Hanus Johansen

Gandakendur Cohen í Kvívíkarkirkju

Í støðum var løtan gandakend, men alla tíðina hugnalig og vøkur, tá kirkuráðið í Kvívík og prestur Theodor Eli Dam Olsen bjóðaðu til Leonard Cohen kvøld í Kvívíkar kirkju nú fríggjakvøldið.

Vit komu í kirkjuna næstan hálvan annan tíma áðrenn konsertina, tí vit vildu tryggja okkum pláss til hesa forkunnugu mentanaruppliving. Tað vísti seg at vera eitt gott hugskot, tí tá konsertin byrjaði kl. 20.30 var kirkjan á tremur við fólki. Hvørt pláss var tikið, og hóast stólar stóðu framvið øllum bonkunum og forkirkja og loft vóru á tremur, so kundi Heini Holm frá kirkjuráðnum boðað frá, at eini 100 fólk vórðu vend í hurðini. Hesi og onnur hava møguleika at uppliva konsertina, tá hon verður endurtikin í kvøld.

Heini Holm legði sjálvur fyri við at biðja inngongubøn, og henda bøn legði støðið fyri kvøldið. Eg veit meg ikki hava hoyrt eina betri inngangsbøn, so nærverandi og viðkomandi borna fram, at man kendi seg veruliga vælkomnan í kirkju. Tað sama kann sigast um útgongubønina hjá Heina, ið savnaði tiltakið upp, og á ein hugnaliga hátt sendi okkum heim uppfylt av tónleiki og eisini andaliga ríkari.

Millum inngongubøn og útgongubøn var kvøldið bygt upp við tónleiki og hugleiðingum, bólkurin legði fyri við frálíka Suzanne, og The Story of Isac, áðrenn Theodor Eli hugleiddi um tekstirnar hjá Cohen, andaligheitina í tekstunum og innihaldið. Framløgan var hugtakandi, vitug, men eisini stuttlig. Theodor er ein framúr forteljari og vitugur maður, og hann vísti stórt innlit í tekstheimin hjá Cohen.

Hanus G. Johansen, Edvard Nyholm Debes, Kim Hansen, Petra Iversen og Anna Maria Olsen skiftust at syngja og í besta Cohen stíl vóru kvinnuligu kórrøddirnar markantar í ljóðmyndini, og tað skal eingin ivi vera um, at songkvinnurnar stóðu fyri bestu avrikunum. Kórrøddirnar vóru forførandi og góvu songunum flog. Men besta løtan var tá Anna Maria Olsen sang eina so ófatiliga vakra útgávu av Hallelujah, at tárini trillaðu niður eftir nógvum kinnum. Anna Maria hevur øgiliga gott tak á sínari rødd og sang sangin við eini blandi av skroypiligheit og totalari kontrol, sum tyktist nærum gandakent.

Hvørki Hanus, Edvard ella Kim hava røddir, ið minna um Cohen, so teirra útleggingar av songunum blivu teirra egnu, og soleiðis skal tað eisini vera. Allar framførslurnar vóru tó inniligar. Hanus er tann av hesum, ið hevur sterkast karakter í røddini, og tí var tað eisini hann, ið sang flest sangir, og av mannfólkarøddunum eisini tann, ið hóskaði best til hendan tónleikin, ið vanliga verður sungin av sera markantu røddini hjá Cohen.

Lagavalið fór altíð at vera trupult, tá man hevur við ein listamann, sum Cohen at gera. Hann hevur verið virkin síðan miðskeiðis í sekstiárunum, so lagaskatturin er so stórur í vævi, at trupult er at velja út. Av teimum ellivu løgunum, ið tey spældu, vóru sjey av fyrstu útgávunum hjá Cohen, ið komu út í árunum 1967-71. Av hinum vóru trý av Various Positions frá 1984 og eitt av Dear Heather frá 2004.

Hetta merkti, at ikki ein sangur var av kanska trimum teimum sterkastu og nógv best dámdu útgávunum hjá Cohen, I’m your man, The Future og Ten New Songs. Hetta er uttan iva eitt tilvita val, men hvussu skilagott valið var, loyvi eg mær at ivast í. Hesar tríggjar útgávur eru á tremur við sangum, har samspælið millum røddina hjá Cohen og kórkvinnurnar er berandi. Meðan tað sama ikki kann sigast, um fleiri av songunum, ið tey valdu at spæla. Tá júst kórkvinnurnar vóru sterkasta pettið í hesum putlispælinum, var tað eitt sindur harmiligt.

