To burka og not to burka

Í morgun var klumman í Kringvarpinum nokkso politisk spísk, og fall fleiri fólkum fyri bróstið. Eg skal viðganga, at eg var millum teirra, ið setti te’ið í hálsin. Hilmar Jan Hansen, ið vanliga er ein skilagóður blaðmaður, hevði skrivað um burkaforboðið. Eitt forboð, sum í mínari metan er í besta lagið óneyðugt, nokk rættiliga fjollutt og nokk eisini í stríð við altjóða mannarættindi.

Forboð móti brølapum

Fyri ikki at kalla ein spaka fyri ein spaka, hevur man í Danmark (og Føroyum) heldur tosa um maskeringsforboð, og hóast hetta nokk bæði forbjóðar fallhjálmum, brølapum og grýlum, so hava vaksin fólk í fullum álvara umrøtt hetta. Argumentið hevur verið, at man ikki kann forbjóða burka, tí tað er religiøs forfylging, og tí ikki kann lóggevast. Tí má man gera eina lóg, ið umfatar onnur ting eisini. Hetta er beinleiðis tápuligt. Vil man gera religiøsa forfylging, so skal man í minsta lagi standa við tað.

Ósannur pástandur

Hilmar Jan hevur loyvi at hava sína meining, friður verið við tí. Men hann skrivaði tó eitt, ið ikki passar: At hesi sum vildu verja rættin hjá kvinnum at bera burka, vóru tey somu sum ávarað móti krossum og øðrum kristnum symbolum í almenna rúminum.

Hetta passar stutt sagt ikki, tey ið ávarað móti krossum og líknandi eru ikki nógv um okkara leiðir. Men tað er sera kent í eitt nú Fraklandi, har tað nettupp eru somu fólk, sum vilja hava burkaforboð har, ið ávara móti krossum og øðrum.

Men hví skal burka forbjóðast?

Tað eru typiskt tvær orsøkir til at vilja forbjóða burka, onnur ósympatisk og hin sympatisk. Tann mest vanliga orsøkin, er eitt brennandi ynski um at fáa muslimar at fara av landinum, ella í øllum førum gera lívið torført fyri muslimar, ið búgva her.

Hin orsøkin er meira sympastisk, nemmiliga at burka er kvinnukúgan. Burka verður av nógvum familjum kravt, og kvinnan hevur ikki rætt til at avgera sjálv. Hetta er eitt kúgandi element, har kvinnan missur sín seksualitet, og harvið eisini nógv av tí valdi, ið hon hevur á monnum.

Eg eri faktiskt sympatiskur fyri einum burkaforboð. Eg haldi ikki, at átrúnaður skal sleppa at kúga fólk. Undirtrykkjan av seksualiteti, uppliva vit eisini í kristnum samkomum her heima, har ung fáa forboð fyri kynsligari samveru, áðrenn tey eru gift. Hetta at nokta ungdómi nakað so grundleggjandi er í stríð við teirra náttúru.

Tí skilji eg væl tankan um, at eitt burkaforboð kundi verið við til at givið muslimskum kvinnum meira frælsi. Men samstundis mugu vit virða, at fólk hava ein átrúna, og tí kunnu vit illa forbjóða burka’um ella aðrari seksuellari undirtrykkjan, ið er partur av samkomulívinum. Ikki uttan so, at vit fara um eitt mark, ið eg ikki havi hug at fara um.

Er átrúnaður orsøk at loyva misbrotum?

Eg haldi sjálvandi, at átrúnarligir bólkar, ið onkursvegna gera seg inn á onnur, eitt nú við umskering, eiga at verða steðgaðir. Er tað t.d. ein lækni, medisinmaður, imamur ella rabbinari, ið umsker eitt barn, so eigur viðkomandi at fáa eina langa fongsulsrevsing. Men burkakrav og fornoktan av kynslívi, eru ikki heilt í somu kategori.

So at revsa fólk fyri at ganga í burka, tað er í mínari verð at fara ov langt.

Kunnu tey politiskt korrektu ikki tiga, til líkini eru kølnaði?

Nøkurlunda soleiðis skrivaði ein av mínum Facebook vinum í kvøld. Eg eri nokk ein av hesum, ið hann lýsir sum politiskt korrektan. Um alternativið er “pøbil við hvísl”, so vil eg fegin vera politiskt korrektur.

