Hugleiðingar – Page 3

Ein serstakliga skilagóður bispur

Jógvan Fríðriksson, bispur, hevði eina framúrskarandi prædiku í Vesturkirkjuni í dag.

Bispur legði fyri við at úttala seg um fávitsku, at Bíblian ikki hevði nógv til yvirs fyri fávitsku, og við tí var tónin lagdur. Ein vitugur og skilagóður maður, ið helt eina vituga og skilagóða prædiku. Eina prædiku um, at lívið í veruleikanum er einfalt. At tað sjálvandi eru truplar løtur, men taka vit tær burtur, so er lívið einfalt.

Long var prædikan, eg vildi mett 30-40 minuttir, men tað ger einki, tá hon er so góð. Ein góður røðari klárar at bergtaka í langa tíð. Menn sum Tobbi, Churchill og ja, eisini Jógvan Fríðriksson.

Eg flenti fleiri ferðirnar enntá eitt sindur hart – eftir at eg hevði fatað, at hetta var lov á degnum.

Prædikan var skipað, sum ein røða á einum føðingardegi. Hvítusunna er føðingardagurin hjá kirkjuni. Tá nú talan var um eina føðingardagsrøðu, so vóru karmarnir leysari enn í vanligum prædikum. Har var pláss til sjálvrós, sum bispur segði, so var vanligt at rósa føðingardagsbarninum. Har var sjálvsinnlit og ja, sjálvskritikkur. Har vóru hugleiðingar um andaliga sunnheit, smáar søgur úr veruliga lívinum, og um at dagføra kirkjuna, um at halda hana viðkomandi.

Hann tosaði um pátikna álvaran, ið man væntar av prestum, og um hvar gleðin bleiv av í kristindómi. Hann tosaði um, at hann var glaður, og at hendan gleði kundi fáa onnur at verða glað, og at pátikin álvari, ongantíð hevði flutt nakað.

Hann tosaði eisini um okkum, ið sótu og lurtaðu, hvussu nógv okkara hjávera týddi. Hvussu nógv hann, aðrir prestar, deknar og onnur fingu burturúr at standa frammanfyri okkum. At hetta fekk tey at halda fast í trúnni.

Eg eri sjálvur vanliga ikki tann, ið flaggi við mínum átrúnarligu sjónarmiðum. Gangi av heilum hjarta inn fyri trúarfrælsi, eri eisini sterkt ímóti religiøsari indoktrinering av børnum, óansæð hvør religiónin er.

Verður órættur framdur í navninum hjá einum átrúnaði, er tað mær líkamikið, um átrúnaðurin er islam, jødadómur, kristindómur ella okkurt heilt annað, eg mótmæli!

Tí havi eg nokk fingið orð á meg sum ateist, men síggi veruliga ikki, hví religiøs fólk hava hug at seta = millum rættvísiskenslu og ateismu, men tað mugu fólk sjálvi um.

Eg eri limur í fólkakirkjuni, havi doypt mínar synir, og latið teir sjálvar avgjørt, um teir skulu fermast. Sjálvur seti eg prís uppá fólkakirkjuna, nokk meira og meira við aldrinum.

Eg eri tó prinsipielt ímóti statsstýrdari religión, so tað er sjálvandi ein andsøgn har. Men sum bispur segði, Fólkakirkjan er betri enn nógv annað.

Lippukassin: Ikki lendandi í Vágum

“Har sótu vit so og gánaðu í flogfarinum í trý korter, tá vindurin endiliga vendi, men vit vóru ikki meira enn komin upp í luftina, tá vindurin aftur vendi, og flogarið fór bóltandi niður móti Sørvági. Við meira enn vanligum dugnaskapi, fekk flogskiparin tó bjarga okkum úr vissa deyðanum”

Det var dengang Facebook minnir meg á, tað tíðina tá Atlantic var nakað væl minnið álítandi enn í dag. Tá túrar dekan ov ofta blivu avlýstir – Serliga hjá mær.

Eg skrivaði einaferð ein blogg um tað, hann kann lesast her.