Men tað sagt, so var tiltakið sera væleydna og styrkin í løgunum, gjørdi, at sjálvt tá onkur av meira ókendu løgunum vórðu spæld, sótu vit bergikin og lurtaðu.

Tílíkar kirkjukonsertir eru framúrskarandi, tí tær eru við til at geva kirkjunum relevanst í einum heimi, har andaligheitin ofta verður sett afturum okkara materiella trummirum. Stórt rós til prestar og kirkjuráð í Norðurstreymoy, ið skipað fyri tílíkum tiltøkum.

Bólkurin var mannaður av:
Hanus G. Johansen á gittara og sangi
Edvardi Nyholm Debes á kontrabassi, klokkuspæli og sangi
Kim Hansen á klaver og sangi
Petru Iversen á slagverki og sangi
og Annu Mariu Olsen á slagverki og sangi

Hesir sangir vórðu spældir á konsertini:

Útgáva: Songs of Leonard Cohen 1967
Suzanne
One of us cannot be wrong
So long Marianne

Útgáva: Songs from a Room 1969
The story of Isac
Bird on a wire
It seems so long ago Nancy

Útgáva: Songs of Love and Hate 1971
Famous blue raincoat

Útgáva: Various Positions 1984
If it be your will
Hallelujah
Dance me to the end of love

Útgáva: Dear Heather 2004
Undertow

Eitt sindur av endurnýgging men ikki nokk

Hanus er eitt av føstu innsløgunum á Summarfestivalinum, og aftur í ár, var trubadururin við sínum kassagittara boðin upp á stóra pallin á Vágsbøi.

At skula hita fjøldina upp til rokkbrakið við D:A:D kann vera ein ræðandi uppgáva fyri ein mann við einum kassagittara, men tað tyktist ikki at nerva Hanus. Sum framførdi eitt trygt sett væl blanda við løgum av fyrst og fremst klassikarum sum Saknur, Vónsvikin og 18 og løgum nógv róstu útgávuni Hørpuspælarin, sum Hanus gav út í fjør. Blandið var kanska nýtt, men ljóðið var gamalt.

Persónliga hevði eg fyritrekt, at Hanus hevði havt sín fantastiska bólk við. Tí tað kemst ikki uttanum, at bæði eg og hini, sum hava vitjað Vágsbø seinastu árini hava hoyrt Hanus og hansara kassagittar í somu umstøðum nakað ofta. Her kundi bólkurin givið okkurt nýtt til ljóðmyndina. Tí vit sum hava uppliva Hanus við bólki, vita, at hann við bólkinum ljóðar feskur. Hanus er eitt fenomenom, men ikki eitt fenomen, ið best verður notið á so stórum palli í øllum førum ikki einsamallur.

Tað kemst tó ikki uttanum, at tað kendist vakurt tá Hanus endaði við vakra lagnum “Góða ongantíð fert tú úr huga.

Hørpuspælarin – Hanus syngur Poul F. notatir til ummæli í Kringvarpinum

Hetta er eitt meistaraverk!

Ein fantastisk útgáva. Líka síðan Gaman og Álvara kom út í 1988 havi eg bíða eftir hesari útgávuni. Eg skal ikki siga, nakað ringt um Bukett, Från Læddikken, ella maxisingluna, sum kom út í vár. Men tær verða ikki taldar millum størstu mentunarligu dýrgripir, sum Føroyar hevur framalt, men tað ger hendan.

Eg havi hug, at siga, at hendan fløgan er uppaftur betur enn Gaman og Álvara, Lutvís tí Hanus syngur somikið væl, men eisini tí framleiðslan er so øgiliga góð.

Væl spæld, væl arrangera, væl upptikin og væl ljóðblanda og alt fullkomiliga trúfast móti Hanusi, soleiðis sum vit kenna hann, tá hann er best.

Eg bleiv so glaður, tá eg sá, at Hørpuspælarin var tittullagið á hesari fløguni. Tann yrkingin er í mínari metan sjálvt høvuðsverkið í skaldskapinum hjá Poul F, so hvat er meira hóskandi á einari fløgu, ið væl kann gerast høvuðsverkið í tónleikinum hjá Hanusi.

