Benjamin Petersen

Jólakalendarin 12. desember – Dagsins gáva til tín

Tað var ein heilt serlig uppliving, tá eg og eini 100 onnur vóru savnaði í Reinsarínum til fyrstu av trimum jólakonsertum hjá serstakliga væl spælandi bólkinum Bjøllubandin. Í kvøld vóru gestirnir Guðrið Hansdóttir, Hallur Joensen og Høgni Lisberg, men sum ein eyka kalendaragáva fingu vit eisini Jessicu, dóttir Hall við eini vakrari útgávu av “Oh Holy Night”.

Tiltakið hevði nógv hæddarpunkt, og ringt er at koma uttan um “Sleturokk”, har teir báðir Bjøllubandittarnir Benjamin Petersen og Knút Háberg Eysturstein sungu, ella “A Spaceman Came Travelling” hjá Chris De Burgh og “Santa Claus is Coming to Town”, sum Høgni Lisberg tulkaði meistarliga.

Men einki av hesum er dagsins gáva í dag, ístaðin er tað eitt annað absolutt hæddarpunkt: deiliga løtan, tá Guðrið Hansdóttir bjóðaði Halli Joensen á pallin, og tey saman sungu “Blue Christmas”, eg pilkaði telefonina úr lummanum og filmaði løtuna, her er hon:

Góðu fittu Nudlalesarar

Nú í jólamánaðinum, er ein jólakalendari er á hvørjum horni. Mær so líkt, so vil eg ikki skilja meg burturúr, so sjálvandi er eisini ein jólakalendari her á Nudlum.

Hvønn dag fram til jóla deili eg okkurt gott við tykkum. Tað kann vera ein góður sangur, ein góð mynd, ein yrking, eitt viðmæli, ein leinkja, eitt filmklipp, ein søga, ein gáta ella okkurt heilt annað.

Seinastu 19 árini ella so, havi eg havt pakkakalendarar til synir mínar, líltar gávur, summar jólaligar, aðrar ikki so jólaligar. Soleiðis verður eisini her á Nudlum.

Vónandi tíma tit at vitja aftur, um ikki hvønn dag, so næstan hvønn dag, eg kann enntá lova, at summi klipp ella sangir vera somikið góð, at tit saktans kunnu vitja fleiri ferðir hvønn dag.

Tykkum ynskist ein góður jólamánaði.

Jólanissi

Farið á konsert í kvøld

Í gjár seinnapart fundaðist eg á Reinsarínum í Tórsgøtu. Niðrið undir vandi Bjøllubandin saman við fyrst Høgna Lisberg og síðan Guðrið Hansdóttir.

Hóast eg sat uppi á loftinum, og hóast ljóðið ivaleyst ikki var endaliga gjørt, so ljóðaði tað einastandandi vakurt. Guðrið sang sum ein eingil, og Bjøllubandin er framúr.

Stuttligt at hugsa sær, at fyri nøkrum fáum mánaðum síðan, hevði Havnin ikki sítt egna spælistað, og nú er hetta spælistað katalysator fyri nøkrum so fantastiskum, sum hesum jólakonsertunum, har tú hevur nakrar av okkara fremstu tónleikarum: Benjamin Petersen, Knút Háberg Eysturstein, Per Ingvaldi Højgaard Petersen og Mikael Blak, ið agera húsorkestur í trý kvøld, og hvørt kvøldið hava teir so tríggjar jólastjørnur við sær.

Í kvøld er tað so Guðrið Hansdóttir, Høgni Lisberg og sjálvur kontrikongurin Hallur Joensen, hvussu feitt er tað ikki. Á veg út av fundinum í gjár kom eg framvið pallinum, har vaktarskiftið var, Guðrið var liðug at venja og Hallur kom á pallin. Eg náddi líka at hoyra hann syngja eina einkulta reglu av einum jólasangi, áðrenn eg fór oman til bilin við vón um, at parkeringsvørðarnir vóru í jólahýri.

Tað vísti seg, at teir høvdu lagt mær eina jólagávu undir viskaran, men jólaliga íblástur av deiliga tónleikinum, megnaði eg ikki so frætt sum at ilskast inn á meg sjálvan um hetta.

Ummæli Høgni Lisberg – Call For a Revolution

Mánadagin var eg aftur gestur í Brunsj fyri at ummæla fløguna “Call For a Revolution” hjá Høgna Lisberg. Hetta er 6 fløgan hjá Høgna, og alla tíðina hava vit uppliva eina búnan, og tað gera vit aftur her.

