Hetta kundi verið ordiliga ringt, og er eisini gjørt áður við gyseligum resultatum, men hendan tungmálms jólaútgávan er faktisk fín, kanska tí hon er á tremur við feitum tónleikarum og sangarum.
Well, upplivið tað sjálvi! Eg leggi hana út sum ein Spotify playlista.
Her eru Metal Xmas, við m.ø. Alice Cooper, Dio, Lemmy, Doro, Joe Lynn Turner, Geoff Tate, Steve Lukather, Tony Iommi, Dave Grohl, Vinnie Appice, Billy Sheehan og Marco Mendoza.
Góðu fittu Nudlalesarar
Nú í jólamánaðinum er ein jólakalendari á hvørjum horni. Mær so líkt, so vil eg ikki skilja meg burturúr, so sjálvandi er eisini ein jólakalendari her á Nudlum.
Hvønn dag fram til jóla deili eg okkurt gott við tykkum. Tað kann vera ein góður sangur, ein góð mynd, ein yrking, eitt viðmæli, ein leinkja, eitt filmklipp, ein søga, ein gáta ella okkurt heilt annað.
Seinastu 19 árini ella so, havi eg havt pakkakalendarar til synir mínar, líltar gávur, summar jólaligar, aðrar ikki so jólaligar. Soleiðis verður eisini her á Nudlum.
Vónandi tíma tit at vitja aftur, um ikki hvønn dag, so næstan hvønn dag, eg kann enntá lova, at summi klipp ella sangir vera somikið góð, at tit saktans kunnu vitja fleiri ferðir hvønn dag.
Tykkum ynskist ein góður jólamánaði.
Vit halda nú fram við øðrum parti av søguni hjá MC-Hár. Í fyrsta partið hoyrdu vit um árini frá stovnan og fram til bólkurin gav fløguna “Framvegis uttan vit út” fyrst í 1998, nú halda vit fram frá beint eftir tað.
Limirnir í MC-Hár sum búðu í Keypmannahavn, spældu í 1998 undir navninum ”Lucy Nation”, hetta var ein bólkur, ið sang á enskum og bert spældi uttanfyri Føroyar, umframt Niels Una, Trónd, Petur og Torkil spældu Jónas Bloch Danielsen á gittar, Jógvan Joensen á bass og Malan Eyðunsdóttir í Lucy Nation. Lucy Nation luttók í stóru evropeisku tónleikakappingini Emergenza. Fyrsta konsertin í hesum samanhangi var á spælistaðnum Backfish á Prinsessegade í Keypmannahavn. Har spældi bólkurin seg víðari í semifinaluna, sum varð hildin í Vega, í tí minna salinum. Her eydnaðist tó ikki at sannføra áskoðararnar um, at hesin bólkur skuldi stemmast víðari.
Sum altíð tá, tað snýr seg um kappingar har áskoðararnir avgera, hvør kemur víðari, so komu teir bólkarnir, ið høvdu flest fjepparar víðari.
Tá MC-Hár spældi á Tórshavnar Jazz-, Fólka- og Bluesfestivali 1998, vóru fleiri Lucy Nation løg á skránni, m.a Offblend, ið MC-Hár spældi inn á TUTL Live 25 ár fløguna og Letters From a Me, ið varð spældur í Prix Føroyar finaluni 2003 við føroyskum teksti og heitinum “Undrandi”. Eisini vóru Malan Eyðunsdóttir á sangi og Jónas Bloch Danielsen á gittari við MC-Hár hesaferð.
Spark Buzz N rappaði ígjøgnum ein BR bandupptaktara í lagnum Off Goes The Pistol. Hetta lagið var annars seinni við á fløguni hjá Lucination, tó við Trónda Bogasyni í rapparaleiklutinum.
Hendan konsertin varð øll filmað, hetta gjørdist eisini konsertin, tá Alexander Gaard fyrstu ferð gjørdi ljóð hjá MC-Hár, hann hevði gjørt ljóð hjá Lenu Andersen í høllini við síðurnar av og kom inn at lurta, tá fyrireikarin Brandur Øssurson heitti á hann um at taka yvir knøttarnar, tí tann ljóðmaðurin, ið gjørdi ljóð ikki maktaði uppgávuna nóg væl.