 

Haldi tó tíanverri als ikki, at tolsemisboðskapurin er politiskt korrektur. Alsamt fleiri eru farin at dansa eftir pípunum hjá ISIS og høgraveinginum. Ja eg meti, at hesir partar púra ótilvitað eru í einum hugsjónarligum samstarvi og melodiurin í teirra pípum er tann sami.

 

Eg hoyrdi einaferð í einum filmi, ein høgra ekstremist, ið virdi svartar rastistar, tí teir eisini gingu inn fyri skilnað millum rasur. Tað er tíanverri so, at ISIS og nógvir høgravendir ekstremistar hava nógv til felags.

Tað er so eingin ivi um, at tað, sum vit upplivdu í París fríggjakvøldið, er kríggj.

 

12208713_10153266585732799_3438885784116229740_nÍ Evropa og Norður Amerika liva 1,2 mia fólk. So tá ISIS loypir á og drepur 120-150 fólk, so er tað ikki kríggj í vanligum forstandi, har tú ætlar at minka um talið av evropearum, ateistum ella kristnum.

 

Hetta er eitt taktiskt álop á Vesturheimin. Tað er fyri at skapa ræðslu, og fyri at fáa okkum at broyta okkara lívsstíl, og fyri at fáa okkum at sleppa okkara tolsemismentan.
Størsti sigurin hjá ISIS, Al Qaeda og øðrum islam baseraðum terroristum er vaksandi fremmandahatrið, og muslimahatrið í Vesturheiminum.

Megnar ISIS, at gera hetta til eitt mál, har Vesturheimurin fer í kríggj við Islam, so er kríggi ikki longur millum svakar ekstremistar og vesturheimin, men eitt regulert heimskríggj millum Vesturheimin og eina mia. muslimar.
Ein dag sum í dag, er tað av alstórur týdningi, at vit øll taka frástøðu frá ekstremistum. At moderatir muslimar, kristin, ateistar og onnur standa saman, og tryggja okkum, at okkara samfelag berjir niður relisgiøsar ekstremistar. Tí hetta kríggið er í veruleikanum millum radikal og moderat. Um vit moderatu ikki skilja, hvønn hetta stríðið er ímillum, og um vit ikki fara inn í stríðið, so verður endin galin.

 

Ein dama skrivaði á Facebook í kvøld, at vit hava verið ov tolsom og ikki sett okkum inn í, hvat tað vil siga at loyva muslimum at byggja moskeir og harvið at dyrka tað ekstremu síðuna av islam.

 

Júst tað, at ein vanlig føroysk dama skrivar og meinar hatta, er ein sigur fyri ISIS. Sjálvandi skulu muslimar sleppa at byggja moskeir (kirkjur), og líka sjálvandi skulu muslimar ikki góðtaka, at ekstremisma sleppur at trívast í teirra moskeum.

 

Vit gráta og syrgja í dag um tey nógvu deyðu og um tey nógvu særdu. Men vit, sum berjast móti ekstremistum, skulu ikki tiga, í dag! Vit skulu vera har, og tryggja, at øðin vendur rættan veg. Tryggja at ótilvitaðu skutilssveinarnir hjá ISIS á høgraveinginum ikki sleppa at seta dagsskránna, og gera hetta til eitt stríð millum okkum og islam.

 

Vit vilja verja frælsið!

Eg eri Charlie, er boðskapurin, ið allur heimurin savnast um nú.
Eg eri Charlie, er boðskapurin, ið allur heimurin savnast um nú.

Ræðuleikarnir í París vísa alt ov væl, at okkara samfelagsskipan og okkara mannarættindi eru hótt. Vit mugu ongantíð góðtaka, ella bera í bøtuflaka fyri tílíkum álopum sum hesum. Tí hetta er ikki bara eitt hópdráp, hetta er eitt álop á okkara grundvirði sum samfelag.

Talufrælsið er ein av grundarsteinunum, ið vit byggja okkara fólkaræði á, hetta er eini mannarættindi, og mannarættindi skulu virðast! Tey eru ikki til forhandlingar!

Tí velji eg eisini at deila omanfyristandandi mynd, Je Suis Charlie, ið merkir stutt “Eg eri Charlie”. Í nátt eru vit, sum vilja frælsi og mannarættindi, Charlie.