Ikki lendandi í Vágum…

Úr lippukassanum
Eg lati lokið upp á lippukassanum og stingi hondina niður og taki fram brot úr onkrari grein úr savninum

To burka og not to burka

Í morgun var klumman í Kringvarpinum nokkso politisk spísk, og fall fleiri fólkum fyri bróstið. Eg skal viðganga, at eg var millum teirra, ið setti te’ið í hálsin. Hilmar Jan Hansen, ið vanliga er ein skilagóður blaðmaður, hevði skrivað um burkaforboðið. Eitt forboð, sum í mínari metan er í besta lagið óneyðugt, nokk rættiliga fjollutt og nokk eisini í stríð við altjóða mannarættindi.

Forboð móti brølapum

Fyri ikki at kalla ein spaka fyri ein spaka, hevur man í Danmark (og Føroyum) heldur tosa um maskeringsforboð, og hóast hetta nokk bæði forbjóðar fallhjálmum, brølapum og grýlum, so hava vaksin fólk í fullum álvara umrøtt hetta. Argumentið hevur verið, at man ikki kann forbjóða burka, tí tað er religiøs forfylging, og tí ikki kann lóggevast. Tí má man gera eina lóg, ið umfatar onnur ting eisini. Hetta er beinleiðis tápuligt. Vil man gera religiøsa forfylging, so skal man í minsta lagi standa við tað.

Ósannur pástandur

Hilmar Jan hevur loyvi at hava sína meining, friður verið við tí. Men hann skrivaði tó eitt, ið ikki passar: At hesi sum vildu verja rættin hjá kvinnum at bera burka, vóru tey somu sum ávarað móti krossum og øðrum kristnum symbolum í almenna rúminum.

Hetta passar stutt sagt ikki, tey ið ávarað móti krossum og líknandi eru ikki nógv um okkara leiðir. Men tað er sera kent í eitt nú Fraklandi, har tað nettupp eru somu fólk, sum vilja hava burkaforboð har, ið ávara móti krossum og øðrum.

Men hví skal burka forbjóðast?

Tað eru typiskt tvær orsøkir til at vilja forbjóða burka, onnur ósympatisk og hin sympatisk. Tann mest vanliga orsøkin, er eitt brennandi ynski um at fáa muslimar at fara av landinum, ella í øllum førum gera lívið torført fyri muslimar, ið búgva her.

Hin orsøkin er meira sympastisk, nemmiliga at burka er kvinnukúgan. Burka verður av nógvum familjum kravt, og kvinnan hevur ikki rætt til at avgera sjálv. Hetta er eitt kúgandi element, har kvinnan missur sín seksualitet, og harvið eisini nógv av tí valdi, ið hon hevur á monnum.

Eg eri faktiskt sympatiskur fyri einum burkaforboð. Eg haldi ikki, at átrúnaður skal sleppa at kúga fólk. Undirtrykkjan av seksualiteti, uppliva vit eisini í kristnum samkomum her heima, har ung fáa forboð fyri kynsligari samveru, áðrenn tey eru gift. Hetta at nokta ungdómi nakað so grundleggjandi er í stríð við teirra náttúru.

Tí skilji eg væl tankan um, at eitt burkaforboð kundi verið við til at givið muslimskum kvinnum meira frælsi. Men samstundis mugu vit virða, at fólk hava ein átrúna, og tí kunnu vit illa forbjóða burka’um ella aðrari seksuellari undirtrykkjan, ið er partur av samkomulívinum. Ikki uttan so, at vit fara um eitt mark, ið eg ikki havi hug at fara um.

Er átrúnaður orsøk at loyva misbrotum?

Eg haldi sjálvandi, at átrúnarligir bólkar, ið onkursvegna gera seg inn á onnur, eitt nú við umskering, eiga at verða steðgaðir. Er tað t.d. ein lækni, medisinmaður, imamur ella rabbinari, ið umsker eitt barn, so eigur viðkomandi at fáa eina langa fongsulsrevsing. Men burkakrav og fornoktan av kynslívi, eru ikki heilt í somu kategori.

So at revsa fólk fyri at ganga í burka, tað er í mínari verð at fara ov langt.

Størstur er kærleikin

Men størstur er kærleikin – sambandið við tíni medmenniskju er so øgiliga týðandi, tað hevur nærum alt at siga fyri okkum menniskju. Kærleiksgávan, gávan at elska og gávan at verða elskaður, man vera tann størsta gávan, ið vit sum mannaætt hava fingið.