Aftur hesaferð er fløgan framleidd av Høgna og James Thomas, ið eisini framleiddu Haré Haré og Con Man. James Thomas ljóðblandaði eisini føroysku stuttfløguna, ið Høgni gav út í fjør. Teir báðir rigga ótrúliga væl saman, so tað er gleðiligt at samstarvið heldur fram.

Nú havi eg verið so heppin, at hoyrt Høgna spæla tvær konsertir seinastu vikurnar, fyrst í Reinsarínum við fullum bólki, konsertin var heilt framúrskarandi góð. Hetta var fyrstu ferð, at eg hoyrdi flestu løgini, so eg fekk eitt fyrsta inntrykk, sum var live.

So hoyrdi eg hann aftur á Hoyma nú leygarkvøldið, har útrykkið var barberað niður til Høgna á sang og gittar og Benjamin Petersen á gittar og kór. Nú hevði eg lurta eftir útgávuni í yvir eina viku, so nú kendi eg løgini nógv betur. Men hetta at uppliva tónleikin so naknan ger, at man fær eitt heilt annað inntrykk av løgunum, og man sær betur, hvussu væl tey halda sum løg.

Seinastu tvær útlendsku fløgurnar hjá Høgna hava verið heilt fantastiskar, men eisini ræðuliga framleiddar, har Høgni og James Thomas hava spælt flestu ljóðføri sjálvir. Hesaferð er tað øðrvísi, nokk fyri fyrstu ferð nakrantíð hevur Høgni fingið ein bólk, sum livur upp til potentialið hjá Høgna, eg haldi serliga at konsertin í Reinsarínum vísti tað.

Høgni spældi á G! í sambandi við Con Man útgávuna, eg haldi, at tað var í fjør. Tá hevði hann Jan Rúna Poulsen og Knút Háberg Eysturstein við sær, tað var eisini ein framúr framførsla. Nú hevur hann so bygt víðari á tann bólkin, har Benjamin Petersen og Mikael Blak eru komnir við.

Hetta er ein heilt framúrskarandi manning, og Høgni hevur so valt at arrangera løgini saman við teimum (tó ikki Benjamin), at jamma seg til úrslitið, og tað riggar væl, og gevur løgunum nakað eyka, í mun til seinastu útgávurnar, har tónleikurin er bryggjaður saman við James Thomas í upptøkuhølunum.

Eg haldi, at tónleikurin er nokkso tvíbýttur á hesari útgávuni, og tað er hann sum so hjá Høgna á seinastu nógvu útgávunum, vit hava balladurnar, ið eru vakrar og inniligar, og so hava vit eitt slag av modernaðum og ræðuliga funky soul rokki uppá tann feita mátan.

Tað hoyrist væl á tónleikinum hjá Høgna, at hann er trummuleikari, hetta er ordiliga rútmiskur tónleikur, beatið hevur nógv at siga.

Tekstheimurin er heilt óluksáliga politiskur, men tað hevur hann verið á nógvum av hansara seinastu útgávum, men kanska serliga tittulin “Call for a Revolution” penslar tað út hesafeð.

Lagið er sera funky og livandi. Tað er fyrsta lag á fløguni og hevur eina áhugaverda byrjan har lagið akkurát sum verður vundið í gongd og finnur fótafestið, ið er ræðuliga feel good, næstan Gorillaz kent. Men teksturin er ultra politiskur, ein regulerur kampsangur, ordiliga 60 ára kent, men í sera modernaðum hami. Hetta átti at verðið slagsangur hjá anti Wall Street rørsluni.

Hann tosar um The Tower í fleiri sangum m.a. tí fyrsta og næsta, ið er tey í tornunum, ið bestemma, eg kann bara ímynda mær, at hann tosar um háhús, har kapitalistarnir sita og bestemma yvir okkum. Hann nevnir t.d. eisini Anonymous, felagsskapin av teldusnýkum, ið berjast fyri opinleika og móti órættvísi. Hann sigur:

“Raise Your voices and take what’s yours all you anonymous.”
Sjálvandi kann tað vera øll okkum andlitsleysu, ið eru finnir í leikinum hjá kapitialistunum, men eg haldi ikki, at tvítýdningurin er ótilvitaður.

