Tað var vert at bíða eftir

Vanja Justinussen er Føroya størsti Europe fjeppari, tí hevði Sosialurin borið so í bandi, at Vanja slapp at hitta hetjurnar, sum hon hevur fjeppast uppí, síðan hon var trettan. Vanja og vit bíðaðu sera leingi, áðrenn vit sluppu inn til svensku rokkararnar. Men aftan á segði ein nøgd Vanja, at tað var vert at bíða eftir hesum.

Tá vit hittu Vanju uttan fyri backstage húsini, var hon snollað til, sminkað, nýklipt og ílatin troyggju stima og brosju til føroysk klæði innanfyri ein kovboyjakka og í svørtum buksum. Tað siðbundna og tað nýggja, sera stílfult og kekka. Men samstundis eitt sindur kalt.

Bíðaðu og bíðaðu

Avtalan var greið: Vit skuldu hitta Europe áðrenn konsertina, soleiðis umleið ein tíma, áðrenn teir skuldu á pallin. Vit komu í góðari tíð, hálvan annan tíma áðrenn teir skuldu á pallin. Vit søgdu frá, at vit vóru komin og bíðaðu. Fleiri ferð mintu vit á fundin. Eitt korter áðrenn bólkurin skuldi á pallin, fingu vit boðini, avtalan varð útsett til aftan á konsertina. Vit skuldu koma beint eftir, at Europe vóru farnir av pallinum.  Tá høvdu vit bíða í yvir ein tíma, og serliga Vanja var sera køld.

Eftir konsertina, fóru vit aftur til Backstage húsini. Vit fingu at vita, at vit máttu bíða fimm minuttir, meðan teir komu niður á jørðina eftir framførsluna. Tá eitt korter var farið, komu nýggj boð, nú ótu teir eina máltíð, so tað tók nokk einar tíggju minuttir afturat. Tá vit høvdu bíðað enn ein hálvan tíma, sloppu vit innar. Tað var deiligt endiliga at sleppa inn í hitan.

Umboðsmaðurin, sum hevði gjørt avtaluna við okkum og, sum hevði útsett avtaluna so ofta, tók ímóti. Hann var segði, at Vanja kundi hitta ein ella tríggjar limir, tað var ikki møguligt at hitta teir allar. Vanja segði, at hon vildi fegin hitta so nógvar sum møguligt, men serliga Joey Tempest.

 

Hava hitt konufólk áður

Ian Haugland, Joey Tempest og ein annar komu inn í tronga køkin í backstage húsunum. Vanja tosaði flótandi svenskt og virkaði ótrúliga rólig og væl fyrireikað. Hon spurdi hvat teir hildu um,  at ein genta soleiðis vildi hitta teir. Teir flentu og søgdu, at tað ikki var so óvanligt.

 

Mina klasskompisar

Vanja greiddi frá, um hvussu hon hevði fjeppast, og um at hon fyrr plagdi at brúka allan sín pening til bløð við myndum av Europe. Men at onkur hevði smitað bókina burtur, tá hon var farin á eftirskúla. Teir spurdu hvør fann uppá slíkt, at smitað myndir av teimum burt.

Hon vísti teimum eisini sína “Mina klasskompisar” bók, har hon hevði skrivað eina síðu um hvønn av teimum. Teir lósu áhugaðir bókina og hildu tað verða ordiliga stuttligt. Teir tyktust ordiliga áhugaðir og vinarligir. Tá Vanja gav teimum gávur, sum hon hevði keypt teimum, tyktust teir veruliga glaðir og takksamir. Serliga Ian Haugland helt gávuna vera kul, og fór beint til sonin at vísa honum trýdimensionella fiskin innið í einum glasterningi.

Tey prátaðu um leyst og fast, teir spurdu hvat hennið dámdi nýggju fløguna, og um hvønn sang henni dámdi best. Teir fjasaðu eitt sindur og hugnaðu sær, og virkaðu náttúrligir. Tá vit fóru út, prátaðu Vanja og Joey eitt sindur longur, og John Norum kom út at heilsa uppá hana.

 

Fer aftur á konsert

Sunnudagin prátaðu vit aftur við Vanju. Hon segði, at hon var so takksom fyri løtuna, at hon sunnumorgunin hevði sent eini boð til teir á heimasíðuni og takkað fyri, at teir høvdu givið sær tíð til at hitt hana, og at hon vónaði at sleppa at hitta teir aftur onkuntíð. Hon fortaldi, at hon umhugsaði at fara á konsert við Europe uttanlands, og hevði kannað teirra spæliskrá fyri at finna útav hvørja konsert, hon skuldi til.

Hon segði, at tað hevði verið vert at bíða eftir hesum, sjálvt um tað eina løtu var kalt. Teir vóru so niðrið á jørðini, og tað var ordiliga stuttligt. Hon var tó eitt sindur kedd av, at hon hevði gloymt at tikið myndir, og at spurt helvtina av spurningunum, sum hon skuldi spyrja teir. Hon segði, at hon hevði brúkt alla sína orku uppá at halda seg róliga, og tí glapp ymiskt burtur ímillum.