Charlie Hebdo er vorðið ímyndin av talufrælsinum, og stríðnum fyri hesum frælsi.

Í kjalarvørðinum av ræðuligu hendingini hava høgravendir ekstremistar válgað sær í henni, og brúkt hana sum eitt kærkomið amboð  í sínum ófantaliga ágangi móti øllum muslimum.

Í besta ekstremist anda, skera tey allar muslimar yvir ein kamb, og brúka hesa ræðuligu hending sum bensin til hatrið móti fremmandum. Hetta er ikki í Charliesa anda, tí blaðið hevur nevniliga speirikið alla ekstremismu, og arbeitt fyri frælsi og móti allari kúgan.

Eg haldi tað vera fúlt, at ekstremistar brúka hesa hending til gagns fyri sína hatursherferð.

Vit moderatu mugu standa saman móti ekstremistum, bæði teimum muslimsku og teimum, ið vit hava innanfyri okkara egnu bøgarðar.

Tónin á Facebook millum føroyingar seinastu dagarnar, síðan løgmaður boðaði frá, at hann vildi, at vit skuldu taka í móti flóttarfólki, ræðir meg. Tað rákið, ið tónin umboðar er eksploderaði aftaná álopið á Charlie Hebdo. Eg eri sannførdur, at hetta rák, er ein stór hóttan móti mannaættini.

Eg skilji ikki hvat projektið hjá føroysku hatursprofetunum er, nógv av teimum hava ongantíð hitt ein muslim, hava búð í Føroyum alt sítt lív, men er hjartaliga sannførd um, at islam og sostatt allir muslimar eru eitt problem, tað er ræðuliga viktikt, at siga hetta so ofta sum tilber. Men hvat ætla tey, tað loysir so einki at svína fólk til. Hvat er teirra loysn? Vilja tey avrætta allar muslimar? Læsa teir inni í Miðeystri og so bumba Miðeystur? Hvat er teirra projekt?

Eg havi skilt, at føroyskir ekstremistar hava eina hemmiliga losju á Facebook, har tey undir heitinum “Frælsi frá kúgan” øsa hvønn annan upp. Eg endaði í kjaki við nógvar av hesum ekstremistum á Facebook í gjár, og ein teirra viðgekk, at hann hevði eitt ynski um, at læsa allar muslimar inni í Miðeystri og atombumba teir, men ein av fremstu talsmonnunum hjá ekstremistunum var skjótur at strika boðini.

Eg ræðist!


Lat okkum ístaðin gevast at krúpa út í ekstremismuna. Lat okkum øll, óansæð átrúna, politiska sannføring ella húðarlit savnast um næstrakærleikan og tolsemi,. Lat okkum ikki gera mun á fólki, soleiðis at vit ikki stoyta eitt nú muslimskan ungdóm frá okkum, so tey enda í ekstremum islamiskum felagsskapum, har tey fáa pláss og kenna seg vird. Lat okkum síggja hesi menniskju sum týdningarmiklar ressursir.

Størsti sigurin hjá teimum lallandi svøku islamisku yvirgangsmonnunum, ið lupu á World Trade Center, var ikki at drepa 2.966 fólk, men at vit slakaðu persónliga frælsið í okkara samfelag, vit sluppu virðingini fyri mannarættindum, sum áðrenn tað var ein grundarsteinur í okkara samfelag.

Fyrr í ár kom hetta eisini til Føroyar, tá Osama Bin Laden kundi smíla í grøvini, tá Elsebeth Mercedes og Føroya løgmaður Kaj Leo Holm Johannesen, stóu á odda fyri hópneyðtøkini hjá samgonguni av okkara privatlívi við sonevnda avlurtingarpakkanum.

Latið okkum veruliga vera Charlie, og saman stríðast fyri mannarættindum og frælsi.

Latið okkum byggja okkara stríð móti ekstremistum á virðing og kærleika.

Jólakalendarin 5. desember – dagsins gáva til tín

Eg havi funnið Guð, eg fann hann á Facebook, tað er nokk eitt sindur meira enn eitt ár síðan, faktiskt haldi eg, at tað var ein vinkona mín, ið var deknur, ið fann hann fyrst.

Guð er góður á Facebook, eg viðmæli tykkum øll at fara inn og dáma hansara síðu, dagliga vælsignar hann okkum við øllum møguligum góðum, jaligum og eisini ofta stuttligum.