Hoyr ummælið av fløguni her

So var ummæli aftur á skránni

Fløgan hjá Jákupi Eli; Nóasynd umframt ein røð av konsertum var á skránni, tá eg vitjaði Eyðfinn Jensen í Brunsj, næstseinastu ferð áðrenn sendingin fer í summarfrí.

Hoyr eitt nú ummæli av Benjamin á F’Ljóð stovukonsert, av Lív Næs í Sirkus og Absent Silver King og Hamferð í Mentanarhúsinum í Fuglafirði. Umframt sjálvandi Nóasynd hjá trubadurinum úr Sumba.

Jólakalendarin 24. desember – gleðilig jól til tín!

Allan jólamánaðin havi eg her á Nudlum forkelað tykkum við ymiskum áhugaverdum, men í dag sjálvan jólaaftan ber av. Eg kann borðreiða við ongum minni enn einari sensatión. Eg havi fingið hendur á endurinnspælingini av lagnum “Koyr okkurt í mína hosu”, ið Karaoke bólkurin Konfekt hevur gjørt við teimum originalu sangarunum. Elis, ið tykist at vera óforgongiligur, og sær líka ungur út enn, og so fittu gentunum Arinu, Ránnvá og Elin Mariu, ið eru vorðnar fittar vaksnar konur.

TRÝST HER:

Koyr okkurt í mína hosu – Konfekt

Konfekt er mannað av:
Benjamin Petersen
Mikael Blak
Una Árting
Per I. Højgaard Petersen

Í Degi og Viku fríggjadagin 21. desember, var sjónvarpið og vitjaði í upptøkuhølunum og har fingu vit eisini innlit í, hví tær báðar, ið sungu á upprunalagnum, eru tríggjar í dag. , innslagið er partur av Degi og Viku sendingini, ið liggur her

Góðu fittu Nudlalesarar

Nú í jólamánaðinum, er ein jólakalendari er á hvørjum horni. Mær so líkt, so vil eg ikki skilja meg burturúr, so sjálvandi er eisini ein jólakalendari her á Nudlum.

Seinastu 17 árini ella so, havi eg havt pakkakalendarar til synir mínar, líltar gávur, summar jólaligar, aðrar ikki so jólaligar. Soleiðis verður eisini her á Nudlum.

Hørpuspælarin – Hanus syngur Poul F. notatir til ummæli í Kringvarpinum

Hetta er eitt meistaraverk!

Ein fantastisk útgáva. Líka síðan Gaman og Álvara kom út í 1988 havi eg bíða eftir hesari útgávuni. Eg skal ikki siga, nakað ringt um Bukett, Från Læddikken, ella maxisingluna, sum kom út í vár. Men tær verða ikki taldar millum størstu mentunarligu dýrgripir, sum Føroyar hevur framalt, men tað ger hendan.

Eg havi hug, at siga, at hendan fløgan er uppaftur betur enn Gaman og Álvara, Lutvís tí Hanus syngur somikið væl, men eisini tí framleiðslan er so øgiliga góð.

Væl spæld, væl arrangera, væl upptikin og væl ljóðblanda og alt fullkomiliga trúfast móti Hanusi, soleiðis sum vit kenna hann, tá hann er best.

Eg bleiv so glaður, tá eg sá, at Hørpuspælarin var tittullagið á hesari fløguni. Tann yrkingin er í mínari metan sjálvt høvuðsverkið í skaldskapinum hjá Poul F, so hvat er meira hóskandi á einari fløgu, ið væl kann gerast høvuðsverkið í tónleikinum hjá Hanusi.

Eg haldi, at Hanus fær tað besta fram í Poul F., tí tá man lesur yrkingasøvnini hjá honum, so er hann ikki líka sjarmerandi, sum tá Hanus framførir hann.

Skaldagávurnar hevur hann betur enn teir flestu, men hann er samstundis í støðum rasistiskur, øgiliga høgravendur politiskt, beinleiðis ófantaligur og óndur. Hann hevði ikki altíð tað fittasta lívssýni, men hetta varnast man ikki, tá Hanus syngur hann. Lutvís tí, at Hanus velur tær yrkingar sum hann ger. Men bert lutvíst tí t.d. “Ei svarar úr loyndardýpi”. Yrkingin virkar ikki serliga annstyggilig á fløguni. Eg sá, at ummælaran í Dimmu segði, at yrkingin er samfelagsrevsandi. Tað vitnar um manglandi kunnleika til Poul F. Yrkingin er í mínari metan slettis ikki meint samfelagsrevsandi. Hatta er meira ein staðfesting hjá Poul F. av hvussu hann kennur tað, og hvat hann heldur.