Í hesum heimi, har alt gongur skjótt, har vit brúka og smita burt, har tíðin at fordjúpa seg er minkað burtur í einki, so eru djúpu kærleiksbondini vorðin sjáldsamari. Hesin kærleikin, sum vinnur á dagsins smáu ósemjum, ja, sum vinnur yvir teimum stóru ósemjunum eisini. Pør, ið velja hvørt annað í viðburði og sum ikki loypa frá í mótburði eru færri og færri.

Nógv hevur verið sagt, um hvørt hetta er gott ella ringt. Er tað vert tað, at halda fast í einum forholdi, tá ósemjur eru, tá sjálvrealiseringin kanska haltar, tá kegl fyllir nógv, tá man í einum forelskilsisrúsi er follin fyri onkrum øðrum?

Well, eg skal ikki gera meg klókan uppá hetta, havi fleiri long forhold við børnum aftanfyri meg. Eg eri skildur og kann staðfesta, at eg hóast eg vildi tað, ikki kláraði at halda fast á forhodlinum við tí djúpa kærleikanum til eitt annað menniskja. Hesum kærleika, ið ger, at tú blívur við óansæð.

Eg dugi eisini at síggja, at hóast tað ikki var eg, ið valdi, at enda mítt hjúnarband, so hevði tað ivaleyst beint fyri mær at verið verandi í tí, so sjálvandi er tað ikki so svart/hvítt, at tað at halda fast í djúpa kærleikanum fyri ein hvønn prís.

Men samstundis, so er tað ótrúliga rørandi at uppliva hendan treytaleysa kærleikan. Síðstu viku, var eg í Danmark, og sat við sjúkraleguna hjá pápa mínum, ið stríðist sítt harðasta stríð í lívinum. Eitt stríð, har flestu menn høvdu givið skarvin yvir. Men ikki pápi mín, hann kempar, sterkur sum ein risi, og við einum vilja, ið fáur maður kann matcha. Við hansara lið seinastu 5-6 vikurnar, hevur mamma siti, sum hon hevur gjørt í væl yvir 50 ár eftirhondini. Tað er eingin ivi um, at hennara umsorgan, og hennara kærleiki eigur ein stóran lut í hansara støðugu styrki.

Í mótburði er tað í løtuni, og tað hevur heldur ikki verið ein dansur á rósum hesi 50 árini. Onkuntíð havi eg eisini spurt tey, tá tey hava keglast mest sum av gomlum vana, hví tíma tit at blíva við? Hví fara tit ikki hvør til sítt?

Tey hava ongantíð veruliga svara, men tá eg nú sá tey saman við sjúkraleguna, so er svarið greitt, tað er ein kærleiki so djúpur, at kegl og annað fjas og fjant ongan týdning hevur. Tí størstur er kærleikin, má ta unnast okkum øllum at uppliva tann djúpa kærleikan til eitt annað menniskja.

Kringvarpsgjaldið ger ikki, at tú eigur meg!

Eg havi ummælt í eini 27 ár ella so. Eg geri tað av einari orsøk, og tað er tí, at eg haldi, at tað hevur týdning, at onkur ger tað. Listarfólk skapa list og hava uppiborið seriøsa viðgerð. Eg haldi eisini, at tað er neyðugt fyri at mentanin skal mennast. Ein kritisk viðger er ikki altíð behagilig, men hon er neyðug, og hon ger okkum betri.

Eg eri eisini sannførdur um, at hóast fólk kunnu blíva kedd í løtuni, tá tey fáa eitt kritiskt ummæli, so gongur tað yvir, og eg trúgvi, at tey læra nakað av tí, og gerast betur listarfólk, eisini hóast tað kanska ikki kennist so hjá teimum.

Nógvar afturmeldingar

Eg havi upplivað nógv í míni tíð, deyðshóttanir og harðskapshóttanir umvegis internetið, hóttan send umvegis bræv, og annars nógv rós og nógv rís bæði umvegis Facebook, sms, myspace, msn og hvat tað nú einaferð æt áðrenn tað, men eisini andlit til andlits.

Eg skal ikki klaga, flestu afturmeldingarnar eru jaligar, og fólk eru í stóran mun fitt og góð, sjálvt tey, sum eru ósamd.