Mín gáva til tykkum í dag, er ein gáva, ið blívur við at geva. Farið inn og dámi Guð á Facebook beint her

 

Screen Shot 2014-12-05 at 1.19.46 AM

 

Góðu fittu Nudlalesarar

Nú í jólamánaðinum er ein jólakalendari á hvørjum horni. Mær so líkt, so vil eg ikki skilja meg burturúr, so sjálvandi er eisini ein jólakalendari her á Nudlum.

Hvønn dag fram til jóla deili eg okkurt gott við tykkum. Tað kann vera ein góður sangur, ein góð mynd, ein yrking, eitt viðmæli, ein leinkja, eitt filmklipp, ein søga, ein gáta ella okkurt heilt annað.

Seinastu 19 árini ella so, havi eg havt pakkakalendarar til synir mínar, líltar gávur, summar jólaligar, aðrar ikki so jólaligar. Soleiðis verður eisini her á Nudlum.

Vónandi tíma tit at vitja aftur, um ikki hvønn dag, so næstan hvønn dag, eg kann enntá lova, at summi klipp ella sangir vera somikið góð, at tit saktans kunnu vitja fleiri ferðir hvønn dag.
Tykkum ynskist ein góður jólamánaði.

 

Jólanissi

Justin Bieber fepur í parkini

sunnudagsbitin

Hetta tosar fyri seg sjálvan. Eg havi í øllum førum ongantíð uppliva nakað líknandi eftir eina MC-Hár konsert, jú, gamaní í 1997 var tað ein sum spurdi um hon kundi slikka mjólkina av mær eftir konsertina í Grasagarði, men heldur ikki tað, er í hesum klassanum. Byrji at koma til sættis við, at Justin Bieber nokk er lekrari enn eg.

Onkuntíð dettur men um okkurt á alnetinum, ið sigur yeah! Sumt er somkið gott, at tað er vert at deila við tykkum. Hetta eru sunnudagsbitar.

Gandakendur Cohen í Kvívíkarkirkju

Í støðum var løtan gandakend, men alla tíðina hugnalig og vøkur, tá kirkuráðið í Kvívík og prestur Theodor Eli Dam Olsen bjóðaðu til Leonard Cohen kvøld í Kvívíkar kirkju nú fríggjakvøldið.

 

20130224-181208.jpgVit komu í kirkjuna næstan hálvan annan tíma áðrenn konsertina, tí vit vildu tryggja okkum pláss til hesa forkunnugu mentanaruppliving. Tað vísti seg at vera eitt gott hugskot, tí tá konsertin byrjaði kl. 20.30 var kirkjan á tremur við fólki. Hvørt pláss var tikið, og hóast stólar stóðu framvið øllum bonkunum og forkirkja og loft vóru á tremur, so kundi Heini Holm frá kirkjuráðnum boðað frá, at eini 100 fólk vórðu vend í hurðini. Hesi og onnur hava møguleika at uppliva konsertina, tá hon verður endurtikin í kvøld.

 

Heini Holm legði sjálvur fyri við at biðja inngongubøn, og henda bøn legði støðið fyri kvøldið. Eg veit meg ikki hava hoyrt eina betri inngangsbøn, so nærverandi og viðkomandi borna fram, at man kendi seg veruliga vælkomnan í kirkju. Tað sama kann sigast um útgongubønina hjá Heina, ið savnaði tiltakið upp, og á ein hugnaliga hátt sendi okkum heim uppfylt av tónleiki og eisini andaliga ríkari.

 

Millum inngongubøn og útgongubøn var kvøldið bygt upp við tónleiki og hugleiðingum, bólkurin legði fyri við frálíka Suzanne, og The Story of Isac, áðrenn Theodor Eli hugleiddi um tekstirnar hjá Cohen, andaligheitina í tekstunum og innihaldið. Framløgan var hugtakandi, vitug, men eisini stuttlig. Theodor er ein framúr forteljari og vitugur maður, og hann vísti stórt innlit í tekstheimin hjá Cohen.