Fryntligur tungmálmssangari

Hello this is Joey, sjarmerandi og prátingarsamur var sviin, sum heldur vildi, at samrøðan var á enskum, enn mínum norðurlendska og hansara svenska. Hann hevur búð í London í nógv harrans ár, og hevur enska konu, so hansara gerandisdagur er á enskum.

Ert tú hoffreportari

Umboðsmaðurin hevði sett klárar treytir, at samrøðan í hægsta lagi skuldi vara fimtan minuttir. Men hetta legði fryntligi sangarin líka í, hann prátaði  um veður og vind, og vildi hoyra um hvussu pallurin á G! var, og um man veruliga sá út á sjógv, tá man stóð á pallinum. 

Hann greiddi frá, at í London var bakandi sól, og tá hann hoyrdi, at donsku kongshúsini vitjaðu einar mjørkaklæddar Føroyar, spurdi hann, um eg var hoffreportari. Her vóru ongar stjørnunykkir, men bara ein dámligur maður. Hann segði seg enntá gleða seg til at hitta Vanju sín størsta fjeppara í Føroyum. 

Eg fortaldi honum, at Europe vóru komnir inn á 15 tær bestu á eitt fimta pláss, tað helt hann vera kul, og vónaði at sleppa enn longur upp á listan.

Spælir Teitur á G!

Hann segði seg kenna sera líti til Føroyar. Men øll tosaðu um hvussu vakurt landið var, so hann gleddi seg. Hann hevði eisini hoyrt, at í Føroyum búðu undir 50.000 fólk, og at vit høvdu fleiri tónleikafestivalar. Hetta helt hann vera flott, og tað vísti, at tónleikurin hevur ein stóran leiklut í okkara lívi, og tað er týdningarmikið.

Ein vinmaður hjá honum í London, sum arbeiðir sum tónleikaframleiðari, skal seinni í ár møguliga framleiða nýggju Teitur fløguna, og hann hevði viðmælt Teitur so heitt, at Joey spurdi, um hann fekk møguleika at hoyra henda fantastiska sangara og lagskrivara. Eg kundi gleða hann við, at Teitur eisini spælir á G!

Spældi til dans sum barn

Tá framførslan var av, hitti eg, Kim Sjøgren handan pallin. Vit prátaðu um skeiðið, hann hevði hildið fyri næmingum á musikkskúlanum. Um lívið sum professionellur tónleikari og um hugin til altíð at royna okkurt nýtt.

Ríkar tónlistarligar gávur
Fríggjadagin helt Kim Sjøgren eitt sokallað Masterclass skeið fyri evnaríkum næmingum á Musikkskúlanum. Hann segði okkum, at allir næmingarnir vóru só evnaríkir, at hann sjálvur fegin hevði vilja havt teir sum næmingar. Næmingarnir vóru bæði gávuríkir og handverksliga væl fyri. Hann bað okkum fegnast um tey góðu úrslitini, hjá musikkskúlaskipanini í Føroyum.

Á skeiðnum lærdi hann fyrst og fremst næmingarnar ymiskar teknikkir. Men hann gav teimum eisini ráð, um hvussu ein skuldi bera seg á einum palli, og um hvussu ein fær fanga áhoyraran. Neyðugt er sambært Kim Sjøgren at vera eitt sindur yvirdrivin. Annars missir áhoyrarin áhugan.

Lívið sum professionellur tónleikari
Kim Sjøgren byrjaði at spæla til dans, saman við foreldrunum longu sum barn. Hann hevur sostatt livað sum tónleikari í yvir 40 ár. Hann sigur sjálvur, at hann kann viðmæla lívið sum professionellur tónleikari. Hann hevur upplivað sera nógv, og hitt nógv fólk, og fingið nógvar vinir. Eisini vinir, sum hann ikki dugir at tosa við. Men sum hann kann samskifta við gjøgnum tónleikin.

Men hetta lívið krevur eisini hart arbeiði. Eydnan kemur ikki av sær sjálvum, tú noyðist at vilja tað. Hansara ráð, til ungar tónleikarar sum fegin vilja liva av tónleiki, er: At teir skulu gera av um teir veruliga vilja stríðast fyri tí, og um so er, so er bara at gera tað.

Slóðbrótarin Kim Sjøgren
Kim Sjøgren hevur øll árini verið kendur sum ein fjølbroyttur listamaður. Hann hevur spælt nógv ymisk sløg av tónleiki. Spælt við nógvum ymiskum sangarum, tónleikarum, og sjónleikarum. Hevur sjálvur spælt revy, og fer í næstum at ferðast við einum sokallaðum ”one man show”. Har hann við og uttan violin sjálvur skal undirhalda áhoyrarnar í tveir tímar. Hann sigur, at tað er hugurin sum drívir hann til at troyta nýggjar leiðir. Hann heldur, at hann gerst ein betur violinspælari av at royna ymiskt.