Seinastu vikuna havi eg fingið nógvar jaligar afturmeldingar, men eisini nakrar illar, keddar og enntá óbehagiligar. Eg eri ikki sartur, so tað er í lagið. Tað eru tó trý ting, ið eg havi bitið merki í, og sum eg havi hug at hugleiða um.

Orð eru ikki altíð bert orð

Tá vit ummældu lagið Summar hjá Steso, umrøddi eg, at songkvinnan umframt at vera heilt øgiliga útrykksfull, eisini var tað á sama hátt í øllum løgunum higartil, og at man troyttaðist av hesum. Í hesum sambandi brúkti eg hugtakið “at fáa vaml”, fyri meg merkir tað bara, at tað er for nógv av tí góða. Man fær t.d. vaml fyri hjallakøku, sjálvt um fyrsta stykkið smakkar sera væl.

Men eg havi skilt á fólki, at tey hava tikið hetta, sum sera niðurgerandi. Soleiðis var tað ikki meint, og tað má eg so taka til eftirtektar, og biðja um umbering fyri, umframt at velja orðini betri eina aðru ferð.

Konstruktivur kritikkur

Eitt hugtak, ið nógv halda seg til, tá tey finnast at okkum ummælarum, er konstruktivur kritikkur: At man ikki skal kritisera nakað, uttan at hava eina loysn, um hvussu hetta kann gerast betur.

Eg haldi, at hetta er eitt skaðiligt hugtak, ið førir til stagnatión og ryggklappan. Vit hava brúk fyri bersøgnum kritikki, um vit skulu gerast betur. Tað er ikki uppgávan hjá ummælaranum at finna betri loysnir, tað skal listafólki gera. Ummælarin skal viðgera verkið, ikki skapa eina nýggja útgávu av verkinum, tað er uppgávan hjá listafólkinum. Eitt krav um reellan kritik er í ordan, men konstruktivur kritikkur er einki annað enn ein umbering fyri ikki at fyrihalda seg kritiskt. Tað er eisini eitt hent amboð, um man ikki vil taka kritikk til sín.

Eg rindi Kringvarpsgjald

Seinastu nógvu árini havi eg ummælt fyri Kringvarpið, í Kvørnini, í Brunsj og so aftur í Kvørnini. Onkuntíð hevur arbeiðið havt eina samsýning við sær, og onkuntíð ikki. Eg havi tó ongantíð ummælt tí, at eg fekk pening fyri tað.

Eitt sum eg ferð eftir ferð renni meg í, er at fólk, ið kritisera ummælini, siga, at tey gjalda Kringvarpsgjald, og tí hava rætt til at finnast at okkum, enntá at krevja, at vit ikki skulu vera í útvarpinum.

Tíanverri er hesin parturin vaksandi. Eg havi í veitslulag í fleiri førum roynt at sagt við fólk, ið eru aggressiv og áloypandi í sínum atburði, at eg eri í veitslulag, og tí ikki orki at diskutera við tey, ella at eg bara vil hava frið, og um tey ikki kunnu tosa við meg edrú ístaðin. Men tá kemur ferð eftir ferð hendan útsøgnin: “Eg rindi Kringvarpsgjald, og má hoyra uppá teg, so nú skalt tú lurta eftir mær!”

Eg haldi, at hetta er burturvið!

Skal tað, at Kringvarpið rindar mær eina samsýning merkja, at eg skal geva avkall uppá eitt privatlív, og standa til svars fyri fólki 24 tímar um døgnið?

Eg veit ikki, hvat fólk hugsa fyri sær, halda tey, at Kringvarpsgjald gevur teimum rætt, at eiga atgongd til øll sum eru í sendingum í Kringvarpinum 24/7?

Eg lurti fegin, um fólk eru ósamd við mær viðvíkjandi ummælum. Tit eru øll vælkomin at skriva til mín á Facebook, ella ringja til mín í dagtímunum. Eru tit edrú, so skulu tit nokk fáa svar. Tað er ikki víst, at eg verði samdur við tykkum. Tað er ikki víst, at eg havi tíð at práta júst tá, men vit kunnu so avtalað nær vit skulu práta, um ynski er um tað. Men at diskutera við full fólk, tað tími eg ikki.