 

Hanus G. Johansen, Edvard Nyholm Debes, Kim Hansen, Petra Iversen og Anna Maria Olsen skiftust at syngja og í besta Cohen stíl vóru kvinnuligu kórrøddirnar markantar í ljóðmyndini, og tað skal eingin ivi vera um, at songkvinnurnar stóðu fyri bestu avrikunum. Kórrøddirnar vóru forførandi og góvu songunum flog. Men besta løtan var tá Anna Maria Olsen sang eina so ófatiliga vakra útgávu av Hallelujah, at tárini trillaðu niður eftir nógvum kinnum. Anna Maria hevur øgiliga gott tak á sínari rødd og sang sangin við eini blandi av skroypiligheit og totalari kontrol, sum tyktist nærum gandakent.

 

Hvørki Hanus, Edvard ella Kim hava røddir, ið minna um Cohen, so teirra útleggingar av songunum blivu teirra egnu, og soleiðis skal tað eisini vera. Allar framførslurnar vóru tó inniligar. Hanus er tann av hesum, ið hevur sterkast karakter í røddini, og tí var tað eisini hann, ið sang flest sangir, og av mannfólkarøddunum eisini tann, ið hóskaði best til hendan tónleikin, ið vanliga verður sungin av sera markantu røddini hjá Cohen.

 

Lagavalið fór altíð at vera trupult, tá man hevur við ein listamann, sum Cohen at gera. Hann hevur verið virkin síðan miðskeiðis í sekstiárunum, so lagaskatturin er so stórur í vævi, at trupult er at velja út. Av teimum ellivu løgunum, ið tey spældu, vóru sjey av fyrstu útgávunum hjá Cohen, ið komu út í árunum 1967-71. Av hinum vóru trý av Various Positions frá 1984 og eitt av Dear Heather frá 2004.

 

Hetta merkti, at ikki ein sangur var av kanska trimum teimum sterkastu og nógv best dámdu útgávunum hjá Cohen, I’m your man, The Future og Ten New Songs. Hetta er uttan iva eitt tilvita val, men hvussu skilagott valið var, loyvi eg mær at ivast í. Hesar tríggjar útgávur eru á tremur við sangum, har samspælið millum røddina hjá Cohen og kórkvinnurnar er berandi. Meðan tað sama ikki kann sigast, um fleiri av songunum, ið tey valdu at spæla. Tá júst kórkvinnurnar vóru sterkasta pettið í hesum putlispælinum, var tað eitt sindur harmiligt.

 

Men tað sagt, so var tiltakið sera væleydna og styrkin í løgunum, gjørdi, at sjálvt tá onkur av meira ókendu løgunum vórðu spæld, sótu vit bergikin og lurtaðu.

 

Tílíkar kirkjukonsertir eru framúrskarandi, tí tær eru við til at geva kirkjunum relevanst í einum heimi, har andaligheitin ofta verður sett afturum okkara materiella trummirum. Stórt rós til prestar og kirkjuráð í Norðurstreymoy, ið skipað fyri tílíkum tiltøkum.

 

Bólkurin var mannaður av:
Hanus G. Johansen á gittara og sangi
Edvardi Nyholm Debes á kontrabassi, klokkuspæli og sangi
Kim Hansen á klaver og sangi
Petru Iversen á slagverki og sangi
og Annu Mariu Olsen á slagverki og sangi

 

Hesir sangir vórðu spældir á konsertini:

 

Útgáva: Songs of Leonard Cohen 1967
Suzanne
One of us cannot be wrong
So long Marianne

 

Útgáva: Songs from a Room 1969
The story of Isac
Bird on a wire
It seems so long ago Nancy

 

Útgáva: Songs of Love and Hate 1971
Famous blue raincoat

 

Útgáva: Various Positions 1984
If it be your will
Hallelujah
Dance me to the end of love

 

Útgáva: Dear Heather 2004
Undertow

Nú sleppa vit at hótta hampafólk

biblianÍ dag kunngjørdi ákæruvaldið sambært útvarpinum, at tey ikki  fara at ákæra Sjúrð Højgaard fyri hóttanina ímóti Fuglafjarðaprestinum Anne Mette Clementsen.

Grundgevingin sambært útvarpinum var, at man ikki kundi ákæra hann, tí hann siteraði úr Bíbliuni.

Hetta sjálvt um Sjúrður blandar sitatið við gerandistalu og spesifikt nevnir navnið Anne Mette mitt inni í harðendasta partinum av sitatinum.

Eg vildi hildið, at ákæruvaldið við at staðfesta, at tað er í lagi at hótta, so leingið, sum tú siterar úr Bíbliuni, skapar eitt púra ørt precedens.