Øll konsertin er upptikin á kamera, og man hoyrir týðiliga mun á, tá Alexander tekur yvir. Samstarvið við Alexander hevur eisini hildið fram heilt til dagin í dag, har hann er fastur fúsur handan knøttarnar, tá MC-Hár spælir.
Hetta var somuleiðis eisini fyrstu ferð, at MC-Hár framførdu í svørtu klædningunum, ið hava fylgt bólkinum síðan tá. Á fløguni Framvegis uttan vit er eitt gjøgnumgangandi tema, um eina religiøst samtak, ið eitur “Seytjan Svakar Sektir” SSS, og sektin er víst á fløguhúsanum av 17 monnum í klædningi, við reyðum SSS armbondum. Tí valdu MC-Hár at lata seg í sum Seytjan Svakar Sektir á konsertini.
Stutt eftir hetta valdu tey í Lucy Nation at sleppa rapprokkinum og heldur spæla popprokk, Niels Uni og Jónas vóru samstundis koyrdir úr donsku útgávuni av bólkinum. Teir hildu tó báðir á í MC-Hár. C-987B var farin úr bólkinum fyri at konsentrera seg um hin bólkin, ið skifti navn til fyrst Crumb og síðan Lucination.
Niels Arge Galán avloysti C-987B, og kom sosttatt við aftur í bólkin, Niels hevði fyrstu ferð spælt við MC-Hár á Tungmálmi ’93 og var eisini gittarleikari á fyrsta innspælda lagnum hjá MC-Hár “Symphony of Irony”, umframt at Niels syngur á fleiri løgum á “Framvegis uttan vit”.
MC-Hár luttók á Prix Føroyum í 1999, og slepti í hesum sambandi fjolluttu rappdulnevnunum. Bólkurin var nú mannaður av Niels Una Dam, Allani Mortensen, Niels Arge Galan, Trónda Bogasyni, Hera Reynheim, Jónas Bloch Danielsen og Peturi Dalsgaard. Innleiðandi umfarið var í Miðvági, har spældi m.a. ein nýggjur spennandi bólkur, ið æt Clickhaze. Clickhaze tók øll og alt á bóli við sínum tónleikastýli, ið tey kallaðu Rip Hop. Eisini spældu fyrrverandi Prix Føroyar finalistarnir Bimbs og Lucy Nation, ið nú æt Crumb. Hetta gjørdist eitt sera hart umfarð, men tá kvøldið var av stóðu Clickhaze og MC-Hár eftir við finaluplássunum. Clickhaze nummar 1 og MC-Hár á øðrum plássi.
Við kenning og í ovfarakáti rópti Niels Uni av pallinum, eg elski tykkum øll, og leyp út í áskoðarafjøldina, ið bar hann runt í rúminum. Kærleiksboðskapurin bleiv somikið væl móttikin, MC-Hár valdi, at halda fast í boðskapinum “MC-Hár elskar teg”.
Høga støðið hjá Clickhaze gjørdi, at MC-Hár visti, at har skuldi okkurt heilt serligt til, um tað skuldi eydnast at vinna Prix Føroyar. Tí var ein sangskrivingar- og venjingarvika sett av í Sólarmagn á Velbastað, har vóru sangirnir Murder #1, Burn Me og Global Deceit skrivaðir, og m.a. spældu teir kórsang inn til fleiri af sangunum. Á sjálvari finaluni var eisini songkvinnan Tórun Poulsen við á einum lagi. Tað eydnaðist at fáa eitt triðja pláss, aftan fyri vinnaran Taxi og Kjølar, ið gjørdust nummar 2 annað Prix á rað.
Men líka stóran ans, sum tónleikurin fekk, fekk slagorðið “MC-Hár elskar teg”, m.a. lat bólkurin risastórar hjartaballónur detta úr loftinum á Prix Føroyar finaluni, meðan teir sungu “Murder one in the name of love”.