Fantastisku Føroyar

Sunnukvøld í sofuni, hyggi aftur á eitt framúr gott vikuskifti, og má staðfesta, at nógv er hent í Føroyum, síðan eg sum 20 ára gamal í 1993 flutti til Danmarkar.

Táveradi unnustan skuldi í skúla í Keypmannahavn, og á einum arbeiðsmarknaði, ið lá í fillum, var trupult at síggja, hvat ein nýklaktur HH næmingur skuldi gera. Allir møguleikarnir í stórbýnum freistaðu eisini, tí langt var millum mentanarligu hæddarpunktini í Havnini fyrst í nítiárunum.

Men nú siti eg her, eftir eitt framúrskarandi vikuskifti og hugsi, at Tórshavn veruliga er heimsins nalvi.

Fríggjakvøldið var eg í Reinsarínum, har upphitingin til FMA varð hildin við nøkrum av okkara mest spennandi tónleikanøvnum, áðrenn eg fór í Hvonn, har vit kundu njóta serøl frá Mikkeler í hugnaligu hølunum, síðan gekk leiðin í Sirkus, ein barr, ið osar av sál og við nýggja ølkovanum, hevur fingið enn eina dimensión. Síðan fór til blues við Una Debess í Irish Pub, og karaoke í Glitnir, áðenn kvøldið endaði aftur í Sirkus og einum túri gjøgnum Havnina, ið fær stórbýardám eftir kl. 4 vikuskiftisnætur.

Leygardagurin var FMA dagur, tiltakið er vaksið við tíðini og gerst betur og betur fyri hvørt ár, ið gongur. Tað byggir á herðarnar á Planet Awards, ið eg sjálvur saman við Jonhard Hammer og m.ø. Eyðun Klakstein stóð á odda fyri fyrstu árini. Tiltakið er nú vorið vaksið, og riggaði ótrúliga væl í gjár.

Framførslurnar vóru allar góðar, og fleiri framúr góðar. Orka við sínum alternativa ljóðheimið legði fyri og tendraði showið, Heiðrikur, ið saman við sínum lítla bólki og gentubólkinum KATA sang okkum inn í sín fantastiska heim. Lena, ið rørdi við nokk inniligasta lagnum í fjør. Búi Dam og Tjant, sum fortaldu okkum, at vit skuldu eta fisk. Danny and The Veetos, sum við ársins hitti og sum besti bólkur fekk takið á Norðurlandahúsinum at lyfta seg. Men hæddarpunktið var í mínari verð KATA, hesar fantastiku songkvinnur, nakrar av okkara allarbestu kvinnuligu solistum. ið saman eru gandakendar, eg varð rørdur og upplyftur, tónleikauppliving í heimsflokki.

Lena var saman við Eivør stóri vinnarin á kvøldinum, við bestu útgávu, besta songkvinna, besta framleiðara og besta fløguhúsa. At hon hevði valt fara í sama hatt sum eg á kvøldinum fekk Urd Johannesen at skýra okkum Dupont & Dupont.

Eftirveitslan á Reinsarínum var ikki minnið góð, deilig fólk, frálíkur tónleikur og gott øl. Aftur hetta kvøldið endaði í Sirkus.

Sunnudagurin varð hildin í Gundadali, har HB spældi ein fínan dyst frammanfyri einum fullsettum HB húsið, góður stemningur og gott fótbóltsspæl, og vónin er bjørt í Gundadali.

Tað er deiligt at búgva í fantastisku Føroyum.

Kunnu tey politiskt korrektu ikki tiga, til líkini eru kølnaði?

Nøkurlunda soleiðis skrivaði ein av mínum Facebook vinum í kvøld. Eg eri nokk ein av hesum, ið hann lýsir sum politiskt korrektan. Um alternativið er “pøbil við hvísl”, so vil eg fegin vera politiskt korrektur.

Haldi tó tíanverri als ikki, at tolsemisboðskapurin er politiskt korrektur. Alsamt fleiri eru farin at dansa eftir pípunum hjá ISIS og høgraveinginum. Ja eg meti, at hesir partar púra ótilvitað eru í einum hugsjónarligum samstarvi og melodiurin í teirra pípum er tann sami.

