Tag: Tolsemi

Verið góð við hvør annan, og lúgvið minni

 

Eg veit væl, at eg skal vera varin, tá eg úttali meg um ógvisliga ágangin og nógvu lygnirnar, ið ávísir ekstremir bólkar í hesum døgum spjaða um Faroe Islands Film Festival og Norðurlandahúsið.

 

Unnusta mín er sum flest øll vita, stjóri í NLH, og tí er hetta alt dekan ov nær.

 

Samstundis havi eg í yvir 20 ár støðugt úttala meg um rættindini hjá samkyndum, og tað neyðuga stríðið, ið hevur verið fyri hesum rættindum. Eg havi eisini støðugt tala  ímóti teimum kreftum, ið við lygnum, ófantaligheitum og ræðumyndum hava gjørt tað, til sítt mál í lívinum, at onnur ikki skulu kunna liva, sum tey eru fødd.

 

Eisini trúgvi eg heilhjarta uppá eina fría mentan, og hetta at samstarva um mentan yvir landamørk. Norðurlandahúsið hevur frá barnsbeini verið við til at menta meg, gjørt meg tann eg eri, og víðka mín mentanarliga sjónarring. Hetta húsið hevur ikki so sjáldan lagt pall til mín, bæði sum tónleikara, rithøvund og viðmerkjara seinastu 30 árini. Tí meti eg meg hava rætt til at úttala meg.

 

Tað kann ikki vera rætt, at eg nú skal sensurera meg, tá lygnirnar eru verri og ljótari enn nakrantíð.

 

Men fyri at gera tað heilt greitt, so úttali eg meg vegna meg sjálvan, og ikki vegna unnustu mína ella hennara arbeiðspláss.

 

Hetta er mín demokratiski rættur, og í hesum døgum, har sjálvt fólk, ið eg taki fyri fult, blíva lumpaði av lygnunum hjá Heidi M. Johansen, Steffan Klein Poulsen og øðrum, og rætt og slætt endurgeva tær sum sannleikar, so er hetta eisini mín demokratiska skylda.

 

Nú Miðflokkurin vil melda Føroyar úr Norðurlondum, tí Norðurlond (íroknað Føroyar) hótta rættin hjá Miðflokkinum at sensurera tey, ið Miðflokkurin ikki metur umboða “røttu” virðini, so mugu øll hampafólk standa saman og tala at.

 

Góðu miðflokkafólk, tit og tykkara skutilssveinar m/k prógva við verandi herferð, hvussu neyðugt tað arbeiði er, ið LGBT ger.

 

Alt prát um, at LGBT er ov sjónligt, og um at “tey” longu hava fingið so nógv rættindi, og hví tey nýtast at vera so sjónlig, kann nú tagna, herferðin hjá tykkum vísir, at hetta stríðið als ikki er vunnið enn.

 

Tit prógva eisini við tykkara gerum týdningin av FIMFF og tí arbeiði fyri tolsemi, ið festivalurin leggur fyri dagin.

 

Tað undrar meg hvussu lítið 8. boð: “Tú skalt ikki bera rangan vitnisburð” hevur at siga fyri tykkum.

 

Tit lúgva so tað drívur úr tykkum, hóast hetta er synd.

 

Hetta upplivdu vit í heilt ekstrema grad í ljóta skrivinum hjá Heidi M. Johansen, og vit upplivdu tað aftur í gjár, tá Steffan Klein Poulsen úr Miðflokkinum, fyri opnari mikrofon leyg um FIMFF. Umframt vanligu lygnirnar um, pástóð hann eisini at skúlar vóru bodnir til drag show, hóast hann væl veit, at hetta ikki er so.

 

Skúlaprogrammið snýr seg um haturstalu, næmingar hoyra m.a. frá eini ungari kvinnu við myrkari húð, ið greiður frá, um tað at vera myrk í einum sera hvítum samfelagi. Hvussu hon hevur verið fyri rasismu og hvussu tað kennist.

Ein tvørkyndur maður, ið er uppvaksin í eini muslimskari familju í Gellerupparken í Århus, greiður frá um sín uppvøkstur, og eitt umboð fyri LGBT Føroyar tosar um haturstalu, ið føroyskir LGBT’arar uppliva.

 

Alt tiltøk, ið vit øll hava gott av at hoyra, og sum vónandi ger at næsta ættarlið verður betur enn tað, sum vit uppliva frá vaksnum fólki í hesum døgum.