Brúðurin fekk suppu á kjólan
Kim byrjaði at spæla til dans, veitslur og brúðleyp heilt ungur. Her fekk hann nógvar stuttligar upplivingar, sum ta ferðina ein tænari datt og lendið í ísinum sum hann bar, ella tá brúðurin fekk ein tallerk av suppu niðureftir brúðarkjólanum. Hesar upplivangar tók hann við sær á konservatoriðið. Tá hann fór út at spæla klassiskar konsertir, var skemt ein náttúrligur partur av framførsluni. Í byrjanini vóru nógv, sum hildu lítið um hetta. Men tíðarnar hava broytt seg, og fleiri og fleiri hava tikið skemtið til sín.

Serlig violin
Á konsertini spældi Kim Sjøgren á eina violin hjá Jóhan Restorff. Violinin er gjørd av italiumanninum Guardagnini í 1750. Kim hevur lánt violinina í eitt hálvt ár, tí hann umhugsar at keypa hana. Hann spældi fyrstu ferð á violinina fyri 29 árum síðan, og hann hevur verið bergtikin av henni líka síðan. Hann eigur longu eina violin frá 1745, sum ein annar italiumaður hevur gjørt. Men fyri einum árið síðan breyt Tommy Kenter hana. Hóast hon er umvæld, hevur hon ikki verið líka góð síðan.

Á veg út í tóma konsertsalin, segði Kim, at hann helt Norðurlandahúsið vera eitt framúr konsertstað. Eg kundi bara geva honum rætt, og hugsaði, at um fáar vikur, verður hetta karmurin um Atlantic Music Event.

Makrel og Eivør hyggja úteftir, Gestir hyggja inneftir

Eg hitti eftir konsertina í Vega leygarkvøldið luttakandi bólkarnar, og vit prátaðu um nútíðina og framtíðina. Meðan Eivør seinastu árini hevur spælt nógv meira uttanlanda enn heima, royna Makrel nú at skapa sambond úteftir, og Gestir leita eftir sínum veruliga tónlistarliga samleika.

 

100 fløgur við postinum
Makrel hava seinastu árini roynt tað, sum er at royna tónlistarliga í Føroyum, og vilja tí hava nýggjar avbjóðingar.

 

Teir góvu fyrr í summar fløguna Wonderland út. Hetta er ein fløga sum nógv arbeiði er lagt í, og sum teir eru sera væl nøgdir við. Hon hevur bæði í orðum og tónleiki ein reyðan trá sum gongur gjøgnum alla fløguna.

 

Teir royna í løtuni at fáa fløguna fram uttanlanda. Teir hava higartil sent 100 eintøk av Wonderland til umboðsmenn, plátufeløg, fyriskiparar og fjølmiðlar í útlondum og komandi hálva ári verður nýtt til hetta arbeiðið.

 

Royna at finna upprunan
Tá Gestir í 2003 vunnu Prix Føroyar var bólkurin rættuliga nýggjur. Við luttøku á Listastevnuni og á fleiri donskum festivalum, var trýsti stórt á bólkin, at skriva nógv løg skjótt. Hetta gekk sambært Gestum útyvir góðskuna á løgunum.

 

Tá teir um heystið 2003 fóru í Lundgaard Studio at spæla inn í eina viku, vóru teir slett ikki nøgdir við úrslitið. Sambært Gestum sóu teir, at neyðugt var at slækka av og royna at finna upprunan til bólkin aftur.

 

Gittarleikarin Torfinnur og sangarin Ólavur, settu seg saman at arbeiða við nýggjum løgum, og royndu at taka støðið í tí tónleiki, sum teir arbeiddu við áðrenn Prix Føroyar. Teir gjørdust nógv betri við hesi løgini, enn løgini teir skrivaðu summarið 2003.

 

Bjartskygdur tónleikur
Bæði tónlistarliga og í orðum hevur bólkurin á nøkrum at nýggju løgunum roynt at skapt ein bjartskygdan boðskap. Tónleikur er ein sera sterkur miðil sum rakar nógv fólk, og teir siga seg tí hugsa nógv um hvønn boðskap teir vilja bera fram.

 

Spurdir um nær ein Gestir fløga kemur, svaraðu teir “ikki enn”, men tá fløgan kemur verður tað ein heil fløga, og ikki ein maxifløga av onkrum slag.

 

Eina einfalda fløgu
Eivør arbeiðir í løtuni saman við kanadiumanninum Bill Bourne. Bourne spælir á komandi fløguni og hjálpir eisini Eivør við at framleiða hana.

 

Fløgan verður á fýra málum: føroyskum, íslendskum, svenskum og enskum. Málsliga fjølbroytni hendi sambært Eivør bara. Íslendsku løgini eru tolkingar av gomlum íslendskum vísum sum Eivør er góð við. Tvey av teimum ensku hevur Bill Bourne skrivað, og hon hevur sjálv skriva eitt enskt lag til samstarvið við Bourne. Tey bæði svensku løgini hevu Eivør skrivað tí henni dámar so væl svenska málið.

Hetta verður ein annarleiðis fløga, men eisini ein fløga sum Eivør altíð hevur ynskt at gera. Ein einfald fløga, beint frá hjartanum og nú ger hon hana.