Eg hoyrdi einaferð í einum filmi, ein høgra ekstremist, ið virdi svartar rastistar, tí teir eisini gingu inn fyri skilnað millum rasur. Tað er tíanverri so, at ISIS og nógvir høgravendir ekstremistar hava nógv til felags.

Tað er so eingin ivi um, at tað, sum vit upplivdu í París fríggjakvøldið, er kríggj.

Í Evropa og Norður Amerika liva 1,2 mia fólk. So tá ISIS loypir á og drepur 120-150 fólk, so er tað ikki kríggj í vanligum forstandi, har tú ætlar at minka um talið av evropearum, ateistum ella kristnum.

Hetta er eitt taktiskt álop á Vesturheimin. Tað er fyri at skapa ræðslu, og fyri at fáa okkum at broyta okkara lívsstíl, og fyri at fáa okkum at sleppa okkara tolsemismentan.
Størsti sigurin hjá ISIS, Al Qaeda og øðrum islam baseraðum terroristum er vaksandi fremmandahatrið, og muslimahatrið í Vesturheiminum.

Megnar ISIS, at gera hetta til eitt mál, har Vesturheimurin fer í kríggj við Islam, so er kríggi ikki longur millum svakar ekstremistar og vesturheimin, men eitt regulert heimskríggj millum Vesturheimin og eina mia. muslimar.
Ein dag sum í dag, er tað av alstórur týdningi, at vit øll taka frástøðu frá ekstremistum. At moderatir muslimar, kristin, ateistar og onnur standa saman, og tryggja okkum, at okkara samfelag berjir niður relisgiøsar ekstremistar. Tí hetta kríggið er í veruleikanum millum radikal og moderat. Um vit moderatu ikki skilja, hvønn hetta stríðið er ímillum, og um vit ikki fara inn í stríðið, so verður endin galin.

Ein dama skrivaði á Facebook í kvøld, at vit hava verið ov tolsom og ikki sett okkum inn í, hvat tað vil siga at loyva muslimum at byggja moskeir og harvið at dyrka tað ekstremu síðuna av islam.

Júst tað, at ein vanlig føroysk dama skrivar og meinar hatta, er ein sigur fyri ISIS. Sjálvandi skulu muslimar sleppa at byggja moskeir (kirkjur), og líka sjálvandi skulu muslimar ikki góðtaka, at ekstremisma sleppur at trívast í teirra moskeum.

Vit gráta og syrgja í dag um tey nógvu deyðu og um tey nógvu særdu. Men vit, sum berjast móti ekstremistum, skulu ikki tiga, í dag! Vit skulu vera har, og tryggja, at øðin vendur rættan veg. Tryggja at ótilvitaðu skutilssveinarnir hjá ISIS á høgraveinginum ikki sleppa at seta dagsskránna, og gera hetta til eitt stríð millum okkum og islam.

Hvat lærdu vit í Løgtinginum í gjár?

Eg var staddur í løgtinginum til stóran part av kjakinum um misálitið á løgmann, øgiliga áhugavert kjak, ið hevði fleiri dimensiónir og vístu, at áskoðanin hjá tinglimum var grundleggjandi ymisk á, hvussu okkara skipan skal umsitast.

Uppskotið fall, Fólkaflokkurin slapp í stóran mun at spæla fríspæl uttan nakran kostna, og løgmaður slapp enn einaferð at spæla offur. Hesaferð var myndamálið ein krossfesting.

Men tann størsta avleiðingin av hesum, er uttan iva tann. At mest sannlíka boðið uppá eina samgongu eftir komandi val er ein samgonga við Javnaðarflokkinum, Sambandsflokkinum og Nýggja Sjálvstýrinum, og Javnaðarflokkurin fær løgmann.

Eftir eitt komandi val eigur Kaj Leo Holm Johannesen útspælið at skipa samgongu. Tá verður sjálvandi samgongan við Javnaðarflokkin roynd, um tann samgongan kann telja upp í 17, men væntandi verður Nýggja Sjálvstýri bjóða við, antin sum tann 17. atkvøðan ella bara fyri at styrkja grundarlagið.Tað er er eisini greitt, at Sambandsflokkurin fer at leggja seg skerflatan fyri at sleppa í hesa samgongu, hetta merkir útsølu av øllum teimum borgarligu broytingum, ið eru gjørdar hetta valskeiðið. Meðan teir so fáa frítt spæl á Sambandsøkinum.