 

Eg undrist, hvussu kann tað vera, at eitt av teimum 10 boðunum, kann brótast uttan nakað problem, meðan samkyndleiki gersta størsta synd í heiminum?

 

Tey 10 boðini eru grunnleggjandi, har eru sku ikki so nógv at diskutera, um man er Bíbliutrúgvur. Samkyndleiki er harafturímóti eins og nógv annað í Bíbliuni nakað, ið verður nevnt perifert, og sum í nógv størri mun enn tey 10 boðini kann tulkast fyri og ímóti.

 

Har er nógv í Bíbliuni, ið kann tulkast, eitt nú haldi eg, (Hetta eru ikki mínar meiningar, men ting eg havi lisið í Bíbliuni) at Bíblian sigur, at kvinnur við mánasjúku skulu út um bøgarðin, at dreingir, ið hava vátar dreymar eru óreinir, at vit ikki mugu eta svínakjøt (eg elski bacon), at vit ikki mugu taka ímóti blóði, at vit ikki mugu blanda ymisk matsløg á sama tallerki, at næstrakærleikin er tað týdningarmiklasta, og at vit ikki skulu døma hvør annan.

 

Hesi bæði síðstu, royni eg eg at liva eftir, eftir besta førimuni. Annað, giti eg, mest sannlíkt man hava snýkt seg inn í Bíbliuna, tí tann, ið skrivaði hetta hevði hesa meining ella agenda. Eg lærdi eitt nú á Zarepta, at Bíblian var skrivað í Miðeystri, og har vóru nógvir trupulleikar við sjúku, ið komst av at svínakjøt ikki varð rætt handfari í nógva hitanum, og at hetta tí ivaleyst var orsøkin itl, at tað forboðið var komið í Bíbliuna. Ein pragmatisk forkláring, ið gav meining fyri 14 ára gamla Niels Una, ið sostatt jaglaði víðari uppá baconpettið.

 

So Miðflokkur, Heidi og hini, roynið at seta næstrakærleikan á skrá, roynið at lúgva minni, minnist til at vera góð við tykkara medmenniskju, eisini, tey, ið tit ikki eru samd við, og vælsignaðu farið á tiltøkini hjá FIMFF, eingin hevur meira tørv á teimum enn júst tit.

Kunnu tey politiskt korrektu ikki tiga, til líkini eru kølnaði?

Nøkurlunda soleiðis skrivaði ein av mínum Facebook vinum í kvøld. Eg eri nokk ein av hesum, ið hann lýsir sum politiskt korrektan. Um alternativið er “pøbil við hvísl”, so vil eg fegin vera politiskt korrektur.

 

Haldi tó tíanverri als ikki, at tolsemisboðskapurin er politiskt korrektur. Alsamt fleiri eru farin at dansa eftir pípunum hjá ISIS og høgraveinginum. Ja eg meti, at hesir partar púra ótilvitað eru í einum hugsjónarligum samstarvi og melodiurin í teirra pípum er tann sami.

 

Eg hoyrdi einaferð í einum filmi, ein høgra ekstremist, ið virdi svartar rastistar, tí teir eisini gingu inn fyri skilnað millum rasur. Tað er tíanverri so, at ISIS og nógvir høgravendir ekstremistar hava nógv til felags.

Tað er so eingin ivi um, at tað, sum vit upplivdu í París fríggjakvøldið, er kríggj.

 

12208713_10153266585732799_3438885784116229740_nÍ Evropa og Norður Amerika liva 1,2 mia fólk. So tá ISIS loypir á og drepur 120-150 fólk, so er tað ikki kríggj í vanligum forstandi, har tú ætlar at minka um talið av evropearum, ateistum ella kristnum.

 

Hetta er eitt taktiskt álop á Vesturheimin. Tað er fyri at skapa ræðslu, og fyri at fáa okkum at broyta okkara lívsstíl, og fyri at fáa okkum at sleppa okkara tolsemismentan.
Størsti sigurin hjá ISIS, Al Qaeda og øðrum islam baseraðum terroristum er vaksandi fremmandahatrið, og muslimahatrið í Vesturheiminum.