Á Prix 1999 fløguni vóru MC-Hár løgini Murder #1 og Global Deceit á, og gjørdi luttøkan sera nógv fyri bólkin, m.a. vunnu teir sær luttøku á Spot Festivalinum, fingu nógv spælijobb heima í Føroyum og árræðið til at fara í upptøkuhølið.
Hesaferð valdu teir at fara í upptøkuhølið í Keypmannahavn, Playground Studios lá eitt hanagleiv frá Sun Studios, men var eitt munandi minnið studio. Tað skuldi tó ikki gerast so lætt sum ætla, tí bert eina viku, áðrenn bólkurin skuldi í studio, valdi trummarin Petur Dalsgaard at gevast í MC-Hár.
Avloysarin var tó upplagdur tí Uni Árting spældi frammanundan saman við Niels í 200 og Mold, og búði eisini í Keypmannahavn. Harumframt plagdu hann og Niels Uni at skate’a saman, tá teir vóru yngri. Eftir eina viku av hørðum venjingum var Uni til reiðar at spæla tey 4 løgini inn, sum skuldu vera á Burn Me, EP’ini. Jónas var sjálvur tøkningur og ljóðblandaði saman við Trónda Bogasyni.
Eitt hart summar við nógvum konsertum endaði við, at MC-Hár hitaði upp fyri D:A:D í Ítróttarhøllini á Hálsi, áðrenn leiðin gekk til Århus, har Spot Festivalurin bíðaði. Tað var tó longu greitt áðrenn konsertina á Spot, at hetta fór at vera tann fyribils síðsta konsertin saman við Niels og Una, tí teir ætlaðu at brúka alla sína orku uppá 200. Men komnir av pallinum boðaði Tróndu Bogason frá, at eisini hann gavst í bólkinum. Tí orkan skuldi brúkast til lesnaðin á komponistlinjuni á Kongaliga Konservatorinum í Keypmannahavn, umframt Lucination, ið skuldi undir upptøkur av fyrstu fløguni.
Eftir í bólkinum vóru rappararnir Niels Uni og Allan, gittarleikarin Jónas og bassleikarin Heri. Skjótt eftir var avtala gjørd við Jens Virgar Jakobsen, ið spældi í Diatribes saman við Hera, um, at hann skuldi gerast nýggjur gittarleikari. Fríði Øster, ið áður hevði spælt trummir við MC-Hár eitt nú á Symphony of Irony og á ymiskum konsertum í 1992, játtaði somuleiðis at spæla trummir, tá hann ikki var upptikin við sínum donsku bólkum. Men alt ár 2000 gekk uttan eina einastu MC-Hár konsert.
MC-Hár varð settur á stovn 16. februar í 1991, á veg úr Djónastovu niðan í Gundadalshøllina tann dagin, tá Tórshavn fylti 125 ár. Tað vóru rappararnir MC-Allah (Allan Mortensen) og Spark Buzz N (Niels Uni Dam), sum stovnaðu bólkin. Hvørgin teirra var nakar stórur sangari, so hóast áhugin fyrst og fremst var fyri tungmálmi og rokki, so plagdu teir heldur at rappa, tá teir gingu í býnum. Allan spældi klarinett í GHM og Niels Uni hevði rappað og dansað break dance upp gjøgnum 80’ini í spírandi hip hop umhvørvinum í Havn.
Hetta kvøldið vóru teir troyttir av at rappa sangir hjá Grand Master Flash, MC Einar, Fat Boys og øðrum hip hop nøvnum og byrjaðu tí at yrkja sjálvir:
“Hvør er tað, hvør er tað, hvør er tað, sum er her
jú, tað er teir feitastu rapparnir í hesi verð…!
MC-Allah á konsertini í Diskotek Hollywood nýggjársaftan 1991/92.
Komnir niðan til Kondittaríið varð ein plakat skrødd niður, og teksturin skrivaður aftanfyri á henni.
Fyrsta framførðslan var sama kvøld á Ebenezertrappuni, sangurin, ið seinni fekk heitið Jomfrúð rapp (ja við ð, eingin segði, at teir dugdu væl at stava), var ikki liðugur, men komandi dagarnar skrivaðu teir nøkur vers afturat.