Eg haldi, at Hanus fær tað besta fram í Poul F., tí tá man lesur yrkingasøvnini hjá honum, so er hann ikki líka sjarmerandi, sum tá Hanus framførir hann.

Skaldagávurnar hevur hann betur enn teir flestu, men hann er samstundis í støðum rasistiskur, øgiliga høgravendur politiskt, beinleiðis ófantaligur og óndur. Hann hevði ikki altíð tað fittasta lívssýni, men hetta varnast man ikki, tá Hanus syngur hann. Lutvís tí, at Hanus velur tær yrkingar sum hann ger. Men bert lutvíst tí t.d. “Ei svarar úr loyndardýpi”. Yrkingin virkar ikki serliga annstyggilig á fløguni. Eg sá, at ummælaran í Dimmu segði, at yrkingin er samfelagsrevsandi. Tað vitnar um manglandi kunnleika til Poul F. Yrkingin er í mínari metan slettis ikki meint samfelagsrevsandi. Hatta er meira ein staðfesting hjá Poul F. av hvussu hann kennur tað, og hvat hann heldur.

Í samrøðu við meg afturi í 1993, tá fortaldi Hanus, at hann hataði plátir, tí tær eru deyð ting. Hann greiddi mær frá, at tónleikur skal berast út av fólki til folks og ikki av deyðum tólum. Eg helt tá, at tað var eitt nokkso áhugavert sjónarmið hjá einum manni, sum við Ommu Ludvík hevði havt eitt tað størsta hittið seinastu 10 árini, umframt eina aðra landaplágu við 18, og sum síðan hevði givið út eina plátu, sum seldi yvir 3.000 eintøk.

Men hann greiddi mær frá, at fólk høvdu plága hann í áravís at geva fløgu út, og at hann var farin í gongd fleiri ferðir, men at tað datt niðurfyri aftur. Men eftir sum Poul F. fylti 90, og hann hevði rættiliga nógvar løg, sum vóru gjørd til yrkingar hjá honum, hevði hann gjøgnumført hetta.

Hanus er øgiliga pertentligur, tá tað kemur til ljóð, eg havi onkuntíð spælt har sum hann hevur spælt, og ljóðroyndirnar hjá honum hava tikið øgiliga langa tíð. “Gaman og álvara” bleiv ljóðbalnda tvær ferðir, báðu ferð í dýrum studioum í Danmark. So tað er ordiliga gleðiligt, at hann hesaferð er sloppin at arbeiða saman við teimum bestu fólkunum vit hava í Føroyum.

Eydnulandið – Millum Heims og Heljar:
Langtanin eftir Himmalinum, ið ikki er til, statement, byrjan.
Yrkjarin Poul F., ið á ein ótrúliga vakran máta lýsir langtanina eftir himmalinum, kundi verið ein sálmur, men so er endin bara ordiliga speiskur. Fangar yrkjaran væl, tí hann nemmiliga meistrar tað vakra so væl, og samstundis kann vera so fanansaktigur. Ótrúliga gott, eg síggi næstan eina møtifjøld fyri mær, sum situr og lýður á við gleði, og so bara fær ein frammaná – BANG!. Tónleikurin byggir bara stemming, feitt kór liggur undir, og minimalistiskt spælt. Av meistarligum tónleikarum og sungið so vakurt og inniligt av Hanus, og tá poeingið er sagt, so steðgar sangurin, fantastiskt.

Hjartanskæri dýrdarskattur:
Kærleiksyrking, hálverotisk, hetta er ein styrki hjá Poul F. Tað er vakurt og onkuntíð hálvfúlt, men enn vakurt. Lagið er eitt sindur lívligt, og hevur meira erotikkin enn romantikkin yvir sær

Grønlandsfararin og gentan – Lívsins Kvæði:
Ótrúlig sorgblídni í teksti og lagi og sangi. Eitt av teimum løgunum, ið beinanvegin fangaði, teksturin er so sentralur. Poul F. var ein ótrúliga fólksligur yrkjari, skrivar til vanliga fólki, og vanliga fólki tá, var sjómaðurin. Hetta er ein ordiliga kend støða. Poul F. sigldi sjálvur, tá hann var heilt ungur, so hann kennur tað, at skula fara avstað.