Megnar ISIS, at gera hetta til eitt mál, har Vesturheimurin fer í kríggj við Islam, so er kríggi ikki longur millum svakar ekstremistar og vesturheimin, men eitt regulert heimskríggj millum Vesturheimin og eina mia. muslimar.
Ein dag sum í dag, er tað av alstórur týdningi, at vit øll taka frástøðu frá ekstremistum. At moderatir muslimar, kristin, ateistar og onnur standa saman, og tryggja okkum, at okkara samfelag berjir niður relisgiøsar ekstremistar. Tí hetta kríggið er í veruleikanum millum radikal og moderat. Um vit moderatu ikki skilja, hvønn hetta stríðið er ímillum, og um vit ikki fara inn í stríðið, so verður endin galin.

 

Ein dama skrivaði á Facebook í kvøld, at vit hava verið ov tolsom og ikki sett okkum inn í, hvat tað vil siga at loyva muslimum at byggja moskeir og harvið at dyrka tað ekstremu síðuna av islam.

 

Júst tað, at ein vanlig føroysk dama skrivar og meinar hatta, er ein sigur fyri ISIS. Sjálvandi skulu muslimar sleppa at byggja moskeir (kirkjur), og líka sjálvandi skulu muslimar ikki góðtaka, at ekstremisma sleppur at trívast í teirra moskeum.

 

Vit gráta og syrgja í dag um tey nógvu deyðu og um tey nógvu særdu. Men vit, sum berjast móti ekstremistum, skulu ikki tiga, í dag! Vit skulu vera har, og tryggja, at øðin vendur rættan veg. Tryggja at ótilvitaðu skutilssveinarnir hjá ISIS á høgraveinginum ikki sleppa at seta dagsskránna, og gera hetta til eitt stríð millum okkum og islam.

 

Nú sleppa vit at hótta hampafólk

biblianÍ dag kunngjørdi ákæruvaldið sambært útvarpinum, at tey ikki  fara at ákæra Sjúrð Højgaard fyri hóttanina ímóti Fuglafjarðaprestinum Anne Mette Clementsen.

Grundgevingin sambært útvarpinum var, at man ikki kundi ákæra hann, tí hann siteraði úr Bíbliuni.

Hetta sjálvt um Sjúrður blandar sitatið við gerandistalu og spesifikt nevnir navnið Anne Mette mitt inni í harðendasta partinum av sitatinum.

Eg vildi hildið, at ákæruvaldið við at staðfesta, at tað er í lagi at hótta, so leingið, sum tú siterar úr Bíbliuni, skapar eitt púra ørt precedens.

Serliga havandi í huga, at tú enntá kanst tillaga sitatini, og seta fólkanøvn inn, har sum onkur bíbilskur er nevndur, soleiðis sum Sjúrður ger.

Tekur tú t.d. Hoseas 14.1, “Samaria skal bøta fyri at hava sett seg upp móti Guði sínum, fyri svøri skulu tey falla, smábørn teirra skulu vera sora sundur, og kvinnurnar, ið eru við barn skulu vera kruvdar.” Her kann man nú broyta Samaria til onkran ávísan bólk, politiskan, átrúnarligan ella geografiskan, og sostatt fáa ein heilt ókeypis hóttan móti onkrum, ið man ikki dámar, uttan at ræðast avleiðingarnar.

1000 takk fyri ákæruvaldið, sum hetta landið bleiv nógv stuttligari at liva í, nú einhvør idiotur hevur fingið fríkort at hótta hampafólk.

Vit liva í einum samfelag, har lógin skal virka almenn preventiv, vit revsa sostatt ikki fyri at hevna okkum inn á ein illgerarmann ella illgerarkvinnu, men fyri at senda eitt signal til restina av okkum, um at tílíkt ikki verður góðtikið og er revsivert, fyri á tann hátt at tryggja okkum, at eingin annar ger hetta.

Tá ákæruvaldið so velur, at siga, at man ikki kann ákæra nakran fyri hóttanir, tá tær verða blandaðar inn í Bíbliuvers, so er signalið, til restina av okkum, at hetta slagið av lógarbrotum eru heilt í lagi, ja, hetta er almenn eggjan til Bíbliuhóttanir.

 

Tá ein gandakallur doyr

Rasmus Rasmussen á Atlantic Music Event í Reykjavík

Í morgun bórust deyðsboðini um Rasmus Rasmussen. Vit hava mist ein vin og familjan hevur mist sín Rasmus. Men hetta er eisini ein sorgardagur fyri føroyska mentan, tí vit hava mist ein gandakall, ið gandaði kenslur burturúr sínum ljóðføri.