Í samrøðu við meg afturi í 1993, tá fortaldi Hanus, at hann hataði plátir, tí tær eru deyð ting. Hann greiddi mær frá, at tónleikur skal berast út av fólki til folks og ikki av deyðum tólum. Eg helt tá, at tað var eitt nokkso áhugavert sjónarmið hjá einum manni, sum við Ommu Ludvík hevði havt eitt tað størsta hittið seinastu 10 árini, umframt eina aðra landaplágu við 18, og sum síðan hevði givið út eina plátu, sum seldi yvir 3.000 eintøk.

Men hann greiddi mær frá, at fólk høvdu plága hann í áravís at geva fløgu út, og at hann var farin í gongd fleiri ferðir, men at tað datt niðurfyri aftur. Men eftir sum Poul F. fylti 90, og hann hevði rættiliga nógvar løg, sum vóru gjørd til yrkingar hjá honum, hevði hann gjøgnumført hetta.

Hanus er øgiliga pertentligur, tá tað kemur til ljóð, eg havi onkuntíð spælt har sum hann hevur spælt, og ljóðroyndirnar hjá honum hava tikið øgiliga langa tíð. “Gaman og álvara” bleiv ljóðbalnda tvær ferðir, báðu ferð í dýrum studioum í Danmark. So tað er ordiliga gleðiligt, at hann hesaferð er sloppin at arbeiða saman við teimum bestu fólkunum vit hava í Føroyum.

Eydnulandið – Millum Heims og Heljar:
Langtanin eftir Himmalinum, ið ikki er til, statement, byrjan.
Yrkjarin Poul F., ið á ein ótrúliga vakran máta lýsir langtanina eftir himmalinum, kundi verið ein sálmur, men so er endin bara ordiliga speiskur. Fangar yrkjaran væl, tí hann nemmiliga meistrar tað vakra so væl, og samstundis kann vera so fanansaktigur. Ótrúliga gott, eg síggi næstan eina møtifjøld fyri mær, sum situr og lýður á við gleði, og so bara fær ein frammaná – BANG!. Tónleikurin byggir bara stemming, feitt kór liggur undir, og minimalistiskt spælt. Av meistarligum tónleikarum og sungið so vakurt og inniligt av Hanus, og tá poeingið er sagt, so steðgar sangurin, fantastiskt.

Hjartanskæri dýrdarskattur:
Kærleiksyrking, hálverotisk, hetta er ein styrki hjá Poul F. Tað er vakurt og onkuntíð hálvfúlt, men enn vakurt. Lagið er eitt sindur lívligt, og hevur meira erotikkin enn romantikkin yvir sær

Grønlandsfararin og gentan – Lívsins Kvæði:
Ótrúlig sorgblídni í teksti og lagi og sangi. Eitt av teimum løgunum, ið beinanvegin fangaði, teksturin er so sentralur. Poul F. var ein ótrúliga fólksligur yrkjari, skrivar til vanliga fólki, og vanliga fólki tá, var sjómaðurin. Hetta er ein ordiliga kend støða. Poul F. sigldi sjálvur, tá hann var heilt ungur, so hann kennur tað, at skula fara avstað.

Ei svarar úr loyndardýpi – Millum Heims og Heljar
Her er tann politiski og rái Poul F. tann sami, sum vit kenna úr deyða Magnusar Heinasonar, feelið í lagnum minnir ikki sørt um Deyða Magnusar Heinasonar. Eg haldi Magnus Johannesen og Andras Olsen skapa ein ræðuliga feitan stemming her.

Kom Høvdingi frá Golgata
Rátt og vilt, og rokkut, aftur er andsøgnin í frelsandi og myrðandi harranum í yrkingini. Sum so bara orðini hjá einum dómadagsprætikanti, men í hesum forminum verða tey løgd nakin. Eg haldi, at tey villu løgini á hesari útgávuni riggað betur enn tey villu á Gaman og Álvara, tað er orsaka av teimum góðu tónleikarunum,

Kvirra – Lívsins Kvæði
Eitt slag av millumstykki, næstan tosar við tóna, yvir tónar, tað var eisini tílíkt á Gaman og Álvara, og tað samlar eitt sindur.