Ei svarar úr loyndardýpi – Millum Heims og Heljar
Her er tann politiski og rái Poul F. tann sami, sum vit kenna úr deyða Magnusar Heinasonar, feelið í lagnum minnir ikki sørt um Deyða Magnusar Heinasonar. Eg haldi Magnus Johannesen og Andras Olsen skapa ein ræðuliga feitan stemming her.

Kom Høvdingi frá Golgata
Rátt og vilt, og rokkut, aftur er andsøgnin í frelsandi og myrðandi harranum í yrkingini. Sum so bara orðini hjá einum dómadagsprætikanti, men í hesum forminum verða tey løgd nakin. Eg haldi, at tey villu løgini á hesari útgávuni riggað betur enn tey villu á Gaman og Álvara, tað er orsaka av teimum góðu tónleikarunum,

Kvirra – Lívsins Kvæði
Eitt slag av millumstykki, næstan tosar við tóna, yvir tónar, tað var eisini tílíkt á Gaman og Álvara, og tað samlar eitt sindur.

Karina – Millum Heims og Heljar (týðing úr svenskum)
Øgiliga gott lag, klassiskt Hanus lag, pent og inniligt og vøkur sorgblíð orð hjá Poul F. Vakri Poul F. og fangandi lag. Tónleikurin og kórið stiðja væl uppundir. Aftur púra diskret stemningsskapandi kór. Sum er 100% trúðfast móti Hanusi.

Sævarmoy – Millum Heims og Heljar (týðing úr finskum)
Hetta er eitt ótrúliga vakurt lag, Hanus syngur við so lágum tempo, og vakurt, at eg næstan ikki kann trúgva tí:

Spæl brot: 1. Vers + kór

Og so kemur kórið inn, hetta er so vakurt, og sorgblítt. Inniligt kærleiksyrking til føroyska málið.

Til mitt eftir lívslangara leitan nýfunna dreymafljóð – Ramar Risti Hann Rúnirnar
Hetta er fyrsta yrkingin hjá Poul F. sum Hanus fekk fatur á, og hann gjørdi tá lag til hana. Um tað er hetta lagið ella ikki veit eg ikki. Men hetta er tað, sum byrjaði øllum Poul F. sambandinum hjá Hanusi, so tað er deiligt, at tað eisini sleppur við.

Nokkso alternativ version, her brýtur tað eitt sindur frá Hanusi, og blívur eitt sindur veitslukent, eitt sindur Budam og Teitur, ella sirkus yvir tí. Men tað gevur fløguni eina aðra dimension. Hetta eru nokk millum tey kendastu orðini hjá Poul F., so tað ger einki um tónleikurin fær størri pláss her, og tað ger einki um Hanus mumlar eitt sindur, tí vit vita hvat hann syngur.

Spæl brot 2.20 – 2.57

Hørpuspælarin – Lívsins Kvæði
Hetta er sjálvur hornasteinurin í øllum skaldskapinum hjá Poul F., hetta er ein ófatilig lýsing av tí, at vera skald. Eg føli hvørt orð fara út í hvønn krók í kroppinum, tá eg hoyri hetta. Hanus og Poul F. ganga upp í eina hægri eind.

Spæl brot 1.33-2.14

Eg leiki á hjartastreingjum
Sálmar, sum eitrandi spott…

Tónleikurin er eisini ótrúligur her. Aftur her verður tann neyðuga virðingin givin til orðini, undirspælið er minimalistiskt, men eisini varierandi til røddina hjá Hanusi og innihaldið í lagnum, tað saman við áhugaverdu søguni, ið teksturin sigur, ger hetta ordiliga langa lag áhugavert.

Eg tosaði við framleiðarar Mikael Blak um hetta lagið, tí tað er so væl eydnað, at tað skarðar framúr. Hann segði, at teir høvdu havt torført við at fáa lagið at rigga ordiligt, og noyddust at spæla tað inn live úr enda í annan, og tað er ikki bara bara, tí har eru 11 vers, og lagið er 8 ½ minutt, so tað krevur sínar tónleikarar, at gera tað somikið gott.