Javnaðarflokkurin hevur boðað frá, at hann ikki fer í samgongu við Fólkaflokkin, tí er lukkutíð ein nýggj ABC samgonga ikki ein møguleiki.

Miðflokkin trúgvi eg einki uppá saman við Javnaðarflokkinum, tí hvørgin flokkur kann liva við ynskjunum hjá hinum á tí etiska økinum.

Eg trúgvi heldur ikki, at Framsókn er ein møguleiki, tí flokkurin skal veruliga selja út á loysingarsíðuni, um hann skal fara saman við Javnaðarflokkinum og Sambandinum.

Tí er BCD mest sannlíka samgonga, um hesir flokkar eru nóg stórir tilsamans, og tað er ikki ósannlíkt, at teir vera nóg stórir.

Riggar tað ikki hjá Kaj Leo, so kann hann velja at geva mandatið frá sær, og tá er ein stórur møguleiki fyri, at verandi andstøða verður samd um samstarv.

Men hin loysnin verður sjálvandi roynd fyrst. Tá er sjálvandi spennnandi, hvussu javnaðarflokkurin reagerar.

Tað er væl skilligt, at Javnaðarflokkurin ikki hevur viljað meldað út, at tey fyrst vilja royna andstøðuna, so tí er mín vón, at B, C og D ikki klára at telja til 17 eftir valið, og at Tjóðveldi og Framsókn fáa góð val, tí so kunnu vit fáa CEF samgonguna, ið føroyingar ynskja.

At tosa um, at Tjóðveldi og Fólkaflokkurin vera nóg stórir tilsamans er burturvið og gevur onga meining, heldur ikki saman við D, tað er einki, ið bendur á, at hesir flokkar kunnu telja til 17. Men sjálvt tá, so hevur sitandi løgmaður útspælið, og væntandi er tað Javnaðarflokkurin, ið fær tað, um hann ikki klárar at fáa semju.

Vel eina skilakvinnu á Fólkating!

Skilagóð, reiðilig, væl talandi, siðilig og greið, alt hetta lýsir tað valevnið, ið eg seti mín kross við í dag. Harumframt er hon hugsjónarliga grunda, hon trýr uppá eina politiska søk og hon vil gera Føroyar betri!

Eg eri troyttur av ókonstruktivum klandri, eg eri troyttur av breyðpolitikkarum, ið sita í sínum sessum av maktgreði ella orsaka av ynskinum um feitar pensjónir, ella bara av gomlum vana. Eg eri troyttur av ónyttum, ið eru komnar á ting við gyltum lyftum, men einki hava levera.

Eg eri troyttur av politikkarum, ið hava hug at avreiða øll okkara virði, til ES ella til persónliga útvaldar vinir og kenningar.

Eg eri troyttur av teirri óreiðiligheit, ið kemst av breyðpolitikkarunum við bert ynski um at fáa makt.

Eg haldi, at øll eiga at spyrja seg sjálvan: Er tann, ið eg fari at seta krossin við, ein maktgræður breyðpolitikkari?

Er viðkomandi reiðiligur?

Situr viðkomandi av gomlum vana?

Hugsið tykkum væl um, hvønn tit skulu velja, óansæð hvønn flokk tit velja. Tað eru fleiri góð valevni á flestu listum, so geri tykum ómak at velja tey røttu.

Eg velji Sirið Stenberg og tað haldi eg, at tú eisini skuldi gjørt!

Denne lov gælder ikke for skippere

Hevur Annfinnur í Garðalíð formaðurin í Skipara- og navigatørfelagnum etið seym?
Ella er korruptiónin og mafiastøðan í samfelagnum bara so rótfest, at hann ikki fatar, hvat hann í roynd og veru sigur?

Í Sosialinum, ið vit øll fingu í postkassan mikudagin, er ein grein, ið fekk meg at stúrsa við.

Nývaldi formaðurin í skipara- og navigatørfelagnum harmast um, at hansara limir ikki longur eru fullkomiliga leysir av allari ábyrg, og í realitetinum – omanfyri lógina.

