Tag: mannarættindi

Móselog ella mannarættindi

Hetta kjakið um skrásett parlag er løgið. Á einari síðu hava vit ,tey sum vilja hava, at tey samkyndu skulu hava somu rættindi, sum øll onnur. Á hinari síðuni hava vit tey sum siga: “Hví skulu tey hava hesi rættindi og hvat verður tað næsta tey vilja hava?”.

 

7040084-hearts-loveVit liva nú einaferð í einum demokratiskum samfelag. Vit liva í einum samfelag har mannarættindini verða vird. Hendan virðing fyri mannarættindum merkir: at um vit síggja lógir ella onnur samfelagslig viðurskifti, sum skerja tey grundleggjandi mannarættindini, so eiga vit at broyta hesi viðurskifti.

 

Sum einstaklingur hevur tú grunnleggjandi rættindi. Samfelagið má ongantíð virka ímóti hesum rættindum, ikki uttan so at tínar gerðir skerja rættindini hjá øðrum.

 

Tá vit tosa um skrásett parlag, so skerjir hetta ikki rættindini hjá øðrum. Hetta er ikki til ampa fyri nakran, og eg havi enn ikki hoyrt eina einastu grundgeving ímóti skrásettum parlagi.

 

Jú, gamaní onkur rópar upp um Mósebøkurnar. Men har er so nógv í Mósebókunum, sum vit velja ikki at liva eftir. T.d. tað, at vit ikki skulu røra blóð ella eta svín, at vit ikki skulu síggja hvør annan naknan, at kvinnur skulu út um býgarðarnar tá mánasjúkan herjar, og mangt slíkt.

 

So lat okkum leggja bíbliuna á hyllina. Tað nyttar ikki at tosa um persónligt frælsi, út frá bíbliuni, vit hava trúðarfrælsi í Føroyum.

 

Vit mugu gera okkum greitt, at talan er í hesum førum ikki um, at vit skulu rættvísgera hví samkynd skulu sleppa at ganga saman í skrásett parlag. Hetta eru eini grunnleggjandi rættindi, sum eru skerd, samfelagið hevur ikki rætt at skerja hesið rættindi.

 

“Hví skulu fólk sleppa at ganga saman í skrásett parlag ?” hesin spurningur er at venda øllum á høvdinum, so leingi, at hetta ikki skerjir rættindini hjá øðrum í samfelagnum, so skulu øll hava somu rættindi sum onnur. Spurningurin er heldur: Hví skulu fólk ikki sleppa at ganga saman í skrásett parlag ? Higartil hevur eingin klára at svara hesum spurningi. Minst til vit hava trúðarfrælsi, so at bíblian sigur okkurt er ikki ein haldgóð orsøk.

 

Um lógin um skrásett parlag ikki verður viðtikin, hava vit valt mannarættindini frá og móseslóg verður viðtikin. Eg spyrji: hvat verður tað næsta sum fundamentalistarnir fara at krevja, verður tað at svínakjøt skal forbjóðast, ella tað at kvinnurnar skulu út um býgarðarnar tá tær hava mánasjúku, ella tað at vit ikki mugu fara í brúsu saman í Svimjihøllini.

 

Nei lat okkum heldur arbeiða fyri einum samfelag har eingin verður kúgaður og mannarættindini verða vird.

Vit mugu fordøma danir!

Eg meini at Føroyar eiga at vísa fyri umheiminum at vit ikki kunnu stuðla fremmandahatrinum hjá dønum. Nýggi útlendingapolitikkurin hjá donsku stjórnini hevur longu sett Danmark í andstøðu í Evropa, og ynskja vit ikki somu lagnu, noyðast vit at gera heimin varðan við, at vit ikki stuðla fremmandahatri.

 

Nýggja uppskotið hjá donsku stjórnini deilur danska fólkið upp í fyrsta flokks borgarar, og annað flokks borgarar. Hetta er eitt tað størsta alment stýrda rasistiska átak í vestur Evropa síðan annan veraldarbardaga og skal síggjast sum ein bleytari og tillaga útgáva av apartheid.

 

Tað er bert ein spurningur um tíð áðrenn onkur dregur Danmark fyri ST-mannarættindadómstólin og vinnur sakina. Tað er ikki torført at skilja hvat hetta hevur við sær tá talan er um útflutning, og altjóða samstarv annars.

 

Ynskja vit sum føringar ikki at vera ein partur av hesum, mugu vit gera vart við hetta og tað nú. Hvussu fer eitt handilsboykott av Danmark at ávirka okkum?

 

Neyðugt er at Føroya Landsstýri eru undangongumenn í altjóða átøkunum móti Danmark, hetta vísur altjóða samfelagnum at vit sum føringar ikki stuðla fremmandahatrið, og ikki velja at síggja onnur fólk sum annaðflokksborgarar bara tí danska stjórnin sigur tað.

 

Seinastu nógvu árini hevur Danmark havt nógv tí harðastu útlendingalógina í vestur Evropa, og hetta hevur bert ført alsamt verri integratión við sær. Síðsta danska stjórnin við sokallaða sosialdemokratinum Poul Nyrup Rasmussen á odda kappaðist við Dansk Folkeparti um at spreiða fremmandahatur, hetta skapti ein hatskan hugburð í stórum parti av danska fólkinum. Tá ein penur sosialdemokratur kundi føra ein tílíkan politik, so var hann nokk ikki galin.

 

Tað er tí nú sera torført hjá fólki av øðrum uppruna enn donskum at fáa arbeiði í Danmark. Ung fólk av øðrum uppruna enn donskum sleppa ikki inn á dansistøðini, og sera torført er hjá hesum at fáa bústaðir. Hetta hevur verið galdandi í skjótt nógv ár, og hevur avlaga tilverðuna hjá nógvum fólki. Tað er lætt at skilja, at nøkur av hesum fólkum, ofta ungir strongdir menn, enda úti í brotsverkum.

 

Og júst hetta við brotsverkunum hava Poul Nyrup Rasmussen og hansara kumpanar brúkt sum orsøk til at gera útlendingapolitikkin enn strangara, og spreiða enn meira hatur og ræðslu millum vanliga danskaran.

 

Men nú eru sokallaðu sosialdemokratarnir ikki í stjórn meira. Ein høgra stjórn er komin til valdiå, og hendan stendur við einum stórum trupuleika: Hvussu kann hendan stjórnin føra ein meira høgra vendan útlendingapolitikk enn tann undanfarna stjórnin gjørdi? Hetta er torført, eftir sum hetta var tann strangasti politikkurin í vestur Evropa.

 

Fólk eru rødd av øllum ræðumyndunum sum politikkarar og fjølmiðlar hava mála, og krevja ein harðari politikk. So núverandi danska stjórnin velur at argumentera við, at í arabisku londunum er politikkurin so og so strangur og tí kunnu vit brúka sama politikk yvir fyri arabum. Danska stjórnin velur altso at melda seg úr vestur Evropa á hesum økið. Danska stjórnin velur ein politik sum er kendur úr Suður Afrika, úr Irak úr Nazi týsklandi og Ísrael.

 

Men vit føringar hava ongan áhuga í at melda okkum burturúr Evropa, tí mugu vit siga stop, og saman við hinum londunum fordøma okkara donsku ríksfelagar.