Góða ongantíð fer tú úr huga – Lívsins Kvæði:
Hetta er eitt ófatiliga vakurt lag. Kærleiksyrkjarin Poul F. Sungið so vakurt og inniligt av Hanusi. Yrkingin er skriva av einum gomlum Poul F., ið sær lívsins vetur koma nærri, og fyrireikar seg til tað. Hetta er ordiliga vøkur orð, sum eru uppi ímóti teimum vakrastu yrkingunum hjá Poul F., sum t.d. “á kundi á tíðarhavi” eisini er.

Hanus í festivalhýri

Hanus er fastur fúsur á Summarfestivalinum, og aftur í ár var Hanus júst sum vit kenna hann. 60 ára gamal er hann eftirhondini ein rutineraður harri, og hann gav sínum trúgvu fjepparum, tað sum tey altíð fáa frá honum.

Einsamallur á Stóra Palli stóð Hanus og gittarin hjá honum, og alíkavæl hevði hann væl fatur í mannamúgvuni, ið alsamt vaks frammanfyri pallin.

Vit fingu øll tey vanligu løgini hjá Hanusi til yrkingar hjá Poul F., Hans Jacob Glerfoss, Steintór Rasmussen, Tonglatummas og Jacob Sande, umframt eitt einkult Leonard Cohen lag, og tey sum høvdu væntað ein nýggjan Hanus, ið var í trá við alternativa ljóðið á nýútgivnu EP’ini, ella ein Hanus við nýggjum Poul F. løgum og vælspælandi bólki, sum vit upplivdu hann á konsertum í vár, máttu bara geva seg yvir.

Tí Hanus er næstan altíð tann sami, um hann spælir fyri nøkrum fáum tandrum í eini kaffistovi ella fyri nógvum túsund fólkum á Vágsbøi, og man tað ikki vera ein av orsøkunum til, at vit øll elska Hanus.

…og løtan hin signaða ríka

”Tíðin legg tínar veingir saman bert hesa stund”, sjáldan hava orðini hjá Poul F. Joensen, úr yrkingini ”Á kundi á tíðarhavi” virkað meira hóskandi, enn tá Hanus sang tey hóskvøldið.

Ummæli

Donsku tónleikarættindafelagsskapirnir Koda og Gramex høvdu boðið Føroya fólki á fund í Norðurlandahúsinum við tí endamáli at vísa, hvat felagsskapirnir arbeiða við. Teirra virkisøkið er tónleikur og júst tónleikur var tað, ið var á skránni.

Fjølbroytt skrá
Koda og Gramex høvdu í samráð við Norðurlandahúsið í Føroyum sett eina sera fjølbroytta skrá saman. United Voices, Benjamin Petersen, Aldubáran, Hanus og danski trubadururin Sebastian gjørdu hvør í sínum lagi og onkra løtu saman, sítt fyri at gera løtuna minniliga fyri okkum, ið vóru komin saman.
Hóast øll nøvnini á sín hátt vóru spennandi, so vóru størstu upplivingarnar teir báðir trubadurarnir Hanus og Sebastian, og serliga løtan við Hanusi og Aldubáruni var ógloymandi.

Eitt gott kór
United Voices áttu heiðurin at leggja fyri. Har var nærum fullsett í salinum í Norðurlandahúsinum, tá kórið undir leiðslu av Sigrid Rasmussen fór á pall. Við sær høvdu tey ein vælspælandi bólk mannaðan við góðum tónleikarum av verðsliga og kristiliga tónleikapallinum. Tey løgdu tó fyri uttan fylgispæl við einum lagi eftir abba Sigrid Rasmussen, Jens Guttesen. Sum heild var væl sungið, men einki útum tað vanliga, og lagið var eisini rættiliga vanligt, og hetta vísti seg at vera størsti trupulleikin hjá United Voices, her vórðu eingi mark flutt. Kórið syngur væl. Hetta eru nakrar av fremstu røddunum á krisitiliga tónleikapallinum, men talan er ikki um eitt superkór í stíl við Tarira, har tú fært gásarhold av vælveru, hvørja ferð tey lata munnin upp. Tí hevði verið ynskiligt, at skráin var eitt sindur meira áhugaverd, enn hon var. Stóra plussið við United Voices vóru mannligu solistarnir. Jónsvein Heinesen royndi seg í einum gospellagi hjá Regini Guttesen, og hesin maður hevur eina frálíka rødd við júst tí neyðuga kantinum fyri at verða ein góður solistur. Hann royndi eisini í besta gospelkór stili at seta lív í fólk. Men tann stóra sanggleðin, ið vanliga strálar úr amerikanskum kórum innan hesa tónleikagrein, var ikki at finna her, og uttan hana virkar gospel nokkso løgið.

