Summarfestivalurin í ár var ivaleyst ein tann best eydnaði Summarfestivalurin higartil. Breiða tónleikaskráin í ár var merkt av føroyskum bólkum, við einans tveimum útlendskum nøvnum. Men bæði føroysk og útlendsk nøvn vóru ótrúliga væl vald til stóra familjufestivalin.
Flestu av best dámdu bólkunum her heima fóru á pall í Klaksvík hetta vikuskiftið, og hetta gav fólkaveitsluni, sum Summarfestivalurin er, eitt gott undirspæl. Kryddað við tveimum útlendskum nøvnum, ið á hvør sín hátt eru risastór, og sum eftir konsertunum at døma eru sera vælumtókt í Føroyum. Eg havi á nordlysid.fo ummælt útvaldar konsertir, og undir mentannarteiginum á síðuni, kunnu hesi lesast.
Risastóra mannamúgvan, ið var savnað á Vágsbøi, tá írsku poppdreingirnir í Westlife spældu sín vælpoleraða og vælspælda popp, er nokk størsta konsertin, ið hevur verið í Føroyum, men fyri meg sum festivalgest og ummælara var tann enn einaferð føroysk nøvn, ið góvu mær bestu upplivingarnar.
Lær at siga noy
Fyri meg var tað serliga stórsligna konsertin hjá Páll Finnur Páll á Stóra Palli leygarnáttina, ið gjørdist besta upplivingin. Bólkurin fekk veruliga fjøldina upp á kók.
Tað var ein øgiliga fantastisk løta, at standa har millum øll tey nógvu fólkini á Vágsbøi, sum av øllum hjarta sungu reglur sum: “Lær at siga noy, tá menn vilja pula tær, gong hesa kærleiksleið við mær”.
Meðan eg stóð har við liðina á Steintóri Rasmussen, mátti eg staðfesta, at tað sum Frændur var fyri 80’ini vóru Páll Finnur Páll fyri 0’ini. Eingin kemur teimum til kníggjana, tá talan er um at spæla og skriva lætt svølgiligan góðsku popp á føroyskum máli, við tekstum sum eru viðkomandi og sum øll duga at syngja.
Stóra annleggið ljóðaði betur hesa løtuna, enn nakra aðra á Vágsbøi alt vikuskiftið, og tað haldi eg vera fantastiska flott av føroyska ljóðmanninum.
Tungur Málmur
Hin ordiliga stóra upplivingin var fyri meg konsertin hjá tunga málmsbólkinum Synarchy í FLAGS-tjaldinum. Hesin tónleikurin hevur ikki serliga breiðan málbólk, og tí var tað heldur ikki nógv fólk í teltinum, nøkur fá hundra, tá mest var. Men tey sum blivu verandi vóru ein blandaður skari: fyrst og fremst langhærdir dreingir í svørtum t-troyggjum og langhærdir og langskeggjuttur menn í leðurjakkum og so øll møgulig tilvildarlig fólk í øllum aldrum og útsjóndum. Men gomul sum ung blivu rørd av tónleikinum, og tað er tá, at tónleikur veruliga livur upp til sítt endamál.
Tað var deiligt at síggja, at Summarfestivalurin eisini letur tílík smøl nøvn spæla, serliga tá tey hava eina sovorðna dygd, sum Synarchy, tí júst hetta gevur fólki, ið vanliga ikki hoyrir tílíkan tónleik, upplivingar, ið tey neyvan vilja vera fyri uttan.
Fleiri aðrar góðar løtur
Ein røð av syngið-við slagarum og útvarpshittum framførd av teimum, ið hava gjørt tey og við teimum røddum, ið vit øll hava lært at elska, soleiðis kann framførslan hjá Tinganest best lýsast, og hendan løtan tá bólkurin framførdi í FLAGS-tjaldinum kendist onkursvegna stórsligin.
Tað var somuleiðis hugaligt at síggja hvussu nógv The Dreams hava ment sína framførslu. Ella at uppliva hvussu gott samband ávikavist Grandma’s Basement og Kim Hansen høvdu við sínar áskoðarar.
Eg var ikki á øllum konsertum, og tí hava møguliga verðið aðrar løtur, ið áttu at verða nevndar, men Summarfestivalurin er so nógv annað enn einstakar konsertir, hetta er ein fólkafest.