Við einum góðum blandi av heimagjørdum løgum og Uriah Heep klassikarum spældi Deiggj eina fína konsert í Flagstjaldinum.
Deiggj hevur seinastu nógvu árini mest spælt til dans og annars virkað sum Uriah Heep lánibólkur, eitt nú saman við gamla Uriah Heep sangaranum John Lawton.
So fyri ein gamlan Deiggj fjeppara var tað við stórum spenningi, at eg fór á konsert, har bólkurin frammanundan hevði boða frá, at skráin eisini fór at fevna um teirra egna tónleik.
Eg eri uppvaksin við LP’ini hjá Deiggj, og tí var stuttligt at hoyra løg sum Slatur, Ein blóma og Prúða land mitt, spæld av nærum somu manning á nærum sama hátt sum upprunaliga útgávan. Tí Deiggj ljóðaði sum ein 80 ára bólkur, og autentiska ljóðið hjá bólkinum er enn tað sama, eisini hóast upprunamanningin hevur styrkt seg við yngri kreftum; Rana Hammershaimb Christiansen á trummum og Konnie Kass á saksofon og kórrødd. Hesi bæði yngru komu væl frá uppgávuni. Men skal nakar veljast, sum skaraði framúr av upprunamanningini, so má tað vera gittarleikarin Páll Lave, sum gandaði feitar soloir úr sínum gittari.
Umframt gomlu Deiggj klassikararnar vóru eisini fleiri nýggjari løg, og her reyk mitt gegni væl og virðiliga, tí áðrenn eg visti av tí, kunngjørdi Fróði knappiliga, at næsta lagið var “Vetrarmorgun”, sum eg havi skrivað tekstin til fyri eini 20 árum síðan. Hetta kom sum eitt yvirraskilsi, og hevði eg vita hetta áðrenn, hevði eg neyvan valt hesa konsertina at ummælt. Men hetta má so vera.
Sum heild vóru nýggju løgini eisini sera góð. Fróði hevur góðar gávur at skriva løg, og áhugavert hevði verið at fingið nøkur av hesum løgum á fløgu, okkurt sat kanska ikki heilt líka væl, sum tey gomlu løgini, men eg eri sannførdur um, at arbeiddi bólkurin við tí í upptøkuhølunum, kundi úrslitið blivið ordiliga gott.
At Deiggj hava spælt saman leingi hoyrdist væl, tí teir spældu væl. Eisini vóru røddirnar serstakliga góðar. Teir báðir Dennis Lave og Fróði Vestergaard skiftast at syngja fyri, og tað gera teir væl. Serliga er røddin hjá Fróða ein frægd at hoyra. Men tíanverri manglaðu bæði Fróði og Dennis, tað pondus, sum ein oddamaður skal hava, og hetta gekk harliga útyvir konsertupplivingina.
Eg haldi persónliga, at tað er ein óskikkur, at tónleikarar koma til tílík stór tiltøk, og hava nótastativ við tekstunum á. Tað átti at verið minsta krav, at teir duga sínar sangir, men bæði Dennis og Fróði høvdu nótastativ, og stardu stívt niður í tekstin meðan teir spældu. Hetta fekk teir at síggja ósikrar út, og forðaði beinleiðis fyri sambandi við áskoðararnar.
Tað var í teimum síðstu løgunum, Prúða land mitt, og teimum trimum Uriah Heep løgunum, The Wizard, July Morning og eykalagnum Easy Living, at Fróði og Dennis slitu seg leysar frá nótastativunum og traðkaðu fram. Hetta fekk bólkin at koma út um pallkantin, og vísti hvussu gott tað kundi havt verið. Hesa løtuna kókaði veruliga frammanfyri pallin. Hóast frásøgumaðurin Ólavur Presley ikki metti tíð vera til at spæla eykalag, so vildi fjøldin tað øðrvísi, og tí fingu við Easy Living. Sum ein rumpusparkandi enda á framførsluna.