Hann breiðir sín vanvitsboðskap út fyri Føroya fólki, sum um tað var tað mest natúrliga í verðini, og hann fær ikki so frætt sum ein kritiskan spurning frá blaðmanninum.

Tað er eingin loyna, at umsitingin av føroyskari fiskivinnulóggávu mest hevur mint mest ein sunnudagsskúlalærara, ið noktar kúllunum at fáa eina stjørnu í bókina.

Tað hevur loyst seg at fiska við rækjutrolum inni í trolposunum á stongdum leiðum og annað líka groft, tí revsingin var so lítil í mun til vinningin. Tað tykist næstan, sum um man hevur kalkulera við bótum

Summi skip eru vorðin so gromm, at fólk í grannabygdini hava flutt gullfiskarnar úr vindeygunum, og søgur ganga um, at okkurt reiðarí hevur roynt at tryggja sær skipið móti omanlopið. Men Trygginin helt tað vera ov risikofult.

Hetta eru sjálvandi skemtisøgur, men tær vísa eisini, at fiskirán ikki verður tikið í serliga stórum álvara. Hetta er sum rúsdrekkakoyring var í 80’unum. Hetta hóast vit liva at fiskivinnu, og ránsveiða, umframt at vera ein hóttan móti stovnunum, eisini kann fáa avleiðingar fyri okkum sum land í altjóða handilssamstarvi.

Fyrstu ferð, at eitt mál um brot á fiskivinnulóggávuna hevur havt nakran nevnivert at siga, er í málinum um garnaskipið Anitu, og her var talan um ópopulerar útlendingar alíkavæl, so tað kostaði kanska ikki so nógv, at taka fiskiloyvið frá teimum.

Men hetta fall ikki í góða jørð hjá Annfinni Garðalíð. Hann ræðist, at reiðarí fara at halda skiparan til ábyrgds fyri ránsfiskiskap og lógarbrot, og at hetta kann føra til húsagang hjá skiparanum.

Lat okkum líka taka hatta umaftur: Skipara- og navigatørfelagið rópar varskó, tí vandi er fyri, at limir hjá teimum, ið hava brotið lógina, fáa revsing fyri hetta?

Hann sigur sambært Sosilainum:

“- Tað rætta hevði verið at tað verður ein greið avtala gjørd ímillum reiðaran og skiparan um, at skiparin ikki skal hefta persónliga, verður skipið tikið fyri ólógligan fiskiskap”

Hvørjari verð liva vit í, tá eitt fakfelag vil hava, at limirnir framhaldandi ótarnaðir skulu sleppa at bróta lógina?

Kanska enn meira ræðandi er, at blaðmaðurin, ið skrivaði greinina als ikki setur spurnartekin við úttalilsi.

Sjálvandi, skalt tú revsast og standa til ábyrgd, um tú brýtur lóggávuna. Tað er orsøkin til, at vit hava eina lóggávu.

Vanliga kalla vit hetta, at liva í einum rættarsamfelag. Okkara rættarskipan er bygd á almentfyribyrgjandi hugsjón, har vit hava lógir, ið gera, at tað ikki loysir seg at vera kriminellur, fyri at fólk á tann hótt vera eggja til ikki at verða kriminell.

Hví skuldi hetta ikki verið galdandi fyri skiparar eisini?

Nú kenni eg nógvar skiparar, og havi ofta hoyrt teir siga, at har kann bara vera ein skipari umborð. Skiparin bestemmar og hevur ábyrgd. Hetta er eitt heiðursstarv, og tað líkist svartasta ongum, at formaðurin fyri eitt heiðursfelag, sum Skipara- og navigatørfelagið, roynir at ómyndiggera sínar limir á hendan hátt. Sjálvandi skulu skiparar, ið bróta lógina standa til svars fyri ta!

Mest um í einum hjá-setningi nevnir formaðurin, at tá skip verða tikin fyri ólógligan fiskiskap, so er tað skiparin, ið fær bótina, men at vanligt er, at reiðaríið rindar bótina fyri skiparan.

Eg vil sanniliga vóna, at hetta verður inntøkuført hjá skiparunum, so hann rindar skatt av hesi eykaløn, ið hann fær frá reiðarínum.

Nei, tú tað nyttar einki at hava ein sheriff í Fiskimálaráðnum, um teir, ið hann umsitur eru omanfyri lógina.