Lawetz spældu rættuliga tíðliga fríggjakvøldið, men alíkavæl var rættuliga nógv fólk savnað í 1000 fermetrar stóra flaggsteltinum. Tó ikki nóg nógv fólk til at ljóðmyndin gjørdist nøkurlunda góð. Teltið hevði ein keðiligan eftirklang, sum fekk flestu bólkarnar, sum spældu har, at ljóða óneyðuga illa, tó betraðist ljóðið alt fleiri fólk vóru í teltinum.
Summarfestivalurin
Glaði og festligi poppurin hjá Lawetz legði upp til, at tónleikurin var hart frá, og hetta fekk ljóðið at versna enn meira. Ljóðmaðurin Alexander Gaard, sum telist millum bestu ljóðmenn í landinum, stríddist fyri at fáa tað at ljóða væl, men til fánýtis. Ringa ljóðgóðskan og tað rættuliga ósjarmerandi umhørvið í teltinum var ein vána karmur fyri ein av teimum mest spennandi føroysku bólkunum. Men bólkurin kom væl frá uppgávuni.
Spæligleði og góð løg eyðkendu framførsluna. Tónleikurin var eitt sindur 80’ara kendur poppur á ein modernaðan hátt, við tveimum blásarum, tveimum gittarum, bassi, trummum, sangi og kóri, var ljóðmyndinn bæði festlig og stór. Tilfari var nýtt tilfar, og tilfar vit kenna frá Prix Føroyar undankappingunum í ár og fyrra árið.
Serliga vóru tað løginiCompletely og xx ,sum bæði hava verið á 15 teimum bestu, ið fingu lív í áhoyrararnar. Lawetz eru tíanverri ikki so virknir á konsertpallinum, og tað var tí eitt kærkomið høvi at hoyra teir. Hetta vóru áhoyrararnir kanska greiðir yvir, tí teir vildu illa sleppa bólkinum av pallinum aftur, og “umaftur” rópini rungaðu í teltinum, men Lawetz høvdu ikki nakað eykalag at spæla, so tað varð av ongum.