Karina – Millum Heims og Heljar (týðing úr svenskum)
Øgiliga gott lag, klassiskt Hanus lag, pent og inniligt og vøkur sorgblíð orð hjá Poul F. Vakri Poul F. og fangandi lag. Tónleikurin og kórið stiðja væl uppundir. Aftur púra diskret stemningsskapandi kór. Sum er 100% trúðfast móti Hanusi.

Sævarmoy – Millum Heims og Heljar (týðing úr finskum)
Hetta er eitt ótrúliga vakurt lag, Hanus syngur við so lágum tempo, og vakurt, at eg næstan ikki kann trúgva tí:

Spæl brot: 1. Vers + kór

Og so kemur kórið inn, hetta er so vakurt, og sorgblítt. Inniligt kærleiksyrking til føroyska málið.

Til mitt eftir lívslangara leitan nýfunna dreymafljóð – Ramar Risti Hann Rúnirnar
Hetta er fyrsta yrkingin hjá Poul F. sum Hanus fekk fatur á, og hann gjørdi tá lag til hana. Um tað er hetta lagið ella ikki veit eg ikki. Men hetta er tað, sum byrjaði øllum Poul F. sambandinum hjá Hanusi, so tað er deiligt, at tað eisini sleppur við.

Nokkso alternativ version, her brýtur tað eitt sindur frá Hanusi, og blívur eitt sindur veitslukent, eitt sindur Budam og Teitur, ella sirkus yvir tí. Men tað gevur fløguni eina aðra dimension. Hetta eru nokk millum tey kendastu orðini hjá Poul F., so tað ger einki um tónleikurin fær størri pláss her, og tað ger einki um Hanus mumlar eitt sindur, tí vit vita hvat hann syngur.

Spæl brot 2.20 – 2.57

Hørpuspælarin – Lívsins Kvæði
Hetta er sjálvur hornasteinurin í øllum skaldskapinum hjá Poul F., hetta er ein ófatilig lýsing av tí, at vera skald. Eg føli hvørt orð fara út í hvønn krók í kroppinum, tá eg hoyri hetta. Hanus og Poul F. ganga upp í eina hægri eind.

Spæl brot 1.33-2.14

Eg leiki á hjartastreingjum
Sálmar, sum eitrandi spott…

Tónleikurin er eisini ótrúligur her. Aftur her verður tann neyðuga virðingin givin til orðini, undirspælið er minimalistiskt, men eisini varierandi til røddina hjá Hanusi og innihaldið í lagnum, tað saman við áhugaverdu søguni, ið teksturin sigur, ger hetta ordiliga langa lag áhugavert.

Eg tosaði við framleiðarar Mikael Blak um hetta lagið, tí tað er so væl eydnað, at tað skarðar framúr. Hann segði, at teir høvdu havt torført við at fáa lagið at rigga ordiligt, og noyddust at spæla tað inn live úr enda í annan, og tað er ikki bara bara, tí har eru 11 vers, og lagið er 8 ½ minutt, so tað krevur sínar tónleikarar, at gera tað somikið gott.

Góða ongantíð fer tú úr huga – Lívsins Kvæði:
Hetta er eitt ófatiliga vakurt lag. Kærleiksyrkjarin Poul F. Sungið so vakurt og inniligt av Hanusi. Yrkingin er skriva av einum gomlum Poul F., ið sær lívsins vetur koma nærri, og fyrireikar seg til tað. Hetta er ordiliga vøkur orð, sum eru uppi ímóti teimum vakrastu yrkingunum hjá Poul F., sum t.d. “á kundi á tíðarhavi” eisini er.

…og løtan hin signaða ríka

”Tíðin legg tínar veingir saman bert hesa stund”, sjáldan hava orðini hjá Poul F. Joensen, úr yrkingini ”Á kundi á tíðarhavi” virkað meira hóskandi, enn tá Hanus sang tey hóskvøldið.

Ummæli

Donsku tónleikarættindafelagsskapirnir Koda og Gramex høvdu boðið Føroya fólki á fund í Norðurlandahúsinum við tí endamáli at vísa, hvat felagsskapirnir arbeiða við. Teirra virkisøkið er tónleikur og júst tónleikur var tað, ið var á skránni.