 

 

Tá man í 2005 valdi besta føroyska gittarleikaran á Atlantic Music Event, var tað Rasmus í Makrel, ið fekk heiðurin. Hóast aðrir gittarleikarar vóru meira royndir og betri fyri tekniskt, so fall valið á Rasmus. Uttan iva tí, at hansara inniligi og egni stílur, gjørdi hann til ein tann mest spennandi instrumentalistin, ið vit hava upplivað í Føroyum. Eg varð so glaður, tí tað vísti, at føroyski tónleikaheimurin endiliga virdi listarliga virðið hægri enn tekniska handverkið.

 

Nú eg sjey og eitt hálvt ár seinni fekk deyðsboðini, um Rasmus, so kendust tey onkursvegna ikki óvæntaði. Tí líka so stórt sum listafólki Rasmus Rasmussen var, líka torført skuldi lív hansara gerast.

 

Fyrsta reaktiónin, tá okkara felagsvinmaður Heri ringdi við deyðsboðunum, var illsinni inn á sálarsjúkuna. Fuck, sum eg hati sálarsjúku! Sálarsjúka er so torfør fyri tey hon rakar. Hon tekur so nógv frá okkum, og nú hevur hon tikið Rasmus. Vit hava mist menniskja Rasmus, vinmannin Rasmus, myndlistamannin Rasmus, tónlistamannin Rasmus, filmslistamannin Rasmus og tit hansara næstu hava mist tykkara Rasmus. Tað kennist ikki rættvíst, tað er ikki rættvíst!

 

Rasmus var eitt inniligt menniskja, intensur og eldhugaður, ivaleyst spældi sálin, ið var so sjúk, ein eins stóran leiklut í tí jaliga sum tí neiliga í lívinum hjá Rasmusi. Tí tann besta listin, ið hann skapti var sorgblíð. Eg havi havt øgiliga stóra gleði av vakra tónleikinum hjá Rasmusi, ið hevur ríkað mítt lív. Eisini hava filmklippini, ið hann var farin at gera, verið sera vøkur og musikalsk, og lukkutíð liggur nógv eftir hann bæði av filmi og tónleiki.

 

Eg havi í dag, eins og ofta áður sitið og lurta og hugt eftir klippum hjá Rasmusi á Youtube. Allur hesin sorgblíði vakurleikin var næstan ikki til at halda út, tá man er so keddur, sum eg eri í dag. T.d. hetta klippið, ið hann hevur tikið upp í plantasjuni, har hann eisini varð funnin í morgun.

Eg veit bert, at í leitanini og longslinum eftir vakurleikanum, hevur Rasmus skapt nógv ótrúliga vakurt. Hetta liggur eftir, eins og góðu minnini.

 

Lívið fór ikki væl við Rasmusi, og sjúkuna lýsir hann so øgiliga væl í hesum klippinum um sálarsjúku:

Í stríðnum fyri rættindunum hjá teimum samkyndu, hevur eingin einstaklingur átt ein størri leiklut enn Rasmus. Hetta var ein dýrur prísur, sum Rasmus rindaði. Men álopið á hann fekk ótrúliga nógvar føroyingar at savnast í mótstøðuni móti homofobi.

 

Sum mamma mín so væl segði í kvøld, tá vit tosaðu um Rasmus: “Hví kunnu fólk ikki bara lata onnur liva í frið?” Júst hetta var spurningurin hjá einum meiriluta av føroyingum eftir álopið. Hetta gjørdi ikki bert, at vit fingu 266b samtykta, men var eisini við til at skapa eina fólkarørslu, ið náddi sítt hæddarpunkt higartil, tá 10% av føroyingum gingu skrúgongu fyri rættindunum hjá teimum samkyndu fyrr í summar. Enn eru vit ikki komin á mál, men tað gongur rætta leið.

 

Rasmus vinurin, seinastu ferð eg sá teg, var tá eg kom tuskandi framvið Smiðjuni í Lítluvík, og tú vart í ferð við at koyra síðstu málningarnar inn í hýruvognin. Eg var tíanverri ov seinur at síggja framsýningina. Men fittur, sum tú vart, so sendi tú mær eina leinkju til eitt youtubeklipp av framsýningini:

Hetta vísir, at eisini í myndlistini hevði tú nógv at bjóða. Takk fyri at tú vart til, takk fyri, at eg slapp at kenna teg, hesa stuttu løtuna tú vart her. Eg havi bara orð at bjóða tær, og tað kennist onkursvegna lekjandi at skriva sorgina, tí fært tú hesi minningarorðini.

