Samanumtikið var gott lív í alla konsertina. Men tað var ikki eitt lag, ið fekk allar størstu reaktiónina frá áskoðarunum. Óljóðið var øgiligt. Eg kendi meg deyvan eina góða løtu aftan á. 500 konufólkarøddir skríggjaðu av ovfarakæti, tá Noam lat seg úr skjúrtini og stóð í berari undirtroyggju.
Vit mundu vera eini 100 mannfólk í hølunum, flest øll vóru har saman við damunum. Vit skríggjaðu ikki líka hart, tá Noam fór úr skjúrtini, men eisini vit fingu eina góða konsertuppliving. Bólkurin spældi heilt væl.
Tónleikararnir góvu seg fult út alla tíðina. Meðan Noam hevði fatur í øllum áhoyrarunum. Her var talan um eitt bland av karisma og arbeiðsorku, ið bara riggaði. Onkuntíð spældi hann gittar onkuntíð ikki, men alla tíðina meistraði hann kynstrið at koma út um pallkantin.
Úr lippukassanum
Eg lati lokið upp á lippukassanum og stingi hondina niður og taki fram brot úr onkrari grein úr savninum