Heine og Elvis
Heine Lützen var solistur í tveimum seinastu løgunum, ið hann eisini sjálvur hevði skrivað. Tað fyrra av hesum var eitt enskmælt lag, ið ikki var serliga spennandi. Men tá tey endaðu við klassikaranum “Tíðirnar Skifta”, kom fyrstu ferð eitt sindur av flog undir framførsluna. Heine hevur ein lítlan Elvis í búkinum, og á onkran hátt sat eg við eini kenslu av, at um hann bara lat Elvis sleppa, hevði framførslan veruliga farið á flog.
Alt í alt var upplivingin tó eitt sindur sum rugbreyð við livradeiggi, fínasta slag, men ikki so nógv meira enn tað.

Ringt at seta í bás
Næstur á pallin var Benjamin Petersen. Núverandi Deja Vu og fyrrverandi Brandur Enni og All That Rain gittarleikarin er ein framúrskarandi gittarleikari, ið smitar vanahugsan á bláman, tá hann fer á pall. Manningin við Mikael Blak á bassi, Brandi Jacobsen á trummum, Gunnar Guttesen á tangentum og Tróndi Olsen á trompet, bar boð um, at her fór ivaleyst at vera talan um jass. Men tónleiklurin lat seg ikki so lætt seta í bás, og gjørdist størsta upplivingin fyri meg eitt lag, sum nokk best kann lýsast sum popputur tung málmur. Instrumentali tónleikurin riggaði væl og gjørdist ongantíð keðiligur.

Spældu á hjartastreingir
Aldubáran átti ein høvuðsleiklut á konsertini hóskvøldið, umframt framførslu undir egnum navnið, spældi bólkurin undir hjá Hanusi og fór eisini á pall við Sebastian í einum lagi.

At Aldubáran altíð borgar fyri góðsku er alment kent. Hetta eru okkara bestu klassisku tónleikarar, og tað er við bivandi hjarta, at eg fari undir at skriva um tey. Hóast tey eru ómetaliga dugnalig, so er smakkurin ikki altíð nummar eitt, og klassisku tónleikapettini, ið vóru á skránni hóskvøldið vóru ikki tey mest spennandi.

Eisini tyktist innlivingin at halta eitt sindur, og hóast stykkini ikki vóru so long, tyktist løtan long. Hetta broyttist tó fullkomiliga, tá Hanus trein á pallin. Við tveimum Jacob Sande tulkingum og tveimum løgum av Boquet, vístu Hanus og Aldubáran, hvat innligt merkir, og tá eykalagið: “Á kundi á tíðarhavi” ljómaði í salinum, varð løtan fullkomin, og sum Poul F. sigur í hesi vøkru yrking, so var hetta “Løtan hin signaða ríka”, og væl vitandi um, at lagið var so stutt, ynskti eg, at tíðin skuldi leggja saman sínar veingir bert hesa stund.

Rørandi løta við Sebastiani
Eftir ein steðg var høvuðsnavnið, navnframi danski trubadurin Sebastian á skránni. Hesin úrmælingur hevur seinastu 30 árini givið 30 útgávur út, umframt at hann hevur skrivað tónleik til eitt ótal av sjónleikum, sangleikum, filmum og øllum møguligum øðrum. Tað man tí vera ómetaliga torført hjá Sebastian, at gera eina spæliskrá uttan at skuffa onkran, ið vil hoyra okkurt ávíst lag. Men skráin hetta kvøldið var góð. Sum hann sjálvur segði, so var okkurt gamalt á skránni og okkurt nýtt. Ja, okkurt var enntá rættiliga spildurnýtt. Her var serliga spennandi at hoyra løg úr einum spildurnýggjum leiki, ið Sebastian hevur skrivað til næmingar á donskum skúlum at framføra.
Sebastian vísti eins og Hanus stóra inniligheit, og við síni trilvandi rødd segði hann okkum lítlar søgur millum løgini, og tú kundi ikki latað vera við, at hugsa hvussu henda røddin, kundi megna at syngja so inniligt og rørandi. Mest rørandi løtan var framførslan av “Du er ikke alene”, ið hann ognaði vinmanni sínum Peter Thorup, ið andaðist her fyri.