 

Góðu tit, ið stóðu Rasmusi nær, mínir tankar eru hjá tykkum.

 

Hvíl í friði vinurin,  frælsið hevur tú í øllum førum nú.

5.000 samkynd í Føroyum?

Eg fegnist um at 5.000 fólk luttóku á Faroe Pride, nú má signalið til okkara politikarar vera nóg greitt. Men samstundis fær tað meg at hugsa, tí hetta er júst sama tal, ið metta talið av samkyndum í Føroyum er. Hví tramin hava okkara politikarar ikki langt síðan givið teimum somu rættindi, sum hinkynd hava.

 

Mannamúgvan vildi ongan enda taka (Mynd: Erland Sivertsen)

Tað hevði regnað rættiliga illa fríggjamorgunin, eg hevði verið til ljóðroynd til ólavasøkukonsertina, og mátti viðganga at tað var ikki frítt, at eg stúrdi fyri, hvussu veðrið fóra at ávirka Pridegonguna og tiltakið í Tórsgøtu.

 

Eg hevði sjálvur ætla at gingið við í gonguni, men ymiskt praktiskt í sambandi við konsertina forðaði mær í hesum. So eg stóð í alsamt batnandi veðrinum og hugdi at gonguni, ið vendi um hornið á Tórsgøtu/Steinatúni.

 

Tað kendist søguligt og stórt, tá eg varnaðist, at her var talan um sera nógv fólk. Eg skilti skjótt, at her vóru fleiri enn túsund, men tey blivu bara við at koma um hornið, Tórsgøta fyltist og alsamt fleiri komu um hornið.

 

Løgregla og fyriskiparar mettu, at talan var um eini 5.000 fólk, eitt tal, ið ivaleyst er væl á leið. Eg stóð har saman við samsintum, og vit fegnaðust, tí nú fór Føroyar ongantíð at blíva tað sama.

 

Eg eri nevniliga sannførdur um, at teir flestu at okkara politikarum ikki eru so skítbíttir, sum teirra støða í málinum um at dagføra hjúnarbandslógina fær teir at tykjast. Eg gangi út frá, at talan heldur er um, at teir royna at halda fast í sínum veljaraskarða, og eitt signal frá 5.000 fólkum eigur at fáa teir at tora betur at gera tað, ið rætt er.

 

Men tá fyrsta gleðin um stóra stuðulin til fjølbroytni hevði lagt seg, fór eg at seta tingini í perspektiv. Vanliga metir man, at útivið 10% av fólki eru samkynd. Í Føroyum er hetta tal sostatt umleið á støði við talið av luttakarum á Faroe Pride 2012. So hví skulu vit undrast yvir at 5.000 møta upp?

 

Jú gamaní ein gonga, ið telur 10% av einari tjóð er ein mega success fyri einhvørja søk, men í hesum førinum eigur tað at vera so.

 

So tit politikarar, ið ivast um hvar tykkara atkvøða skal fara, tá tit í næstum skulu atkvøða um broyting í hjúnarbandslógini, havið í huga, at vit tosa um 5.000 samkynd, við familjum og vinum, her eru vit skjótt uppi á minst helvtini av føroyingum.

 

Tað sum eg fegnaðist serliga um, var at síggja fleiri í gonguni, ið eg veit, eru samkynd, ið enn ikki hava sprett. Men liva í hinkyndum forholdum ímóti sínari náttúru.  Eg vóni, at fyri hesi var hetta eitt stig á vegnum móti at spretta, og liva eitt erligt lív.

 

Eitt deiligt tiltak, ið varð vælsignað við herligum veðri.  Til lukku Føroyar her hendur okkurt.

Tað er lætt at vera ein ringur kristin

Jesus prædikaði kærleika. Hetta er týdningarmesti parturin í Bíbliuni, tí kærleikin er størstur. Tá fólk brúka Bíbliuna til at halda minnilutar, sum tey samkyndu niðrið, so eru tey ikki bara ring menniskju, men eisini ring kristin. Tey loypa um garðin, har hann er lægstur, og spæla hellig uttan persónligan kostna, tví, tví, tví!