Serliga havandi í huga, at tú enntá kanst tillaga sitatini, og seta fólkanøvn inn, har sum onkur bíbilskur er nevndur, soleiðis sum Sjúrður ger.

Tekur tú t.d. Hoseas 14.1, “Samaria skal bøta fyri at hava sett seg upp móti Guði sínum, fyri svøri skulu tey falla, smábørn teirra skulu vera sora sundur, og kvinnurnar, ið eru við barn skulu vera kruvdar.” Her kann man nú broyta Samaria til onkran ávísan bólk, politiskan, átrúnarligan ella geografiskan, og sostatt fáa ein heilt ókeypis hóttan móti onkrum, ið man ikki dámar, uttan at ræðast avleiðingarnar.

1000 takk fyri ákæruvaldið, sum hetta landið bleiv nógv stuttligari at liva í, nú einhvør idiotur hevur fingið fríkort at hótta hampafólk.

Vit liva í einum samfelag, har lógin skal virka almenn preventiv, vit revsa sostatt ikki fyri at hevna okkum inn á ein illgerarmann ella illgerarkvinnu, men fyri at senda eitt signal til restina av okkum, um at tílíkt ikki verður góðtikið og er revsivert, fyri á tann hátt at tryggja okkum, at eingin annar ger hetta.

Tá ákæruvaldið so velur, at siga, at man ikki kann ákæra nakran fyri hóttanir, tá tær verða blandaðar inn í Bíbliuvers, so er signalið, til restina av okkum, at hetta slagið av lógarbrotum eru heilt í lagi, ja, hetta er almenn eggjan til Bíbliuhóttanir.

 

Tá kirkjan letur dyrnar upp

hamferd-havnarkirkju05

Tá eg fimm minuttir í átta hetta fríggjakvøldið kom oman til Havnar Kirkju, var bíðirøðin heilt oman á vegin. Ikki nóg mikið við, at øll atgongumerkini mánadagin vóru rivin burt eftir einari løtu, nei, fólk vildi eisini tryggja sær, so gott pláss sum tilber og møttu tí upp, væl áðrenn dyrnar lótu upp.

 

Har vóru hópin av fólki, ið ikki vanliga fara í kirkju, men eisini hópin av fólki, ið ikki vanliga fara til eina Hamferð konsert.

 

Hetta er í sær sjálvum vísir, at Dómprósturin Uni Næs og hansara kirkjuráð tóku røttu avgerðina, tá tey lovaðu Dómamálmsbólkinum Hamferð, at spæla konsert har.

 

Nú var eg somikið kvikur mánadagin, at eg fekk fatur á atgongumerki til konsertina, og slapp at uppliva hetta frambrot innan nýtslu av føroyskum kirkjum, og tað eri eg glaður fyri. Hetta var ein konsert har bæði klokkur, kirkjuorgul og Tórshavnar Manskór blivu partur av Hamferð upplivingini, og í deiligu akkustisku umstøðunum var ljóðupplivingin ofta stórsligin.

 

Tað er fantastiskt, at dómpróstur gongur á odda við hesum, og vónandi er hetta eitt signal til aðrar føroyskar kirkjur at royna at endurnýggja seg, við eitt nú tónleikatiltøkum, ið bróta frá.

 

Mínar vónir til konsertina vóru ivaleyst dekan ov stórar, tí henda samanrenningin av Føroya tyngsta bólki, við hesum ófatiliga inniliga og sorgblíða tónleiki og Dómkirkjuni var fín, men so ikki meira enn tað.

 

Jú hæddarpunktini vóru fleiri, og her má eg nevna løtuna har Manskórið í onkrum sum mest ljóðaði sum ein flokkur av píndum djevlum, gav “Harra Guð, títt dýra navn og æra”, eina ótrúliga feita dimensión. Lagaskráin boðaði frá góðum, um komandi fløguna, eisini frálíki og varierandi vokalurin hjá sangaranum Jón Hansen gjørdi upplivingina bæði góða og áhugaverda.

 

Men samansetingin av Hamferð og kirkjuni livdi ikki heilt upp til vónirnar. Tí  dómkirkjan er ein nokkso festlig kirkja innan, við sínum bláu, gyltu og reyðu litum, minnir hon í litavalið meira um eitt Tivoli enn eina kirkju, so tann inniligheit, ið onkur onnur kirkja kundi givið, kom ikki ordiliga til sín rætt har.