Sebastian endaði framførsluna við at bjóða Aldubáruni á pallin við sær. Tey høvdu bert vant saman eina lítla løtu sama seinnapart, men Aldubáran vísti, hvussu væl tey hóska til at arbeiða saman við trubadurum. Hóast, tað ikki var heilt líka inniligt sum við Hanusi, so var løtan dýrabær og dekan ov ódrúgv.

Norðurlendskur festivalur á Norðurbryggjuni

Hetta vikuskiftið verður Norðurbryggjan í Keypmannahavn karmur um annan tónleikafestivalin í ár, tá sangskrivarar úr útnorði hittast undir heitinum Ljómandi Kuldabrúgv.

Norðurbryggjan er í samstarvi við danska fyriskipanarfelagið Artiscope undir heitinum Tónleikainnrás07 farin undir eina røð av festivalum við føroyskum, grønlendskum, íslendskum og donskum tónleiki. Herfyri var tað hipp/hopp tónleikur, ið var á skránni á hipp hopp festivalinum Ísslag. Frá hósdegnum til leygarkvøldið stendur singer/songwriter greinin á skránni, tá festivalurin Ljómandi Kuldabrúgv verður hildin á Bryggjuni í Keypmannahavn.

Føroyar eru væl umboðaðar við nøkrum av okkara fremstu listafólkum innan hesa tónleikagrein. Føroysku luttakararnir eru, kanska best umtókti føroyski trubadururin gjøgnum tíðirnar Hanus Johansen, ið hevur Aldubáruna við sær á pallin, superaktuelli og væl umtókti Høgni Lisberg og nýggja stjørnuskotið Guðrið Hansen.

Eins og á hipp hopp festivalinum, Ísslag verða norðurlendsku nøvnini blandað við donskum nøvnum, eins og blandingin av royndum og nýggjum, kendum og spennandi verður góð.

Ísland er umboðað av Pétur Ben og Olöf Arnalds og Grønland er umboðað av Angu, ið spælir á Ljómandi Kuldabrúnni hóskvøldið, áðrenn hann fer til Føroyar, har hann spælir á AME-Føroyar.

Donsku nøvnini á skránni áttu at savnað áskoðarar í Keypmannahavn, talan er nevniliga um so navnframar tónleikarar sum Randi Laubek, Tobias Trier og Dennis Mejdal

Skráin fyri Ljómandi Kuldabrúgv

Hósdagin 12. apríl kl. 20.00

Dennis Mejdal (vertur/DK) Angu (GL) Høgni Lisberg (FO) Pétur Ben (IS)

Fríggjadagin 13. apríl kl. 20.00

Dennis Mejdal (vetur/DK) Randi Laubek (DK) Tobias Trier (DK) (IS) Guðrið Hansen (FO)

Leygardagin 14. apríl kl. 20.00

Hanus Albuduran (FO)

Heiðrikur tulkar føroyska sangskattin

Alt fleiri bólkar og einstaklingar kring allan heim geva tónleik út á alnetinum. Nýggjasta føroyska útgávan av hesum slagi er við Heiðriki á Heygum. Talan er um átta kendar føroyskar sangir, tulkaðar av Heiðriki. Her er løg sum Átjan og Saknur hjá Hanusi og Poul F., Í tínum eygum hjá Martin Joensen, Í búri hjá Teimum á Kamarinum og Eitt dýpi av dýrari tíð hjá Elin Heinesen.

Løgini eru nýtímansgjørd eitt sindur, hava fingið nýggjan ham. Hann syngur tey inniliga og vakurt, og talan er um sera friðarligan tónleik. Tankarnar leita eitt sindur til Chris Isak. Hetta er ein góður sangari og røddin er berandi liðurin í øllum løgunum. Í millum øll tey kendu løgini er eisini lagið Vetrargestur, ið Heiðrikur sjálvur hevur skrivað.

Til ber at hoyra tónleikin á www.soundlift.com/heidrik