Stutt eftir framførdu teir á einum veruligum palli fyrstu ferð í pausuni á Ársins songrødd kappingini í diskotek Tiffany í Tórshavn.
Johannes Danielsen og Emil Hermansen vóru fyrstu bass- og gittarleikarar í MC-Hár
Í byrjanini, vóru tað bert teir báðir sum rappaðu. Teir luttóku m.a. við Paria á eini konsert, sum Paria spældi í Gundadalshøllini. Men skjótt komu Emil Hermansen á gittar, Eddie Joensen Næs á trummum, Johannes Danielsen á bassi uppí bólkin. Eivin Warberg (ljómborð) vandi eisini við nakrar ferðir, men gavst skjótt aftur.
Longu áðrenn fyrstu framførðsluna við egnum tónsleikarum, vóru allir tónleikararnir avloystir av C-987B(Torkil Olsen) á gittar, Jan Guttesen á bassi og Dr. D(Petur Dalsgaard á trummum. Teir spældu við bólkinum á fyrstu konsertini við bólki, ið var Stjørnukonsertini í Badmintonhøllini frammanfyri yvir 1.000 fólkum. Men eisini á Norrønt Dagsverk konsertini í Djónastovu.
Tróndur Bogason til MC-Hár venjing í Djónastovu
Stutt eftir kom TjÈ (Tróndur Bogason) á ljómborð uppí bólkin og næsta konsertin var nýttársaftan í diskotek Hollywood. Her vóru tað bert teir tríggjir Spark Buzz N, MC-Allah og TjÈ sum spældu, lønin var 500 kr. + ein pizza í part, og var hetta fyrsta lønta jobb teir spældu.
MC-Hár á síni fyrstu ólavsøkukonsert í 1992. f.v.: Mark Jiminez, Niels Uni Dam, Fríði Øster, Tróndur Bogason, Gunnar Restorff. (Allan er uttanfyri myndina)
Eftir hetta komu nøkur ár við nógvum tónleikara útskiftingum og nógvum konsertum, t.d. Útvarpskonsertin 1992, Tungmálmur 92-93, og Ólavssøkukonsertin 92, umframt nakrar í Djónastovu og í Bládýpinum. Í 1993 fóru MC-Allah og Spark Buzz N til Danmarkar í lestrarørindum, og bólkurin gavst fyrilbils at spæla live.
Teir høvdu sent eitt lag inn til sangkappingina hjá Føroya Undirhaldstónleikarafelag og Ungtemplarasambandi Føroya, og hóast lagið slapp við í kappingina, og bleiv lutvíst innspælt, so bleiv tað ongantíð liðugt innspælt, og var sostatt heldur ikki við á fløguni “Turelvandi Drøgg”.
Fyrsta útgivna lagið, kom ístaðin á “Rock í Føroyum” fløguni, ið TUTL gav út, har spældu teir lagið Symhony of Irony inn, og á Rock í Føroyum konsertunum spældu teir eisini, á hesum konsertum vóru tó hvørki MC-Allah ella Spark Buzz N við, og bólkurin var í roynd og veru hin bólkurin hjá Tróndi Bogasyni Lisa Sær Dupult. Hetta gjørdi, at longu eftir 5 ár, var tað eingin limur, ið hevur luttikið á øllum konsertunum hjá bólkinum.
MC-Hár venjing Millum Horna.
Eftir Rock í Føroyum, fóru TjÈ, Spark Buzz N og MC-Allah at skriva nýggj løg, rappararnir sótu í Danmark og skrivaðu tekstirnar, meðan TjÈ, ið búði í Føroyum skrivaði tónleikin, og spældi inn ráar demoir av teimum. Symphony of Irony hevði vakt ans fyri bólkinum, og F.U.T. var tí klárt við tilboð um at spæla á Ólavsøkukonsertini 1996. Í hesum sambandi komu C-987B og Dr. D. aftur í bólkinum og nýggjur maður var www.shakespeare (Heri Reynhiem) á bass. Í venjingarhølinum fingu demoirnar av “Tú ert deyðir”, “Sangurin um orð, tøl og tos”, “Tú ert deyðir” og “Endiliga tað ordentliga ólavsøkurappið” endaligt skap.
