á Roskilde Festivalinum í 1999 er ovast á listanum yvir skuffandi konsertupplivingar.

Hetta er samstundis eisini besta konsertin á hesum listanum, tí R.E.M. vóru sum so ikki ringir. Men fyri ein bólk, sum støðugt hevur verið millum heimsins allarbestu, og sum hevur givið nakrar av bestu útgávunum nakrantíð út, so var ein miðalhampa konsert ikki nóg mikið til at liva upp til mínar vónir.

Ikki tí settlistin var góður, men satt at siga, var tað ikki fyrr enn í seinasta eykalagnum It’s the End of the World as We Know It (And I Feel Fine), at konsertin fekk veruligt flog, og tað er dekan ov seint. Setlistin sæðst niðanfyri í samstarvi við Setlist.fm.

R.E.M. 2. juli 1999 á Roskilde Festivalinum

Lotus

The Wake-Up Bomb

What’s The Frequency, Kenneth?

Daysleeper

The Apologist

Fall On Me

Electrolite

Sweetness Follows

The One I Love

The Great Beyond

At My Most Beautiful

Losing My Religion

Find the River

Everybody Hurts

Walk Unafraid

Finest Worksong

Man on the Moon

Eykaløg

Why Not Smile

Crush With Eyeliner

Tongue

It’s the End of the World as We Know It (And I Feel Fine)

Her ber til at hoyra øll løgini

Mín topp 5 listi yvir mest skuffandi konsertir
Mest skuffandi konsertin – R.E.M. á Roskilde Festivalinum 1999

2. mest skuffandi konsertin – Willie Nelson and Family á Roskilde Festivalinum 2000

3. mest skuffandi konsertin – Alanis Morissette á Roskilde 1996

4. mest skuffandi konsertin – Húskallar á Summarfestivalinum 2008

5. mest skuffandi konsertin – Smokie í Ítróttarhøllini á Hálsi 1992

2. mest skuffandi konsertin – Willie Nelson and Family á Roskilde Festivalinum 2000

Mín topp 5 listi yvir mest skuffandi konsertir

Eg havi verið til hópin av góðum konsertum og nógvum ringum, fari at seta saman listan við teimum fimm, ið skuffaðu mest. Hetta eru ikki verstu konsertirnar, men tær, har vón frammanundan og uppliving hava verið longst frá hvør øðrum.

Meðan flest øll gleddu seg til Pearl Jam konsertina, so var Willie Nelson konsertin ein tann konsertin á Roskilde Festivalinum 2000, sum eg gleddi meg mest til.

Hóast kontri ongantíð hevur verið mín stóra passjón, so er Willie Nelson ein legenda, og eg gleddi meg til eina hittkavalkadu og serligu fantastisku røddina. Eingin orsøk at pakka tað inn, vónirnar vóru øgiliga stórar.

Men harra guð – bólkurin, the Family, sum spælir undir hjá honum var veruliga ikki vælkoyrandi hendan dagin. Tóleikurin ljóðaðið óinspireraður og beinleiðis óáhugaverdur, eg skal ikki siga, um talan er um jetlag og nógv ball kvøldið fyri, ella bara manglandi evnir. Harumframt kendist tað veruliga ikki serliga legendariskt, tá Willie Nelson sang.

Tað er skuffandi, tá man skal síggja eina so stóra legendu, og hon ikki klárar at liva upp til vónirnar.

Mín topp 5 listi yvir mest skuffandi konsertir

2. mest skuffandi konsertin – Willie Nelson and Family á Roskilde Festivalinum 2000

3. mest skuffandi konsertin – Alanis Morissette á Roskilde 1996

4. mest skuffandi konsertin – Húskallar á Summarfestivalinum 2008

5. mest skuffandi konsertin – Smokie í Ítróttarhøllini á Hálsi 1992

3. mest skuffandi konsertin – Alanis Morissette á Roskilde 1996

Mín topp 5 listi yvir mest skuffandi konsertir

Eg havi verið til hópin av góðum konsertum og nógvum ringum, fari at seta saman listan við teimum fimm, ið skuffaðu mest. Hetta eru ikki verstu konsertirnar, men tær, har vón frammanundan og uppliving hava verið longst frá hvør øðrum.

Mín fyrsti Roskilde festivalur var í 1996, ein stórsligin uppliving uppá allar mátar, fantastiskar framførslur við fleiri fantastiskum bólkum, fleiri ið eg ongantíð hevði uppliva áður. Men fyrst og fremst bara stemningurin, tað var fantastiskt.

Ein av teimum konsertunum, ið eg vildi uppliva hetta árið, var tann við 21 ára gomlu kanadisku rockprinsessuni Alanis Morisette. Fløgan Jagged Little Pill og serliga heimshittið You Ougtha Know, vístu eina orku og rokkattitúdu, sum eg gleddi meg til.