Fjølbroytt skrá
Koda og Gramex høvdu í samráð við Norðurlandahúsið í Føroyum sett eina sera fjølbroytta skrá saman. United Voices, Benjamin Petersen, Aldubáran, Hanus og danski trubadururin Sebastian gjørdu hvør í sínum lagi og onkra løtu saman, sítt fyri at gera løtuna minniliga fyri okkum, ið vóru komin saman.
Hóast øll nøvnini á sín hátt vóru spennandi, so vóru størstu upplivingarnar teir báðir trubadurarnir Hanus og Sebastian, og serliga løtan við Hanusi og Aldubáruni var ógloymandi.

Eitt gott kór
United Voices áttu heiðurin at leggja fyri. Har var nærum fullsett í salinum í Norðurlandahúsinum, tá kórið undir leiðslu av Sigrid Rasmussen fór á pall. Við sær høvdu tey ein vælspælandi bólk mannaðan við góðum tónleikarum av verðsliga og kristiliga tónleikapallinum. Tey løgdu tó fyri uttan fylgispæl við einum lagi eftir abba Sigrid Rasmussen, Jens Guttesen. Sum heild var væl sungið, men einki útum tað vanliga, og lagið var eisini rættiliga vanligt, og hetta vísti seg at vera størsti trupulleikin hjá United Voices, her vórðu eingi mark flutt. Kórið syngur væl. Hetta eru nakrar av fremstu røddunum á krisitiliga tónleikapallinum, men talan er ikki um eitt superkór í stíl við Tarira, har tú fært gásarhold av vælveru, hvørja ferð tey lata munnin upp. Tí hevði verið ynskiligt, at skráin var eitt sindur meira áhugaverd, enn hon var. Stóra plussið við United Voices vóru mannligu solistarnir. Jónsvein Heinesen royndi seg í einum gospellagi hjá Regini Guttesen, og hesin maður hevur eina frálíka rødd við júst tí neyðuga kantinum fyri at verða ein góður solistur. Hann royndi eisini í besta gospelkór stili at seta lív í fólk. Men tann stóra sanggleðin, ið vanliga strálar úr amerikanskum kórum innan hesa tónleikagrein, var ikki at finna her, og uttan hana virkar gospel nokkso løgið.

Heine og Elvis
Heine Lützen var solistur í tveimum seinastu løgunum, ið hann eisini sjálvur hevði skrivað. Tað fyrra av hesum var eitt enskmælt lag, ið ikki var serliga spennandi. Men tá tey endaðu við klassikaranum “Tíðirnar Skifta”, kom fyrstu ferð eitt sindur av flog undir framførsluna. Heine hevur ein lítlan Elvis í búkinum, og á onkran hátt sat eg við eini kenslu av, at um hann bara lat Elvis sleppa, hevði framførslan veruliga farið á flog.
Alt í alt var upplivingin tó eitt sindur sum rugbreyð við livradeiggi, fínasta slag, men ikki so nógv meira enn tað.

Ringt at seta í bás
Næstur á pallin var Benjamin Petersen. Núverandi Deja Vu og fyrrverandi Brandur Enni og All That Rain gittarleikarin er ein framúrskarandi gittarleikari, ið smitar vanahugsan á bláman, tá hann fer á pall. Manningin við Mikael Blak á bassi, Brandi Jacobsen á trummum, Gunnar Guttesen á tangentum og Tróndi Olsen á trompet, bar boð um, at her fór ivaleyst at vera talan um jass. Men tónleiklurin lat seg ikki so lætt seta í bás, og gjørdist størsta upplivingin fyri meg eitt lag, sum nokk best kann lýsast sum popputur tung málmur. Instrumentali tónleikurin riggaði væl og gjørdist ongantíð keðiligur.

Spældu á hjartastreingir
Aldubáran átti ein høvuðsleiklut á konsertini hóskvøldið, umframt framførslu undir egnum navnið, spældi bólkurin undir hjá Hanusi og fór eisini á pall við Sebastian í einum lagi.

At Aldubáran altíð borgar fyri góðsku er alment kent. Hetta eru okkara bestu klassisku tónleikarar, og tað er við bivandi hjarta, at eg fari undir at skriva um tey. Hóast tey eru ómetaliga dugnalig, so er smakkurin ikki altíð nummar eitt, og klassisku tónleikapettini, ið vóru á skránni hóskvøldið vóru ikki tey mest spennandi.