MC-Hár á ólavsøkuaftan 1997 f.v. Niels Uni, Allan, Tróndur og Heri (uttanfyri myndina Torkil og Petur)
Henda manning gjørdist eisini tann, ið myndaði bólkin á fyrstu fløguútgávuni. 1996-97 vóru nýtt til at skriva tónleik til fløguna “Framvegis uttan vit”, hetta varð nemmari, tí Tróndur eisini flutti til Keypmannahavnar. Fløgan var innspæld í West River Recording, við Havnará í Havn summarið 1997. Upprunaliga skuldi bólkurin spæla á ólavsøkukonsertini í 1997, men fyriskipararnir broyttu meining. Tí spældi MC-Hár í staðin í Grasagarði ólavsøkuaftan. ein konsert, ið er avmynda á fløguhúsanum. Harumframt varð øll fløgan spæld live Sjónleikarahúsinum, beint eftir loknar upptøkur.
Ljóðblandingin varð gjørd í heimskendu Sun Studios í Keypmannahavn, har tríggir ljóðblandarar arbeiddu við henni, Jón McBirnie, Bjarne Hansen og Freddy Albrechtsen. “Framvegis uttan vit” varð útgivin 10. februar í 1998.
Fløgan fekk blandaða móttøku, serliga fúlu tekstirnir østu nógv. Sangir um hasj og sperm vóru ikki gerandiskostur í Føroyum. Onkrir ummælarar vóru als ikki glaðir, og hóast fløgan vann nógvar fjepparar og seinni er nevnd sum íblástur hjá nøkrum av okkara fremstu tónleikanøvnum, so var tað bert Arnbjørn Ó. Dalsgarð, ið ummældi hana jaliga, tá hon kom út.
Arbeiðsheitið á fløguni var “Vit renna kapp” og var ætlanin, at fara inn á rennibreytina á Svangaskarði at gera eina myndatøku til fløguhúsan. Endaliga heitið virkaði onkursvegna hóskandi. Heitið kemur úr Barlast sanginum “Morguntúr”, har niðurlagið er:
Niclas Johannesen skrivaði hesi orðini, eftir at hann hevði sæð eitt klipp í sjónvarpinum, har MC-Hár spældu á ólavsøkukonsertini 1991, og samrøða var við Niels Una.
Fløgan hjá Jákupi Eli; Nóasynd umframt ein røð av konsertum var á skránni, tá eg vitjaði Eyðfinn Jensen í Brunsj, næstseinastu ferð áðrenn sendingin fer í summarfrí.
Í summar spæla teir á Summarfestivalinum, hetta er bólkurin, ið fekk meg at dáma harðan rokk, og eg gleði meg sum eitt smábarn, tað gera nokk nógv við mær. Men tað er faktiskt ótrúligt, at bólkurin nakrantíð gav eina plátu út. Hoyr gittarleikaran Jay Jay French greiða frá fullkomiliga svøku søguna hjá bólkinum. Hetta er framúrskarandi.
Onkuntíð dettur man um okkurt á alnetinum, ið sigur yeah! Sumt er somikið gott, at tað er vert at deila við tykkum. Hetta eru sunnudagsbitar.
Í Brunsj í dag ummældi eg danska tungmálmsbólkin Fate, við føroyska Dagfinn Joensen á odda. Hetta er hard/rokk, tungmálmur, men eg haldi eisini, at tað til tíðir lenar seg móti progressivum tungmálmi. Men tað er nokk ikki so undarligt, tí progressivur tungmálmur er ein genra, ið um nøkur hevur klárur referensur aftur til 1980’ini.
Fate var stovnaður í 1984. Fate er upprunaliga sprottin úr danska bólkinum Mercyful Fate. Teir spældu fram til teir góvust í 1993. Endurstovnaðir í 2004 byrjaði ein útskifting í limunum og fram til verandi manning fann saman í árunum 2011.