Tað undraði tey flestu, at eitt av best umtóktu rokknøvnum tá, var sett at spæla á tí grøna og næststørsta pallinum í staðin fyri risastóra appilsingula pallinum. Men boðini vóru greið frá fyrireikaranum, at tey ikki føldu, at hon var til reiðar til at spæla á stóra pallinum. Well, tey høvdu rætt.

Hóast tað var trupult at sleppa til pallin, tí alt ov nógv troðkaðu fyri at sleppa framat, so kláraði eg at berja meg inn í teltið, henda síðsta sunnudagsseinnapartin í juni. Tað skal havast í huga, at hetta var áðrenn deyðsvanlukkuna í 1996, og sostatt var troðkanin, ið kom av at seta eitt so stórt navn á hendan pallin, ikki tikin við so stórum álvara.

Eg var á mangan hátt mettur eftir nógvar festivaldagar, við upplivingum frá tí geniala sum t.d. Björk til tað bizara við Sex Pistols, ið endaðu við at rýma av pallinum.

Men eg var eisini spentur, og fuck sum tey spældu illa, bólkurin virkaði sum teir als ikki tímdu at vera har, og Morisette var veik og illa uppløgd. Stutt sagt var tað ein tann mest elendiga konsertin eg havi uppliva frá einum stórum tónleikanavni.

Eg skal vera erligur og viðganga, at mær dámdi væl Morisette áðrenn konsertina, men aftan á hana var hetta fullkomiliga broytt.

Mín topp 5 listi yvir mest skuffandi konsertir

3. mest skuffandi konsertin – Alanis Morissette á Roskilde 1996

4. mest skuffandi konsertin – Húskallar á Summarfestivalinum 2008

5. mest skuffandi konsertin – Smokie í Ítróttarhøllini á Hálsi 1992

4. mest skuffandi konsertin – Húskallar á Summarfestivalinum 2008

Mín topp 5 listi yvir mest skuffandi konsertir

Eg havi verið til hópin av góðum konsertum og nógvum ringum, fari at seta saman listan við teimum fimm, ið skuffaðu mest. Hetta eru ikki verstu konsertirnar, men tær, har vón frammanundan og uppliving hava verið longst frá hvør øðrum

Tað munnu vera fáar konsertir, ið eg havi glett meg so nógv til, sum Húskallar á Summarfestivalinum í 2008. Bólkurin skuldi spæla árið fyri, men veðrið avlýsti tað framførsluna, og eg noyddist at bíða eitt heilt ár afturat, til at uppliva størsta føroyska kult bólkin live.

Eg havi elska Húskallar síðan eg einaferð fyrst í 90’unum fekk fatur á bandinum hjá teimum. Hetta er ein av teimum skuffandi konsertunum, ið eg havi ummælt, so her er ummælið:

Sum ummælari sleppur tú onkuntíð at ummæla okkurt, ið tú veruliga gleðir teg til. Hetta kann vera torført, tí, um tú hevur serligan forkærleika fyri onkrum, kann vera trupult at lurta og hyggja við einum opnum sinni. Tá eg stóð á Vágsbøi í sirmi, og sá Húskallar koma á pallin var eg veruliga spentur. Hetta fór uttan iva at vera ein heilt serlig konsert, og møguliga eisini tann einasta eg nakrantíð fór at uppliva við hesum Føroya størsta kult bólki.

Ein garrvillur gekkur

Meðan ljóðið av eini stórslignari intro, ið millum annað blandaði ymisk løg av bandinum hjá Húskallum í eina ljóðkolagu, buldraði í hátalarunum, komu húskallarnir inn. Teir vóru ílætnir myrka morreyðar troyggir, keppar og føroyskar húgvur – Hjarta í mær sló skjótari, tá teir byrjaðu at spæla, Knappiliga fór lagið yvir í Gekka sangin og Gekkurin sjálvur garrvillur kom hoppandi inn í sínum knarvkoti, syngjandi eyðkenda eyðkennislagið hjá Gekkinum. Hetta var so øgiliga beinrakið, og so øgiliga óvæntað, at eg og øll hini á Vágsbøi góvu okkum yvir og flentu hjartaliga.

Hetta var herligt

Hetta boðaði frá góðum. Tá Jákup Alberg nú kom hoppandi inn á pallin í gummiskón, hálvhosum og føroyskari húgvu við eini banjo í hondini og byrjaði at syngja um Hans Ansgar, kundi eg ikki annað enn rópa av ovfarakæti – Hetta var herligt.

Ein svøk framførsla, ið ivaleyst bert fór at vaksa uppaftur svakari. Men nei, longu tá sangurin um Hans Ansgar var liðugur, var eg farin at troyttast av sanginum hjá Jákup Alberg.