 

Mynd: Olga Fossdalsá

Bíblian er full av ymiskum livireglum, tú mást ikki røra blóð, kvinnur skulu út um bøgarðarnar, tá tær hava mánasjúku, hevur tú ein vátan dreym, skalt tú brenna tína legu, tú skalt ikki savna tær jarðligt ríkidømi, tú mást ikki girnast konuna hjá næstanum, tú skalt æra tíni foreldur. Har er stutt sagt skít fult av livireglum. Teir flestu av hesum livireglum krevja ein innsats frá tí kristna, tí velja vit ikki at taka teir fyri fult. Sum so er hetta ikki nakað at siga til, tí Bíblian eigur ikki at verða tikin 100% fyri fult, tað ber simpulten ikki til.

 

Bíblian er skrivað av fólki! Av fólki við egnum vilja. Fólki, sum í stóran mun hava arbeitt fyri makthavarar ella sjálvi hava verið makthavarar. Tí er hon í stóran mun ein máti at halda fjøldini ikki bara í skakk, men eisini sunna og vælfungerandi. Tjóðin skal vera produktiv, og klár at verja landamørkini.

 

Her eru kostráð, her eru mátar at tryggja, at fólk halda á at formera seg, og her eru ráð, ið skulu tryggja, at vit ikki rúsa okkum. Hetta er deiligt og praktiskt, og í stóran mun ein gomul útgáva av Pál Weihe. Men sum sagt, krevur hetta ein innsats ella eitt offur, og tí velja vit ikki at liva eftir nógvum av tí, akkurát sum vit  halda á at eta grind, roykja og drekka, hóast Pál sigur nei.

 

Bíblian er eisini savnað og redigerað av fólki, øðrum fólki, ið eisini hava egnan vilja. Hon átti faktiskt at havt áskriftina, tak meg ikki for bókstaviliga. Ikki tí nakar tekur hana bókstaviliga, men tí nøkur fólk velja at brúka smá brot úr Bíbliuni heilt bókstaviliga, til at buka onnur við. Seinastu dagarnar hava summi ring kristin verið frammi við tílíkum atburði. Hetta eftir gleðiligu løtuna, tá Guð blandaði seg í kjakið um samkynd, og vælsignaði Pride’ina við bakandi sól, og vit 5000 fólk saman fagnaðust um fjølbroytni til tónarnar av guddommiligum tónleiki.

Borgarstjórin í Reykjavík helt røðu. (mynd: Olga Fossdalsá)

 

Hesi ringu kristnu hava ongan trupulleika við at tulka Bíbliuna til sín egna fyrimun, í øllum teimum førum, ið høvdu kravt stórvegis innsats av teimum persónliga. Men tey velja at markera seg, tá tað snýr seg um samkynd, tí hetta er bílígt og ómaksleyst.

 

Well hetta er ófantaligt! At leggja aðrar standardir á onnur fólk enn teg sjálvan, at brúka pettir av Bíbliuni til kúga minnilutar. Hetta er ikki í trá við kærleiksboðskapin, hetta er stutt sagt ringur kristin atburður.

Heim og skúli sigur orsaka

Í dag biður felagið heim og skúli um umbering fyri ófatiliga tápuligu avgerðina í gjár, tá forkvinnan hefti felagið politiskt til tað fundamentaliska kristna høgra. Felagið viðgongur, at forkvinnan hevur virka uttan at hava alla nevndina aftan fyri seg.

 

Eg fegnist um, at felagið biður umbering, og eg vóni, at hetta mál er við til at vísa nevndum í tílíkum feløgum, hvussu týdningarmikið tað er, at tey sum umboða felagið hugsa, áðrenn tey skriva, og at tey eisini skilja, hvussu týdningarmikið óheftni er, skal felagnum vera lív laga.

 

Eg kann fyri mítt viðkomandi siga, at eg sum so ikki havi verið so øgiliga upptikin av hvat hetta felagið, men eftir hendingina í gjár  kannaði eg endamálsorðingarnar, og hetta tykist sum eitt sera gott felag í teoriini.

 

Eg vóni tí veruliga, at felagið við tíðini kann vinna trúvirðið aftur. Hetta fer tó at krevja, at forkvinnan er munandi meira seriøs í sínum atburði enn hon hevur verið seinastu dagarnar. At senda homofobiskar meldingar út uppá ryggin av øðrum, uttan at hava kunna nevndina, er ikki nóg gott.