Síðan tá eru tvær útgávur komnar “Ghost From The Past” í 2011 og “If Not For The Devil” í 2013.
Eitt sindur áhugavert, at einasti upprunalimurin, ið er eftir í Fate er bassleikarin, hinir eru allir komnir við síðan 2008. Annars hava nógvar útskiftingar verið í bólkinum øll árini, so tað er kanska ringt at meta um hetta sum ein gamlan bólk.
Dagfinn kom við í 2009, og eg sá teir á SF í 2012, og tað var ein fín konsert, eg var yvirraskaður yvir, hvussu nógv Dagfinn var farin fram sum sangari. Hann hevur arbeitt miðvíst við sangi seinastu árini, og tað hoyrist aftur, røddin er fyldigari, kraftigari enn hon var áður og sjálvt á høgu tónunum sang hann púra reint.
Tað var ein frægd at hoyra ein so góðan sangara, tí tónleikurin hjá Fate krevur nógv av sangaranum.
Røddin hjá Dagfinn er ein sera stórur partur av, at hendan útgávan er so væleydna, tí hann syngur pissivæl.
Bassleikarin Peter Steincke er einasti uppruna limurin, ið er eftir í Fate. Tær nýtist ikki at hyggja leingið at honum, fyri at skilja hví hann er hildin fram við bólkinum, hóast nógvar broytingar hava verið yvir árini. Maðurin osar av spæligleði, meðan hann hálvrennur kring pallin við sínum bassi og langa ívna gráa hári. Dagfinn greiddi okkum frá, at sviar rópa Steincke fyri Original gubben.
Tað tykist, sum Fate hava livað í einum tíðarlumma seinastu 25 árini, so er hetta ein gjøgnumførdur tíðarlummi.
Men mest er hetta ein hart rokkandi bólkur, við dugnaligum tónleikarum, stórari spæligleði og einum knasandi góðum sangara, og einum gittarleikara, ið tykist at elska sín leiklut sum gittarfresari.
“Eg haldi, at melodimessiga er hetta ein sera sterk útgáva, tónleikurin er fyri tað mesta ræðuliga larmuttur, trummirnar koyra við asins ferð, og Terji fresar við gittaranum og spælir soloir, men omaná liggur næstan altíð ein fangandi melodiur.
Men hetta hevur verið styrkin hjá Týr í nógv ár, ella faktiskt altíð. Teir duga væl at skriva melodiir. Eisini riffini hjá teimum eru ofta sterk, og Valkyrja er einki undantak. ”
Hetta vóru nakrar av niðurstøðunum, ið eg borðreiddi við, tá eg ummældi Týr í Brunsj mánadagin. Ùtgávan fær 5 av 6 møguligum stjørnum.
Týr er melodiskur tungmálmur, og teir taka íblástur frá nógvum ymiskum støðum, eg haldi man kallar hetta fyri viking metal, ella folk metal. Havi lisið nógv, ið hava roynt at sett Týr í bás, men tað er ikki so lætt. Vanliga verður Folk Metal, Power Metal, Viking Metal, og New Wave of British Heavy Metal nevnt.
Eg eri sjálvur eins og teir stovnandi limirnir í Týr, vaksin upp við New Wave of British Heavy Metal og bólkum sum Iron Maiden, Judas Priest og Motorhead, og eg haldi meg hoyra nógv av hesum í Týr. Men samstundis er hetta heilt egið. Týr ljóða sum Týr.
Eg havi altíð verið rættuliga imponeraður av tí seriøsiteti, ið Týr hava lagt fyri dagin, teir taka seg sjálvar og sín tónleik í ramasta álvara. Teir arbeiða hart fyri tí, sum teir elska at gera, og hava stríðst fyri hesum í 15 ár nú. Eg sá Hera skriva nú ein dagin, at teir enn ikki kunnu liva av bert tónleikinum. Tað er imponerandi, at teir hava hildi á í so nógv ár, hóast hetta er umstøðurnar. Eg vóni veruliga, at teir við hesari útgávuni og nýggja plátufelagnum, kunnu røkka málinum um at gerast fíggjarliga óbundnir.