Longdist eftir Kaj

Sum gamal fjeppari eri eg greiður yvir, at Jákup Alberg á ongan hátt kann metast sum ein upplagdur sangari. Hann syngur nasalt og ja, beinleiðis illa. Hetta er ein partur av sjarmuni og riggar onkursvegna á bandinum hjá Húskallum. Men á konsert á Vágsbøi í sirmi og snýkjandi náttarkulda var sjarman eitt sindur torfør at finna, og tá Jákup Alberg hevði sungið fleiri onnur løg, var eg farin at leingjast illa eftir hinum sangaranum, Kaj. Tá Kaj endiliga kom aftur á pallin, hesaferð uttan gekkaskort og kot, vaks vónin aftur. Kaj, ið vanliga er ein góður sangari, saman við hesum stóra úrvalsbólki av tónlistarligum úrmælingum – Tað kundi næstan bara verða gott. Men ak, aftur skuffaður. Kaj orkaði als ikki at syngja, og tann vanliga so góða røddin var ein skuggi av sær sjálvari. Tað tók fleiri løg, áðrenn Kaj fekk skil á røddina, og upphitaður kundi syngja” Bóndin hungrar” og “Ria” til stóra frægd fyri áskoðararnar. Hesi løg riggaðu væl, men vóru ikki nóg mikið at bjarga heildarupplivingini.

Lokkaðir at luttaka?

Ein søga gongur um upptøkurnar av Húskalla bandinum, at Kaj, Jákup Alberg, Jón og hinir húskallarnir væl vistu, at hetta bandið var nakað heilt serligt, ið lætt kundi gerast nakað, ið teirra vinir í føroyska tónleikalívinum fóru at halda hánt um. Tí lokkaðu teir flesta allar etableraðar tónleikarar at spæl ein part av eini solo á einum lagi. Hetta soleiðis, at teir við síni luttøku, ikki á sama hátt kundu finnast at bandinum.

Eg veit ikki, um tað er sama prinsipp, ið er brúkt tá bólkurin skuldi setast saman til Summarfestivalin, ella um allir teir bestu føroysku tónleikarnr hava staðið í bíðirøð fyri at sleppa við. Men tann 12 manna stóri bólkurin telur nakrar av okkara allar bestu tónleikarum. Tí var tað eitt sindur skuffandi, at bólkurin ikki fekk gjørt eina meira áhugaverda ljóðmynd. Hetta ljóðaði mest sum ein tunað útgáva av Taxi, og tað klæddi ikki Húskalla løgunum, og vokalunum betur enn næstbest.

Mín topp 5 listi yvir mest skuffandi konsertir

5. mest skuffandi konsertin – Smokie í Ítróttarhøllini á Hálsi 1992

5. mest skuffandi konsertin – Smokie í Ítróttarhøllini á Hálsi 1992

Mín topp 5 listi yvir mest skuffandi konsertir

Eg havi verið til hópin av góðum konsertum og nógvum ringum, fari at seta saman listan við teimum fimm, ið skuffaðu mest. Hetta eru ikki verstu konsertirnar, men tær, har vón frammanundan og uppliving hava verið longst frá hvør øðrum.

Í gomlum døgum áðrenn festivalarnar vóru konsertir við útlendskum bólkum, eitt sindur avhengigar av hvønn bólk Páll Arge tók hendan vegin. Fyrst í 90’unum var tað Smokie. Páll Arge tók ikki færri enn tvær ferðir bólkin hendan vegin. Fyrra konsertin var somikið væl vitja, at bólkurin kom aftur 1992. Eg og táverandi daman vóru farin á konsert, og gleddu okkum til eitt festligt kvøld.

Men har vóru eingir Smokie. Fyrst fór upphitingarbólkurin føroysku Rockwall á pallin (minnist meg rætt nakað seinkaði). Framførslan var, sum vant fyri tey, nøkurlunda ok, tí Rockwall var ikki Føroya mest spennandi bólkur, ein røð og hard rock coverløgum, spæld og sungin nøkurlunda væl. Ikki nøkur stór tónleikauppliving, og man gleddi seg til høvuðsnavnið, við Alice og øllum hinum. Men so skuldi ikki verða.

Rockwall fór av pallinum, men einki var at síggja til Smokie. Ljósmaðurin Egil setti eina fløgu við TV2 á, og hana hoyrdu vit alla. Men einki var at síggja til Smokie. Tá vit bannandi og illa irriteraði høvdu hoyrt flestu løgini hjá TV2 aðru ferð, hendi knappiliga okkurt. Smokie kom í høllina. Eg skal viðganga, at eg tá var so illur, at eg hevði hug at skelda onkran. Tá Smokie so aftan á eina løtu komu í gongd, mátti eg staðfesta, at bæði eg og daman vóru so forbannað ill, at einki gott kom burturúr hesum, og eitt hálvt lag inni í Smokie framførsluni rýmdu vit. Eg var ikki vanur við útlendskar konsertir tá, og hevði ordiliga glett meg, lutvíst tí eg ikki var sloppin við fyrru ferðina teir vóru her, og nógv høvdu róst teirri konsertini. Men í staðin fyri eitt festligt kvøld fekk eg gron, og eitt dýrt atgongumerki, ið brendi í lummanum.