Nú úttalaðu eg og Marius okkum um Illtonkt í sendingini Lyst í gjár.
Hetta var útfrá framførslunum hjá Silvurdrongi og Allahn. Tvær fínar framførslur, ið bygdu brandið Illtonkt, sum nakað spennandi nýtt og gott.
Men harra mín guð altso, alt, sum hasir báðir bygdu upp, bleiv væl og virðiliga brotið niður í gjár, tá annar partur av Illtonkt kom út. Fyrireikararnir áttu veruliga at sett eitt lítið góðskukrav til tilfarið, ið teir leggja út. Míni nossir krupu hálvavegna uppaftur í kroppin, og eg havi gingið og hoppa allan dagin fyri at fáa tey niður aftur.
Tað var serliga Bárður DC, ið skaraði framúr í síni vánaligheit í hesum beint út sagt elendiga partinum av Illtonkt.
Fy for helviti sigi eg bara!
Bárður hevði so torført við at ríma á føroyskum, at minst 40% av orðunum vóru útlendsk, hansara artikulering var so ring, at man næstan ikki skilti hann, og so hevði hann bara tveir vinklar, ið hann helt vera stuttligar “Hehe, eg havi mogga mammu tíni” og “Hehe, tú ert bøssi”
Javel, ikki beinleiðis kreativt val av vinklum, men hevði hann so kunna gjørt okkurt kreativt við vinklunum, so hevði tað kanska verið ok. Men nei, punchlines vóru ongar, og tað er einki stuttligt at kalla ein ungan mann, ið gongur í Sirkus og er partur av tí alternativa partinum av ungdóminum fyri bøssa, tí faktiskt skíta tey ungu á um onkur er bøssi, tað er ikki sum, tá eg (og Bárður) var ungur, og tað var stuttligt í sær sjálvum at onkur er bøssi.
Eg segði í gjár, at eg helt meg vera for gamlan til at luttaka. Bárður, sum er væl yngri enn eg, vísti veruliga hvussu galið tað kann ganga, tá ein roynir at spæla yngri enn man er.
Solow, var ikki nógv frægari, kvaldist í orðinum og gloymdi sín part, so hansara 2 minuttir blivu heldur stuttir. Rímini vóru tvungin ofta við at umskipa setningnarnar, so teir kennast heilt konstrueraðir. Eitt sindur sum ein 12 ára gomul genta, sum júst byrjar at yrkja.
Tó so, Solow var nakað væl frægari enn Bárður, ið annars førir í atkvøðugreiðlsuni beint nú. Vónandi fara mínir skilagóðu lesarar at atkvøða, soleiðis at vit sum land ikki siga, at hatta sum Bárður gjørdi var betri enn nakað annað í verðini.
Eg tosaði við ein, ið royndi at siga mær, at tað var mín smakur, og at eg ikki kundi siga, at Bárður var vánaligur, tí onkur helt tað vera stuttligt. Tað er so eisini sjón fyri søgn, Bárður er frammanfyri Solow í atkvøðugreiðsluni. Farið inn og broyti tað her.
Men vita tit hvat, tað passar ikki, at Bárður var eitt sindur stuttligur, ella at tað snýr seg um smak.
Eksekveringin var ómetaliga ring, heilt galið, sum eg havi sagt omanfyri, bæði í framførslu og í tilfari.
Har eru tveir møguligar orsøkir til at halda tað vera stuttligt. Eitt er at man bara hatar bøssar, og tí heldur tað vera stuttligt, at onkur brúkar bøssi sum nakað fornermandi. Hin orsøkin er um tú ert skápsbøssi, og okkurt kitlar í tær, tá onkur kallar ein annan bøssi.
Nú onkur øsir seg, um at eg eri for bersøgin her, so hava hesir báðir stilla seg upp til Illtonkt, og mugu tola sama tóna aftur.