 

Sjálvandi hevur kirkjan nógva sál, og at lív og deyði altíð eru partar av hennara innihaldið til dagligt, setur síni spor, bæði hjá okkum sum vitja hana í sambandi við eitt nú dóp ella jarðarferðir, men eisini í sjálvum hølunum. Tí er ein ávís inniligheit har, men eg hevði vænta, at hetta var  meira til staðar.

 

Akkustikkurin í kirkjuni gjørdi upplivingina serliga, og eg vóni, at vit framyvir sleppa at uppliva nógvar aðrar rokkkonsertir í kirkjum kring Føroyar, tí tá dómpróstur letur dyrnar upp, so er tað eitt signal til restina av prestunum.

Tað er loyvt at larma, men hattin leggur tú frá tær!

hatturEg sat og hugdi at Degi og Viku  saman við mammu míni fyrr í kvøld, eitt innslag var um Hamferð konsertina í Havnar Kirkju. Har sá man teir í Hamferð spæla sínar tungu dómamálmstónar í ljóðroyndini í Dómkirkjuni. Ein sjón, ið má metast, sum rættiliga forkunnug, og fyri nøkrum árum síðan fullkomiliga óhugsandi. Men tað var ikki tungi málmurin, ið fall mammu míni fyri brósti, tí hon viðmerkti næstan firtin, at ein av tónleikarunum spældi í hatti, og menn mugu ikki vera í hatti í kirkju.

 

Eg haldi, at tað er undurfult, at sjálvt mín gamla mamma ikki stúrsar við um tunga og larmandi málmin í guðs húsi, men heldur fokuserar uppá teir siðir, ið nú einaferð eru í  kirkjuni, so sum hattareglan.

 

Soleiðis er eisini við tí at klappa í kirkju, tað ger man ikki, og tá eg seinni í kvøld var til konsertina, og restin av kirkjufólkinum  klappaði, mátti eg kempa fyri eisini at klappa, tí tað sat so djúpt í mær, at tað ger man ikki.

Jólakalendarin 5. desember – dagsins gáva til tín

Í 1999 var eg á eini myndlistaframsýning hjá svenska fotografinum Elisabeth Ohlson Wallin í filmhúsinum í Keypmannahavn, hetta var tann nógv umrødda og útskeldaða framsýningin Ecce Homo, ið lýsir Jesu lív og lýðing í samkyndum samanhangum. Ein ordiliga góð og sterk fotolistaframsýning, tá framsýningin var av pilkaði eg plakatina fyri hana, ið hekk á talvuni úti í kafeterianum á RUC niður, og tók hana heim við og rammaði hana inn. Hetta er ein mynd av heilagaðu kvøldmáltíðini, ið prýður veggin við døgurðaborðið hjá okkum enn tann dag í dag. (myndin er lánt av síðuni hjá Elisabeth)

 

Henda framsýning hevur mær vitandi ikki vitja í Føroyum, hóast hon enn ferðast kring heimin. Nú fimta desember er mín kalendaragáva til tykkum at sleppa til hesa framsýning á tykkara egnu teldu.

Vitjið hana her

 

Góðu fittu Nudlalesarar

Nú í jólamánaðinum er ein jólakalendari á hvørjum horni. Mær so líkt, so vil eg ikki skilja meg burturúr, so sjálvandi er eisini ein jólakalendari her á Nudlum.

Hvønn dag fram til jóla deili eg okkurt gott við tykkum. Tað kann vera ein góður sangur, ein góð mynd, ein yrking, eitt viðmæli, ein leinkja,  eitt filmklipp, ein søga, ein gáta ella okkurt heilt annað.

Seinastu 17 árini ella so, havi eg havt pakkakalendarar til synir mínar, líltar gávur, summar jólaligar, aðrar ikki so jólaligar. Soleiðis verður eisini her á Nudlum.

Vónandi tíma tit at vitja aftur, um ikki hvønn dag, so næstan hvønn dag, eg kann enntá lova, at summi klipp ella sangir vera somikið góð, at tit saktans kunnu vitja fleiri ferðir hvønn dag.
Tykkum ynskist ein góður jólamánaði.

 

Jólanissi