Men Týr hava eisini eitt annað slag av seriøsiteti, ið eg eri minst líka imponeraðuar av. Vit sum vóru børn og tannáringar í 1980’unum, vit lurtaðu eftir tungmálmi og gittargudum við ótrúligum soloum og tónleiki, sum var tekniskt sera imponerandi.
Men so komu 90’ini við sínari ironisku distansu. Tónleikurin bleiv grunge, punkuttur og Nirvana vendi øllum á høvdinum. Til síðst kundi man ikki spæla eina góða gittarsolo, uttan at smíla umberandi og siga nei tvælt aftan á.
Men Týr vóru stovnaðir í hesari tíðini, men skitu á tað, og gjørdu bara tekniskan tungmálmstónleik og vóru ernir av tí, flottar soloir, og so spæla teir enntá í brynjum uttan eitt einast ironiska eygnabrá.
Tað, at teir taka víkingamálmin og søguliga kontekstin í so stórum álvara, fekk nógv at taka frástøðu frá teimum í byrjanini, tí tað ikki var kul í tíðini, men í dag kann eg siga, at hetta er ein av orsøkunum, at bólkurin hevur ein stóran fjepparaskarða kring heimin.
Eg ummældið fløguna Evst, hjá Hamferð í Brunsj mánadagin. Hetta er eitt stórt verk, ið onkursvegna minnur meg um at lurta eftir einari opera. Her eru stórar kenslur og ein ræðulig søga, alt væl undirbygt av sera tungum og ógvilsligum tónleiki.
Hetta er ein framúrskarandi góð fløga, og ein, ið allir rokkelskarar kunnu njóta, um teir geva sær stundir og umstøður at seta seg niður og lurta, gjarna við tekstunum í hondini.
Nú skal eg vera varðin við at siga ov nógv um undirtónleikagreinar innan tungmálm, eg havi opinbart í einum gomlum ummælið sagt, at Synarchy spæla dómadagsmálm, blanda við ferðmálmi og deyðsmálmi, og tað er follið onkrum so nógv fyri bróstið, at tey ikki meta meg vera føran fyri at ummæla tónleik.
So eg skal viðganga, at tá tað kemur til allar tær ymsiku undirgreinarnar av tungmálmi, so eri eg ikki tann rætti at taka mær av kategoriseringini. Men Hamferð kalla sjálvir tónleikin Dómadagsmálm, so man tað ikki fara at passa.
Eg tók til stuttleikar og googlaði Doom Metal, og fann útav, at har eru 8 ymiskar undirgreinar til Dómadagsmálm. So ikki er tað lætt, men lýsingin er annars:
Men hetta er í øllum førum í stóran mun, rættiliga lágt tempo, og tað skapar eina ræðuliga sterka kenslu, av inniligheit, men eisini av óndskapi. Eg havi tó t.d. trupult við at meta um Evst, ið er fyrsta lagið á fløguni í veruleikanum er dómadagsmálumr. Hetta er ein agressur sangur, trummur og gittarar skapa ein villan stemning, hetta er líviligt, tó inniligt. Vokalurin er eitt bland, av onkrum, ið líkist opera og growli.
Handlar um pápa og son, ið eru í haganum og villast í mjørkanum, pápin lovar soninum at ansa honum, men í einari løtu er hann ikki nóg vakin og missur sonin burt, so fer hann í hóslag við tey gráu, fyri at fáa tey at hjálpa honum, men tað riggar ikki, og hann blívur svakur. Um eg skilji rætt, so skilur ella heldur hann, at sonurin er nokk er dottin oman. Fløgan endar við lagnum har pápin tykist at loypa av fjallinum, í vónini um, tó at hann ikki er vissur í, at hann fer at møta soninum.
Hetta er eitt stórt verk, og eisini eitt, sum eg haldi nógv, ið kanska ikki vanliga lurta eftir ekstremum málmi kundu fingi stóra gleði av at lurta eftir.