Okkurt skal barnið eita, og Hatespeech er longu eitt orkesturnavn

Í einari roynd at føra síni høgraradikalu kristinfundamentalistisku sjónarmið fram, hevur nevndin í Heim og Skúli í dag, sent eitt skriv út, ið vísir, at talan er um ein felagsskap, ið prædikar manglandi tolsemi, tað sum á útlendskum eitur Hatespeech. Hetta skriv hevur fingið meg, at melda meg úr Facebook bólkinum hjá hesum ónda felagsskapi.

Skriv teirrra er soljóðandi:
Sosialurin skrivar at LGBT ynskir at koma út á skúlarnar – og barnagarðarnar – at tosa um kynsliga orientering.
Vit vilja sum foreldrafelag gera vart við, at tað hevði verið at gjørt seg inn á børnini, um vit loyvdu felagsskapum ella fyritøkum við egnum seráhugamálum, sum til dømis LGBT inn í skúlan við sínum boðskapi.
Tað kann samanberast við at Eik Banki kemur og sigur, at peningur er ein tíðandi partur av lívinum, og at Eik Bandi tí nú skuldi inn á skúlarnar, at undirvísa børnunum um peningaviðurskifti.
Vit vænta av almennu skúlunum at teir tryggja, at skúlagongdin hjá børnunum er í tráð við fólkaskúlalógina, og at teir ikki loyva bólkum við egnum seráhugamálum inn at undirvísa okkara børnum.
Foreldrafelagið
Heim og Skúli

At samanbera ein felagsskap sum berjist fyri mannarættindum við ein banka, er beinleiðis ófantaligt. Felagskapurin heldur vónandi uppat við at goyma seg handan misvísandi nøvn sum Heim og Skúli. Eitt meira hóskandi navn, ið betur lýsir virksemið, kundi verið:  Høgraradikal Kristin Skúlareinsan, ella kanska Hatespeech, her er tó longu eitt orkestur, sum brúkar tað navnið.
Á heimasíðuni Heimogskuli.fo lýsir felagið sítt virksemi soleiðis:

 

Landsfelag fyri foreldur

Foreldrafelagið Heim og Skúli varar av áhugamálum hjá foreldrum og verjum í føroyska fólkaskúlanum.

Heim og Skúli arbeiðir fyri einum føroyskum fólkaskúla, sum setur dygdarundirvísing í hásæti: skúlanæmingarnir skulu styrkja sínar fakligu førleikar og læra at nýta sína vitan í breiðum høpi. Eitt gott læringsumhvørvi er eitt stað har børnini trívast, og tí skal trivnaðurin varðveitast. Hvussu kunnu vit foreldur stuðla uppundir hetta?

 

Limir í landsfelagnum eru fólkavaldu foreldraumboðini í skúlastýrunum á teimum 60 fólkaskúlunum kring alt landið. Øll foreldur við skúlabørnum kunnu tekna limaskap.

Altso ikki eitt orð um at felagið er radikalt kristið, og opinbart er tað so fordømt, at fólkavaldu umboðini í skúlastýrum kring landið eru kroyst uppí felagsskapin.
Hetta er forkastiligt. Vónandi fara ongir almennir pengar til hetta virksemið

Jú, Fokk, jú! 200 er aftur

Myndir sum Rani Hammershaimb Christiansen tók við sínari telefon

Tað er ein góð kensla, at 200 aftur ristir í føroysku líkasæluna og gevur idiotunum og bandittunum ein feitan miðfingur. Fokk jú, sum eg eri við uppá nýggju 200 fløguna og frálíka dokumentarfilimin hjá filmsnillinginum Sakaris Stórá.

Eg kann ikki ummæla 200, tí tað skal eingin loyna vera, at tveir av trimum 200 limum teljast millum bestu vinmenn mínar, ein av teimum er enntá stjóri hjá mær, hin triðja limin kenni somuleiðis sera væl, so habilititurin er av helviti til. Hetta verður í staðin ein hugleiðing.

Men eg var altso til filmfrumsýning og útgávukonsert við 200 í gjár, og fokk sum tað var feitt. Eg hevði longu hoyrt nýggju fløguna, so tað undraði meg ikki, at nýggju løgini vóru góð. 200 levera altíð eina góða framførslu, so eg visti, at konsertin fór at vera góð, og tað varð hon sanniliga eisini. Trummur, bassur, gittar og grefligt kjaftaslit fyri allar pengarnar, eitt gott bland av øllum tí nýggja og klassikarum, sum Leoland, Skitni Kartni og Mogghøvd.