Eisini tyktist innlivingin at halta eitt sindur, og hóast stykkini ikki vóru so long, tyktist løtan long. Hetta broyttist tó fullkomiliga, tá Hanus trein á pallin. Við tveimum Jacob Sande tulkingum og tveimum løgum av Boquet, vístu Hanus og Aldubáran, hvat innligt merkir, og tá eykalagið: “Á kundi á tíðarhavi” ljómaði í salinum, varð løtan fullkomin, og sum Poul F. sigur í hesi vøkru yrking, so var hetta “Løtan hin signaða ríka”, og væl vitandi um, at lagið var so stutt, ynskti eg, at tíðin skuldi leggja saman sínar veingir bert hesa stund.

Rørandi løta við Sebastiani
Eftir ein steðg var høvuðsnavnið, navnframi danski trubadurin Sebastian á skránni. Hesin úrmælingur hevur seinastu 30 árini givið 30 útgávur út, umframt at hann hevur skrivað tónleik til eitt ótal av sjónleikum, sangleikum, filmum og øllum møguligum øðrum. Tað man tí vera ómetaliga torført hjá Sebastian, at gera eina spæliskrá uttan at skuffa onkran, ið vil hoyra okkurt ávíst lag. Men skráin hetta kvøldið var góð. Sum hann sjálvur segði, so var okkurt gamalt á skránni og okkurt nýtt. Ja, okkurt var enntá rættiliga spildurnýtt. Her var serliga spennandi at hoyra løg úr einum spildurnýggjum leiki, ið Sebastian hevur skrivað til næmingar á donskum skúlum at framføra.
Sebastian vísti eins og Hanus stóra inniligheit, og við síni trilvandi rødd segði hann okkum lítlar søgur millum løgini, og tú kundi ikki latað vera við, at hugsa hvussu henda røddin, kundi megna at syngja so inniligt og rørandi. Mest rørandi løtan var framførslan av “Du er ikke alene”, ið hann ognaði vinmanni sínum Peter Thorup, ið andaðist her fyri.

Sebastian endaði framførsluna við at bjóða Aldubáruni á pallin við sær. Tey høvdu bert vant saman eina lítla løtu sama seinnapart, men Aldubáran vísti, hvussu væl tey hóska til at arbeiða saman við trubadurum. Hóast, tað ikki var heilt líka inniligt sum við Hanusi, so var løtan dýrabær og dekan ov ódrúgv.

Hugni við Flemming í Miðlahúsinum

Rættiliga fitt av fólki var komið saman, tá Flemming og bólkur hansara í gjárkvøldið bjóðaðu til konsert í Miðlahúsinum í Vágsbotni.

Tá Flemming og bólkurin hansara í gjárkvøldið skipaðu fyri tiltakið í Miðlahúsinum, var talan um meira enn bert eina vanliga konsert. Tiltakið var eitt bland av film- og myndaframvísing hjá Flemmingi, tónleiki og frásøgnum, serliga frásøgnum um lívið hjá Flemmingi millum Achéindianararnar.

Tónleikurin er rættiliga føroyskur í tí. Hetta eyðkenda slagið av bygdasligum blandi av blús, kontri og fólka rokki, sum veruliga rakar føroysku fólkasálina mitt í hjarta. Tó skal sigast, at hesin tónleikur vanliga ikki altíð hevur so góðar treytir. Ofta er hann illa spældur og sungin, men við einum bólki við nøkrum av okkara bestu tónleikarum, gav Flemming hesum tónleikinum veingir og skapti eina serliga, hugnaliga og fyrst og fremst erliga tónleikaløtu.

Fólk tyktist at hugna sær, og hølini vóru á tremur við hugna hesa løtuna. Við sær hevði Flemming tónleikararnir, ið eisini eru á fløguni hjá honum. M.a. sonin og gittarúrmælingin Benjamin Petersen. Á trummum var Brandur Jacobsen, á bassi Arnold Ludvig, á trompet Ólavur Olsen og á tangentum Gunnar Guttesen. Eisini vóru tveir gestatónleikarar, ið fóru á pallin í summum løgum. Regin Jacobsen á harmoniku og frálíka Guðrið Hansen, ið sang saman við Flemming. Røddin hjá Guðrið var sum vant ein sonn frægd at hoyra.

Tónleikurin, ið tey spældu var løgini av fløguni hjá Flemming, Knúsandi Løgur. Hetta er eitt sindur hilla-di-hey, men nakað av tí besta hilla-di-heynum, ið er gjørt í Føroyum.