Lagið Deyðir varðar, má takast fram, hetta er soræðuliga inniligt, byjar vakurt, gittarspælið leggur ein stemning av onkrum ófrættakendum eitt sindur av fjáltur og sorg, Jón syngur við sangvokali , ið kennist næstan opera kendur. Teksturin snýr seg um, at pápin missur sonin burt. Lagið endar ógvisliga við at Jón Growlar. Hettaa er øgiliga stemningsfult, gittarspælið er framúr gott.
Við teimum kvirru gráu byrjar við at Jón syngur friðarliga, men kenslan er beinanvegin, at hetta byggir upp til okkurt villari . Lagið fer so yvir í tað øgiliga, jón syngur við sangrødd, álvarsligur stemningur. Góð balansa millum tað ordiliga friðarliga og tað ógvisliga. Hetta er sangurin har pápin fer í hóslag við tey gráu fyri at fáa tey at hjálpa sær at fáa sonin aftur.
At jarða tey elskaðu, byrjar bara við gittar og vokali, John Áki syngur, feita rødd eisini, gevur góða variatión í fløguna. Hesin riggaði ótrúliga væl á konsertini. har ljóðmaðurin gjørdi hasi trummutingini og ljóðið, ið leiður til tey ordiliga ógvisligt. Hetta lagið er eisini 4 minuttir og hevur tí faktiskt útvarpslongd. 🙂 Hetta riggar eisini væl sum intro til sinnisloysi.
Sinisloysi hevur ógvislig growl vers, og okkurt geyl sum at skapar svaka stemningin, hetta er tungt og ógvisligt, so kemur Eivør inn og syngur við, góður kontrastur til growlini og geylini. hetta er eitt ræðuliga ógvisligt lag. Frá umleið 6 minuttum inni í lagnum, riggar serliga væl har Eivør og Jón syngja.
Ytst er lagið har alt endar, har pápin loypir av fjallinum, hetta byrjar pent, so yvir í growl og yvir í operakenda vokalin. og so aftur growl.
Jim Carrey er ein stuttligur maður, og eisini her, ið hann tosar um sína passión fyri bólkinum Napalm Death. Tit fáa enn ein sunnudagsbita.
Góðu fittu NudlalesararVit halda nú fram við øðrum parti av søguni hjá MC-Hár. Í fyrsta partið hoyrdu vit um árini frá stovnan og fram til bólkurin gav fløguna “Framvegis uttan vit út” fyrst í 1998, nú halda vit fram frá beint eftir tað.
Niels Arge Galán avloysti C-987B, og kom sosttatt við aftur í bólkin, Niels hevði fyrstu ferð spælt við MC-Hár á Tungmálmi ’93 og var eisini gittarleikari á fyrsta innspælda lagnum hjá MC-Hár “Symphony of Irony”, umframt at Niels syngur á fleiri løgum á “Framvegis uttan vit”.
Men líka stóran ans, sum tónleikurin fekk, fekk slagorðið “MC-Hár elskar teg”, m.a. lat bólkurin risastórar hjartaballónur detta úr loftinum á Prix Føroyar finaluni, meðan teir sungu “Murder one in the name of love”.
Fløgan hjá Jákupi Eli; Nóasynd umframt ein røð av konsertum var á skránni, tá eg vitjaði Eyðfinn Jensen í Brunsj, næstseinastu ferð áðrenn sendingin fer í summarfrí.Í Brunsj í dag ummældi eg danska tungmálmsbólkin Fate, við føroyska Dagfinn Joensen á odda. Hetta er hard/rokk, tungmálmur, men eg haldi eisini, at tað til tíðir lenar seg móti progressivum tungmálmi. Men tað er nokk ikki so undarligt, tí progressivur tungmálmur er ein genra, ið um nøkur hevur klárur referensur aftur til 1980’ini.
“Eg haldi, at melodimessiga er hetta ein sera sterk útgáva, tónleikurin er fyri tað mesta ræðuliga larmuttur, trummirnar koyra við asins ferð, og Terji fresar við gittaranum og spælir soloir, men omaná liggur næstan altíð ein fangandi melodiur.