Eg má tó viðganga, at tann hámentanarligi statusurin, sum 200 hevur fingið tyktist eitt sindur komiskur, talið av stjórum, akademikarum, millumleiðarum og politikarum, mundið neyvan havt verið hægrið, um talan var um ein yrkingaupplestur hjá Jóanesi Nielsen ella frumframførsluni av einari nýggjari føroyskari opera, og tað er sku ikki serliga punk! Nær hevur punkur verið eliterur?

Men hetta er tó ivaleyst ein staðfesting av, at 200 hevur ein týdningarmiklan leiklut í okkara samfelag, og at tey skilabestu høvdini her í Føroyum virðismeta henda leiklut.

200 er røddin, ið framum aðrar vísur okkum á órætt. Við skemtiligum rokkpunki, sum fangar, fær 200 boðskapin út, um hvør bestemmar í Leoland. Hesa røddina kunnu politikarar ikki fáa at makka rætt, hvørki við samanleggingum ella hóttanum um sparingar.

200 er við øðrum orðum lívsneyðugt, serliga í dag, tá okkara samfelag í størri mun enn nakrantíð áður er hótt innanífrá, ella skuldi eg sagt omanífrá. Hetta tekur 200 støðið í. Tekstirnir á nýggju útgávuni eru sera beinraknir:

– tey, sum vóru so bítt at velja sitandi samgongu, fáa eitt feitt til lukku
– politikararnir verða mintir á, at vit kunnu taka maktina aftur
– BADH stjórnin verður ákærd fyri landafíggindaligt virksemi
– Miðflokkurin fær miðfingurin
– Helgi Abrahamsen og hóttanar regime hjá BADH verður blást upp á stórskíggja,

tí 200 pjøvist ikki at makka rætt!

Í fyrsta stakfløgu útspælinum spyr 200, hvar kærleikin bleiv av, well eg føldi kærleikan í gjár, tá eg saman við høgum og lágum brølaði

Ja! fokk ja!
Jú! fokk jú!

Tí Leonistarnir, Jørgenistarnar, Káranistarnir og Billistarnir fáa sanniliga kærleikan at føla á nýggju útgávuni, ið finst bæði á fløgu/DVD og LP!

Listarfólk mótmæla snævurskygninum í homFObia

Herfyri meldaðu rokktónleikararnir í 200 Hvalvíksprest fyri lesararabræv, ið hesin skrivaði í bløðunum áðrenn jól, har hann millum annað setti samkynd í bás við pedofil. Nú er ein annar listarmaður farin í herðna ímóti snævurskygninum.

 

Fjøllbroytti listarmaðurin Ole Wich fer á heimasíðu sínari inn í stríðið fyri rættindunum hjá teimum samkyndu. Ole Wich sigur í lesarabrævi í bløðunum hesa vikuna, at hann fer at royna at spjaða sloganið homFObia, so nógv sum tilber. Hann ger hetta fyri at mótmæla, at 1500 føroyingar noyðast at liva uttanfyri landoddarnar orsaka av, at teirra kynsliga sannføring er ein onnur enn tann hjá meirilutanum.

 

Hann greiðir í lesarabrævinum frá, at hann gjørdist øgiliga rørdur, tá hann í august sá hvussu yvirraska tey samkyndu, sum gingu skrúgongu vóru av uppmøtingini í Tinghúsgarðinum: “Det rørte mig meget at fornemme, at denne gruppe af udstødte ikke forventede at blive godt modtaget. De forventede faktisk ikke, at deres medmennesker var villige til at bruge et par eftermiddagstimer på at vise vi var solidariske med deres situation. Det gik op for mig at de homoseksuelle færinger aldrig forventer at blive accepteret af deres medborgere i deres eget fædreland. De håber på accept, men forventer den ikke.” .

 

Hann sigur harumframt, at hann saknar, at tey moderatu kristnu gera vart við seg og vísa, at tey ikki vilja hava at Føroyar verður eitt afturstandandi fundamentalistiskt samfelag, ið vegna snævurskygni ikki vil mennast.

 

Ole Wich er  beinleiðis farin í herðna í móti snævurskygninum. Á heimasíðu síni hevur hann lagt fílir út við homoFObia merkinum, myndir av bíblium á forboðskeltum við tekstinum “Bibelfrit område” og eitt merkið, ið verður køvt undir eini bíbliu. Til ber at taka mekini niður ókeypis, ella at fáa tey sum klisturmerki ella plakatir fyri ein ávísan kostna.